Macht van de Dexia's moet getemd worden
Geplaatst: 15 mei 2008 18:55
Macht van de Dexia's moet getemd worden
Niet alleen gedupeerden staan buitenspel, ook rechtspraak is geschaad door jarenlang rekken
NRC Handelsblad 14 mei 2008
Opinie, 14 mei 2008
De 'Duisenbergnorm' inzake aandelenlease zaken wordt ook gehanteerd bij de woekerpolis affaire. Dat schaadt het vertrouwen in de rechtspraak, meent Hans Dommerholt.
De afgelopen jaren heeft ook in Nederland het verschijnsel van massaclaims zijn intrede gedaan. Met name gedupeerden van financiële producten zoals aandelenlease, hypotheken en koopsompolissen stellen banken en verzekeraars aansprakelijk.
Vrijwel al dit soort zaken belanden bij de rechter. Maar zowel de rechtspraak als de advocatuur in Nederland (en andere landen) blijkt hierop niet goed berekend.
Er is de mogelijkheid van collectieve actie. Deze heeft echter niet het gewenste effect, doordat het vele jaren duurt voordat er een einduitspraak in hoogste instantie is.
Daarnaast kan een schadevergoedingsregeling op verzoek van de belanghebbenden algemeen verbindend v/orden verklaard. Door het gerechtshof te Amsterdam is begin 2007 terzake de aandelenlease zaken van Dexia de zogeheten Duisenberg regeling algemeen verbindend verklaard.
Massazaken moeten veel eerder bij de Hoge Raad komen
Maar met die regeling is de aandelenlease affaire niet geëindigd, omdat vele duizenden gedupeerden gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid om uit de Duisenberg regeling te stappen en hun zaak separaat aan de gewone rechter voor te leggen. Het is nu wachten op het eindoordeel van de Hoge Raad. Daarnaast zijn er nog duizenden lopende zaken tegen onder meer Aegon, Fortis en Levob waarvoor de Duisenberg regeling niet geldt.
Het jarenlang niet geregeld zijn van de aandelenlease affaire kent enkele winnaars en vele verliezers. De winnaars zijn de banken en verzekeraars, die over onbeperkte middelen beschikken om jarenlang te procederen. Zij peinzen er niet over om gedupeerden schadeloos te stellen. Zolang de 'shareholders-value' en de daarmee verbonden riante optiepakketten van bestuurders vooropstaan, zal het niet anders worden. Alles wordt uit de kast gehaald om procedures zo lang mogelijk te rekken.
Het jarenlang wachten op een eindoordeel van de Hoge Raad bood Dexia de mogelijkheid om -nadat zij voorstellen van andere bemiddelaars had afgewezen- met een eigen variant te komen. Daarbij is een uitgebreide lobby opgezet. De gedupeerde belegger wordt neergezet als een hebberige spijtoptant die niet moet zeuren. terwijl (bijvoorbeeld) een drietal aangezochte Nijmeegse hoogleraren een advies inzake het juridische aspect van huurkoop bij aandelenlease op schrift hebben gezet waarvoor hun studenten waarschijnlijk een onvoldoende zouden hebben gekregen.
Het neergezette beeld heeft gewerkt: ingevolge de Duisenberg regeling krijgt men niets terug en wordt alleen de schuld voor een deel kwijtgescholden met percentages (variërend van slechts 10 procent oplopend tot 2/3 deel). Met dank aan, de Consumentenbond en de VEB.
In de woekerpolis affaire heeft de - door verzekeraars betaalde -ombudsman een voorstel gedaan waarbij verzekeraars het grootste deel van door bedrog en misleiding verkregen gelden mogen behouden onder het mom dat gedupeerden beter hadden moeten opletten.
Door alle aandacht voor de Duisenberg regeling is voor de meesten buiten beeld geraakt dat de klachtencommissie van de effectenbeurs (de DSI) en de Commissie van Beroep van DSI - een qua samenstelling en deskundigheid gezaghebbender college dan het Gerechtshof te Amsterdam - al uitspraken hadden gedaan en nog doen waarbij gedupeerden wel hun geld geheel of gedeeltelijk terugkrijgen.
De verliezers van het jarenlange juridische vacuüm zijn de vele tienduizenden gedupeerden met veelal lagere en middeninkomens. Zij kunnen niet voortdurend in onzekerheid leven en hebben ook niet de middelen om te procederen. Ondertussen blijft Dexia deze mensen onder druk zetten met incasso maatregelen.
De meesten leggen dan ook noodgedwongen het bijltje erbij neer of gaan akkoord met de Duisenberg regeling om ten slotte tot de ontdekking te komen dat de Hoge Raad recent in een reguliere procedure terzake de zogeheten eegalease zaken heeft bepaald dat wel moet worden terugbetaald, met rente en kosten. In de meeste andere aandelenlease zaken moet de Hoge Raad nog uitspraak doen.
De verliezers zijn ook de rechtspraak en het vertrouwen in de rechtspraak. Behalve dat zaken niet binnen een redelijke termijn worden afgedaan, kan de rechtspraak de tienduizenden lopende en op stapel staande zaken niet aan.
