Radar

Op 20 februari jl. wees de Rechtbank Utrecht een vonnis in een Defam/Fortis aandelenleasezaak. Zie de PAL Website.

De desbetreffende gedupeerde sloot haar aandelenleaseproduct tussentijds met winst over naar een nieuw contract. Dit komt haar duur te staan in deze zaak. Vordering VOLLEDIG afgewezen.

Mijn rechtsgevoel zit blijkbaar iets anders in elkaar dan dat vanj de heren en dames rechters in Utrecht. Het lijkt mij terecht dat het oversluiten de klant enigzins wordt aangerekend, maar dit vonnis gaat wel erg ver. Nu lacht Fortis/Defam in zijn vuistje en pakt de hele winst die zij maakten op dit contract.

De argumentatie met betrekking tot de causaliteit van de eigen schuld van de gedupeerde ten aanzien van de schade, is broddelwerk van de rechtbank.

Als deze gedupeerde nog op enigerlei wijze recht gedaan wil krijgen, zal zij waarschijnlijk tot aan de Hoge Raad moeten doorprocederen. Het Hof Amsterdam/Arnhem houdt immers ook al niet echt van leasegedupeerden.





Een dikke DRIE MIN voor dit vonnis.

Ik ben van mening dat dit een juist vonnis is. De rechter heeft gezien dat dit persoon op de hoogte was van de risicos en kon zich dus niet beroepen op zgn onwetendheid.

Hulde voor ons rechtsysteem dus.

Onzin, conjo,

De omstandigheid dat een aandelenleasedeelnemer bij tussentijdse stopzetting een winst opstrijkt wil geenszins zeggen dat hij of zij zich bewust is van ALLE risico's die aan een leaseproduct kleven. Het is dan immers nog steeds goed denkbaar dat deze gedupeerde meende maandelijk geld in te leggen (in plaats van rente te betalen) en als gevolg van een koersstijging winst te hebben behaald.

Het echte verwijt dat de Rechtbank deze gedupeerde lijkt te maken is dat zij niet de moeite nam om de contractvoorwaarden tot in de spreekwoordelijke ''kleine lettertjes'' door te lezen. Mij dunkt is dit geen criterium, omdat dit een normaal maatschappelijk verschijnsel is bij ingewikkewlde contracten. Daarvoor dient nu juist de zorgplicht die op banken rust.

De hele argumentatie van de Rechtbank Utrecht klopt van geen kant. Sterker nog, ik heb het gevoel dat de Rechtbank via dit vonnis over het hoofd van deze gedupeerde heen aan het publiek laat weten dat oversluiters bij deze Rechtbank niet aan hoeven te komen.
Weer een paar honderd rechtszaken minder te behandelen.

Als je het aspect eigen schuld vanwege het opnieuw wederom afsluiten van een nieuw product even wegdenkt uit het vonnis, staan er voor gedupeerden TOCH enkele interessante zaken vermeld:

Concluderend heeft Defam haar zorgplicht verzaakt. De schending van de zorgplicht door Defam kwalificeert de rechtbank, gelet op de uitspraken van het Hof Den Bosch van 5 april 2005 (LJN AT2375) en het Hof Amsterdam van 24 mei 2007 (LJN BA5684), als een onrechtmatige daad.

De rechtbank stelt daarbij voorop dat in zaken als de onderhavige in het algemeen geen zwaarwegende eisen worden gesteld aan het door [eiseres] gestelde causale verband.

De rechtbank is van oordeel dat [eiseres] voldoende aannemelijk heeft gemaakt dat zij de overeenkomst niet zou zijn aangegaan indien Defam haar duidelijker op de risico’s had gewezen

Er bestaat derhalve causaal verband tussen de door [eiseres] gestelde schade uit de tweede overeenkomst, te weten het verlies van haar inleg (de rente) en het overhouden van een restantschuld en het onrechtmatige handelen van Defam. Dit brengt met zich mee dat Defam in beginsel als geleden schade dient te vergoeden de uit de tweede overeenkomst voortvloeiende nadelige financiële gevolgen voor [eiseres].

