Mijn verhaal
Geplaatst: 28 mar 2008 10:39
Hallo lezers, 8 jaar geleden kocht mijn vriendin een westie bij een dierenwinkel in Vroomshoop, al snel bleek dat deze was doorgefokt of wat dan ook, zeer aggressief gedrag, compleet door het lint als hij een andere hond zag....We hebben heel wat moeten doorstaan, we hebben ons leven 8 jaar aangepast aan hem, vakanties boeken die voor hem geschikt waren etc. We hadden 8 jaar geleden ook een tweede westie hondje gekocht, wel bij een goed (gezin) adres, geweldig lief hondje, perfect. Gelukkig konden de 2 westies wel met elkaar overweg....
Toen wij in 2004 een kindje kregen, heb ik de foute westie aangewend dat ie overdag mee ging naar mijn werk (winkel waar we zelf boven wonen) dus 's morgens mee naar beneden tot 's avond, dan weer in de kamer, hij was zeer agressief tegen kinderen. 's avonds deur op slot van de woonkamer etc. als de hond zou ontglippen en mijn dochtertje zou op de overloop zijn, dan was het goed fout gegaan.
sdinds de kerst wil hij niet meer overdag beneden in zijn hokje zijn, huilt, jankt en blaft. werd steeds moeilijker. Ook mijn dochtertje (inmiddels 4) kwam tekort. Als ze''s morgens wakker werd mocht ze niet naar de kamer, want daar is de hond.....
Inslapen was nooit een optie voor mij, ben ik te grote dierenvriend voor...
Sind kort hebben we nog een baby er bij gekregen, mijn vrouw gaf deze een fles op de bank, komt de hond er uit het niets aanrennen, en probeert de baby de grijpen....
De situatie werd wel moelijk alles bij elkaar, afgelopen dinsdag heb ik de hond in laten slapen, met heel veel verdriet overigens (was voor mij wel heel lief) Ik vond dat ik deze situatie niet langer gerechtvaardigt voor mijn kinderen, maar ook niet voor de hond zelf...
Ik doe mijn verhaal om andere mensen te waarschuwen....
Het is nu vrijdag en mis de hond nog elke minuut, maar zie ook dat ons gezin is bevrijd, ook de andere westie lijkt zich prettiger te voelen...
Inmiddels heb ik begrepen dat honden niet meer mogen verkocht in dierenwinkels, dus gelukkig gaat het toch wat beter met dit soort praktijken.
Ik heb mijn verhaal beknopt vertelt, voor vragen van forumlezers sta ik open.
Groet, Harry[/b][/i]
Toen wij in 2004 een kindje kregen, heb ik de foute westie aangewend dat ie overdag mee ging naar mijn werk (winkel waar we zelf boven wonen) dus 's morgens mee naar beneden tot 's avond, dan weer in de kamer, hij was zeer agressief tegen kinderen. 's avonds deur op slot van de woonkamer etc. als de hond zou ontglippen en mijn dochtertje zou op de overloop zijn, dan was het goed fout gegaan.
sdinds de kerst wil hij niet meer overdag beneden in zijn hokje zijn, huilt, jankt en blaft. werd steeds moeilijker. Ook mijn dochtertje (inmiddels 4) kwam tekort. Als ze''s morgens wakker werd mocht ze niet naar de kamer, want daar is de hond.....
Inslapen was nooit een optie voor mij, ben ik te grote dierenvriend voor...
Sind kort hebben we nog een baby er bij gekregen, mijn vrouw gaf deze een fles op de bank, komt de hond er uit het niets aanrennen, en probeert de baby de grijpen....
De situatie werd wel moelijk alles bij elkaar, afgelopen dinsdag heb ik de hond in laten slapen, met heel veel verdriet overigens (was voor mij wel heel lief) Ik vond dat ik deze situatie niet langer gerechtvaardigt voor mijn kinderen, maar ook niet voor de hond zelf...
Ik doe mijn verhaal om andere mensen te waarschuwen....
Het is nu vrijdag en mis de hond nog elke minuut, maar zie ook dat ons gezin is bevrijd, ook de andere westie lijkt zich prettiger te voelen...
Inmiddels heb ik begrepen dat honden niet meer mogen verkocht in dierenwinkels, dus gelukkig gaat het toch wat beter met dit soort praktijken.
Ik heb mijn verhaal beknopt vertelt, voor vragen van forumlezers sta ik open.
Groet, Harry[/b][/i]