Radar

We kennen in Nederland het spreekwoord: ''Zo de waard is, vertrouwt hij zijn gasten''.

Lemstra, u weet wel van Leaseproces en Verliespolis, deze stichtingen die voor zichzelf 2 resp. 7 miljoen euro opstrijken vanwege wat bereikte schadefooitjes in de Dexia- en in de Woekerpolis-affaire pleit vandaag in het FD voor een verplicht keurmerk voor de zg. Leedstichtingen. Met het oog op mogelijk ''gebrek aan deskundigheid''. Je blijft toch ook lachen......

Peewee heeft helemaal gelijk
Lemstra moet zichzelf de spiegel voorhouden.
Juist hij, samen met Schonewille en Hooft Graafland hebben juist dat gedaan waar hij nu over klaagt.
Dit drietal heeft de stichting Leaseverlies, de stichting Eegalease en later de stichting Verliespolis opgericht, zonder dat maar één gedupeerde hierom gevraagd had en zonder dat er ook maar één gedupeerde in het bestuur zitting had.
Zonder overleg met gedupeerden zijn er in alle 3 gevallen schikkingen bereikt waarin de bestuurders beter af waren als de gedupeerden die zij "vertegenwoordigden".

En nu schande spreken dat anderen dat ook ontdekt hebben!!

Groeten,
Piet

Re: Lemstra (Leaseverlies) pleit voor keurmerk Leedstichtingen

Het is al 2000 jaar zo:

iedere generatie heeft haar eigen Judas!

Ton

Voor het geval er nog Leaseverlies donateurs zijn die nog iets te vorderen hebben van deze stichting (te veel betaalde contributie of zoiets, die maar niet wordt terugbetaald) een mooie reden om het failissement van deze stichting bij de rechtbank aan te vragen. Is een vrij simpele snelle procedure.

Wellicht dat de curator nog wat ellende tegenkomt die het daglicht niet mocht zien in de boeken en administratie van Leaseverlies.

Zelf openheid van zaken geven aan de 100.000 donateurs, over baten (bijvoorbeeld de handsome afkoopsom van Dexia) en lasten, heeft deze stichting, voor zover mij bekend, altijd geweigerd.

Zou nog een aardige rel kunnen geven, met als (hopelijk) gevolg dat die Lemstra zich iets bescheidener gaat opstellen.

Wij hebben gisteravond toch wel gezien de houding van de bankverzekeraars
met hun z.g. slachtofferscode en nog de z.g. klant centraal code allemaal een
forrse groep van zakenvullers of graaiers met een bonus toe en uiteraard ook fijn
natuurlijk dat met die hele woekerpolisaffaire slechs gesproken wordt over het
overhandigen van een chinees vogelnestje, terwijl alle polissen een nul-waarde hebben gekregen en de bekende leasebanken veel meer hebben beloofd.

je vous remercie beaucoup !

‘Keurmerk op claimclubs’
Om betrouwbare belangenbehartigers te herkennen

Algemeen Dagblad 3 november 2009

Maarten van Wijk
ROTTERDAM* Lakemanleed, Verliespolis, Woekerpolis Claim, Leaseverlies, Leaseproces, DSBenadeelden, Steunfonds Probleemhypotheken, Hypotheekleed: er is een wildgroei aan clubs die claims indienen voor benadeelden van financiële affaires.

Daar zijn zelfs de organisaties zelf het over eens. Consumenten die het slachtoffer zijn van het faillissement van een bank, of een peperdure verzekeringspolis aangesmeerd hebben gekregen, kunnen kiezen uit tientallen organisaties die hun belangen zeggen te behartigen. Die vragen daarvoor geld, en wat hun acties opleveren is onduidelijk. Maar wat daaraan gedaan moet worden, is weer reden voor onenigheid. Mr. Jurjen Lemstra, advocaat voor stichtingen die slachtoffers van woekerpolis en aandelenlease vertegenwoordigen, pleitte gisteren in een interview voor een 'keurmerk' voor dit soort organisaties. Dat zou onder andere voldoende juridische kennis bij de bestuurders van de organisatie moeten garanderen, en helderheid over wat er met het geld gebeurt dat gedupeerden bijdragen.