Toch zien de meesten, en gelukkig ook de rechter, dit net even iets anders.
Het zou toch van de knotse zijn als je met zo'n smoes er onderuit zou kunnen komen.

Jeanjean,

De Rechtbank geeft inderdaad aan dat Fortis/Defam onrechtmatig heeft gehandeld, maar in deze zaak wordt de daaruit voortvloeiende schadevergoedingsverplichting voor Fortis/Defam VOLLEDIG weggenomen door de vermeende EIGEN SCHULD van de gedupeerde. En dat laatste daar gaat het om. De desbetreffende leasedeelneemster was verder echtgenote van een hoogleraar in de geluidsakkoestiek en had zelf een HBO opleiding. Allemaal punten die o zichzelf genomen niet per definitie in causaal verband staan met EIGEN SCHULD. Het is heel goed denkbaar dat ook iemand met een hoge opleiding de spreekwoordelijke ''ballen verstand heeft'' van complexe financiele producten zoals aandelenlease.

Dit vonnis betreft in wezen de kern van het belachelijke categoriemodel dat door de Rechtbank Amsterdam (Dexia Team) is verzonnen en dat juridisch zeer discutabel is. Terecht is Dexia -vanuit andere overwegingen weliswaar- tegen dit categoriemodel in hoger beroep gegaan.

Het categoriemodel holt feitelijk de zorgplicht van de leasebank uit.

Het vonnis is niet alleen hard, het is wreed. Ik ben de gedupeerde. Ongeveer twintig jaar geleden heb ik bij een ingezakte huizenmarkt mijn plakje beton met ca f 90.000,- verlies verkocht. Jarenlang heb ik afbetaald, elk dubbeltje werd omgedraaid. Met twee pubers thuis was dat niet gemakkelijk. We moesten altijd op alles besparen. F 50.000,- was afgelost. Er kwamen wat dingen bij. Toen wist de tussenpersoon een snellere methode om van die schuld af te komen: juist ja, de aandelenlease. Ik zou jaren eerder van mijn schuld af zijn. Hoe is het te bedenken, dat je, na zo'n aflossingsgezwoeg, voor een gokspelletje opnieuw f 60.000,- leent? Ik had het niet door, dat was dom, erg dom.
Voor de Duisenberg-regeling kwam ik niet in aanmerking: die geldt alleen voor Dexia-klanten.
Om de advocaat te kunnen betalen, heb ik, huis verhuurd, anderhalf jaar op straat geleefd. Er is overigens geen echtgenoot of partner.
Ik ben 62 jaar, sta er slechter voor dan ooit . Totale schuld nu: meer dan € 50.000,- .
Hoe zal mijn oude dag er uit zien? Failliet verklaard? Tot aan mijn dood aan de bedelstaf?
Hoe is het te verklaren, dat de rechter causaliteit vaststelt en de bank verder ongemoeid laat?
Voor hoger beroep ben ik financieel, mentaal en fysiek te uitgeput.

Ongeveer twintig jaar geleden heb ik bij een ingezakte huizenmarkt mijn plakje beton met ca f 90.000,- verlies verkocht.

Waarom heb je het verkocht?
Waarom heb je toen geen nieuw huis gekocht? Dat was ook goedkoper in die tijd.

Kreeg een baan aangeboden in een plaats 130 km verwijderd van mijn woonplaats. Kopen met een rest-hypotheekschuld? Ik heb toen gehuurd. En waarschijnlijk ben ik geen groot financieel brein. Heb een taal gestudeerd.

