Radar

Vanaf half 2005 is mijn dochter aan het tobben geweest met beide knieën. Haar lievelingssport 'voetbal' heeft ze op moeten geven. Op het laatst verliepen haar sociale contacten alleen nog via MSN. Als ze de deur uitging was ze gewapend met krukken en/of de rolstoel, welke we zelf 2e hands hadden aangeschaft, omdat het met de week slechter ging.

Zowel de huisarts als orthopaeden in het Vlietland Ziekenhuis Schiedam en het Sophia Kinder Ziekenhuis in Rotterdam kwamen in de periode 2005-2008 tot de conclusie."Het kan 5-10 jaar duren, het gaat vanzelf over" De huisarts wist het op het laatst ook niet meer en stuurde mijn dochter naar een revalidatiearts (??hoe verzin je het??), welke door liet schemeren dat ze psychisch de pijn probeerde te verminderen. Het probleem geheel oplossen kon mijn dochter wel vergeten. Een vraag als ... "heb je jezelf wel eens iets aan willen doen?" krijg je dan als 13-jarige voor je kiezen.

Zo langzamerhand alle fysiotherapeuten in de omgeving van Rotterdam gehad, welke stuk voor stuk mijn dochter "de worst" voor hielden dat ze weer snel zou kunnen voetballen. Helaas ... geen enkele fysiotherapeut heeft zijn belofte waar kunnen maken. En mijn dochter maar verzuimen op school ...

Door alle afspraken bij specialisten en fysiotherapeuten loopt mijn dochter op school continue achter de feiten aan. Gelukkig hebben we heel veel steun aan de school, welke het probleem goed weet te managen en mijn dochter het gevoel weten te geven dat haar knieën belangrijker zijn.

O ja, dan heb je nog de ziektekostenverzekeraar Delta Lloyd, die betaalt alle rekeningen zonder morren. Al ga je naar alle fysiotherapeuten in Nederland, de knip gaat gewoon open. De rekeningen worden gewoon betaald. Geen enkele vraag wordt er gesteld ... niet aan ons of de huisarts. De medici kunnen gewoon blijven declareren. Hoe zou het nu komen dat we jaarlijks steeds meer premie moeten gaan betalen? Schandalig!
Pas als je werkgever besluit over te stappen naar een andere ziektekostenverzekeraar, wat ons dus eind 2008 overkwam!, word je geconfronteerd met het medisch verleden van je dochter en wringt de nieuwe ziektekostenverzekeraar ONVZ zich in alle bochten om je niet als nieuwe klant te hoeven begroeten. Zo belt bijvoorbeeld de medisch adviseur je thuis op en vraagt "wat denkt u te bereiken in de Sint Maartenskliniek?" en hangt vervolgens op met de mededeling "ik weet genoeg" Een paar dagen daarna valt de brief van de nieuwe zorgverzekeraar op de deurmat en kom je tot de conclusie dat je wel wordt geaccepteerd, echter onder mindere condities qua polisvoorwaarden. Opnieuw schandalig! Wat kan mijn dochter er aan doen dat ze pijn in haar knieën heeft op zo'n jonge leeftijd en speelbal is geworden van de huisarts met zijn vriendjes in de regio Rotterdam?

's Nachts kan mijn dochter vaak niet slapen, omdat ze wakker wordt van een stekende pijn in beide knieën. Paracetamol helpt niet. 's Morgens weer hondsmoe opstaan en weer naar school gaan en doen alsof er niets aan de hand is. Op een gegeven moment kan mijn dochter niet meer fietsen naar school, dan brengen we haar maar op de brommer ... Tot het moment dat de rolstoel er aan te pas moet komen, dat is lastig vervoeren op de brommer. Dan maar een auto te leen vragen bij je werkgever, zodat de eigen personenauto gebruikt kan worden voor vervoer van en naar school. Zaken waar je mee geconfronteerd wordt, welke onder geen enkele verzekering vallen. 's Middags huiswerk maken of leren en je niet kunnen concentreren vanwege de hevige pijn in beide knieën. De tranen staan bij mijn dochter in haar ogen. Je zit in een cirkel en krijgt op een gegeven moment het gevoel dat je hier niet meer uit gaat komen. Op sommige momenten slaat de wanhoop toe. Maar weer naar de huisarts, die zegt "het gaat vanzelf over", probeer maar te fietsen, ga lekker voetballen, dat is goed voor je bovenbeenspieren. Wanneer komen we uit deze cirkel? ... wanneer stopt dit?

