Radar

In september 2007 heb ik een Acer laptop gekocht bij BCC ter waarde van +/- €700.
Een maand na het verstrijken van de garantie hield deze er mee op.
Het beeldscherm werd zwart en hij was niet meer aan de praat te krijgen.
Hij deed helemaal niets meer. Nadat ik de laptop bij BCC ter reparatie had afgegeven kreeg ik bericht terug dat het mainboard moet worden vervangen.
Kostenpunt ongeveer €450. Alleen al voor het stellen van de diagnose wil BCC €50 hebben maar de diagnose: "Hij doet het niet" had ik zelf al gesteld.
Als ik die €50 niet betaal, krijg ik hem niet eens óngerepareerd terug.
Wat vinden vinden jullie dat ik nu moet doen? Een laptop die het een jaartje doet is toch niet normaal?

Wat vinden vinden jullie dat ik nu moet doen?

Wat zijn precies de omstandigheden die zich bij de winkel hebben afgespeeld toen je het product in leverde? Heb je iets getekend? Is er gesproken over een onderzoekskosten of reparatie bedrag?

Een laptop die het een jaartje doet is toch niet normaal?

Nee, een laptop gaat normaal langer mee. Het is alleen wel de vraag of je kunt aantonen dat de laptop ondeugdelijk is.

Ik moest in de winkel een handtekening zetten dat ik hem wilde laten onderzoeken. Ze hebben inderdaad gezegd dat het me €50 zou kosten om hem te onderzoeken maar ik had verwacht dat ze meer zouden zeggen dan alleen "Hij is stuk...".
Ik heb getekend en zij hebben hem opgestuurd.
Wat bedoel je precies met 'is hij ondeugdelijk?' en hoe zou ik dat aan kunnen tonen dan? Het beeldscherm werd zwart en de laptop reageerde gewoon helemaal nergens meer op.

Deugdelijk of conform wil zeggen dat het product voldoet aan de verwachtingen die er van mocht hebben. Als het product kapot gaat in de eerste zes maanden of binnen de garantie van de winkelier wordt deze vermoed ondeugdelijk te zijn.

In jouw geval loont het waarschijnlijk om naar de geschillencommissie te stappen. Ik begrijp uit je woorden dat je een onjuiste voorstelling had van wat het onderzoeksresultaat zou zijn. Ik zou daarom aan de geschillencommisie aangeven dat dit het gevolg is van onjuiste inlichting of ongeoorloofd zwijgen van de winkelier. En als onderbouwing het contract geven.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dwaling

De geschillencommissie zal met betrekking tot de ondeugdelijkheid het product onderzoeken. Volgens het burgerlijk wetboek heb je recht op kosteloos herstel of vervanging als het product niet voldoet aan de verwachtingen die er redelijke wijs van mocht hebben. Daarnaast heb je recht op schadevergoeding van de gevolgschade, b.v. die onderzoekskosten.

De winkelier kun je schriftelijk verwittigen van je besluit om naar de geschillencommissie te stappen en daarbij geef je dan aan dat je de rekening voor het onderzoek in afwachting daarvan nog niet betaalt.

http://www.consuwijzer.nl/Voorbeeldbrieven

In het slechtste geval (als je beide punten verliest) moet je naast die 50 euro ook nog bijdrage betalen aan de geschillencommissie.

Nee, een "jaartje" lijkt mij ook niet normaal. De 50 euro moet waarschijnlijk 55 euro zijn. Dit zijn nml de standaard onderzoekskosten van Acer.

Persoonlijk zou ik dit zowel bij BCC als Acer neerleggen. De extra inspanning die je hebt is gering en het resultaat is meestal groter.

Vul deze in: http://support.acer-euro.com/request/nl/nb_as.html (in het geval van een Acer Aspire). Geef wel het case nummer of serienummer op anders kunnen ze er nits mee.

De geschillencommissie zal met betrekking tot de ondeugdelijkheid het product onderzoeken. Volgens het burgerlijk wetboek heb je recht op kosteloos herstel of vervanging als het product niet voldoet aan de verwachtingen die er redelijke wijs van mocht hebben.

Kijk, en daar zit dus de kneep.

De fabrikanten geven op zich een korte levensduur aan. Daar moet je gewoon vanuit gaan als je kijkt naar de levensverwachting.

Als er maar 1 jaar garantie op zit, dan is de levensverwachting meestal kort.