Een goede uitspraak door de rechtbank Utrecht in een Fortis Defam zaak op 26 maart 2008.
Fortis Defam moet 70 % van de schade voor rekening nemen.
Het is een tussenvonnis want de rechtbank heeft geen goed beeld van de schade:

4.35. De hoogte van de schade die [eisers c.s.] hebben geleden is vooralsnog niet voldoende inzichtelijk geworden. Uit hetgeen partijen over en weer hebben aangevoerd maakt de rechtbank op dat [eisers c.s.] in totaal uit hoofde van de overeenkomst
€ 9.865,04,-- aan Defam heeft betaald en nog € 5.103,52 verschuldigd zou zijn. Daarop dient in mindering te worden gebracht hetgeen [eisers c.s.] aan dividend heeft ontvangen. Defam heeft in dit kader gesteld dat bij gebreke van een overzicht van een door [eisers c.s.] ontvangen dividenden, uitgegaan kan worden van een dividendrendement van 3% per jaar over het leasebedrag, derhalve in totaal EUR 4.025,61. Defam heeft haar stelling evenwel op geen enkele wijze onderbouwd, zodat de rechtbank daaraan voorbij zal gaan. De rechtbank zal [eisers c.s.] is de gelegenheid stellen bij akte opgave te doen van de door het door hen in totaal ontvangen dividend. Defam kan hier dan bij akte op reageren.

De volledige uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BC8190

Meer uitspraken in Fortis Defam zaken zijn hier te lezen: http://www.platformaandelenlease.nl/Uit ... rakenR.htm

Groeten,
Piet

Op 28 mei heeft de rechtbank Utrecht weer twee goede uitspraken gedaan in en aandelenlease zaak, ditmaal Fortis Defam zaken.
De rechter schrijft o.a. in de eerste zaak:

Schade

4.27. Nu de verplichting waarin Defam is tekortgeschoten, ertoe strekt te voorkomen dat een belegger lichtvaardig of met ontoereikend inzicht een beleggingsovereenkomst sluit, kan het aangaan van de overeenkomsten Defam daarom als een gevolg van de schending van haar zorgplicht worden toegerekend, zodat zij aan [eiser] in beginsel als geleden schade dient te vergoeden de nadelige financiële gevolgen die voor hem gemoeid waren met het aangaan van de overeenkomst. Anders dan het Hof Amsterdam in haar arresten van 1 maart 2007 (LJN AZ9722), 16 augustus 2007 (LJN BB1855), 15 november 2007 (LJN BB 7971) en het Hof Arnhem in haar recente arrest van 1 april 2008 (LJN BC9484), is de rechtbank van oordeel dat de betaalde rente voor vergoeding in aanmerking komt.

4.35. De rechtbank ziet in de in r.o. 4.34 geschetste omstandigheden aanleiding om af te wijken van bovengenoemde schadeverdeling en zal 60% van de schade voor rekening van Defam laten. [eiser] is te beschouwen als hoog opgeleid. Gezien zijn leeftijd en werkervaring moet hij bovendien geacht worden enige levenservaring te hebben opgedaan. Voorts had [eiser] beleggingservaring. De rechtbank ziet hierin aanleiding de eigen verantwoordelijkheid die op iedere deelnemer rust om de ontvangen informatie zorgvuldig te lezen en om navraag te doen naar de aard en strekking van het product en meer in het bijzonder de risico’s en het rendement ervan, bij [eiser] iets zwaarder te wegen dan gemiddeld. De rechtbank neemt voorts in aanmerking dat [eiser] maandelijks een vrij hoog bedrag vrij te besteden had. Het is [eiser] aan te rekenen dat hij er voor heeft gekozen om een zo groot gedeelte van zijn vermogen te besteden aan een beleggingsproduct en daarmee risico te nemen. Anderzijds houdt de rechtbank rekening met het feit dat [eiser] door de slechte afloop van de door hem afgesloten aandelenleaseproduct financieel ernstig gedupeerd is en veel geld heeft verloren.
Gezien deze omstandigheden acht de rechtbank een verdeling van de schade waarbij 40% voor rekening van [eiser] blijft, redelijk.

