Zo waarlijk helpe mij God....... all(e)machtig
Geplaatst: 09 jan 2009 13:50
Overheid & werknemer, loonbelasting, vakantiegeld, ziekteverzuim, arbeidsongeschikt, re-integratie CENSUUR IN NEDERLAND ©
Uitgangsformule
Overheid en werknemer
Troonrede 1990 - 2007
Whiplash, je ziekte wordt niet door de overheid erkend dus die zeggen zoek het maar uit, en de verzekering bedrijven scharen zich achter de beslissing van het U.W.V. Dus niemand neemt echt aansprakelijkheid en het slachtoffer heeft dus een heel groot probleem in de toekomst. De cirkel is rond.
Geachte heer J. Hop,
In werktijd bij mijn nieuwe werkgever in 2003, ik werkte opdat moment daar ongeveer 3 jaar overigens met heel veel plezier werd ik aangereden door een vrouwelijke automobilist die met hoge snelheid op mijn auto inreed. Ik stond in een file op weg naar de zaak ik had namelijk een rijopdracht gekregen, diagnose een whiplash met alle ellende van dien tot op de dag van vandaag.
Ik kreeg allerlei gezondheids problemen en ik kon en kan nog steeds niet normaal functioneren. Ik ging een paar weken na het ongeluk ziek naar huis. Ik bleef in de daar op volgende 7 maanden in het begin vaak dagen achter elkaar thuis, en besloot in overleg met de bedrijfsarts een paar halve dagen per week te werken en als het niet goed ging op het werk, ik dan eerder mocht stoppen met de werkzaamheden. Mijn gezondheid stond mij enorm in de weg maar ik had heel veel plezier in mijn werk dus ik deed er alles aan om zoveel mogelijk te doen.
Dan gebeurt het volgende, de bedrijfsarts vertelde tijdens een spreekuur tegen mij dat ik binnenkort gekeurd ga worden door het U.W.V., er waren inmiddels ongeveer 7 maanden verstreken en naar 8 maanden van ziektewet zou volgens de bedrijfsarts het U.W.V. aankloppen. Ik vertelde hem dat ik niet in de WAO wil belanden waarop hij zegt dan zeg ik nu dat je weer voor de volle 100% aan het werk kan.
Ik ben aan het werk gegaan en probeerde mijn werkzaamheden vol te houden de daar op volgende helen dagen, maar het ging niet goed. Helen dagen werken ging gewoon niet. Ik herstelde van een dag werken thuis niet genoeg van de pijn en vermoeidheid om de volgende dag (uitgerust) te beginnen. Een week later, kreeg ik te horen dat de werkgever ontslag voor mij ging aanvragen op grond van reorganisatie. Ik heb mij kort daarna ziek gemeld.
Ik moet er nog even bij vertellen dat ik al zo een 5 maanden bij een instituut liep met doel om mijn belastbaarheid te verbeteren zodat ik mogelijk voor 100% mijn werk, in de toekomst weer kon oppakken. Mijn belastbaarheid was inmiddels wel iets beter geworden maar ik merkte met hele dagen werken dat wat ik had opgebouwd aan spierkracht en (fitheid), het weer aan het afbreken was. Acht uren werken werd ook met klem afgeraden door het instituut.
Ik ben toentertijd door de bedrijfsarts naar dat instituut gestuurd, om aan mijn gezondheid te werken. Later kwam het instituut met de rekening aan bij mijn baas en die vertelde dat hun de kosten van de reintergratie en de gemaakte kosten bij het instituut niet wilden betalen omdat ze ontslag voor mij gingen aanvragen. Mijn ex-werkgever heeft door deze gang van zaken de wet poortwachter aan zijn laars gelapt en heeft geweigerd om mij verder te reintergreren. Ook stopte het instituut met verdere behandelingen.