Eind november 2008, eindelijk de doorbraak! Door een collega word ik gewezen op het feit dat er een Sint Maartenskliniek bestaat in Nijmegen. "Ben je daar al eens geweest met je dochter?" Snel op de website kijken ... "specialist in beweging" Direct een afspraak gemaakt met de huisarts, de folder van de Maartenskliniek mee (geprint via internet) als onderbouwing. Wat mijn dochter mankeerde was duidelijk op de website van de Maartenskliniek te vinden."Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn" ... en dan ben je al zo'n twee en half jaar aan het tobben bij de diverse medici in de omgeving. De huisarts is onder de indruk van de onderbouwing en zegt "Ja de Sint Maartenskliniek is best wel bekend" Dezelfde huisarts welke mijn dochter heeft doorverwezen naar de revalidatiearts, kent dus schijnbaar de Sint Maartenskliniek (!@#$%$#@! en dan druk ik mij nog netjes uit!). "Ja ik ken de Sint Maartenskliniek" Op de vraag waarom de huisarts dan geen doorverwijzing deed naar de Sint Maartenskliniek werd geantwoord; "Ik heb op school geleerd dat het probleem wat uw dochter heeft vanzelf over gaat". De orthopaeden in de ziekenhuizen van het Vlietland Ziekenhuis Schiedam en het Sophia Kinder Ziekenhuis in Rotterdam ook ... hoezo met je vriendjes elkaar de bal toeschuiven? ... mijn dochter gaat steeds slechter lopen ... op het laatst beentje voor beentje gaat ze over straat ... klagen doet ze niet. "Het gaat vanzelf over" ..., zelfs een blinde zou gezien hebben dat het niet vanzelf over zou gaan.

Het bezoek aan de vakman
17 december 2008 hebben we een afspraak met arts van de Maartenskliniek te Woerden. Deze laat direct foto's maken en een CT-scan wordt gepland voor 22 januari 2009. Stelt een paar zeer gerichte vragen aan mijn dochter en koppelt een paar keer terug met de opmerking "precies dit wilde ik van je horen" . Het consult wordt afgesloten met de opmerking " Al onderga je fysiotherapie tot je een ons weegt, het zal nooit wat worden!"
2 Februari 2009 krijgen we telefonisch de uitslag van de CT-scan. Telefonisch ... "dan hoeft u niet weer helemaal naar Woerden te komen". Bij de linker knie dient de aanhechting van de pees 1cm naar binnen te worden verplaatst. Bij de rechter knie zit het ook niet goed, die moet ietsje minder naar binnen verplaatst worden. 2 april 2009 de operatie van de linker knie, welke zeer goed is verlopen. "Voordat ik het dicht maakte heb ik de sporing gecontroleerd, dat zit weer netjes zoals het hoort" aldus de arts.

mijn vraag
Ik ben van mening dat mijn huisarts flink gefaald heeft. Bijna drie en half jaar hebben we onterecht lopen tobben. Drie en half jaar van mijn dochters leven naar de verdommenis door het getob in de twee ziekenhuizen (de vriendjes van de huisarts) en fysiotherapie, terwijl er een alternatief was ... de Maartenskliniek. De huisarts heeft mijn dochter doorverwezen naar een revalidatiearts terwijl hij (achteraf bleek dit, toen ik hem confronteerde met de tip van mijn collega) wist van het bestaan van de Maartenskliniek. Dit zou een logischere keuze geweest zijn i.p.v. een revalidatiearts. Dat ik van een collega (elektricien!) moet horen dat er een Maartenskliniek in Nijmegen bestaat vind ik in 1 woord schandalig.