Hier de link naar de uitspraak:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BD2684

Ook in de tweede zaak blijft de rechtbank bij haar standpunt:

Schade

4.22. De stelling van Defam dat het verlies van de maandelijks verrichte betalingen (zijnde de rente over de lening) niet als schade kan worden aangemerkt, is door de rechtbank in voorgaande vonnissen (waaronder 20 februari 2008, LJN BC4542) steeds verworpen. De rechtbank gaat ook nu aan die stelling voorbij.
In de arresten van het Hof Amsterdam van 1 maart 2007 (LJN AZ9722), 16 augustus 2007 (LJN BB1855) en 15 november 2007 (LJN BB7971) alsmede in het recente arrest van het Hof Arnhem van 1 april 2008 (LJN BC9484), ziet de rechtbank onvoldoende aanleiding anders te oordelen dan zij tot nu toe heeft gedaan.

Bevestiging van dit oordeel vindt de rechtbank in de uitspraak van de Commissie van Beroep DSI van 27 januari 2005 (gewezen door prof. mr. A.S. Hartkamp, mr. J.B. Fleers, mr. S.P.G. van Hooijdonk, mr. F.H.J. Mijnssen, mr. G.St. Panjer, mr. A. Rutten-Roos en A. Vastenhouw) en in het arrest van het Hof Amsterdam van 24 mei 2007 (LJN BA5684).

4.27. Tegen deze achtergrond is de rechtbank van oordeel dat als uitgangspunt geldt dat de schade die een deelnemer als gevolg van een schending van de zorgplicht heeft geleden, voor een groter deel voor rekening dient te komen van Defam dan voor rekening van de deelnemer. Concreet betekent dit dat in het geval van de Defam effectenleaseovereenkomst in beginsel 70% van de schade voor rekening van Defam dient te blijven.

Hier de link naar de uitspraak:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BD2662

Groeten,
Piet

Peewee,

Bij "eigen schuld" gaat het volgens artikel 6:101 niet om schuld in de zin van verwijtbaarheid. Dat "eigen schuld" is slechts spraakgebruik.

Het moet gaan om aan de betrokkene toe te rekenen omstandigheden die aan het ontstaan van de schade hebben bijgedragen (een causaliteitscriterium). Zie daarvoor de wettekst. De HR heeft daarover meerdere malen geoordeeld dat de ernst van de wederzijdse fouten moet worden afgewogen zonder daarbij de mate van verwijtbaarheid te betrekken.

Het opleidingsniveau en de inkomenspositie etc. is geen fout die aan het ontstaan van de schade heeft bijgedragen.

Kortom, het zeer ernstige tekortschieten van de bank moet woren afgewogen tegen de objectieve onvoorzichtigheid van de klant om onvoldoende geinformeerd een overeenkomst aan te gaan. Echter, dat valt hem niet zwaar aan te rekenen want de zorgplicht van de bank brengt nu net mee dat de klant tegen zijn eigen onvoorzichtigheid moet worden behoed, vandaar de uitgebreide informatie en onderzoeksplicht van de bank.

Schuld in de zin van verwijtbaarheid komt pas aan de orde bij de billijkheidscorrectie van artikel 6:101 BW. Echter ook in het kader van een billijkheidscorrectie lijkt opleiding en vermogenspositie niet relevant, want waar blijft dan het opleidingsniveau van de bankmedewerkers en de vermogenspostie van de bank? Dat zou dan juist grond moeten geven voor een billijkheidscorrectie in het voordeel van de klant......

Bromtol,
Ik denk dat er geen verschil van inzicht is tussen ons over dit punt.
Gemaakte ''fouten'' zonder verwijtbaarheid, daarbij kan ik mij overigens niets voorstellen, rechters -in hun onderbewustzijn- vermoedelijk ook niet.

Het artikel van A.L.M. Keirse, getiteld ''Rechterlijke werkzaamheid en het oordeel over eigen schuld'' in het Tijdschrift Aansprakelijkheid, verzekering en schade'' 2006 afl. 6 pagina 185-192 biedt een heldere ingang in deze materie (en de niet altijd juist gemotiveerde vonnissen door rechters).

