Radar

In Nederland hebben we een uiterst schraal zorgaanbod. Kijk naar het aantal huisartsen per 100.000 inwoners: 43 in ons land, 106 in Duitsland en 184 in Belgie. Ook met het aantal specialisten scoren wij nog niet de helft van wat het gemiddelde per 100.000 onwoners in Europa is, en het aantal ziekenhuisbedden (ook weer per 100.000 inwoners) ligt bij ons op 383, waar dat er in Belgie 692 zijn, in Frankrijk 608, en in Duitsland 880. Ons zorgaanbod is dan ook enkel nog te vergelijken met dat in landen als Slovenie, Roemenie en Turkije. Maar omdat die schrale zorg verdeeld moet worden, vraagt dat zoveel mankracht en geld aan managers, adminstrateurs, verzekeraars en call-centra, dat wij daarvoor toch aan premie het meeste betalen van heel Europa. Een soort ouderwets sovjetsysteem, waar vele apparatski's hun geld verdienen aan de door hen schraal gehouden zorg, en die slechts gemeen hebben dat ze noig geen ziekenhuisbed kunnen opmaken.

Geen wonder dus dat mensen voor wel fatsoenlijke zorg naar het buitenland gaan. En eerlijk is eerlijk: in landen als Belgie weet men dat er een markt is voor gezondheid, en heeft men de kans gegrepen die het Europese recht aan elke verzekerde in de EU biedt: vrije toegang tot elke arts of specialist in heel de EU. Daar ontwikkelt zich inmiddels dan ook een waar "Healtcare Valley", en heeft de toestroom van verzekerden uit andere EU-landen (waaronder inmiddelks 50.000 Nederlanders in dit jaar) alleen vorig jaar al gezorgd voor 5.000 extra arbeidsplaatsen voor artsen en verpleegkundigen.

De nederlandse overheid heeft de laatste jaren alleen maar gepoogd om een soort van IJzeren Gordijn op te trekken voor in Nederland verzekerden, laatstelijk door de introductie van een nieuw verzekeringsstelsel, waar de verzekerde een naturapolis werd aangepraat, die alleen recht geeft op zorg die verleend wordt door een door de zorgverzekeraar gecontracteerd zorgaanbieder (arts, specialist, ziekenhuis, fysiotherapeut, etc.). De zorgverzekeraar die in naturapollissen boert, contracteert daarbij bijna uitsluitend nederlandse zorgaanbieders. Alleen met een restitutiepolis (die de overheid ook weer vanwege europese rechtsregels wel moesten verstrekken) hebt u wel de vrije keus die die naturapolis niet biedt, en kunt u zonder problemen naar specialisten elders in de EU. Daarbij moet je wel opppassen: in "slechte" restitutiepolissen wordt dan alleen maar het contractstarief dat de verzekeraar bij een gecontracteerd zorgaanbieder in Nederland kwijt zou zijn vergoed, in goede restitutiepölissen het marktconforme tarief. Omdat de artsen- en ziekenhuistarieven in landen als Belgie en Duitsland echter in de regel lager liggen dan bij ons - althans in reguliere ziekenhuizen - levert dat zelden problemen op. Alleen als je naar een prive-kliniek gaat moet je rekening houden met bijbetalingen. Maar door recente uitspraken van het Hof van Justitie der EG gloort er echter ook licht voor hen die zich met een naturapolis hebben laten afschepen.

De regels die men in acht dient te nemen zijn de volgende:

Met een restitutiepolis: Men is vrij voor gebruikelijke behandelingen naar elke arts of specialist te gaan in elke EU-lidstaat. Voor een ziekenhuisopname is toestemming van de verzekeraar nu nog vereist (volgens de verzekeraars), maar die mag de verzekeraar alleen weigeren indien hij dezelfde behandeling op dezelfde termijn kan aanbieden bij een gecontracteerd zorgaanbieder. In alle gevallen geldt: het moet daarbij gaan om een behandeling waar een verzekerde in bijvoorbeeld Duitsland of Belgie volgens het wettelijk stelsel daar, ook recht op heeft (en daar vallen prive-klinieken dus vaak buiten).

Met een naturapolis is in alle gevallen toestemming vereist om naar een niet-gecontracteerd zorgaanbieder te gaan, maar die toestemming mag de verzekeraar niet weigeren indien hij de - medisch noodzakelijke - behandeling niet binnen dezelfde termijn ook kan aanbieden bij een wel gecontracteerd zorgaanbieder.