Het probleem vaak is dat de consument in het algemeen een veel hogere verwachting heeft dan wat de fabrikant en winkelier aangeven.
En daar komt dus ook vaak het gedonder van vandaan.

Wil je van een product weten wat de productverwachting is, bel de fabrikant op. Hij kan jou dan precies vertellen wat je wel en niet mag verwachten.

De productsverwachting hangt af van de prijs, de kwaliteit. Deze kan zelfs per type en per merk verschillen.
Je kunt dat echt niet gelijktrekken dat de consument voor alle merken en types hetzelfde moet kunnen verwachten.

Punt 2:

Wat mag de TS nu verwachten?
Simpel, als de reparatie €450,- zou zijn, dan zou dat betekenen dat de TS dan ook zelf aan de reparatie moet bijdragen, en wel 13/36 deel.
Dus de leeftijd delen door de verwachte levensduur. En voor computers is de gemiddelde leeftijd 3 jaar.

BBCS schreef:Simpel, als de reparatie €450,- zou zijn, dan zou dat betekenen dat de TS dan ook zelf aan de reparatie moet bijdragen, en wel 13/36 deel.

Grapjesmaker. Ik las op iusmentis al dat je net zou doen alsof je neus bloed. Zie nummer acht.
http://blog.iusmentis.com/2008/12/30/ja ... tikelen-2/

Grapjesmaker. Ik las op iusmentis al dat je net zou doen alsof je neus bloed. Zie nummer acht.

Heeft niks te maken alsof mijn neus bloed.

Twee postings over (het verbod op) reparatiekosten bij een consumentenkoop leverden ook behoorlijk wat reacties en bezoek op. Veel winkels doen trouwens nog steeds of hun neus bloedt bij dit onderwerp.

Het Europees consumentenrecht staat niet toe dat een winkelier een vergoeding mag vragen van een consument voor reparatie of vervanging van een defect product.

Nu komt het:

Heeft de fabrikant en winkelier het op papier gezet dat die laptop zonder problemen 3 tot 6 jaar mee moet gaan?

Nee?


Oke!

Wie een product zoals een wasmachine koopt, mag verwachten dat dit product werkt gedurende een bepaalde tijd, de economische levensduur. En als dat niet blijkt te kloppen, dan heb je als consument recht op vervanging of herstel (7:21 BW) van het product. Tenzij dat onmogelijk is of van de verkoper niet gevergd kan worden.

Kijk, en dat klopt dus niet.

In de computerwereld is het zo dat de fabrikanten de goede werking na het verlopen van de garantieperiode de goede werking van het product niet meer kunnen garanderen.

Dus volgens de fabrikanten is die economische levensduur gelijk aan de garantieperiode.

Wat Europa nu doet is de winkelier verplichten om gedurende een bepaalde periode garant moet staan voor de goede werking.
Kijk, en daar zit het 'm dus.
Als de fabrikant de goede werking na één jaar niet kan garanderen, dan kan Europa de winkelier NOOIT verplichten om garant te staan voor de goede werking van 3 tot 6 jaar.

Het doet er in deze discussie niet toe of we van deze laptop mogen verwachten of ie 3 jaar of 6 mee zou gaan, omdat de laptop nog niet eens ander half jaar is meegegaan.

De formule die hanteert is in strijd met de Nederlandse wet. Kosteloos = kosteloos en dus niet een zoveelste deel van de reparatiekosten.

Het doet er in deze discussie niet toe of we van deze laptop mogen verwachten of ie 3 jaar of 6 mee zou gaan, omdat de laptop nog niet eens ander half jaar is meegegaan.

Toch doet er het wel toe.

De formule die hanteert is in strijd met de Nederlandse wet. Kosteloos = kosteloos en dus niet een zoveelste deel van de reparatiekosten.

Waarom moet het kosteloos?

Omdat men vindt dat het niet voldoet aan de verwachting van de consument?

Met alle respect, de wet kijkt niet naar de mening van de consument, de wet kijkt naar de uitspraken van de winkelier en de fabrikant.
Wat de mening is van de consument doet er totaal niet toe.

Nogmaals:

Als je precies wilt weten wat je van een product kunt verwachten, moet je contact opnemen met de fabrikant.
Als de fabrikant na de garantieperiode gewoon alle kosten in rekening brengt, is de levensverwachting gewoon hetzelfde als die van de garantieperiode.

Nu kan jij of ik daar wel een andere mening over hebben, maar onze mening doet er niet toe.
Als jij of ik vinden dat de levensverwachting van een laptop 6 jaar zou moeten zijn en als wij vinden dat de consument recht heeft op kosteloze reparatie of vervanging als de laptop binnen 1½ jaar kapot zou gaan, doet er totaal niet toe.