Wat een verhaal zeg..
Als ik het goed begrijp hebben zowel de huisarts als de orthopeden een onjuiste diagnose gesteld. Ik zou dit de orthopeden echter zwaarder aanrekenen dan de huisarts. Die eersten zijn namelijk op dit gebied gespecialiseerd en hadden dit in principe kunnen weten. Je huisarts is in feite maar een "basisarts".
En hoewel hij, met de kennis die jullie nu hebben, natuurlijk anders had moeten handelen, acht ik het goed mogelijk dat hij toch oprecht heeft gedaan wat hem het beste leek.

Ik wens jullie in elk geval veel sterkte deze periode. Is je dochter inmiddels weer enigszins hersteld van de operatie? En hoe gaat het verder met haar?

Mijn dochter is vorige week donderdag geopereerd (Tuberositas Transpositie) en is dus herstellende, heeft momenteel veel pijn.
Je hebt gelijk dat de huisarts geen specialist is, maar als hij je doorverwijst naar een revalidatiearts, terwijl hij het bestaan wist van de Maartenskliniek, sla je als "basisarts" denk ik toch wel ff de plank flink mis. Lekker in zijn eigen vriendenkring blijven ... zal ik maar zeggen. Inderdaad valt beide orthopeden van genoemde ziekenhuizen het e.e.a. te verwijten. Vandaar dat ik hier mijn verhaal doe. Dit geintje zit mij flink dwars en slaap er zelfs af en toe slecht van. Lang leve de gezondheidszorg in Nederland ...

Met het risico dat ik brutaal over kom (wat absoluut mijn bedoeling niet is, laat dat duidelijk zijn) toch even wat posten:
Dikke kans dat uw huisarts van het bestaan van zeer veel klinieken, ziekenhuizen en therapeuten op de hoogte is.
Dat wil niet zeggen dat hij niet het juiste heeft proberen te doen voor uw dochter.
Wel is het belachelijk dat het zo lang heeft geduurd, maar revalidatie is een zeer gangbare vorm van behandeling, dus is het niet vreemd dat dit geprobeerd werd.
Dit is bij mij ook gebeurd, zonder enig effect, maar het is tegenwoordig een normale gang van zaken, zeker als artsen niet direct een aanleiding voor een probleem kunnen vinden.
Niet gek dus dat uw arts aangeeft dit geleerd te hebben tijdens zijn opleiding.
Ik denk echter dat ik als ouder zijnde eerder een andere huisarts had geraadpleegd.
Aangezien u duidelijk aangeeft deze arts niet hoog in te schatten, zou ik op zoek gaan naar een andere huisarts.
Er is duidelijk sprake van een vertrouwensbreuk die niet te repareren valt.
Ik wens u als gezin veel sterkte toe en uw dochter een (voor)spoedig herstel, zodat zij weer kind kan zijn.

Les 1: Nooit op het woord van je huisarts geloven. Ze zijn nog net goed om een verstopte neus vast te stellen tegenwoordig.

Les2: Gelijk om een doorverwijzing vragen als je het niet vertrouwd. Niet blijven hannessen met je probleem.

Les3: De doktersassistente is niet te vertrouwen. Die werkt onder één hoedje mee.

Best wel een goed advies niet iedereen geloven op de blauwe ogen.

Je moest eens weten hoeveel mensen er voor een second opinion gaan, dus dit verhaal staat niet op zichzeld, wel kort door de bocht om te denken dat het de 'vriendjes' zijn van de huisarts, is dat bewezen? of vond hij dat in de loop van zijn carriere wellicht de beste specialisten, op dit gebied, die hij kende.
Dat u niet wist dat er een maartenskliniek in uw buurt was is niet helemaal zijn schuld, u had dat misschien zelf ook kunnen uitzoeken in de tijd dat u dochter hier allemaal mee zat? Want u wist al dat dat een betere kliniek zou zijn?
Ook al is die kliniek in timboektoe, als deze de beste is dan er maar heen, waar wachtte u dan op?
Al met al, zie ik een huisarts die u wellicht eerder door had moeten sturen naar een ander toen andere specialisten en therapieen niet werkte, ook zou ik tegen anderen willen zeggen verbreed thuis ook je horizon, internet en inderdaad 'van horen zeggen' en ga dan voor een second of zelfs meerdere opinions...
Hoop dat ht goed gaat in de toekomst met u dochter,
wat ik trouwens wel zou willen weten, als u daar op wilt antwoorden, is dit een zeldzame aandoening of vrij frequent bij (jonge) kinderen?

