Radar

Ga je met een groep op vakantie of individueel met auto/chauffeur, geheid dat minstens 10% van jouw vakantietijd in beslag genomen wordt door bezoeken aan tapijtfabriekjes, houtsnijwerkers, met hun *** schilderende schilders of een filmzaaltje waar een dvd tje vertoond wordt over het delven van goud of edelstenen. Met het enige doel dat je na afloop even in de winkel rondkijkt en door een handige verkoper tegen veel geld een onnut ding in je handen laat frummelen.
Zo zout als in Turkije had ik het nog nooit gevreten. De minibus werd tussen vliegveld en hotel neergezet bij een leren jasjesbedrijf en bleef daar een uurtje staan. We liepen het diner mis, maar tevreden dat die andere mensen waren met hun kunstleren jassies, je wi het niet weten.
Ik zet bij het boeken van elke reis er nu bij dat ik perse niets van dit soort rondleidingverkoop wil weten en een schadevergoeding zal eisen als ik toch gedwongen wordt. Helpt wel.
Een kennis belde me vorige de week uit India en zei dat hij elke dag 1 of 2 bedrijfjes bezocht. Van de batikschuren en beeldjesgieters kreeg hij zelfs de diarrhee. Op mijn advie heeft hij de chauffeur gezegd dat hij mocht kiezen: fooi van hem of provisie van die bedrijven en dat heeft geholpen.
Maar het is te bezopen om los te lopen dat gewoon maar op jouw vakantietijd beslag gelegd wordt. Laat dat bij boeken aan de reisorganisator weten, misschien raken we dan eindelijk van dit vervelend-gedoe af.

hoi, als ik een exursie maak en het busje stopt aan een tapijt of lederzaak weiger ik steevast om mee binnen te gaan.Gewoonlijk liggen deze zaken aan stadjes of dorpen en terwijl wij rondkijken of een terasje doen zie ik na een tijd veel mensen zuchtend buitenkomen.Dit werkt zeer goed en hierdoor heb ik al verschillende leuke plekjes gezien terwijl ik anders bij die opdringerige verkopers zat.
De moeite waard om te proberen

Maar dan nog niemand kan je verplichten iets te kopen dus eigelijk bestaat verplicht kopen niet !!

groetjes

In tegenstelling tot bovenstaande, ik kreeg een fabriekje met gehandicapten te zien, en daar waren de dingen veel goedkoper als bij het hotel, deze fabriek in onbereikbare buitenwijk maakt dus erg veel en zonder verkopers zelf iets zoeken en pakken, dus niets opdringerig, zelf bepalen hoeveel je koopt, en gratis thee drinken op terras na afloop.

Er zitten dus ook goede tussen, en hun cultuur is tenslotte niet de onze, dus iets anders moet je dan maar accepteren.

Vele spraken na afloop, we hadden beter daar kunnen kopen, dus hoewel Uw probleem vaak voorkomt, andersom bestaat ook nog.

Dat maakte ik in Vietnam mee. Ons gezelschap werd geparachuteerd bij een soort opvangcentrum voor gehandicapten. De mensen zaten keurig bij hun tafeltje te schilderen, houtsnijden, borduren of naaien. Wij gingen niet mee naar binnen en zochten een plaatsje in de schaduw aan de rand van het terrein. Toen ons gezelschap de koopgoot ingevoerd was liet iedereen de werkjes voor wat ze waren en vertrokken door een hek naar het naastgelegen terrein. Een half uur later kwamen de rolstoelen, krukken en wat dies meer zij terug en vijf minuten later werd een bus met Duitsers naar binnengeloodsd. Even later gingen de rolstoelen weer terug door het hek, waar ze snoepjes inpakten.
We hebben het er onder elkaar nog lang over gehad toen 's middags in het hotel een van onze medereizigers precies hetzelfde als wat ze 's morgens gekocht had in de hotelwinkel zag hangen - voor een lagere prijs. Alleen was hier het labeltje 'Made in China' niet vanaf gehaald.
Het is een befaamde truc om gehandicapten, kinderen of ouden van dagen neer te zetten; westerlingen raken dan heel geemotioneerd.

@sprookje
Ben het met je eens dat verplicht kopen niet bestaat. De reisleider of chauffeur loopt veelal ook wat rond of zit prominent ergens te praten. Hoe vaak ik niet heb gehoord dat er toch maar wat gekocht is omdat het zo lullig is tegenover reisleider/chauffeur - je staat niet sterk op je benen als je dat doet, maar goed - is er bijna van verplicht kopen sprake.
Vraag direct na zo'n koopsessie maar eens wat men met het gekochte gaat doen, in 90% van de gevallen weet men dat niet eens en komt het erop neer dat het thuis linea recta naar zolder verdwijnt.

het wordt tijd dat je je naam eens veranderd. we zijn inmiddels weer jaren later. ps blijf thuis en bederf de vakantie van je medepassagiers niet.

Hallo, schreivert, je vakantie wordt juist verpest door medepassagiers die zo graag aan het verplichte winkelen meewerken. Heb jij ooit in een reisbeschrijving zien staan dat onderdeel van het programma is het bezoek aan een deskundige over leer en een atelier voor zilversmeden en een atelier van een wortelnotenhoubeeldensnijder en en een bronsgieterij en een tapijtweverij en een beeldhouwer en een kunstschilder die met zijn leuter kwast ? Zou jij zo'n reis kopen als dat er allemaal in staat ? Vind je het normaal dat zonder overleg beslag op jouw tijd wordt gelegd ?
En gek dat men zich nog steeds stoort aan uitingen in guldens; ergens zit er iets niet lekker.
Dag schreiverd

volgens mij ben je toe aan een kalmeringsmiddel,zoals gezegd blijf thuis. groet jan

Nog even iets, schreivert. Ik ga al een paar jaar individueel op vakantie en dan probeert zo'n chauffeur precies hetzelfde. In mijn eerste berichtje heb ik gezegd wat ik doe: bij de aanvang van zijn dienst vertel ik hem dat hij mag kiezen tussen een fooi van mij of provisie van winkels waar ik beslist niets koop.
Dus niemand heeft last van mij.
Mag ik het misschien nog wel bezopen vinden dat iemand die mij hoort rond te rijden in een door mij betaalde vakantie de onbeschoftheid heeft in de door mij betaalde tijd zijn belangen te laten prevaleren ?
Wat is in de omstandigheden het verschil tussen mij als individu en als onderdeel van een groep ?

O, zit het in kalmeringsmiddelen. Ik dacht dat de IQ er ook nog iets mee te maken had. Heerlijk die winkelende Tokkies.

Je kunt er ook een bepaald soort amusement van maken van die verplichte bezoekjes.
Als we in een goldcenter terecht komen laten we de vrouwen helemaal volhangen met goud en diamanten.
Er verschijnen dan al gauw $ tekens in de ogen van de verkopers.
Na de nodige drankjes besluiten de vrouwen dan dat ze toch maar liever even wachten met de aankoop, en gooien alles weer af.
Dan vertrekken we weer, een aantal gefrustreerde lieden achterlatend.