"Door als bedrijf snel te reageren op klachten op bijvoorbeeld het forum van Tros Radar, kunnen discussies tijdig worden gestopt. Op die manier is de kans klein dat de klacht hoog in Google terecht komt en wordt veel schade voorkomen."
Met andere woorden: houd als energiebedrijf je stank zoveel mogelijk bij je door je eigen beerput dicht te houden. In dit geval: de beerput van NUON.
Het is niets meer dan een strategie om imagoschade te beperken. NUON is helemaal niet in jou geïnteresseerd als klant.
bron:
http://www.tribal-im.com/nl/nieuws/144/ ... oogle.html
Leuk betreffend artikel, maar veel kunnen we er niet mee. Het artikel dateert van 19-03-2009. De Nuonmedewerker is hier al menig jaartje actief, toen de impact van zoekmachines en haar resultaten bekend waren.
Daarnaast vind ik het vertekend om het een feit is dat we nauwelijks tot niet onze tevredenheid op talloze fora ventileren maar overwegend, zoniet alléén maar op zoek zijn, naar lotgenoten en/of hulp wanneer iets fout gaat. Dus vinden en lezen we vooral ontevredenheid. Zodra iemand zijn tevredenheid te kennen geeft (ongeacht welk bedrijf) dan wordt 'ie meteen neergemaaid. Positiviteit lijkt niet te mogen.
Als het Nuon werkelijk om de klant te doen zou zijn, dan was u allang doorverbonden met "de medewerker" vóórdat u schade toe ging brengen aan het imago van Nuon.
Als je belt met de Nuon, krijg je 'de medewerker' aan de telefoon. Zaak is dat die medewerker de vraag zo goed mogelijk analyseert en hierop vervolgens zijn/haar -oplossende- antwoord geeft. Is de klant niet met dat antwoord tevreden dan kan de klant direct te kennen geven een klacht te hebben, waarop een volgend traject ingezet gaat worden. Als je dan al in termen van 'de medewerker' wilt spreken is dat het moment waarop je die te spreken krijgt en samen naar een oplossing gaat zoeken.
Het vervelende van callcenters en haar medewerkers is dat de druk die de werknemers opgelegd krijgen enorm is en alleen maar meer wordt. Ze moeten aan talloze -en steeds meer- zogeheten scherp gestelde targets voldoen. Targets die serieus buiten proporties zijn. Als een bigbrother worden deze cijfers dagelijks per medewerker gecontroleerd. En op die resultaat cijfers wordt de werknemer dan weer keihard afgerekend. Of de bellende klant naar behoren is behandeld en geholpen is ondergeschikt. Met andere woorden, al pretenderen de bedrijven anders, het gaat bedrijven niet meer om de kwaliteit, maar vooral om de kwantiteit. Privatisering met dien ten gevolge commercie zijn hier een oorzaak van.
Als callcenter medewerker zit je tussen twee vuren: de klant en je baan.
Opmerkingen die ik hier ook met enige regelmaat voorbij zie komen "iemand die bij een dergelijk callcenter werkt is gek, dat doe je voor een miljoen nog niet" en weet ik wat voor stompzinige uitlatingen, slaan kant noch wal en vind ik zelfs ronduit beledigend. Ieder mens moet zijn brood verdienen. En dit werk is, net als de toiletjuffrouw, of productiemedewerker ook werk.
Een callcenteragent (zogeheten inbound) wil graag de klant zo goed mogelijk helpen en van dienst zijn, maar hoe moet die dat doen als er verschillende drammende en hijgende managers achter zijn rug staan die alléén kijken naar kwantiteit cijfertjes? De agent wil wel, maar mag en kan daardoor nauwelijks een kant uit. Het wordt dus een afraffelen. En daar waar afgeraffelt wordt, is de kans op fouten groter.
Callcenteragent geven echt wel aan dat hetgeen managers maar klakkeloos invoeren ver van de werkelijkheid staat, maar de medewerkers worden niet gehoord.
Op het moment dat de kwantiteit serieus klantverlies gaat opleveren (lees meer klachten en dus negatieve publiciteit), dan wordt de koers weer even snel omgedraaid en voert kwaliteit de boventoon. Targets worden bijgesteld en dus minder scherp. Wat je ziet is dat meer klanten die gedurende deze periode bellen meer tevreden zijn over be- en afhandeling van vragen/problemen. Echter, zodra de kwaliteitkoers haar effect heeft gehad en het aantal klachten weer gedaald is, wordt de andere koers weer ingezet,.....kwantiteit.
Zo jojoot de werknemer heen en weer. Ook tot zijn/haar grote frustraties. Maar hey,.......je moet je brood verdienen en proberen je baan te behouden.
Wat ik met dit relaas wil zeggen is dat ik vind dat er best minder op de callcenteragent (inbound) persoonlijk gescholden kan worden en er meer begrip maar vooral respect voor hun werksituatie opgebracht mag worden. Het is niet de agent, alswel de bedrijfsvoering die de oorzaak is van onnodige vervelende situaties. Waarbij ik wil aantekenen, dat daar waar gewerkt wordt er ook zeker ook fouten gemaakt kunnen worden. Vervelend wanneer het net jou overkomt, maar het bedrijf en dus de werknemer een gerede kans geven deze fout op te lossen zou niet misstaan.
Wel ben ik er van overtuigd dat zou de klemtoon minder op kwantiteit (targets e.d.) liggen, er ook minder fouten gemaakt zullen worden.
De klant tevreden, de werknemer die prettig zijn werk kan werk kan (niet gestressed) en een bedrijfsnaam die goed gemerkt staat.
Tot slot: `De medewerker´ die alhier opereert is gevrijwaard van dergelijke scherpe targets en kan daardoor rustig de tijd nemen voor de klant, de vraag, de klacht.