Die ontslagzaak kwam voor, en mijn advocaat won die zaak. Er kwam daar opvolgend een hoger beroepzaak en die rechter luisterde niet naar het pleidooi van mijn advocaat en wuifde de beslissing van de eerste uitspraak van de rechter van de hand en ik werd ontslagen. Dat ik een ongeluk had opgelopen in werktijd kon haar niet zoveel schelen, en dat er niet volgens de voorgeschreven wet gereintergreerd was door mijn werkgever deerde haar ook niet, ik was verbijsterd.
Er was nog een probleem dat ik tegen had, want mijn ex-werkgever kocht failliete bedrijven, en bedrijven die in moeilijkheden verkeerde op toentertijd, en ontsloeg daar opvolgend na verloop van tijd die werknemers dan. En het laatste bedrijf dat hij kocht voegde hij op een bepaald ogenblik samen dus kregen wij op onze afdeling een medewerker van dat ander bedrijf en die anderen nieuwe medewerkers die werden verdeeld op verschillende andere afdelingen maar waren officieel nog niet in dienst genomen bij het bedrijf waar ik werkte. Later werden ook veel van die nieuwe medewerker ontslagen.
Ik moest ook het veld ruimen omdat ik korter bij mijn ex-werkgever in dienst was dan die andere werknemer van het opgekochte bedrijf die bij ons op de afdeling kwam werken. Dat vond de rechter een goed argument.
In de tussen liggende tijd voor dat die rechtzaak nog moest beginnen heb ik ook contact opgenomen met het U.W.V en heb verteld wat er aan de hand was, hun wisten van niets, het bleek dat mijn werkgever mij niet had ziek gemeld. Vervolgens heb ik toen een rapport aangevraagd bij het U.W.V. kosten ongeveer toen € 14,50 en ingevuld met klachten over mijn werkgever. Het U.W.V. heeft daar op gereageerd en schrijft het volgende in een brief, dat mijn werkgever zich niet aan de regels heeft gehouden.
Het U.W.V. heeft verder geen actie ondernomen. Na het ontslag heb ik contact opgenomen met het U.W.V. en je komt dan uiteindelijk in hun bureaucratische molen terecht. Dan krijg je te maken met het U.W.V. Keuringsbeleid. De keuringsarts?? komt in beeld, je overhandigd haar je medisch dossier op haar spreekuur wat ze meteen in de prullenbak gooit, (het medisch dossier vertelde onderanderen dat ik niet langer dan drie halve dagen moest werken verlopig althans, anders zou het ten kosten gaan van mijn opgebouwde belastbaarheid).
Begint ze met de keuring??, ik moest omhoog? omlaag? en naar links? en naar rechts? kijken, en er werd onder mijn knie met een hamertje getikt conclusie goed gekeurd volgens de arts, en de mondelinge reactie van de keuringsarts was, pakt u uw leven toch weer op vergeet die whiplash, je gaat door de grond door zo een uitspraak je hebt heel veel ellende door die whiplash en ze stuurt je gewoon weg. Je ziekte wordt niet erkend.
Artsen hebben een eed afgelegd om mensen te helpen dat is hun missie en hun taak maar deze arts ? denkt daar anders over ik vind dit verraad ze heeft dus maling aan beroeps ethiek en dus maling aan mensen met een medisch probleem. Door deze beslissing van die U.W.V arts kom ik dus in de toekomst in grote problemen, ik ben ziek en er word beslist dat je voor 40 uur moet gaan werken.
Dat betekend dan namelijk het volgende, het heeft consequenties want de verzekering die aansprakelijkheid heeft genomen wil niet voor de kosten op draaien wat die verschuilt zich achter de uitspraak van het U.W.V ik heb toen overigens bezwaar bij het U.W.V. ingediend maar die staan achter de verantwoordelijke arts.