In de categoriemodellen van de Rechtbank Amsterdam is er mogelijk sprake van omzeiling van dit probleem, doordat de Rechtbank niet uitgaat van ''gewone'' aansprakelijkheid van Dexia o.g.v. 6:98 BW met daarna schadeverdeling/mindering op grond van eigenschuld (artikel 6:101 BW)bij de gedupeerde klant, maar van proportionele aansprakelijkheid. Dit maakt de kwestie net iets ingewikkelder, althans juridisch ondoorzichtiger.

Waarom kan je je niets voorstellen bij de ernst van de fouten zonder daarbij de verwijtbaarheid te betrekken?

Denk aan het verkeer. Zo zal geen voorrang verlenen meestal zwaarder wegen dan niet anticiperen op een mogelijke fout van een ander.

Dat geldt ook als het niet voorrang verlenen niet of nauwelijks verwijtbaar is (bijvoorbeeld doordat je blind bent, geen uitzicht hebt, haast hebt omdat je moet bevallen en noem maar wat excuses op).

Je kunt de zwaarte van die fouten gewoon afwegen zonder je af te vragen of de foutenmaker wel of niet wat te verwijten valt.

Dat kan ook bij aandelenlease. De bank onderzoekt niet en licht niet voor. De klant vraagt ook niet door terwijl hij weinig informatie krijgt. Daarvan kan je gewoon oordelen, dat dit 70/30 of 80/20 is o.i.d. Immers, volgens de HR wegen fouten van de bank zwaarder dan fouten van de klanten. Dus minimaal 50% (hetzelfde geldt overigens als je als voetganger of fietser wordt aangereden door een auto of een tram).

De proportionele aansprakelijkheid/causaliteit speelde in een zaak waarbij de het de vraag was of de kanker het gevolg was van asbest óf van roken. Dat was dus geen kwestie van bijdragen (én én). Immers, dan hebben beide oorzaken bijgedragen aan de schade. Nee, in dit geval was er een kans dat de asbest de kanker had veroorzaakt én een daarvan los staande kans dat het roken dat had gedaan.

Kortom, het gaat hier niet om de vraag of het roken had bijgedragen aan de kanker, maar om de vraag wat nu eigenlijk de kanker had veroorzaakt. Zou daarop het klassieke "wie eist bewijst" zijn toepast, dan zou de benadeelde met lege handen zijn blijven staan. Door in dit soort gevallen proportionele kans causaliteit toe te passen wordt het bewijsprobleem in feite verlicht/omzeild. Het klassieke bewijsprobleem leidt tot de uitkomst "alles of niets".

Overigens leidt proportionele causaliteit (een alternatieve oplossing van het bewijsprobleem) per definitie tot een onjuiste uitkomst. Immers, of de benadeelde krijgt ten onrechte een uitkering of de tegenpartij moet ten onrechte betalen.... Immers, in werkelijkheid is niet een deel van de schade door de asbest veroorzaakt, maar is er slechts een kans dat de hele schade door de asbest is veroorzaakt.

De kans toepassen in zaken waar wel sprake is van bijdragen (samenwerkende oorzaken) komt er, zeker in het categorie model van de kantonrechter Amsterdam op neer dat er een verwijtbaarheidcriterium wordt toegepast. Immers, de gedacht is dat mensen met een hoog inkomen en meer opleiding eerder konden doorhebben dat zij werden besodemietert. Dat is dus niet juist. Bij een kwestie van bijdragen (meerdere oorzaken werken samen, waarvan er één voor eigen rekening komt) geldt namelijk alleen een causaliteitscriterium volgens artikel 6:101 BW.

Een stimulans voor oplichters als het anders zou zijn; als je slimme mensen oplicht, mag je meer van de poet houden.

Op 4 juni heeft de rechtbank Utrecht weer een goede uitspraak gedaan in een Fortis Defam zaak.
De rechtbank blijft bij haar mening dat inleg (rente) ook schade is.