Daarnaast is er een ander gevaar: naarmate het stuwmeer aan zaken toeneemt komen rechters in de verleiding de vorderingen dan maar af te wijzen. Immers alleen dan stopt de tsunami.
In dit verband is het optreden van het Gerechtshof te Amsterdam opmerkelijk. Terwijl de zeer goed gemotiveerde uitspraken van zowel de klachtencommissie als de Commissie van Beroep van de DSI consequent worden genegeerd, blijkt tegelijk dat dezelfde rechters die de Duisenberg regeling verbindend hebben verklaard, nu ook oordelen over het beroep van degenen die in de vorm van opt-out beroep hebben aangetekend tegen de Duisenberg regeling. Het gevolg daarvan raadt u al: nadat het Gerechtshof eerst wel schadevergoeding toekende, waait er sinds het aantreden van 'Duisenbergrechters' een andere wind.
Alle aandelenlease zaken worden plotseling afgedaan op basis van de Duisenberg norm, waarmee het Hof dus de beroepsmogelijkheid in feite om zeep heeft geholpen. Dat is niet alleen voor gedupeerden schadelijk, maar het is ook voor de rechtspraak een schandelijke zaak omdat het vertrouwen daarin ernstig wordt geschaad.
Dan weten banken en verzekeraars ook eerder wat niet mag .
Genoemde problemen zijn te voorkomen door aanpassing van de wet die bewerkstelligt dat massazaken veel eerder bij de Hoge Baad komen. Niet na afloop van jarenlange procedures, maar al in het begin. Een dergelijk voorstel is al jaren geleden gedaan door een ingestelde commissie Herziening procesrecht. Na aanvankelijke terughoudendheid heeft de Hoge Raad recent laten weten daarvan in beginsel voorstander te zijn.
Politieke partijen willen in de woekerpolis affaire geen herhaling van de processuele ellende met de aandelenlease zaken. Welnu, laat men voornoemd voorstel zo snel als mogelijk tot wet verheffen en niet voor zich uitschuiven.
Een vroeg oordeel van de Hoge Raad werkt ook normstellend naar banken en verzekeraars. Zolang zij profiteren van het jarenlange rechtsvacuüm en zolang zij merken dat zij wegkomen met hun onrechtmatig gedrag, zullen ze doorgaan met het op misleidende en verhullende wijze op de markt brengen van voor de consument onvoordelige of gevaarlijke financiële producten.
Mr. G.J. Dommerholt, advocaat te Zwolle, is raadsman van aandelenlease gedupeerden.
Copyright (C) NRC Handelsblad
http://www.platformaandelenlease.nl/Nieuws/15052008.htm
Niet alleen gedupeerden staan buitenspel, ook rechtspraak is geschaad door jarenlang rekken
NRC Handelsblad 14 mei 2008
Opinie, 14 mei 2008
De 'Duisenbergnorm' inzake aandelenlease zaken wordt ook gehanteerd bij de woekerpolis affaire. Dat schaadt het vertrouwen in de rechtspraak, meent Hans Dommerholt.
De afgelopen jaren heeft ook in Nederland het verschijnsel van massaclaims zijn intrede gedaan. Met name gedupeerden van financiële producten zoals aandelenlease, hypotheken en koopsompolissen stellen banken en verzekeraars aansprakelijk.
Vrijwel al dit soort zaken belanden bij de rechter. Maar zowel de rechtspraak als de advocatuur in Nederland (en andere landen) blijkt hierop niet goed berekend.
Er is de mogelijkheid van collectieve actie. Deze heeft echter niet het gewenste effect, doordat het vele jaren duurt voordat er een einduitspraak in hoogste instantie is.
Daarnaast kan een schadevergoedingsregeling op verzoek van de belanghebbenden algemeen verbindend v/orden verklaard. Door het gerechtshof te Amsterdam is begin 2007 terzake de aandelenlease zaken van Dexia de zogeheten Duisenberg regeling algemeen verbindend verklaard.
Massazaken moeten veel eerder bij de Hoge Raad komen
Maar met die regeling is de aandelenlease affaire niet geëindigd, omdat vele duizenden gedupeerden gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid om uit de Duisenberg regeling te stappen en hun zaak separaat aan de gewone rechter voor te leggen. Het is nu wachten op het eindoordeel van de Hoge Raad. Daarnaast zijn er nog duizenden lopende zaken tegen onder meer Aegon, Fortis en Levob waarvoor de Duisenberg regeling niet geldt.
Het jarenlang niet geregeld zijn van de aandelenlease affaire kent enkele winnaars en vele verliezers. De winnaars zijn de banken en verzekeraars, die over onbeperkte middelen beschikken om jarenlang te procederen. Zij peinzen er niet over om gedupeerden schadeloos te stellen. Zolang de 'shareholders-value' en de daarmee verbonden riante optiepakketten van bestuurders vooropstaan, zal het niet anders worden. Alles wordt uit de kast gehaald om procedures zo lang mogelijk te rekken.