In dit geval kan er spraken zijn van non-conformiteit omdat het BW regelt dat producten dezelfde prestaties moet bieden en van dezelfde kwaliteit moet zijn als producten van het zelfde soort.

Het bestaat niet dat laptops uit welke categorie dan ook van dien kwaliteit zijn dat zij gemiddeld slechts 13 maanden meegaan.

Als je precies wilt weten wat je van een product kunt verwachten, moet je contact opnemen met de fabrikant.
Als de fabrikant na de garantieperiode gewoon alle kosten in rekening brengt, is de levensverwachting gewoon hetzelfde als die van de garantieperiode.

Onderzoek toont bijvoorbeeld aan dat desktop PC gemiddeld zes jaar meegaan, terwijl daarop doorgaans hooguit drie jaar garantie op wordt gegeven. Natuurlijk is de levensverwachting c.q. gemiddelde levensduur is niet gelijk aan de garantie periode, omdat de wet dat niet voorschrijft. Deze onzin ben je een paar maanden geleden begonnen te roepen (omdat de Nederlandse wet je niet aanstaat), maar je hebt het nooit hard kunnen maken.

Daar komt nog eens bovenop dat je eerst zelf zit te verklaren dat de gemiddelde levensduur drie jaar is en even later hier zit te roepen dat de levensverwachting een jaar is. Als ik honderd computers koop zouden die volgens jou gezamenlijk dus driehonderd jaar meegaan, maar toch mag ik slechts verwachten dat ze slecht honderd jaar meegaan. Als het laatste het geval blijkt te zijn, ben ik bedonderd.

De gemiddelde levensduur is de levensverwachting. Creatief ben je wel, dat moet ik je nageven.

Je moet gewoon oneindige garantie hebben, zoals Alfatrion zegt. Van een computer van 300 euro mag je verwachten dat deze net zo lang mee gaat als een computer van 1000 euro. Ik verwacht dan ook dat een pc minimaal 50 jaar mee gaat, dus heb ik 50 jaar recht op kosteloos herstel of vervanging voor een nieuwe. Wetten horen niet objectief te zijn maar moeten volledig subjectief zijn en een duidelijk voordeel aan 1 partij geven. Winkeliers moeten de consument gaan betalen om hun produkt af te nemen, niet andersom! Dit is volkomen terecht.

Deze onzin ben je een paar maanden geleden begonnen te roepen (omdat de Nederlandse wet je niet aanstaat), maar je hebt het nooit hard kunnen maken.

Omdat de fabrikanten dit niet aan de consumenten doorgeven.

Wat mij niet aanstaat is dat de overheid en ook Europa zo partijdig zijn als het maar wezen kan.

Zij beschouwen de winkelier als fabrikant, terwijl het een keiharde feit is dat een verkoper de producten verkoopt en niet zelf produceerd, en is dus geen fabrikant maar gewoon een doorverkoper.

Wat mij ook niet aanstaat is dat de overheid gewoon regels invoert en de consument bepaalde rechten toekent die alleen tussen de consument en winkelier van toepassing zijn.

Kijk, als de overheid zegt dat de winkelier gedurende de economische levensduur of technische levensduur kosteloze reparaties of vervangingen moet uitvoeren, terwijl de fabrikanten gewoon na één jaar gewoon alle kosten in rekening mogen brengen, dan zeggen de meeste detaillisten:

FLIKKER OP MET DIE KUTREGELS!!!!

Dat is dus op dit moment ook een hele grote uiting van de winkeliers, maar de overheid is doof voor de problemen.

Als de overheid straks gaat beslissen dat de consument recht heeft op 3 of 6 jaar garantie, dan is de overheid verplicht om de fabrikanten die hier in Nederland hun producten op de markt zetten ook diezelfde garantietermijn te hanteren.

Het gaat erom:

De degene die een product produceerd, is daar ook verantwoordelijk voor.

Het huidige systeem zoals die door de overheid en Europa is opgesteld WERKT NIET!!!!

Ik heb het ook al zovaak aangegeven dat de oplossing heel simpel is:

Stel de fabrieksgarantie gelijk aan de garantie waar de consument recht op heeft, en het probleem is opgelost.

Acer mag nu gewoon 1 jaar garantie geven.
Dus:
De winkelier moet dus 3 jaar garantie geven, terwijl Acer maar 1 jaar garantie hoeft te geven.
Acer hoeft niet aan de consumentenregels te houden.