Mijn advies: laat uw huidige naturapolis nu nog omzetten in een restitutiepolis (veel maatschappijen bieden zowel een natura- als restitutiepolis aan, en daar is het dus een kwestie van "ophogen") of sluit per 1 januari 2008 zo´n verzekering af. En vraag een EHIC aan. Dat is een card (European health Insurance card) op vertoon waarvan u bij reguliere ziekenhuizen en artsen in ander EU-landen niets hoeft vooruit te betalen (behoudens soms een kleine bijdrage die u weer van uw verzekeraar terug krijgt). Uw verzekeraar is verplicht u die EHIC gratis en op eerste verzoek te verstrekken.

En maak gebruik van die betere en snellere zorg in de ons omringende landen: alleen zo kunt u de overheid en verzekeraars hier dwingen het zorgniveau ook hier op een fatsoelijk nibeau te brengen. Succes !

Clipper

Dat zijn allemaal hele mooie woorden, maar helaas is het in de praktijk vaak anders

Ik ben zelf LE patiente, een auto-imuunziekte die niet te genezen is.
Echter bestaan er wel therapieen die de pijn en de jeuk kunnen verlichten.
Ik had in mijn wanhoop het hele internet afgezocht naar dat soort therapieen en vond een arts in het duitse Düsseldorf die werkte met de zgn kleurentherapie.
Er waren zeer goede ervaringen opgedaan met deze arts, dus nam ik contact op met Menzis/Amicon.
Wat denk je? Ik kreeg als antwoord dat mijn ziekte (godzijdank) niet levensbedreigend is, dus werd vergoeding pertinent geweigerd
Dan denk je dus dat je verzekerd bent, dat men het toejuicht als je er moeite voor doet om minder ziek te zijn dus kosten bespaard op medicijnen, maar niets is dus minder waar.
Het zit lekker krom in elkaar, maar ja, ik kan er verder niets tegen doen.
Misschien dat Ohra (waar ik nu bij ben) er anders over denkt

In zijn algemeenheid vind ik dat je nog beter niet verzekerd kunt zijn dan bij Menzis, zodra er iets bijzonders aan de hand is, en bij OHRA heb ik ook zo mijn vraagtekens. Dat lijkt me eerder van de regen in de drup. Maar ik vrees dat in uw situatie iets geheel anders speelt, en dat betreft het gebruikelijkheidsvereiste. Nederlandse verzekeraars toetsen namelijk bij een verzoek om toestemming en vergoeding eerst of een bepaalde behandeling wel als gebruikelijk kan worden aangemerkt.

Omdat het zorgstelsel in Nederland voor wat betreft de ontwikkeling en toepassing van nieuwe technieken ook al ver achterloopt, werd je er tot voor enkele jaren terug steevast mee geconfronteerd dat een vergoeding werd afgewezen omdat een bepaalde nieuwere behandeling in de kring der beroepsgenoten niet als gebruikelijk werd beschouwd. Of het nu om dotteren ging, om endoscopische operaties, steeds weer werd dat geluid naar voren gebracht. Het Europese Hof heeft rond 2000 echter bepaald dat dat gebruikelijkheidsvereiste enkel mag worden gebruikt als daarbij gewerkt wordt met internationale standaarden, en niet naar een clubje van beroepsgenoten in het land zelf. Een behandeling dient derhalve thans naar internationale maatstaven bewezen te zijn, en vodloende beproefd. U dient dus aan te tonen dat de kleurentherapie die deze arts aanbiedt aan dat criterium voldoet. Als dat zo is, mag de toestemming alleen worden geweigerd als de verzekeraar u dezelfde behandeling kan aanbieden bij een gecontracteerd zorgaanbieder. Of een ziekte levensbedreigend is of niet, is geen argument dat hout snijdt, en dat mag de verzekeraar al helemaal niet gebruiken.

Ik adviseer u dus op zoek te gaan op internet en bij de arts in kwestie de wetenschappelijke bewijzen te vinden dat de kleurentherapie een beproefde en bewezen behandeling betreft. Als een Duitse AOK-verzekerde er recht op heeft, en ook dat kunt u navragen, maakt u een goede kans.

Clipper