Het jarenlang wachten op een eindoordeel van de Hoge Raad bood Dexia de mogelijkheid om -nadat zij voorstellen van andere bemiddelaars had afgewezen- met een eigen variant te komen. Daarbij is een uitgebreide lobby opgezet. De gedupeerde belegger wordt neergezet als een hebberige spijtoptant die niet moet zeuren. terwijl (bijvoorbeeld) een drietal aangezochte Nijmeegse hoogleraren een advies inzake het juridische aspect van huurkoop bij aandelenlease op schrift hebben gezet waarvoor hun studenten waarschijnlijk een onvoldoende zouden hebben gekregen.
Het neergezette beeld heeft gewerkt: ingevolge de Duisenberg regeling krijgt men niets terug en wordt alleen de schuld voor een deel kwijtgescholden met percentages (variërend van slechts 10 procent oplopend tot 2/3 deel). Met dank aan, de Consumentenbond en de VEB.
In de woekerpolis affaire heeft de - door verzekeraars betaalde -ombudsman een voorstel gedaan waarbij verzekeraars het grootste deel van door bedrog en misleiding verkregen gelden mogen behouden onder het mom dat gedupeerden beter hadden moeten opletten.
Door alle aandacht voor de Duisenberg regeling is voor de meesten buiten beeld geraakt dat de klachtencommissie van de effectenbeurs (de DSI) en de Commissie van Beroep van DSI - een qua samenstelling en deskundigheid gezaghebbender college dan het Gerechtshof te Amsterdam - al uitspraken hadden gedaan en nog doen waarbij gedupeerden wel hun geld geheel of gedeeltelijk terugkrijgen.
De verliezers van het jarenlange juridische vacuüm zijn de vele tienduizenden gedupeerden met veelal lagere en middeninkomens. Zij kunnen niet voortdurend in onzekerheid leven en hebben ook niet de middelen om te procederen. Ondertussen blijft Dexia deze mensen onder druk zetten met incasso maatregelen.
De meesten leggen dan ook noodgedwongen het bijltje erbij neer of gaan akkoord met de Duisenberg regeling om ten slotte tot de ontdekking te komen dat de Hoge Raad recent in een reguliere procedure terzake de zogeheten eegalease zaken heeft bepaald dat wel moet worden terugbetaald, met rente en kosten. In de meeste andere aandelenlease zaken moet de Hoge Raad nog uitspraak doen.
De verliezers zijn ook de rechtspraak en het vertrouwen in de rechtspraak. Behalve dat zaken niet binnen een redelijke termijn worden afgedaan, kan de rechtspraak de tienduizenden lopende en op stapel staande zaken niet aan.
Daarnaast is er een ander gevaar: naarmate het stuwmeer aan zaken toeneemt komen rechters in de verleiding de vorderingen dan maar af te wijzen. Immers alleen dan stopt de tsunami.
In dit verband is het optreden van het Gerechtshof te Amsterdam opmerkelijk. Terwijl de zeer goed gemotiveerde uitspraken van zowel de klachtencommissie als de Commissie van Beroep van de DSI consequent worden genegeerd, blijkt tegelijk dat dezelfde rechters die de Duisenberg regeling verbindend hebben verklaard, nu ook oordelen over het beroep van degenen die in de vorm van opt-out beroep hebben aangetekend tegen de Duisenberg regeling. Het gevolg daarvan raadt u al: nadat het Gerechtshof eerst wel schadevergoeding toekende, waait er sinds het aantreden van 'Duisenbergrechters' een andere wind.
Alle aandelenlease zaken worden plotseling afgedaan op basis van de Duisenberg norm, waarmee het Hof dus de beroepsmogelijkheid in feite om zeep heeft geholpen. Dat is niet alleen voor gedupeerden schadelijk, maar het is ook voor de rechtspraak een schandelijke zaak omdat het vertrouwen daarin ernstig wordt geschaad.
Dan weten banken en verzekeraars ook eerder wat niet mag .
Genoemde problemen zijn te voorkomen door aanpassing van de wet die bewerkstelligt dat massazaken veel eerder bij de Hoge Baad komen. Niet na afloop van jarenlange procedures, maar al in het begin. Een dergelijk voorstel is al jaren geleden gedaan door een ingestelde commissie Herziening procesrecht. Na aanvankelijke terughoudendheid heeft de Hoge Raad recent laten weten daarvan in beginsel voorstander te zijn.
Politieke partijen willen in de woekerpolis affaire geen herhaling van de processuele ellende met de aandelenlease zaken. Welnu, laat men voornoemd voorstel zo snel als mogelijk tot wet verheffen en niet voor zich uitschuiven.
Een vroeg oordeel van de Hoge Raad werkt ook normstellend naar banken en verzekeraars. Zolang zij profiteren van het jarenlange rechtsvacuüm en zolang zij merken dat zij wegkomen met hun onrechtmatig gedrag, zullen ze doorgaan met het op misleidende en verhullende wijze op de markt brengen van voor de consument onvoordelige of gevaarlijke financiële producten.
Mr. G.J. Dommerholt, advocaat te Zwolle, is raadsman van aandelenlease gedupeerden.
Copyright (C) NRC Handelsblad
http://www.platformaandelenlease.nl/Nieuws/15052008.htm