Radar

Wanneer iemand emigreert krijgt hij of zij een conservatoire aanslag over bepaalde inkomens- en vermogensbestanddelen. Dit zijn vaak de tot het moment van emigreren opgebouwde pensioenrechten. Je krijgt een aanslag die echter niet wordt ingevorderd. Als je je vervolgens 10 jaar aan de voorwaarden houdt, wordt de aanslag kwijtgescholden. Doe je dat niet, dan wordt de aanslag alsnog ingevorderd.

"Wat maakt dat uit?" zou je zeggen. Nou, erg veel. Als je naar buiten de EU migreert moet je zekerheid stellen. En hoe kan je zekerheid stellen over iets dat niet gerealiseerd is? Verder zijn de bronnen die ik vind niet erg duidelijk.

Ik vraag me dan ook het volgende af:
* Wat houdt die zekerheid in? Moet je zekerheid stellen door bijvoorbeeld pand of hypotheek, of moet je alvast de aanslag betalen en krijg je het geld later terug?
* Wat als je geen zekerheid kan stellen? Kan je de pensioenrechten niet ook als onderpand inzetten? Of er afstand van doen?
* Wat als je gewoon je emigratie verzwijgt en nadat je alle bezittingen hebt overgeheveld de belastingdsienst voor een voldongen feit stelt? Of je niet uitschrijft?

Het is niet nodig dat je zelf enige vorm van zekerheid stelt door middel van een onderpand of zo. Door het opleggen van een aanslag maakt de Belastingdienst de vordering "opeisbaar", dat wil zeggen dat er een formele betalingsverplichting geldt. De aanslag wordt echter niet ingevorderd, wel wordt gezorgd dat de betalingsverplichting niet op grond van de wet na vijf jaar zal vervallen. De verjaring wordt dan gestuit, bij voorbeeld door een soort herinnering dat de aanslag en daarmee de "sluimerende" betalingsverplichting bestaat.

Voor het opleggen van een belastingaanslag staan wettelijke termijnen. Dat is de periode waarbinnen de Belastingdienst moet vaststellen of er belasting verschuldigd is. Die termijn is in beginsel drie jaar. Laten ze die termijn verlopen, dan kan er nog wel een aanslag worden opgelegd, maar alleen onder bepaalde strikte voorwaarden. Er zijn omstandigheden denkbaar waarbij dat de periode van drie jaar misschien te kort is om alle gegevens te verzamelen. Om dan toch nog mogelijk verschuldigde belasting te kunnen innen, kan er een conservatoire aanslag worden opgelegd. Hierdoor wordt dus voorkomen dat er na verloop van een reeks van jaren helemaal geen aanslag meer kan worden opgelegd.

Blijkt uiteindelijk dat er minder of misschien wel helemaal niets betaald hoeft te worden, dan wordt de aanslag verminderd tot het verschuldigde bedrag of zelfs nihil.

Het gaat er dus om dat er voor de Belastingdienst sprake blijft van een rechtens opeisbaar belastingbedrag.

Nog even een nabrander ten aanzien van de mogelijkheid die als derde wordt geopperd: wanneer de boel wordt besodemieterd stelt de wet ruimere termijnen om e.e.a. te herstellen en bovendien zitten er strafrechtelijke aspecten aan. Niet aan te bevelen dus.

Het is niet nodig dat je zelf enige vorm van zekerheid stelt door middel van een onderpand of zo.

Waarom spreekt de wet dan van "zekerheid stellen"? Overigens is er een andere escape, namelijk als je de rechten bij een Nederlandse of Europese verzekeraar aanhoudt. Doe je dat niet dan wordt toch gesproken van "zekerheid stellen".

Overigens lijkt me de verboden handeling -de afkoop van je pensioen- me sowieso uitermate dom, tenzij je de staatsloterij gewonnen hebt. Maar de andere verboden handeling -vervreemding van aanmerkelijk belangaandelen-, is een andere zaak. Gelukkig hebben de meeste mensen geen aanmerkelijk belang, maar ondernemers met een BV wel. Ik kan me voorstellen dat die op een bepaald moment hun onderneming willen verkopen.

Nog even een nabrander ten aanzien van de mogelijkheid die als derde wordt geopperd: wanneer de boel wordt besodemieterd stelt de wet ruimere termijnen om e.e.a. te herstellen en bovendien zitten er strafrechtelijke aspecten aan. Niet aan te bevelen dus.

Tja, dan betekent je emigratie dus dat je maar beter nooit meer terug kan komen... Maar ik zie het in sommige gevallen niet als besodemieteren. Van te voren zeggen dat je gaat emigreren is niet eens verplicht. Pas als je stiekem je pensioenrechten gaat overhevelen of je niet uitschrijft bevind je je in de gevarenzone. En in het licht van mijn mening zou ik zelfs dat in sommige gevallen niet eens moreel verwerpelijk vinden, afgezien overigens van het feit dat je jezelf dan wel diep in de nesten werkt, zoals Priewjet terecht stelt.