Er is vaak gesproken over het regresrecht.
Is mooi bedacht, maar als Acer 1 jaar garantie geeft en daarna gewoon alle kosten doorberekend en BCC moet 3 jaar garantie geven, waar kan dan BCC die kosten dan declareren?
Bij Acer via het regresrecht?

Stel de fabrieksgarantie gelijk aan de garantie waar de consument recht op heeft, en het probleem is opgelost.

Denk je nu werkelijk dat als er in plaats van of naast het regresrecht een recht op herstel of vervanging van de winkelier komt de fabrikant je op eens wel met open armen ontvangt? Waarom zou de fabrikant dat doen als aan het afwijzen daarvan eveneens geen consequenties kleven vanwege het feit dat winkeliers nooit een rechtzaak starten?

Denk je nu werkelijk dat als er in plaats van of naast het regresrecht een recht op herstel of vervanging van de winkelier komt de fabrikant je op eens wel met open armen ontvangt? Waarom zou de fabrikant dat doen als aan het afwijzen daarvan eveneens geen consequenties kleven vanwege het feit dat winkeliers nooit een rechtzaak starten?

Wat ik wel zeker weet is dat de winkelier dan de defecte producten veel gemakkelijker bij de fabrikanten kan declareren.

Hoe je het went of keert, verkopende partijen die zelf de producten niet fabriceren zijn gewoon doorverkopers.
Waar de problemen nu zitten voor de verkopende partijen is dat ze bijvoorbeeld voor computers 3 jaar kosteloze reparatie's of vervangingen moet uitvoeren, terwijl ze deze kosten alleen via dure rechtzaken bij de fabrikanten kunnen declareren.

Als de overheid de consument bepaalde rechten toekent, moet de overheid of Europa niet alleen naar de schakel te kijken tussen de verkopende partij en de consument, maar naar de gehele keten.

Dat weigerd men, omdat de reden daarvan is dat de consument alleen met de verkopende partij te maken heeft.

Dat is echt onzin.

Als men de consument bepaalde rechten toekent, behoort dat voor de gehele keten te gelden: dus vanaf de fabrikant tot de consument.

Waarom is dat nu zo moeilijk om te begrijpen?

Want:

Als de overheid bepaald heeft dat de consument recht heeft op 3 jaar kosteloze reparatie of vervanging voor een computer maar dat de fabrikant maar 6 maanden garantie hoeft te geven en dat de fabrikant na die periode gewoon alle kosten door mag berekenen, dan is dat zeer oneerlijk.

Oke, stel voor dat een winkelier een rechtzaak tegen de fabrikant zou gaan aanspannen tegen de fabrikant en dat de winkelier dan een beroep doet op het regresrecht.
Als de winkelier dit een paar keer gedaan heeft, hoeft hij bij die fabrikant zich niet meer te melden als er met een volgend product problemen aandienen.

Het systeem wat er nu is met die rechtzaken zorgt alleen maar voor dat beide partijen vijandig tegenover elkaar komen te staan, in plaats van dat de partijen tot elkaar komen.
Daarom ben ik ook zo'n felle tegenstander van het huidige systeem.
Als de fabrikanten precies hetzelfde plichten moet geven als die van de verkopende partijen (dus van fabrikant tot consument dezelfde rechten en plichten) dan hoeven de schakels van fabrikant tot consument niet tot de rechtbank te wenden om hun recht te krijgen.
Alleen degene die de boel belazeren worden dan via de rechtbank tot de orde geroepen.

Dus wat er nu mis is:
Dat voor de verschillende schakels totaal verschillende regels gelden die ook aan elkaar tegenstrijdig zijn.

Dat voor de verschillende schakels totaal verschillende regels gelden die ook aan elkaar tegenstrijdig zijn.

De overgeid kan dat niet altijd dwingend opleggen en ik heb je al een oaae keer gezegd wanneer en waarom.

BBCS schreef:Als de fabrikanten precies hetzelfde plichten moet geven als die van de verkopende partijen (dus van fabrikant tot consument dezelfde rechten en plichten) dan hoeven de schakels van fabrikant tot consument niet tot de rechtbank te wenden om hun recht te krijgen.

Ik heb geen enkele aanwijzing (van je gekregen) dat het aantal rechtzaken dat de winkelier zal moeten voeren zal verminderd zal worden door de rechten van de winkelier aan te passen. Het is een fabeltje.

