Radar

Bron: De limburger 17-08-2007
Een gedupeerde van de Dexiaaffaire uit Wessem krijgt zijn gehele inleg terug. Bovendien hoeft de Wessemmer een restant- schuld niet te betalen. Dat heeft de kantonrechter in Roermond gevonnist. De Wessemer leende geld bij Dexia dat daarmee aandelen kocht. De Wessemer stopte met afbetaling van de lening toen bleek dat de aandelendeal tot grote veliezen leidde. Dexia daagde de man daarop voor de kantonrechter in Roermond. Die heeft nu bepaald dat er sprake is geweest van een huurkoopovereenkomst. Daarbij moet de partner een handtekening zetten en dat is in het geval van de Wessemer niet gebeurd. Daardoor werkt de rechtszaak voor Dexia als een boemerang. In plaats dat het bedrijf geld terug krijgt, moet het van de kantonrechter geld betalen aan de gedupeerde klant, in dit geval dik 11.000 euro. Advocaat Ronald van Dooren van advocatenkantoor Boels- Zanders Advocaten, dat voor acht Dexia-klanten in de bres is gesprongen, spreekt over een „trucje”. Dat „trucje” is alleen toe te passen door mensen die getrouwd of geregistreerd partner zijn. Van Dooren gaat nu de andere klanten adviseren zelf een rechtszaak te beginnen tegen Dexia. „Zij hebben 100 procent zekerheid dat ook zij hun centen terugkrijgen”, zegt Van Dooren.

De nevenvordering van [X] betreft de registratie van de aandelenlease-overeenkomsten bij het Bureau Krediet Registratie (BKR). [X] vordert dat de bank op straffe van een dwangsom de meldingen betreffende de aandeienlease-overeenkomsten bij BKR verwijdert. Deze vordering kan naar het oordeel van de kantonrechter niet worden toegewezen, omdat de bank een melding kan doen aan BKR, maar BKR beslist over de registratie. De bank kan niet worden veroordeeld iets te doen waartoe zij niet bevoegd is.

Deze vordering kan naar het oordeel van de kantonrechter niet worden toegewezen, omdat de bank een melding kan doen aan BKR, maar BKR beslist over de registratie. De bank kan niet worden veroordeeld iets te doen waartoe zij niet bevoegd is.

6.4. Omdat [Y] geen toestemming heeft gegeven tot het aangaan van de aandelenlease-overeenkomsten kon zij die overeenkomsten vernietigen binnen een termijn van driejaren nadat zij op de hoogte is gekomen van het bestaan van die aandelenlease-overeenkomsten. [Y] en [X] hebben gesteld, dat [Y] rond februari 2003 daarvan op de hoogte zou zijn gekomen.

Vaststaat dat de buitengerechtelijke vernietiging dateert van 28 februari 2003. De bank heeft daarentegen gesteld, dat [Y] al heeft geweten van het bestaan van de aandelenlease-overeenkomsten ten tijde van het aangaan daarvan, zodat de verjaringstermijn van drie jaren is gaan lopen op of rond de respectieve data van totstandkoming van die overeenkomsten.

Deze stelling kan alleen relevant zijn voor het antwoord op de vraag of de buitengerechtelijke vernietiging van de Spaarextra van april 1999 tijdig heeft plaatsgevonden, omdat de brief van [Y] van 26 februari 2003 in ieder geval is verzonden en ontvangen binnen een termijn van drie jaren na totstandkoming van de beide andere aandelenlease-overeenkomsten, zodat verjaring van de betrokken bevoegdheid daar niet aan de orde is. Hetgeen hierna wordt overwogen betreft dus alleen de Spaarextra uit 1999.Voor verjaring zou nodig zijn dat [Y] van de Spaarextra op de hoogte zou zijn geraakt in de periode vanaf de totstandkoming daarvan tot 28 februari 2000.

De kantonrechter is van oordeel dat de bank haar stelling op dit punt in de gegeven context in onvoldoende mate heeft onderbouwd. De bank heeft - samengevat - namelijk niet meer gesteld, dan dat het gebruikelijk is dat echtgenoten dergelijke financiële verplichtingen met elkaar bespreken. De kantonrechter kwalificeert deze stellingen als een vermoeden.

Hierbij is van belang dat de bank geen concrete, uiterlijke feiten of omstandigheden heeft aangevoerd - anders dan het bestaan van de aandelenlease-overeenkomst - waaruit zou kunnen blijken van de gestelde wetenschap van [Y] (in het hier relevante tijdvak). Daarbij is van belang dat de stellingen van de bank geen concrete aanknopingspunten bieden voor het antwoord op de vraag op welk moment [Y] dan volgens de bank op de hoogte van het Feestplan [? lees Spaarextra] zou zijn geraakt en hoe. Ook het in algemene termen vervatte bewijsaanbod van de bank op dit punt bevat geen concrete feiten of omstandigheden die vatbaar zouden zijn voor bewijs anders dan de (bloot gestelde) wetenschap die [Y] volgens de bank gehad moet hebben. De kantonrechter zal de betrokken stelling van de bank daarom passeren.

Dexia moet stellen en daarbij concrete, uiterlijke feiten of omstandigheden aanvoeren - anders dan het bestaan van de aandelenlease-overeenkomst - waaruit zou kunnen blijken dat de niet ondertekende wederhelft bekend moet zijn geweest met het contract.