@Eeliane
Ik vraag mij af of u mijn verhaal wel goed gelezen hebt?

"wel kort door de bocht om te denken dat het de 'vriendjes' zijn van de huisarts, is dat bewezen?"

De huisarts vertelde dat hij met de Ortopaeden van genoemde ziekenhuizen in de klas had gezeten en dat ze alledrie hadden geleerd dat het probleem zich vanzelf op zou lossen. Zodoende noem ik het zijn vriendjes, te meer ze alle drie dezelfde fout maakten qua diagnose.

"Dat u niet wist dat er een maartenskliniek in uw buurt was is niet helemaal zijn schuld, u had dat misschien zelf ook kunnen uitzoeken in de tijd dat u dochter hier allemaal mee zat? Want u wist al dat dat een betere kliniek zou zijn?"

U moet mijn verhaal goed lezen!
De huisarts gaf toe dat hij de Maartenskliniek kende toen ik met de tip van mijn collega (een electricien, te gek voor woorden!) op de proppen kwam. Mijn collega kende de Maartenskliniek omdat hij geboren en getogen is in Nijmegen. Ondertussen zaten wij als gezin diep in de penarie en deed de huisarts juist een doorverwijzing naar een revalidatiearts wellke aangaf het probleem niet te kunnen verhelpen.
Moet ik op internet uit gaan zoeken wat het beste voor mijn dochter is?
De huisarts hoort een vakman te zijn en alle MOGELIJKE wegen te bewandelen.
Nadat ik de naam Maartenskliniek kende (via mijn collega) heb ik al het mogelijke gedaan voor mijn dochter om de huisarts een goede onderbouwing te geven. Door te googlen op de naam Maartenskliniek kwam ik er toen pas achter dat dit wel eens de oplossing voor mijn dochter zou kunnen zijn. Verder had ik hoge verwachtingen van eerder genoemde ziekenhuizen in de omgeving Rotterdam, helaas heb ik hier nu een andere mening over. Prutsers zijn het! Zij hebben NOOIT een CT-scan laten maken!!

"Ook al is die kliniek in timboektoe, als deze de beste is dan er maar heen, waar wachtte u dan op?"

U heeft weer mijn verhaal niet goed gelezen! Dit was helemaal niet aan de orde. Al moest ik naar Texel of naar de Maartenskliniek in Nijmegen, dat heb je gewoon over voor je dochter. Je moet dan wel van het bestaan weten van een Maartenskliniek. Helaas moet ik de basiscursus huisarts nog gaan volgen, mijn excuses dat ik niet wist dat er een Maartenskliniek bestond.


"Al met al, zie ik een huisarts die u wellicht eerder door had moeten sturen naar een ander toen andere specialisten en therapieen niet werkte, ook zou ik tegen anderen willen zeggen verbreed thuis ook je horizon, internet en inderdaad 'van horen zeggen' en ga dan voor een second of zelfs meerdere opinions..."

U draait al een beetje bij ... gelukkig ... helaas bleef de huisarts maar doorverwijzen in zijn eigen wereldje en als ik dan niet van het bestaan van een Maartenskliniek weet is het cirkeltje rond.


"Hoop dat ht goed gaat in de toekomst met u dochter,
wat ik trouwens wel zou willen weten, als u daar op wilt antwoorden, is dit een zeldzame aandoening of vrij frequent bij (jonge) kinderen?"

