Wonigstichting trekt zich weinig aan van mijn klachten
Geplaatst: 05 jan 2008 23:40
Sinds anderhalf jaar huur ik. Sinds december 2007 betaal ik geen huur meer. De maat is vol.
Sinds juli van dit jaar heb ik overlast van de directe buren. Geen smoesjes, van ze zijn met een groot gezin, eerder hoorde ik ze toch ook niet? In juli heeft 1 van de zonen van het overlast gevende huis, de kleinzoon van mijn andere buurvrouw geslagen met een bezemsteel in het gezicht. Nog nooit heb ik oma-buurvrouw overstuur gezien, toen wel. Wat bleek later toen ik naar buiten kwam, ik had het gedaan, ik was de schuldige, zelfs mijn zoontje die een halve provincie verderop logeerde bij oma had het gedaan, zelf lag ik op bed te lezen op het moment dat het gebeurde. En vooral, mijn zonnebloem, die boven de schutting uitstak, daar had ze last van en die zou eraan gaan. Dit is later ook gebeurt.
Door de politie werd ik het allemaal niet serieus genomen, een woonconsulente zou wel eens naar de buren gaan. 1ste moment: ze doen gewoon de deur niet open. 2de moment: er is gesproken, buurvrouw was bereid tot een gesprek. Dit 2de moment was in augustus 2007. Ik heb de woonconsulente gezegd dat ik weinig heil zag in een gesprek, ik verwacht dat de overlast alleen maar meer wordt, maar regel het maar. Inmiddels zitten we dus in januari 2008 en heeft er geen gesprek plaats gevonden. Ik heb daarna nog heel vaak contact gehad met de woonconsulente, 1 maal zei ze, ik ga wel met de buurvrouw praten, buurvrouw is er niet, zei ik, het is haar gezin (en vent). De overlast is alleen maar erger geworden. 'savonds om half 12 begint de buurvrouw tegen haar kinderen te schreeuwen dat ze nog niet slapen. Ik SLIEP dus wel, er zit een kamer tussen, dus 2 muren en een dichte deur. Om half 2 'snachts staat zoon te kloppen op de rolluiken, want hij wil naar binnen. Daar werd ik dus weer wakker van. Midden in de nacht een hoop gerommel, gestommel, normaal een trap oplopen is er niet bij, stampen is beter.
Om half 4 'snachts weer een hoop gebonk, ik kijk uit het raam, hangt haar zoon aan de regenpijp te bungelen om zo op de 1ste verdieping op het rolluik te kloppen dat hij naar binnen wil.
In 4 dagen tijd was ik 3 nachten wakker geworden van hen.
Een man van de huurdersvereniging gebeld, ik moest maar een klachtenformulier halen en dit zou bij de directie terecht komen, want de woonconsulente bakt er immers niets van en het moet langs haar heen. Niet dus. Het klachtenformulier komt via een adviseur, van een aanspreekpunt waar iedereen terecht komt, of je nu een woning zoekt, een invalidenparkeerkaart, huishoudelijke hulp of rolstoel nodig hebt, weer terecht bij de woonconsulente. Iemand van de woningstichiting, behalve dan de woonconsulente, krijg je niet te spreken, telefonisch niet en in person niet. Brieven die ik schrijf aan een bepaald persoon, van wijk en klantbeheer, worden beantwoord door de woonconsulente, hij doet immers geen klantencontact.
Vanavond rond 10 uur de politie gebeld en ook geuit dat ik weinig vertrouwen heb in hen. Nou, dan zou ze het toch niet opschrijven? Ik heb namelijk eerder gebeld, u moet bij de wijkagent zijn. Oke, stuur hem maar een mailtje dat hij contact met mij opneemt. Nooit gebeurd. Eindelijk na een jaar (v.a. juli 2006 al overlast van anderen en sinds september 2006 meldingen weg laten leggen bij de wijkagent) contact gehad met de wijkagent. Er waren ook nog anderen bij de politie, ik moest niet bij hem zijn, zijn prioriteit is dat er geen auto's meer worden geparkeerd op het plein. Eerder de korpschef al proberen te spreken, 1 keer gelukt, daarna wil hij de telefoon niet eens meer aannemen. De verantwoordelijke wethouder over wonen, is ook niet te bereiken.
Heeft het nut om contact op te nemen met de woonbond? Ik heb op hun site begrepen dat je (een hoop) inschrijfgeld moet betalen, voordat ze ook nog maar antwoord geven?