Dat Nederland heffingsrechten voorbehoudt over iets dat met Nederlandse belastingvoordelen is opgebouwd vindt ik allerzins redelijk. Dat een emigrant echter fiscale nadelen ondervindt, puur om de reden dat hij emigreert, daarentegen niet. Het gaat hierbij om het feit dat de aanslag je als een zwaard van Damocles boven het hoofd blijft hangen, volgens mij in sommige gevallen wel degelijk met verplichting tot zekerheidsstelling. Ik kan me zelfs voorstellen dat een bank in Canada of Australie of waar dan ook op grond daarvan een hypotheek zou kunnen weigeren. Dat gaat verder dan het simpelweg formaliseren van een latente belastingschuld en tegengaan van verjaring.

Een overheid gaat het m.i. namelijk niks aan waar iemand wil wonen, ook al is die persoon diens onderdaan. Als voor een belastingaanslag zekerheid moet worden gesteld, of iemand belemmert in deelname aan het financieel verkeer (bijvoorbeeld omdat een bank hem een hypotheek weigert)... Er wordt niet voor niets tot aan het Hof van Justitie geprocedeerd over de conservatoire of conserverende aanslag... terecht!

De zekerheid bestaat uit de opeisbare vordering, in casu de conservatoire aanslag. Zolang die vordering niet verjaart, is het voor de Staat voldoende.

Dingen verzwijgen en nadat je alles in veiligheid hebt gebracht iemand voor een voldongen feit stellen is in mijn ogen de boel besodemieteren. Dat is verwerpelijk, ook als het een minder geliefde instelling als de Belastingdienst betreft. Je benadeelt dan immers de samenleving en dat zijn degenen die wel aan hun verplichtingen voldoen: jij en ik. En het is verwerpelijk wanneer ik word besodemieterd.

Of de latente belastingschuld is opgebouwd door middel van belastingvoordelen, is niet interessant. Verschuldigde belasting is immers verschuldigde belasting. En waarom zou iemand die vertrekt zijn verschuldigde belasting niet hoeven te betalen, terwijl ik dat wel moet omdat ik hier blijf wonen?

Natuurlijk kan betrokkene er last van ondervinden bij het verkrijgen van bijvoorbeeld een hypothecaire lening. Dat is dan wel zijn probleem. Wanneer je in Nederland een aantekening bij het BKR hebt, lukt het je toch ook niet meer om een lening te krijgen? En wanneer door het ontbreken van gestelde zekerheid het innen van verschuldigde belasting niet meer mogelijk is, zitten wij als samenleving met het nadeel.
Wanneer iemand er tussenuit knijpt en schuldeisers met lege handen achterlaat, vinden we hem een bedrieger. Maar wanneer de Belastingdienst die schuldeiser is, ligt dat ineens anders? NEE, zoals gezegd: ik word besodemieterd en dat accepteer ik niet.

Natuurlijk kan er worden geprocedeerd over conservatoire aanslagen. Wanneer die onterecht blijken te zijn, worden ze ingetrokken. Maar dat zou toch ook al het geval zijn wanneer het ontbreken van belastingplicht blijkt.

Of de latente belastingschuld is opgebouwd door middel van belastingvoordelen, is niet interessant.

Zeker wel, dat is immers de reden waarom migranten lastig worden gevallen met een conserverende aanslag.

Verschuldigde belasting is immers verschuldigde belasting.

Uit puur fiscaal oogunt: ja. Maar de regel vind ik niet redelijk in de zin dat er een overkill in zit. Ook al probeert de Staat dan de eventuele ongemakken weg te nemen.

En waarom zou iemand die vertrekt zijn verschuldigde belasting niet hoeven te betalen, terwijl ik dat wel moet omdat ik hier blijf wonen?

Als je hier blijft wonen hoef je niet af te rekenen over je pensioen of over aandelen in je persoonlijke B.V. Als je emigreert wel, hoewel je (nog) niet hoeft te betalen. Met andere woorden: je wordt fiscaal nadelig behandeld omdat je emigreert, zelfs al zou je kunnen aantonen dat je daar geen enkel fiscaal motief voor hebt.

Natuurlijk kan betrokkene er last van ondervinden bij het verkrijgen van bijvoorbeeld een hypothecaire lening. Dat is dan wel zijn probleem. Wanneer je in Nederland een aantekening bij het BKR hebt, lukt het je toch ook niet meer om een lening te krijgen?

Een negatieve BKR notering krijg je niet voor niets. Je bent dan namelijk wel "stout" geweest, want je hebt je niet aan je financiele verplichtingen gehouden. Emigreren is weliswaar je eigen keuze, maar je krijgt die conserverende aanslag met bijbehorende problemen, ook als je je altijd keurig aan je verplichtingen hebt gehouden. Je bent dus niet "stout" maar de Belastingdienst behandelt je wel als zodanig.

