De nachtmerrie genaamd TNT
Geplaatst: 28 mei 2008 08:44
Voor diegene die plannen hebben waardevolle post aangetekend naar de voormalige Oostbloklanden te verzenden raden wij aan dit artikel te lezen. De illusie dat men denkt dat aangetekende post op de plaats van bestemming komt zal bedrogen uitkomen. In tegenstelling met wat de barcode - streepjescode op het verzendbewijs suggereert is het poststuk door zowel de consument als de TNT met betrekking tot de voormalige Oostbloklanden absoluut niet te volgen.
U betaalt dus in principe dus voor een dienst die niet bestaat, niet werkt en lijkt de consument op ordinaire wijze misleid te worden. Met als gevolg financiële schade, de ergernis van timide ongeïnteresseerde medewerkers van de TNT. Daarnaast een grote mate van ongeloof dat het voormalige staats postbedrijf met tot heden een Koninklijk tintje niet in staat is post van a naar b te kunnen brengen.
Zo verzond ik op 10 mei 2008 een aangetekende brief met handtekening retour richting Roemenië. Het betrof bonnetjes voor de Roemeense fiscus en bestemd voor mijn boekhoudster in Roemenië. Ik verzekerde de briefpost bij voor € 500,- extra en er werd mij verzekerd dat ik het poststuk via Internet met de barcode kon volgen. Op 22 mei bleek dat de post bij de geadresseerde niet was aangekomen en bleek ook de door TNT gesuggereerde barcode niet te werken. Let wel, deze methode is de meest exclusieve dienst die door hen wordt aangeboden en zou geschikt moeten zijn om waardevolle poststukken op professionele wijze tegen duur geld te laten vervoeren.
Uit ongeloof nam ik contact op met de TNT en erkenden zij in een later stadium dat inderdaad de barcode niet werkte wat betreft Roemenië en de overige voormalige Oostbloklanden. Met de vraag waarom het balie personeel de consument niet beter kon informeren moest de TNT het antwoord schuldig blijven. De klantgerichtheid beperkte zich tot het stoicijnse en lichtelijk timide gedrag wat het TNT calcentre vertoonde met als enige resultaat het verzenden van een schade meldingsformulier. Maar het kan nog gekker. Wereldwijd is het gebruikelijk om na het zoekraken (diefstal of ontvreemding) eerst aangifte te doen waarna meestal een onderzoek volgt.
Maar dat geldt niet voor de TNT in Nederland. Dit bleek na een telefoontje wat ik pleegde op 22 mei met een jongedame werkend voor de TNT. Na een korte workshop haar uit te leggen dat er waarschijnlijk nog ergens in het gebouw iets van een postale recherche zou bivakkeren bleek deze waarschijnlijke flexwerkster het nog bonter te maken. Zij beaamde dat de postale recherche nog steeds bestond maar aangifte was niet mogelijk.
Aangezien zij glashard waarschijnlijk haar door het callcentre uitgedeelde A4 tje bleef koesteren was ook haar supervisor niet bereid tot enig commentaar. Tja, daar zit je dan als goedgeaarde burger en verdoofd van ongeloof gezien de wanprestatie van onze welkom geprezen Koninklijke TNT.
Naast het klachtenformulier diende ik een schadeclaim in en stelde de TNT aansprakelijk voor alle schade. Ik verzond dit op 22 mei en belde op 27 mei ter controle of mijn correspondentie was aangekomen. Men is natuurlijk gewaarschuwd en men wordt natuurlijk wel wat sceptisch met deze semi staatsamateurs. En ja hoor, zelfs de schadeformulieren lijken niet het Stasi achtige imperium van de TNT te bereiken.
Ja, u leest het goed weer moest men het antwoord schuldig blijven of de logisticaire dienst een 20 gram wegende kraakheldere witte enveloppe de dappere reis aankon van Zwolle naar Leeuwarden. Het zou volgens de TNT medewerkster circa 6 werkdagen duren tot men überhaupt deze enveloppe getraceerd en geopend kon hebben en moest men überhaupt nog het antwoord schuldig blijven of mijn felbegeerde enveloppe wel aangekomen was.
Wauw dat is pas een modern bedrijf, maar om de TNT ter wille te zijn vroeg ik of het niet verstandig zou zijn om het nogmaals via E- mail te verzenden. Nee meneer daar kunnen wij niet aanbeginnen en is niet mogelijk.
Tja, dan ben je toch uitgepraat zou men zeggen. Zelfs bij de groenteboer en de Shoarmakoning om de hoek is contact via E – mail mogelijk maar bij het Nederlands grootste postbedrijf is dit ondenkbaar. Ook via de website van de TNT is het onmogelijk om de juiste afdeling op directe wijze te mailen en als de TNT weer eens een nietszeggend antwoord verzend kan men hier niet op reageren. Voor de mensen die hun zenuwen willen uittesten raad ik u aan dit eens te proberen.
Kortom bezint eer u begint, en lijkt dus het verzenden van aangetekende poststukken naar het voormalige Oostblok letterlijk en figuurlijk op Russische roulette. Tja, welke opties blijven nog over zult u denken.