Ook is de rechter later ingeschakeld en die vond dat de keuringsarts goed heeft gehandeld. Dus u begrijpt dat je als individu en slachtoffer van een ongeval kansloos bent in Nederland. Als de verzekering aansprakelijkheid aanvaard mag je blij zijn met omme nabij 14.000 euro die je uitgekeerd krijgt en dan is de zaak ook definitief afgehandeld. Dat betekend wel dat je met een handicap zit dat ik niet geschikt ben voor een volledige baan van 40 uur. Maar het beleid van het U.W.V. ingevoerd door minister De Geus zegt dat ik wel geschikt ben om 40 uur per week te werken. Dat is dan gebaseerd op grond van het feit, dat ik met mijn hoofd op en neer en naar links en naar rechts moest bewegen.
Conclusie je ziekte wordt niet door de overheid erkend dus die zeggen zoek het maar uit, en de verzekering bedrijven scharen zich achter de beslissing van het U.W.V. Dus niemand neemt echt aansprakelijkheid en het slachtoffer heeft dus een heel groot probleem in de toekomst. De cirkel is rond.
Kort geleden heb ik een brief van een deurwaarder in opdracht van dat instituut ontvangen en die eist van mij een bedrag van ongeveer €5000 omdat mijn ex-werkgever het niet betaald kom het instituut nu bij mij aankloppen voor de gemaakte kosten.
P.S. Ik ga een nieuw proces beginnen tegen mijn ex-werkgever, en ook tegen de verzekering maatschappij. Ook de uitspraak van de rechter in de zaak tegen het U.W.V ben ik in hogerberoep gegaan, deze zaak komt dit jaar voor. Ik laat het hier niet bij zitten, dit is gewoon niet juist op deze manier val je tussen wal en Schip, en het feit hoe deze werkgever met personeel omgaat, is naar mij mening schandalig.
P.S. Als de overheid niet meer wil betalen voor mensen die door toedoen van een ander in een situatie zijn gekomen dat die mensen niet of gedeeltelijk hun werk meer kunnen doen, de verzekering van degene die de schade heeft veroorzaakt maar voor de gevolgen moet opdraaien. Nederland ver Amerikaniseert steeds meer. Als in de VS iemand slachtoffer is van een ongeval word het slachtoffer voor zijn toekomst veilig gesteld hier in Nederland dus niet, en dat moet dus snel veranderen vind ik.
Ik houd u in de toekomst op de hoogte.
Hoogachtend,
J.B
Uitgangsformule
Overheid en werknemer
Troonrede 1990 - 2007
Whiplash, je ziekte wordt niet door de overheid erkend dus die zeggen zoek het maar uit, en de verzekering bedrijven scharen zich achter de beslissing van het U.W.V. Dus niemand neemt echt aansprakelijkheid en het slachtoffer heeft dus een heel groot probleem in de toekomst. De cirkel is rond.
Geachte heer J. Hop,
In werktijd bij mijn nieuwe werkgever in 2003, ik werkte opdat moment daar ongeveer 3 jaar overigens met heel veel plezier werd ik aangereden door een vrouwelijke automobilist die met hoge snelheid op mijn auto inreed. Ik stond in een file op weg naar de zaak ik had namelijk een rijopdracht gekregen, diagnose een whiplash met alle ellende van dien tot op de dag van vandaag.
Ik kreeg allerlei gezondheids problemen en ik kon en kan nog steeds niet normaal functioneren. Ik ging een paar weken na het ongeluk ziek naar huis. Ik bleef in de daar op volgende 7 maanden in het begin vaak dagen achter elkaar thuis, en besloot in overleg met de bedrijfsarts een paar halve dagen per week te werken en als het niet goed ging op het werk, ik dan eerder mocht stoppen met de werkzaamheden. Mijn gezondheid stond mij enorm in de weg maar ik had heel veel plezier in mijn werk dus ik deed er alles aan om zoveel mogelijk te doen.
Dan gebeurt het volgende, de bedrijfsarts vertelde tijdens een spreekuur tegen mij dat ik binnenkort gekeurd ga worden door het U.W.V., er waren inmiddels ongeveer 7 maanden verstreken en naar 8 maanden van ziektewet zou volgens de bedrijfsarts het U.W.V. aankloppen. Ik vertelde hem dat ik niet in de WAO wil belanden waarop hij zegt dan zeg ik nu dat je weer voor de volle 100% aan het werk kan.