Om uw vraag heb ik hard zitten lachen, ik zou bijna zeggen, zoek dit lekker op op internet, u weet het allemaal zo goed! Deze aandoening komt heel vaak voor bij meisjes. Meestal gaat het inderdaad vanzelf over en is dit op te lossen met een McConnell therapie (dan wordt je knie ingetaped). Bij mijn dochter bleken beide knieschijven niet goed in het midden te sporen (kwam aan het licht door de CT-scan), omdat de aanhechting van de pees afkomstig van je bovenbeen (zit aan de bovenkant van je onderbeen gehecht) niet netjes in het midden zat. Omdat die knieschijven hierdoor niet goed sporen ondervindt de patient een flinke stekende pijn welke zo hevig is dat je het liefst inderdaad op een gegeven moment (als je niet geholpen kan worden) voor de trein springt. Je bent aan huis gekluisterd, sociale contacten worden minder en in het geval van mijn dochter was het flink aanpoten om op school bij te blijven (door al die goede doorverwijzingen van mijn huisarts).
Op het laatst moest ze in een rolstoel door de school! En maar volhouden dat het vanzelf over gaat! Als je patient in een rolstoel je praktijk in komt rijden, gaat het dan nog vanzelf over? NOT, dat zou zelfs een blinde zien! Vele huilbuien heb ik mogen meemaken als ik na een dag hevige arbeid van mijn werk thuiskwam. Zodra ik mijn jas ophing, kon ik gelijk weer aan de bak om mijn dochter moed in te praten. Uiteraard had ik dit over voor mijn dochter. Het verdriet van haar deed mijzelf heel veel pijn, maar je staat machteloos. U mag gerust van mij geloven dat het kantoor van mijn huisarts bol heeft gestaan. Ik heb deze man op een nette maar toch wel met hevige stemverheffing duidelijk gemaakt dat ik erachter was gekomen dat er een beter alternatief voor mijn dochter was, als die zakkenvuller van een revalidatiearts. Nog even een tipje. Kijk eens op knie.nl en kijk op het forum. tik daar chrondopathie of tuberositas transpositie in en kijk eens om hoeveel (jonge) meisjes het gaat welke zitten te tobben met verkeerde doorverwijzingen (HET ZOU VERBODEN MOETEN WORDEN!!!). Er zijn zelfs prutsers tussen die zich arts noemen en kraakbeen bij deze meisjes verwijderen. Bij de Maartenskliniek heeft men mij gezegd dat je daar NOOIT aan moet beginnen, omdat het leed dan helemaal niet meer te overzien is.Nog een tipje, kijk eens op www.maartenskliniek.nl, daar staat alles in geuren en kleuren vermeld over de aandoening Tuberositas Transpositie. De arts van de Maartenskliniek is mijn held.

Ik hoop dat u nooit meemaakt, wat ons gezin de afgelopen jaren heeft meegemaakt. Achteraf gezien als de juiste diagnose was gesteld in de ziekenhuizen in Schiedam en Rotterdam simpel door een CT-scan te maken, had mijn dochter na anderhalf jaar weer gelopen als een kievit.

Beste Spartaan,

Inleven in een ander is moeilijk. Ik begrijp heel duidelijk dat je het heel moeilijk hebt gehad en nu is er dan eindelijk waarschijnlijk de correcte diagnose, en er is nog iets aan te doen ook.

Ik ben het eens met de anderen. De huisarts valt niet echt iets te verwijten. Hij heeft in jouw ogen onvoldoende meegedacht, maar dat is echt niet hard te maken. Want inderdaad is doorsturen naar een revalidatie-arts niet zo gek. Dat berekent niet dat er niet meer naar het probleem wordt gekeken. En ook al weet de huisarts van het bestaan van de Maartensklinieken, dat hoeft nog niet te betekenen dat dat de enige plek in Nederland is waar je dochter geholpen kon worden. In Nijmegen en Woerden zijn het ook maar gewone orthopeden.
Het is inderdaad wel de orthopeden aan te rekenen, die eerder geen goede diagnose gesteld hebben. Mocht je in de toekomst nog eens tegen zo'n probleem aanlopen, probeer dan bij dezelfde specialist het probleem nog een keer onder de aandacht te brengen of vraag een second opinion bij zijn collega.

Verder nog even over de rechtsbijstandverzekering: vaak wordt daar rechtbijstand in de gezondheidszorg uitgesloten, tenzij je dat extra hebt bij-verzekerd. En bij het Medisch Tuchtcollege heb je helemaal geen kans: er is absoluut niet aan te tonen dat de huisarts verkeerd gehandeld heeft.