Dat voor de verschillende schakels totaal verschillende regels gelden die ook aan elkaar tegenstrijdig zijn.

Als ik recht heb op herstel of vervanging, dan heb jij in 100% van de gevallen (dwingend) recht om die kosten vergoed te krijgen van de vorige verkoper. Het zelfde geld voor ontbinding of een vergoeding van de gevolgschade. De tegenstrijdigheid die je claimt zie ik dus niet.

Als ik recht heb op herstel of vervanging, dan heb jij in 100% van de gevallen (dwingend) recht om die kosten vergoed te krijgen van de vorige verkoper. Het zelfde geld voor ontbinding of een vergoeding van de gevolgschade. De tegenstrijdigheid die je claimt zie ik dus niet.

De tegenstrijdigheid zit 'm in het feit dat de fabrikant gewoon 1 jaar garantie mag geven en alle kosten mag doorberekenen, en als de winkelier die kosten dan wilt declareren dat het dan via een rechtzaak dus via het regresrecht moet gebeuren.

En dat bevalt me dus niet.

Want het zou zo moeten zijn dat als de consument recht heeft op 3 jaar kosteloze reparatie of vervanging, dat de fabrikant dan ook gelijk 3 jaar garantie moet geven.

Dat is dus op dit moment ook het grootste probleem.

Consumenten hebben dus ergens recht op, maar krijgen dat recht vaak niet, omdat het zo slecht geregeld is dat de verkopende partij gemakkelijk die kosten bij de fabrikant kan declareren.

Wat ik niet begrijp is waarom dat het allemaal zo moeilijk moet gaan.

Wat ik jou hoor zeggen is dat jij liever naar de rechter gaat om herstel of vervanging te eisen.

Stel. Ik koop een HP computer bij jou. De computer gaat na drie maanden kapot. Ik eis van jou dat jij het product herstel of vervang. (Van mij mag je dus kiezen.) De fabrikant kijkt er naar en wil het product niet herstellen of vervangen. Jij gaat naar de rechter om dat te eisen. En nog voordat die uitspraak er licht ga ik naar de rechter en eis ontbinding omdat jij het product niet binnen een redelijke tijd hebt hersteld of vervangen. Het kan namelijk lang duren voor dat er een uitspraak licht. Ik ben in mei 2008 mishandeld op straat en de vrouw die mij mishandeld heeft komt pas in feb 2009 voor de rechter.

Wat jij wilt is helemaal niet praktisch.

De overgeid kan dat niet altijd dwingend opleggen en ik heb je al een oaae keer gezegd wanneer en waarom.

De overheid kan dat wel, alleen verdomt het.

Het is eigenlijk heel simpel:

Als de overheid aangeeft dat de consument bepaalde rechten heeft, moet dit voor de gehele keten gelden en niet voor de keten winkelier-consument.

Onzin wordt er dan gezegd, de overheid hoeft niet met de gehele keten rekening te houden, omdat de consument alleen met de winkelier te maken heeft.

Sorry hoor, maar dat is de grootste onzin die er is.

Nu is er die verplichte 2 jaar garantie.

En wat gebeurd er?

De winkelier is verplicht om dadelijk 2 jaar garantie te geven, terwijl de fabrikanten op hun producten die ze op de markt zetten niet verplicht zijn om 2 jaar garantie te geven.

Dus is de winkelier weer de ***.

Mag ik dan als winkelier zijnde voor mezelf opkomen?

Waar kan ik dan die kosten dan declareren?

Via het regresrecht een rechtzaak aanspannen tegen de fabrikant?

Dat is niet de manier zoals er zaken gedaan behoren te worden.

Voor grote concerns en winkelketens, daar wordt dan wel naar geluisterd, maar naar kleine zelfstandige niet.
Die zijn daar de dupe van.

Als ik als kleine zelfstandige de hulp moet inroepen van de fabrikant, moet ik vooral vaak een rechtzaak aanspannen om via het regresrecht mijn recht te halen. Die fabrikant zal mij dan echt niet meer helpen.
Oftewel, hij zal mij negeren.
Dat is de praktijk.

Daarom ben ik zo'n felle tegenstander van het huidige systeem.

En stel nu gewoon als de winkelier verplicht word om 3 jaar kosteloze reparatie of vervanging uit te voeren dat ook voor de fabrikanten.
Er zijn dan alleen maar winnaars en geen verliezers.
Ik weet zeker dat de consument daar ook zeker bij gebaat is.