Maar collega's van Lemstra vinden het idee maar niets. „Typisch Hollands weer. Zelfs bij het kiezen van een belangenbehartiger zouden mensen niet meer op gezond vertrouwen kunnen afgaan. Terwijl je met wat simpele criteriabest kan bepalen welke club serieus is en welke niet," zegt Gerard van Vliet van Icesaving (voor spaarders bij het failliete Icesave).
„Betaal niet direct een groot bedrag vooruit. Wordt liever lid van een vereniging dan een stichting, want bij een vereniging heb je meer inspraak. En kijk of de organisatie een goede website heeft, met een actief forum."

„Organisaties moeten aan normen voldoen, maar dan aan die van de gedupeerden, niet per se die van Lemstra," zegt Piet Koremans van Platform Aandelenlease (voor wie geld heeft verloren met het leasen van aandelen in de jaren negentig). „Gedupeerden moeten de boel besturen. Niet de advocaten, die zelf kunnen verdienen aan het proces. Dat is nog wel belangrijker dan een keurmerk."

De bureaucratie van een keurmerk ziet niemand zitten. „Moet er dan weer een stichting komen, die het keurmerk controleert? Wat kost dat wel niet, en wie zegt dat die stichting het goed doet?" vraagt Jelle Hendrickx van de Stiching Steunfonds Probleemhypotheken (voor DSB-hypotheekhouders).

Copyright (c) Algemeen Dagblad

De gouden bergen worden overigens niet door de belangenbehartigers in het vooruitzicht gesteld, maar hij zijn die lepe leasebanken die zoveel hebben beloofd
en waar de consumenten zich moet tegen weren op basis van tal van juridische gronden en niet enkel op grond van misleiding, puur alleen al vanwege de aanhoudende dreigementen/incassoterreur en al wat dies meer!

Alle waarden zijn tot nul gereduceerd en niemand, zeker de deskundige bankinstellingen weten van niets, Nederland synoniem voor ...........................

Hoge Raad: World Online misleidde beleggers DEN HAAG (AFN) - Internetbedrijf World Online heeft beleggers misleid bij de beursgang in 2000. Dat heeft de Hoge Raad vrijdag bepaald. De Hoge Raad vernietigde het vonnis dat eerder door het gerechtshof werd gedaan.


,,De Hoge Raad heeft vastgesteld dat World Online en de banken die de beursgang hebben begeleid onrechtmatig hebben gehandeld'', aldus persraadsheer Willem van Schendel. ,,World Online heeft een te rooskleurig beeld geschetst naar beleggers en de banken hebben dat beeld bevestigd.''

De zaak draait om de gebeurtenissen rondom het tumultueuze beursavontuur van World Online in 2000. Beleggers zouden zijn misleid omdat oprichter Nina Brink niet duidelijk genoeg had aangegeven dat ze haar aandelenpakket al voor de beursgang had verkocht.

Beurskoers

De beurskoers van World Online stortte daarop in en de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) sleepte het internetbedrijf en de bij de beursgang betrokken banken ABN Amro en Goldman Sachs voor de rechter. De VEB kon zich vervolgens niet vinden in de uitspraak van het hof en stapte naar de Hoge Raad.

,,De punten waarop het hof onrechtmatig handelen had aangenomen blijven in stand. Daar komen nog twee punten bij waarop de Vereniging van Effecten Bezitters van de Hoge Raad gelijk krijgt'', aldus de rechter vrijdag.

Prijs

De Hoge Raad vindt het ten eerste misleidend dat Brink niet de prijs had gemeld waarvoor ze haar aandelen voor de beursgang had verkocht. ,,Ze heeft verkocht voor 6,04 dollar per aandeel, terwijl de openingskoers meer dan 50 euro was'' lichtte Van Schendel toe.

Die openingskoers was volgens de Hoge Raad het tweede punt. ABN Amro heeft een te hoge misleidende openingskoers bewerkstelligd, aldus de rechter.

Advies

De Hoge Raad volgt met zijn uitspraak het advies van advocaat-generaal Vino Timmerman niet helemaal. Hij adviseerde dat het hof zich opnieuw over de zaak zou buigen. De hoogstsprekende rechtsinstantie in Nederland besloot echter zelf met een uitspraak te komen.

De Hoge Raad benadrukt dat de uitspraak alleen betrekking heeft op het onrechtmatig handelen van World Online en de twee banken. Beleggers kunnen met het arrest van de Hoge Raad in de hand nu naar de rechter om een schadevergoeding te eisen, aldus Van Schendel. De VEB zei er echter van uit te gaan dat er een ,,acceptabele'' schikking komt.