Welnu, dat is deze, u verzendt een poststuk aangetekend waarbij u nagenoeg zeker weet dat deze natuurlijk niet aankomt. Wel even verzekeren natuurlijk en nadat de verzekering heeft uitbetaald na een niets zeggend onderzoek gewoon met een prijsvechter naar Roemenië vliegen en het daar zelf afgeven. Alleen dan weet u zeker dat men de post ontvangt. Vroeger gebruikte men de postkoets of postduiven en is misschien ook nog niet zo gek.
U betaalt dus in principe dus voor een dienst die niet bestaat, niet werkt en lijkt de consument op ordinaire wijze misleid te worden. Met als gevolg financiële schade, de ergernis van timide ongeïnteresseerde medewerkers van de TNT. Daarnaast een grote mate van ongeloof dat het voormalige staats postbedrijf met tot heden een Koninklijk tintje niet in staat is post van a naar b te kunnen brengen.
Zo verzond ik op 10 mei 2008 een aangetekende brief met handtekening retour richting Roemenië. Het betrof bonnetjes voor de Roemeense fiscus en bestemd voor mijn boekhoudster in Roemenië. Ik verzekerde de briefpost bij voor € 500,- extra en er werd mij verzekerd dat ik het poststuk via Internet met de barcode kon volgen. Op 22 mei bleek dat de post bij de geadresseerde niet was aangekomen en bleek ook de door TNT gesuggereerde barcode niet te werken. Let wel, deze methode is de meest exclusieve dienst die door hen wordt aangeboden en zou geschikt moeten zijn om waardevolle poststukken op professionele wijze tegen duur geld te laten vervoeren.
Uit ongeloof nam ik contact op met de TNT en erkenden zij in een later stadium dat inderdaad de barcode niet werkte wat betreft Roemenië en de overige voormalige Oostbloklanden. Met de vraag waarom het balie personeel de consument niet beter kon informeren moest de TNT het antwoord schuldig blijven. De klantgerichtheid beperkte zich tot het stoicijnse en lichtelijk timide gedrag wat het TNT calcentre vertoonde met als enige resultaat het verzenden van een schade meldingsformulier. Maar het kan nog gekker. Wereldwijd is het gebruikelijk om na het zoekraken (diefstal of ontvreemding) eerst aangifte te doen waarna meestal een onderzoek volgt.
Maar dat geldt niet voor de TNT in Nederland. Dit bleek na een telefoontje wat ik pleegde op 22 mei met een jongedame werkend voor de TNT. Na een korte workshop haar uit te leggen dat er waarschijnlijk nog ergens in het gebouw iets van een postale recherche zou bivakkeren bleek deze waarschijnlijke flexwerkster het nog bonter te maken. Zij beaamde dat de postale recherche nog steeds bestond maar aangifte was niet mogelijk.
Aangezien zij glashard waarschijnlijk haar door het callcentre uitgedeelde A4 tje bleef koesteren was ook haar supervisor niet bereid tot enig commentaar. Tja, daar zit je dan als goedgeaarde burger en verdoofd van ongeloof gezien de wanprestatie van onze welkom geprezen Koninklijke TNT.
Naast het klachtenformulier diende ik een schadeclaim in en stelde de TNT aansprakelijk voor alle schade. Ik verzond dit op 22 mei en belde op 27 mei ter controle of mijn correspondentie was aangekomen. Men is natuurlijk gewaarschuwd en men wordt natuurlijk wel wat sceptisch met deze semi staatsamateurs. En ja hoor, zelfs de schadeformulieren lijken niet het Stasi achtige imperium van de TNT te bereiken.
Ja, u leest het goed weer moest men het antwoord schuldig blijven of de logisticaire dienst een 20 gram wegende kraakheldere witte enveloppe de dappere reis aankon van Zwolle naar Leeuwarden. Het zou volgens de TNT medewerkster circa 6 werkdagen duren tot men überhaupt deze enveloppe getraceerd en geopend kon hebben en moest men überhaupt nog het antwoord schuldig blijven of mijn felbegeerde enveloppe wel aangekomen was.
Wauw dat is pas een modern bedrijf, maar om de TNT ter wille te zijn vroeg ik of het niet verstandig zou zijn om het nogmaals via E- mail te verzenden. Nee meneer daar kunnen wij niet aanbeginnen en is niet mogelijk.
Tja, dan ben je toch uitgepraat zou men zeggen. Zelfs bij de groenteboer en de Shoarmakoning om de hoek is contact via E – mail mogelijk maar bij het Nederlands grootste postbedrijf is dit ondenkbaar. Ook via de website van de TNT is het onmogelijk om de juiste afdeling op directe wijze te mailen en als de TNT weer eens een nietszeggend antwoord verzend kan men hier niet op reageren. Voor de mensen die hun zenuwen willen uittesten raad ik u aan dit eens te proberen.
Kortom bezint eer u begint, en lijkt dus het verzenden van aangetekende poststukken naar het voormalige Oostblok letterlijk en figuurlijk op Russische roulette. Tja, welke opties blijven nog over zult u denken.
Welnu, dat is deze, u verzendt een poststuk aangetekend waarbij u nagenoeg zeker weet dat deze natuurlijk niet aankomt. Wel even verzekeren natuurlijk en nadat de verzekering heeft uitbetaald na een niets zeggend onderzoek gewoon met een prijsvechter naar Roemenië vliegen en het daar zelf afgeven. Alleen dan weet u zeker dat men de post ontvangt. Vroeger gebruikte men de postkoets of postduiven en is misschien ook nog niet zo gek.