Pas als je werkgever besluit over te stappen naar een andere ziektekostenverzekeraar, wat ons dus eind 2008 overkwam!, word je geconfronteerd met het medisch verleden van je dochter en wringt de nieuwe ziektekostenverzekeraar ONVZ zich in alle bochten om je niet als nieuwe klant te hoeven begroeten. Zo belt bijvoorbeeld de medisch adviseur je thuis op en vraagt "wat denkt u te bereiken in de Sint Maartenskliniek?" en hangt vervolgens op met de mededeling "ik weet genoeg" Een paar dagen daarna valt de brief van de nieuwe zorgverzekeraar op de deurmat en kom je tot de conclusie dat je wel wordt geaccepteerd, echter onder mindere condities qua polisvoorwaarden. Opnieuw schandalig! Wat kan mijn dochter er aan doen dat ze pijn in haar knieën heeft op zo'n jonge leeftijd en speelbal is geworden van de huisarts met zijn vriendjes in de regio Rotterdam?

Dit gedeelte hoort misschien meer in de rubriek "zorgverzekeringen" thuis. Maar ik wil hierop even reageren. Bij collectieve contracten worden de deelnemers meestal zonder selectie geaccepteerd. Het is mogelijk dat dit dit niet voor alle aanvullende verzekeringen geldt. Maar dat moet je eigenlijk met Personeelszaken bespreken: dat hangt van het contract van je baas met de zorgverzekeraar af.

Ben het met Mathilde eens dat de huisarts welliswaar haar doorstuurde naar een specialist (en wat maakt het uit dat hij er 1 of meerdere persoonlijk kent? soms is dat wel eens handig), zaak is dat die specialist haar opgaf en haar de deur uit wapperde.
Hij had u wel beter moeten begeleiden op zoek naar een second opinion nadat ze was weggestuurd dat kunt u hem wel verwijten, maar de diagnose niet.
En ik kan u wel vertellen dat veel mensen tegenwoordig met specialisten en prive klinieken aankomen zetten, via mond op mond recalme of van het internet en dat ze zelf daar naar toe te willen, omdat daar soms betere specialisten zijn dan in reguliere ziekenhuizen. Feit blijft datrdat natuurlijk ook wel persoonlijk ligt.
Jammer dat u moest lachen om mijn vraag wat u dochter precies heeft, was gewoon belangstelling omdat ik mij afvroeg hoe ht mogelijk is dat zoiets over het hoofd gezien kon worden nu blijkt al helemaal dat het niet eens zeldzaam is maar vaker voor komt.
Hoop dat het met haar beter gaat...

@ Mathilde D.

Er was ook door mijn werkgever afgesproken met ONVZ dat de overgang op basis van non-selectie was en dat je over mocht stappen naar een gelijkwaardig pakket. Het jaar daarvoor waren we juist van ONVZ naar Delta Lloyd gegaan en nu dus weer terug. Ik had gekozen voor hetzelfde pakket als toen we ONVZ verlieten. Helaas was er iets mis gegaan in de communicatie bij ONVZ en werden wij dus gebeld door de medisch adviseur. Heb PZ en de tussenpersoon verwittigd, toen is het toch nog goed gekomen (gelukkig). Maar ... het gebeurde wel weer eventjes en ook deze medisch adviseur ging weer van hetzelfde uit als mijn huisarts en de 2 orthopaeden, "het gaat vanzelf over" Je mag de orthopaden in de Maartenskliniek dan wel bestempelen als gewone orthopeden, voorlopig lijkt het er wel op dat ze het lek boven hebben. Mijn dochter heeft vandaag al minder pijn en heeft zelf al geconstateerd dat de knieschijf nu wel netjes op zijn plaats blijft. Als nu straks ook de pijn minder is, is onze missie voor de linker knie geslaagd en gaan we toeleven naar de volgende operatie voor de rechter knie.