De stelling van Defam dat het verlies van de maandelijks verrichte betalingen (zijnde de rente over de lening) niet als schade kan worden aangemerkt, is door de rechtbank in voorgaande vonnissen (waaronder 24 januari 2007, LJN AZ7231) steeds verworpen. De rechtbank gaat ook nu aan die stelling voorbij.
In de arresten van het Hof Amsterdam van 1 maart 2007 (LJN AZ9722), 16 augustus 2007 (LJN BB1855) en 15 november 2007 (LJN BB7971) alsmede in het recente arrest van het Hof Arnhem van 1 april 2008 (LJN BC9484), ziet de rechtbank onvoldoende aanleiding anders te oordelen dan zij tot nu toe heeft gedaan.

Bevestiging van dit oordeel vindt de rechtbank in de uitspraak van de Commissie van Beroep DSI van 27 januari 2005 (gewezen door prof. mr. A.S. Hartkamp, mr. J.B. Fleers, mr. S.P.G. van Hooijdonk, mr. F.H.J. Mijnssen, mr. G.St. Panjer, mr. A. Rutten-Roos en A. Vastenhouw) en in het arrest van het Hof Amsterdam van 24 mei 2007 (LJN BA5684).

4.29. Tegen deze achtergrond is de rechtbank van oordeel dat als uitgangspunt geldt dat de schade die een deelnemer als gevolg van een schending van de zorgplicht heeft geleden, voor een groter deel voor rekening dient te komen van Defam dan voor rekening van de deelnemer. Concreet betekent dit dat in het geval van de Defam effectenlease-overeenkomst in beginsel 70% van de schade voor rekening van Defam dient te blijven.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BD5337

Groeten,
Piet

prof. mr. A.S. Hartkamp, mr. J.B. Fleers, mr. F.H.J. Mijnssen,

Zeer eminente juristen, afkomstig uit de Hoge Raad.

Dit zijn echt de mensen die het bepalen op juridisch gebied in Nederland.

Zij denken er kennelijk net zo over als ik (of ik denk erover zoals zij)

En weer een goede uitspraak in een Fortis Defam zaak.

Op 24 september deed de rechtbank Utrecht uitspraak in een zaak tegen Fortis en Afab.
Niet alleen Fortis maar ook tussenpersoon Afab wordt veroordeeld.
Hier een paar stukjes uit het vonnis:

6.18. In voorgaande beslissingen (zie onder meer de hiervoor genoemde vonnissen) heeft de rechtbank voorts de eigen schuld die de deelnemer heeft aan het ontstaan van zijn of haar schade door geen nader onderzoek naar de overeenkomst en de daaraan verbonden risico’s in te stellen alvorens de overeenkomst te sluiten, afgezet tegen de zorgplicht die op Defam rustte en de mate en ernst van de schending van die zorgplicht. De rechtbank heeft daarbij geoordeeld dat in beginsel 70% van de schade voor rekening van Defam dient te blijven.

6.21. De rechtbank ziet in deze omstandigheden geen aanleiding om af te wijken van het voormelde uitgangspunt. [eiser] had enerzijds gezien zijn leeftijd een grote levenservaring en anderzijds waren de opleiding van hem en zijn echtgenote beperkt, evenals hun financiële middelen. Dat betekent dat 70% van de schade voor rekening is van Defam en 30% van de schade is voor rekening van [eiser].

Conform het verzoek van [eiser] zal de rechtbank Afab – gedeeltelijk naast Defam – veroordelen tot vergoeding van 80% van de schade – onder verwijzing naar hetgeen hiervoor is overwogen – te begroten op EUR 4.270,70. [eiser] dient EUR 1.067,68 te voldoen. Nu onderdeel is van de veroordeling van Defam dat [eiser] de restschuld niet aan Defam hoeft te voldoen, dient Afab te voldoen aan [eiser] EUR 4.062,62 (5.130,30 -/- 1.067,68). Dit bedrag dient te worden vermeerderd met EUR 904,04 zodat Afab per saldo dient te voldoen EUR 4.966,66.

