De strategie van verzekeraars
Geplaatst: 19 mar 2007 09:23
Bij de presentatie van het rapport van de Commissie de Ruiter eind december 2006, kondigde het Verbond van de Verzekeraars aan dat het haar leden (verzekeraars) zou oproepen om helderheid te verschaffen over de kosteninhoudingen op de lopende polissen.
Verzekeraars nemen daarvoor wel TWEE JAAR DE TIJD.
Zo'n onnodige lange periode van twee jaar, lijkt duidelijk bedoeld om:
1) te voorkomen dat de hele massa van circa 4 MILJOEN polishouders al op korte termijn de bevestiging krijgt dat men inderdaad een oor is aangenaaid en feitelijk met het beleggingsdeel van de polis vrijwel geen schijn van kans heeft op om een reeel rendement te maken op de premie die men betaalt. Bovendien hopen verzekeraar erop dat in de loop van die twee jaar claims van tienduizenden polishouders zullen VERJAREN
2) in de tussentijd via het Haagse poldercircuit (Ombudsman Verzekeringen, Consumentenbond, VEH,VEB,Verliespolis, Ministerie van Financien etc) een slappe deal te bekokstoven, waarbij er achteraf een geringe compensatieregeling op de polis wordt toegepast.
De (voor juristen) verbazingwekkende keuze van Verliespolis om de pijlen vooral te richten op ''misleiding'' en NIET op DWALING, geeft al aan dat de zaak die richting wordt opgeduwd.
Ter verduidelijking voor de niet-juristen: misleiding is een zg. onrechtmatigde daad en leidt tot een schadevergoedingsverplichting, meestal slechts een gedeeltelijke schadevergoeding. Dwaling daarentegen geeft een polishouder het recht zijn verzekeringsovereenkomst te vernietigen en dan dient de verzekeraar alle tot dan toe betaalde premie terug te betalen + een vergoeding van de wettelijke rente daarover. U voelt hem al aankomen: verzekeraars zijn ALS DE DOOD voor een rechterlijke uitspraak waarin inderdaad DWALING wordt vastgesteld, want dan moeten ze miljarden terugbetalen. Bij misleiding zal dit slechts een gedeeltelijke schadevergoeding zijn die alle verzekeraars tezamen misschien enkele tientallen of hooguit enkele honderden miljoenen euro gaat kosten en verzekeringsnemers aan het eind van de rit nog steeds met vrijwel lege handen staan.
Verzekeraars nemen daarvoor wel TWEE JAAR DE TIJD.
Zo'n onnodige lange periode van twee jaar, lijkt duidelijk bedoeld om:
1) te voorkomen dat de hele massa van circa 4 MILJOEN polishouders al op korte termijn de bevestiging krijgt dat men inderdaad een oor is aangenaaid en feitelijk met het beleggingsdeel van de polis vrijwel geen schijn van kans heeft op om een reeel rendement te maken op de premie die men betaalt. Bovendien hopen verzekeraar erop dat in de loop van die twee jaar claims van tienduizenden polishouders zullen VERJAREN
2) in de tussentijd via het Haagse poldercircuit (Ombudsman Verzekeringen, Consumentenbond, VEH,VEB,Verliespolis, Ministerie van Financien etc) een slappe deal te bekokstoven, waarbij er achteraf een geringe compensatieregeling op de polis wordt toegepast.
De (voor juristen) verbazingwekkende keuze van Verliespolis om de pijlen vooral te richten op ''misleiding'' en NIET op DWALING, geeft al aan dat de zaak die richting wordt opgeduwd.
Ter verduidelijking voor de niet-juristen: misleiding is een zg. onrechtmatigde daad en leidt tot een schadevergoedingsverplichting, meestal slechts een gedeeltelijke schadevergoeding. Dwaling daarentegen geeft een polishouder het recht zijn verzekeringsovereenkomst te vernietigen en dan dient de verzekeraar alle tot dan toe betaalde premie terug te betalen + een vergoeding van de wettelijke rente daarover. U voelt hem al aankomen: verzekeraars zijn ALS DE DOOD voor een rechterlijke uitspraak waarin inderdaad DWALING wordt vastgesteld, want dan moeten ze miljarden terugbetalen. Bij misleiding zal dit slechts een gedeeltelijke schadevergoeding zijn die alle verzekeraars tezamen misschien enkele tientallen of hooguit enkele honderden miljoenen euro gaat kosten en verzekeringsnemers aan het eind van de rit nog steeds met vrijwel lege handen staan.