Ik ben aan het werk gegaan en probeerde mijn werkzaamheden vol te houden de daar op volgende helen dagen, maar het ging niet goed. Helen dagen werken ging gewoon niet. Ik herstelde van een dag werken thuis niet genoeg van de pijn en vermoeidheid om de volgende dag (uitgerust) te beginnen. Een week later, kreeg ik te horen dat de werkgever ontslag voor mij ging aanvragen op grond van reorganisatie. Ik heb mij kort daarna ziek gemeld.
Ik moet er nog even bij vertellen dat ik al zo een 5 maanden bij een instituut liep met doel om mijn belastbaarheid te verbeteren zodat ik mogelijk voor 100% mijn werk, in de toekomst weer kon oppakken. Mijn belastbaarheid was inmiddels wel iets beter geworden maar ik merkte met hele dagen werken dat wat ik had opgebouwd aan spierkracht en (fitheid), het weer aan het afbreken was. Acht uren werken werd ook met klem afgeraden door het instituut.
Ik ben toentertijd door de bedrijfsarts naar dat instituut gestuurd, om aan mijn gezondheid te werken. Later kwam het instituut met de rekening aan bij mijn baas en die vertelde dat hun de kosten van de reintergratie en de gemaakte kosten bij het instituut niet wilden betalen omdat ze ontslag voor mij gingen aanvragen. Mijn ex-werkgever heeft door deze gang van zaken de wet poortwachter aan zijn laars gelapt en heeft geweigerd om mij verder te reintergreren. Ook stopte het instituut met verdere behandelingen.
Die ontslagzaak kwam voor, en mijn advocaat won die zaak. Er kwam daar opvolgend een hoger beroepzaak en die rechter luisterde niet naar het pleidooi van mijn advocaat en wuifde de beslissing van de eerste uitspraak van de rechter van de hand en ik werd ontslagen. Dat ik een ongeluk had opgelopen in werktijd kon haar niet zoveel schelen, en dat er niet volgens de voorgeschreven wet gereintergreerd was door mijn werkgever deerde haar ook niet, ik was verbijsterd.
Er was nog een probleem dat ik tegen had, want mijn ex-werkgever kocht failliete bedrijven, en bedrijven die in moeilijkheden verkeerde op toentertijd, en ontsloeg daar opvolgend na verloop van tijd die werknemers dan. En het laatste bedrijf dat hij kocht voegde hij op een bepaald ogenblik samen dus kregen wij op onze afdeling een medewerker van dat ander bedrijf en die anderen nieuwe medewerkers die werden verdeeld op verschillende andere afdelingen maar waren officieel nog niet in dienst genomen bij het bedrijf waar ik werkte. Later werden ook veel van die nieuwe medewerker ontslagen.
Ik moest ook het veld ruimen omdat ik korter bij mijn ex-werkgever in dienst was dan die andere werknemer van het opgekochte bedrijf die bij ons op de afdeling kwam werken. Dat vond de rechter een goed argument.
In de tussen liggende tijd voor dat die rechtzaak nog moest beginnen heb ik ook contact opgenomen met het U.W.V en heb verteld wat er aan de hand was, hun wisten van niets, het bleek dat mijn werkgever mij niet had ziek gemeld. Vervolgens heb ik toen een rapport aangevraagd bij het U.W.V. kosten ongeveer toen € 14,50 en ingevuld met klachten over mijn werkgever. Het U.W.V. heeft daar op gereageerd en schrijft het volgende in een brief, dat mijn werkgever zich niet aan de regels heeft gehouden.
Het U.W.V. heeft verder geen actie ondernomen. Na het ontslag heb ik contact opgenomen met het U.W.V. en je komt dan uiteindelijk in hun bureaucratische molen terecht. Dan krijg je te maken met het U.W.V. Keuringsbeleid. De keuringsarts?? komt in beeld, je overhandigd haar je medisch dossier op haar spreekuur wat ze meteen in de prullenbak gooit, (het medisch dossier vertelde onderanderen dat ik niet langer dan drie halve dagen moest werken verlopig althans, anders zou het ten kosten gaan van mijn opgebouwde belastbaarheid).