De rechtbank

in conventie
7.1. verklaart voor recht dat Defam onrechtmatig heeft gehandeld ten opzichte van
[eiser],

7.2. verklaart voor recht dat Afab toerekenbaar tekort is geschoten ten opzichte van
[eiser],

7.3. veroordeelt Defam en Afab hoofdelijk, zodat indien en voor zover de één betaalt ook de ander zal zijn bevrijd, om aan [eiser] te betalen een bedrag van EUR 3.528,80 (drieduizend vijfhonderd achtentwintig euro en tachtig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente over 46% van de maandelijks door [eiser] uit hoofde van de overeenkomst aan Defam betaalde bedragen telkens vanaf de dag van deze maandelijkse betaling, tot de dag van volledige betaling,

7.4. veroordeelt Afab om aan [eiser] te betalen een bedrag van EUR 1.437,86 (duizend vierhonderd zevenendertig euro en zesentachtig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente over 7% van de maandelijks door [eiser] uit hoofde van de overeenkomst aan Defam betaalde bedragen telkens vanaf de dag van deze maandelijkse betaling, tot de dag van volledige betaling en vermeerderd met de wettelijke rente over EUR 904,04 vanaf 1 mei 2006,

7.5. veroordeelt Defam in de proceskosten, aan de zijde van [eiser] tot op heden begroot op EUR 1.458,31, te voldoen aan de griffier,

7.6. compenseert de door Afab en [eiser] gemaakte proceskosten,

7.7. verklaart dit vonnis in conventie tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

7.8. wijst het meer of anders gevorderde af,

in reconventie
7.9. wijst de vorderingen af,

7.10. veroordeelt Defam in de proceskosten, aan de zijde van [eiser] tot op heden begroot op EUR 635,00, te voldoen aan de griffier,

7.11. verklaart dit vonnis in reconventie wat betreft de kostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BF3230

Groeten,
Piet

Op 17 december heeft de rechtbank Utrecht een tussenvonnis gewezen in een Defam zaak.
Het gaat om een zaak tussen Defam en Beursklacht, die 30 (koppels van) deelnemers vertegenwoordigt.
Helaas is deze zaak m.i. zeer ongelukkig opgezet door de eisende partij waardoor de rechtbank dit tussenvonnis nodig heeft om alles duidelijk te krijgen en om meer informatie te vragen voordat zij tot een oordeel kan overgaan.
Het tussenvonnis is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BG7280

Groeten,
Piet

De rechtbank Utrecht voelt zich blijkbaar gesterkt in hun uitspraken door het advies van de plv Procureur-Generaal van de Hoge raad.
Gisteren 18 februari, heeft de rechtbank Utrecht 5 uitspraken gedaan in Sprintplan, Levob Hefboom en Fortis Defam zaken.
De rechtbank zet hier m.i. een statement neer en zet de lijn voort die zij al langer voert in de aandelenlease zaken.
In alle zaken wordt rente als schade beschouwd.

In de eerste Defam zaakt komt 70 % van de schade voor rekening van Defam
De uitspraak in de Defam zaak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BH3354

In de tweede Defam zaak komt 60 % van de schade voor rekening van Defam en ook hier wordt het ontvangen belastingvoordeel verwerkt in de schade.
De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BH3346

Al met al duidelijke uitspraken en standpunten door de rechtbank Utrecht.
De volgende zet is aan het gerechtshof Amsterdam en hoe deze rechters over het advies van de plv PG van de Hoge Raad denken.

Groeten,
Piet

Op 8 december heeft de rechtbank Utrecht een uitspraak gedaan in een Fortis Defam zaak.
De rechtbank Utrecht gebruikt de berekening zoals het gerechtshof Amsterdam in december 2009 als maatstaf neerzetten in 4 Dexia voorbeeldzaken.
In deze zaak betekent dit dat er geen sprake was van een onaanvaardbaar zware financiële last zodat Fortis alleen 60 % van de restschuld voor rekening moet nemen en de gedupeerde zijn inleg kwijt is.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO6811

Groeten,
Piet