@EEliane
Heb je al op het knieenforum gekeken? Zo ja wat zijn dan je bevindingen? Ik heb o.a. verhalen van meisjes gezien welke op 9 jarige leeftijd hebben gehoord dat het wel vanzelf overgaat, deze meisjes zijn nu 22 jaar en het is nog steeds niet over ... Ik vind dit diep en diep triest! Wat ook opvalt op dit forum is dat zodra de Maartenskliniek genoemd wordt, dit meestal zeer goede ervaringen zijn!

Verder bedankt voor jullie reacties, ben het niet altijd met jullie eens, maar respecteer jullie mening.

Nou vind het wel iets om van te leren, dat er zoveel jonge meisjes zijn met knieproblemen en dat dat niet altijd afgedaan moet worden als er is niets aan de hand. Vind dat toch altijd een vreselijke uitdrukking, je hebt pijn en strompelt voort en er kan niets mee.
volwasssenen kunnen nogal eens overdrijven en in scene zetten, maak het vaker mee en je prikt er op een gegeven moment wel door heen, maar een kind in rolstoel, die verzint zoiets gewoon niet, en dan zeggen dat je niets kunt doen/vinden als arts vind ik gewoon erg.

Ja Eeliane, dat krijg je er nou van als er 6 tot 9 patienten per uur in zijn agenda staan en dingen worden uitbesteedt aan zijn doktersassistente.

Het is allemaal heel erg duur geworden en de kwaliteit gaat gillend achteruit.

tja maar als er iemand een paar weken moet wachten op een behandeling gaan ze daar weer over zeuren, dus blijft altijd hetzelfde, een specialist besteedt niets aan zijn assistentes uit hoor, en zeker geen diagnoses, dus begin daar alsjeblieft niet over...

een specialist besteedt niets aan zijn assistentes uit hoor

nooit gehoord van "arts-assistenten" (ook wel "aios" genaamd)??

Ook die doen nooit iets zonder overleg, waar komt dat toch vandaan dat mensen in opleiding iets zonder overleg doen?
Heb zo lang op afdeling chirurgie gewerkt als doktersassistente en heb altijd gezien dat arts-assistenten weliswaar zelfstandig beslissingen (kunnen) nemen (ze zijn bijna zelfstandig arts hoor) maar leggen voor elke beslissing verantwoording af.
Dat een ieder wel eens bij arts-assistenten terecht komt heeft niet te maken met afschuiven van patienten maar meer dat deze patient abslouut behandeld kan worden door iemand die bijna zijn jaren lange studie gespecialiseerd heeft afgerond.
Verwar deze arts-ass niet met co-assistenten!

@eeliane:
"verantwoording afleggen" is nog wel éven iets anders dan "overleg plegen". Verder heeft een beginnend arts-assistent z'n opleiding nog lang niet afgerond.
En je spreekt daarmee dus jezelf tegen, een specialist laat weldegelijk het spreekuur aan een arts-assistent over; alleen bij twijfel komt de specialist zélf in consult (en ja ook ik weet met meer dan 10 jaar ziekenhuis-ervaring waar ik het over heb).

Ja en?
wat wil je daar nou mee zeggen dat sommige mensen worden afgedaan aan een assistent en dat dan de assistent notabene zou zeggen, ik kan niets doen dus ga maar naar huis, nee dan kom je dus weer bij de specialist terecht, wellicht na onderling overleg.
over wat voor ziekenhuiservaring heb je het? Op welke afdeling en als wat heb je daar dan gewerkt?

ruim 10 jaar medisch secretaresse op een röntgenafdeling; waaronder een "directe beoordeling" service (d.w.z. dat de foto's direct worden gezien door de dienstdoende assistent c.q. radioloog, en ook rechtstreeks zonder tussenkomst van dicteerapparatuur aan de secretaresse worden gedicteerd). Bepaalde spreekuren worden simpelweg aan de assistenten overgelaten, waarbij de supervisie vooral in theorie geregeld is; d.w.z. dat achteraf eventuele bijzonderheden worden doorgenomen, hetgeen er toe kán leiden dat een patiënt moet worden opgebeld voor een extra afspraak. De heren specialisten stellen het over het algemeen niet op prijs in hun werkzaamheden gestoord te worden door een onzekere arts-assistent, tenzij er een levensbedreigende situatie aan de orde is.