Natuurlijk kan er worden geprocedeerd over conservatoire aanslagen. Wanneer die onterecht blijken te zijn, worden ze ingetrokken. Maar dat zou toch ook al het geval zijn wanneer het ontbreken van belastingplicht blijkt.

Zoals gezegd: de reden dat men procedeert is dat conservatoire aanslagen gezien worden als strijdig met het vrij verkeer van personen volgens het EU-recht. Nederland hindert mensen die alleen maar willen emigreren, al hebben ze geen enkel fiscaal motief. Het is dus de regel die niet deugt... en daarom zie ik eerlijk gezegd het omzeilen van een conserverende aanslag niet als besodemieteren, hooguit als ongeoorloofde eigenrichting. Tenzij iemand natuurlijk van meet af aan de verboden handeling wilde verrichten.

dat is immers de reden waarom migranten lastig worden gevallen

Er is niets op tegen wanneer een schuldeiser rechtens middelen aanwendt om betaling van zijn vordering zeker te stellen. De Staat is wat dat betreft niet minder dan een particulier

Uit puur fiscaal oogunt: ja. Maar de regel vind ik niet redelijk

Ik tracht "het probleem" op zijn zakelijke merites te beoordelen. Of het redelijk is valt onder subjectieve perceptie. Ik weet wel dat ik het in voorkomende gevallen zelf ook zo zou doen.

je wordt fiscaal nadelig behandeld omdat je emigreert

Pertinent onjuist: je betaalt niet meer dan dat je aan onze samenleving verschuldigd bent.

de reden dat men procedeert is dat conservatoire aanslagen gezien worden als strijdig met het vrij verkeer van personen volgens het EU-recht

Ook dat is pure perceptie. Tot dusver gevoerde procedures gaven alleen (al dan niet tot tevredenheid van de "benadeelde") uitsluitsel over INIVIDUELE gevallen. Dan ging het vaak ook nog alleen over de hoogte van de aanslag, zodat de vordering in elk geval slechts ten dele werd betwist. Een "gewonnen" procedure zegt echt niets over de rechtmatigheid van het fenomeen conservatoire aanslag op zich. Als conservatoire aanslagen op zich inderdaad als strijdig met wat voor EU-recht waren geoordeeld, waren ze allang verboden. Maar dat is dus niet gebeurd.

Er is niets op tegen wanneer een schuldeiser rechtens middelen aanwendt om betaling van zijn vordering zeker te stellen. De Staat is wat dat betreft niet minder dan een particulier.

Mee eens, maar ook als ik een schuld aan een particuliere instelling heb wordt die niet ineens geheel opeisbaar omdat ik migreer. En zelfs als dat wel zo zou zijn, dan ga ik die lening gewoon niet aan. Bovendien bestaan er verschillende internationale afspraken om mensen die daadwerkelijk de kluit belazeren aan te pakken.

Ik tracht "het probleem" op zijn zakelijke merites te beoordelen. Of het redelijk is valt onder subjectieve perceptie. Ik weet wel dat ik het in voorkomende gevallen zelf ook zo zou doen.

Daarom zeg ik ook "ik vind". Ik vind dat de conservatoire aanslag strijdig is met het Europees recht, en ik vermoed dat Nederland stilletjes op deze manier tracht het emigreren van hoger opgeleiden te hinderen.

Pertinent onjuist: je betaalt niet meer dan dat je aan onze samenleving verschuldigd bent.

Laat die fiscale voordelen of mijn gehele pensioen dan maar zitten, dan neem ik zelf mijn verantwoordelijkheid wel. Ik zou het geheel met je eens zijn als je ervoor had GEKOZEN. Maar ons sociale stelsel is iets waar je aan mee MOET doen, of je nu wil of niet. Als ik de keus had betaalde ik liever nu iets meer belasting om van het gezeur af te zijn.

Ook dat is pure perceptie. Tot dusver gevoerde procedures gaven alleen (al dan niet tot tevredenheid van de "benadeelde") uitsluitsel over INIVIDUELE gevallen. Dan ging het vaak ook nog alleen over de hoogte van de aanslag, zodat de vordering in elk geval slechts ten dele werd betwist. Een "gewonnen" procedure zegt echt niets over de rechtmatigheid van het fenomeen conservatoire aanslag op zich. Als conservatoire aanslagen op zich inderdaad als strijdig met wat voor EU-recht waren geoordeeld, waren ze allang verboden. Maar dat is dus niet gebeurd.

Tja, het lijdelijkheidsbeginsel he....als partijen het niet te berde brengen dan wordt het niet behandeld. Bovendien zitten er aan een prejudiciele vraag verschillende nadelen, zoals het feit dat de procedure met jaren gerekt wordt. Maar belastingadviseurs zitten kwijlend en likkebaardend af te wachten tot de rechtmatigheid van de conservatoire aanslag ter discussie gesteld wordt. En ik denk dat een belastingplichtige zeker een kans heeft een conservatoire aanslag op deze gronden aan te vechten.