Begint ze met de keuring??, ik moest omhoog? omlaag? en naar links? en naar rechts? kijken, en er werd onder mijn knie met een hamertje getikt conclusie goed gekeurd volgens de arts, en de mondelinge reactie van de keuringsarts was, pakt u uw leven toch weer op vergeet die whiplash, je gaat door de grond door zo een uitspraak je hebt heel veel ellende door die whiplash en ze stuurt je gewoon weg. Je ziekte wordt niet erkend.
Artsen hebben een eed afgelegd om mensen te helpen dat is hun missie en hun taak maar deze arts ? denkt daar anders over ik vind dit verraad ze heeft dus maling aan beroeps ethiek en dus maling aan mensen met een medisch probleem. Door deze beslissing van die U.W.V arts kom ik dus in de toekomst in grote problemen, ik ben ziek en er word beslist dat je voor 40 uur moet gaan werken.
Dat betekend dan namelijk het volgende, het heeft consequenties want de verzekering die aansprakelijkheid heeft genomen wil niet voor de kosten op draaien wat die verschuilt zich achter de uitspraak van het U.W.V ik heb toen overigens bezwaar bij het U.W.V. ingediend maar die staan achter de verantwoordelijke arts.
Ook is de rechter later ingeschakeld en die vond dat de keuringsarts goed heeft gehandeld. Dus u begrijpt dat je als individu en slachtoffer van een ongeval kansloos bent in Nederland. Als de verzekering aansprakelijkheid aanvaard mag je blij zijn met omme nabij 14.000 euro die je uitgekeerd krijgt en dan is de zaak ook definitief afgehandeld. Dat betekend wel dat je met een handicap zit dat ik niet geschikt ben voor een volledige baan van 40 uur. Maar het beleid van het U.W.V. ingevoerd door minister De Geus zegt dat ik wel geschikt ben om 40 uur per week te werken. Dat is dan gebaseerd op grond van het feit, dat ik met mijn hoofd op en neer en naar links en naar rechts moest bewegen.
Conclusie je ziekte wordt niet door de overheid erkend dus die zeggen zoek het maar uit, en de verzekering bedrijven scharen zich achter de beslissing van het U.W.V. Dus niemand neemt echt aansprakelijkheid en het slachtoffer heeft dus een heel groot probleem in de toekomst. De cirkel is rond.
Kort geleden heb ik een brief van een deurwaarder in opdracht van dat instituut ontvangen en die eist van mij een bedrag van ongeveer €5000 omdat mijn ex-werkgever het niet betaald kom het instituut nu bij mij aankloppen voor de gemaakte kosten.
P.S. Ik ga een nieuw proces beginnen tegen mijn ex-werkgever, en ook tegen de verzekering maatschappij. Ook de uitspraak van de rechter in de zaak tegen het U.W.V ben ik in hogerberoep gegaan, deze zaak komt dit jaar voor. Ik laat het hier niet bij zitten, dit is gewoon niet juist op deze manier val je tussen wal en Schip, en het feit hoe deze werkgever met personeel omgaat, is naar mij mening schandalig.
P.S. Als de overheid niet meer wil betalen voor mensen die door toedoen van een ander in een situatie zijn gekomen dat die mensen niet of gedeeltelijk hun werk meer kunnen doen, de verzekering van degene die de schade heeft veroorzaakt maar voor de gevolgen moet opdraaien. Nederland ver Amerikaniseert steeds meer. Als in de VS iemand slachtoffer is van een ongeval word het slachtoffer voor zijn toekomst veilig gesteld hier in Nederland dus niet, en dat moet dus snel veranderen vind ik.
Ik houd u in de toekomst op de hoogte.
Hoogachtend,
J.B