Ik kan nergens naar toe met mijn 2 jonge kinderen, wat kan ik nog meer doen, dan alleen bol staan van de stress? Mijn gezin en mijn werk lijden hier onder.
Groetjes.
Sinds juli van dit jaar heb ik overlast van de directe buren. Geen smoesjes, van ze zijn met een groot gezin, eerder hoorde ik ze toch ook niet? In juli heeft 1 van de zonen van het overlast gevende huis, de kleinzoon van mijn andere buurvrouw geslagen met een bezemsteel in het gezicht. Nog nooit heb ik oma-buurvrouw overstuur gezien, toen wel. Wat bleek later toen ik naar buiten kwam, ik had het gedaan, ik was de schuldige, zelfs mijn zoontje die een halve provincie verderop logeerde bij oma had het gedaan, zelf lag ik op bed te lezen op het moment dat het gebeurde. En vooral, mijn zonnebloem, die boven de schutting uitstak, daar had ze last van en die zou eraan gaan. Dit is later ook gebeurt.
Door de politie werd ik het allemaal niet serieus genomen, een woonconsulente zou wel eens naar de buren gaan. 1ste moment: ze doen gewoon de deur niet open. 2de moment: er is gesproken, buurvrouw was bereid tot een gesprek. Dit 2de moment was in augustus 2007. Ik heb de woonconsulente gezegd dat ik weinig heil zag in een gesprek, ik verwacht dat de overlast alleen maar meer wordt, maar regel het maar. Inmiddels zitten we dus in januari 2008 en heeft er geen gesprek plaats gevonden. Ik heb daarna nog heel vaak contact gehad met de woonconsulente, 1 maal zei ze, ik ga wel met de buurvrouw praten, buurvrouw is er niet, zei ik, het is haar gezin (en vent). De overlast is alleen maar erger geworden. 'savonds om half 12 begint de buurvrouw tegen haar kinderen te schreeuwen dat ze nog niet slapen. Ik SLIEP dus wel, er zit een kamer tussen, dus 2 muren en een dichte deur. Om half 2 'snachts staat zoon te kloppen op de rolluiken, want hij wil naar binnen. Daar werd ik dus weer wakker van. Midden in de nacht een hoop gerommel, gestommel, normaal een trap oplopen is er niet bij, stampen is beter.
Om half 4 'snachts weer een hoop gebonk, ik kijk uit het raam, hangt haar zoon aan de regenpijp te bungelen om zo op de 1ste verdieping op het rolluik te kloppen dat hij naar binnen wil.
In 4 dagen tijd was ik 3 nachten wakker geworden van hen.
Een man van de huurdersvereniging gebeld, ik moest maar een klachtenformulier halen en dit zou bij de directie terecht komen, want de woonconsulente bakt er immers niets van en het moet langs haar heen. Niet dus. Het klachtenformulier komt via een adviseur, van een aanspreekpunt waar iedereen terecht komt, of je nu een woning zoekt, een invalidenparkeerkaart, huishoudelijke hulp of rolstoel nodig hebt, weer terecht bij de woonconsulente. Iemand van de woningstichiting, behalve dan de woonconsulente, krijg je niet te spreken, telefonisch niet en in person niet. Brieven die ik schrijf aan een bepaald persoon, van wijk en klantbeheer, worden beantwoord door de woonconsulente, hij doet immers geen klantencontact.
Vanavond rond 10 uur de politie gebeld en ook geuit dat ik weinig vertrouwen heb in hen. Nou, dan zou ze het toch niet opschrijven? Ik heb namelijk eerder gebeld, u moet bij de wijkagent zijn. Oke, stuur hem maar een mailtje dat hij contact met mij opneemt. Nooit gebeurd. Eindelijk na een jaar (v.a. juli 2006 al overlast van anderen en sinds september 2006 meldingen weg laten leggen bij de wijkagent) contact gehad met de wijkagent. Er waren ook nog anderen bij de politie, ik moest niet bij hem zijn, zijn prioriteit is dat er geen auto's meer worden geparkeerd op het plein. Eerder de korpschef al proberen te spreken, 1 keer gelukt, daarna wil hij de telefoon niet eens meer aannemen. De verantwoordelijke wethouder over wonen, is ook niet te bereiken.
Heeft het nut om contact op te nemen met de woonbond? Ik heb op hun site begrepen dat je (een hoop) inschrijfgeld moet betalen, voordat ze ook nog maar antwoord geven?
Ik kan nergens naar toe met mijn 2 jonge kinderen, wat kan ik nog meer doen, dan alleen bol staan van de stress? Mijn gezin en mijn werk lijden hier onder.
Groetjes.