Herkent u dit ook gedupeerden ?!

Geen beleggingsschandaal of een of meerdere gedupeerdenclubs richten de pijlen er wel op. Nederland raakt overspoeld met collectieve consumentenacties. De Ombudsman Financiële Dienstverlening spreekt van een ’enorme claimindustrie’, in de branche klinkt de roep om een keurmerk. De stichtingen, juridische bv’s of advocaten zijn niet altijd even transparant.

KEURMERK VOOR GEDUPEERDENCLUBS MOET TRANSPARANTIE EN VAKMANSCHAP BEWAKEN

Van de regen in de drup

„Claimcode om kaf van koren te scheiden”

De Telegraaf 29 november 2009

door MANNO VAN DEN BERG
AMSTERDAM – De gedupeerdenclubs brengen veel goeds, niet zelden zijn ze het laatste middel voor consumenten om hun recht te halen tegen grote machtige financiële instellingen. Aan de andere kant dreigen ook deze actieclubs op hun beurt big business te worden, waarbij mogelijk niet altijd de belangen van de gedupeerden voorop staan. „Consumenten lopen dan het risico dubbel gepakt te worden”, waarschuwen advocaat Jurjen Lemstra en Rob Okhuijsen, beiden betrokken bij zaken als effectenlease, woekerpolissen en de Shell-schikking.
Dacht Pieter Lakeman echt zijn club van DSB-gedupeerden te dienen met zijn oproep om de bank van Scheringa te laten ploffen? En wat te denken van Dion Bartels, de drijvende kracht achter de grote schoonmaak in de vastgoedwereld. Zijn advocatenkantoor moest onlangs het faillissement aanvragen nadat Bartels door de tuchtraad van de Orde van Advocaten werd geschorst en zijn medewerkers hetzelfde lot boven het hoofd hing.
Voornaamste verwijten: een risicovolle bedrijfsvoering plus een claim van gedupeerden die vonden dat Bartels te weinig presteerde voor het geld dat ze hem hadden betaald.
Lemstra en Okhuijsen haasten zich te zeggen dat Bartels geen aanleiding is voor hun oproep voor een keurmerk van gedupeerdenstichtingen. De advocatuur valt daar namelijk buiten omdat hier de deken van de Orde van Advocaten al toezicht houdt. Aanleiding is eerder de wildgroei aan claimstichtingen en juridische bv’s (niet onder toezicht van de orde). „Zo doken rond DSB meer dan tien belangenclubs op, die allemaal stelden voor de belangen van een hele groep gedupeerde klanten, zo niet alle klanten, op te komen”, stelt Lemstra. De ervaring leert dat ze niet allemaal zullen slagen en consumenten met een dubbele kater achterlaten.

Voorkom dubbele strop

Sommige clubs weten volgens Okhuijsen even de media-aandacht te trekken, om vervolgens in de vergetelheid te geraken. De doelen worden waarschijnlijk niet gehaald. Hoe meer gedupeerdenclubs, des te groter de kans dat ze – hoewel misschien met de beste intenties – gedupeerden teleurgesteld achterlaten. „Daardoor kan het beeld ontstaan dat claimstichtingen alleen maar het geld uit de zakken van mensen willen kloppen”, aldus Lemstra.
Nederland gaat volgens de advocaat de VS achterna, waarbij class action lawsuits inmiddels een geliefde verdienste zijn voor advocaten. „Dan zie je blackmail settlements waarbij bedrijven worden gechanteerd met imagoschade, maar ook zogeheten sweetheart settlements waarbij advocaten voor het snelle geld gaan en voor een veel te laag bedrag schikken.”


Financiering
Na tien jaar collectieve actie in Nederland vinden Lemstra en Okhuijsen het tijd voor een claimcode die gedupeerdenstichtingen regels oplegt. Een van de belangrijkste is een deugdelijke financiering. Veelal leggen consumenten een bedrag in om de juridische procedures te financieren. Maar wat gebeurt er als het geld op is? Of als er te weinig gedupeerden blijken te zijn die willen betalen?
„Je ziet free riders-gedrag waarbij gedupeerden langs de zijlijn wachten totdat een kleine groep een juridisch succes boekt. En daarop meeliften. De actie moet voldoende schaalgrootte hebben.” Het zou daarom volgens Lemstra niet gek zijn als er een alternatieve manier van financiering werd gevonden, bijvoorbeeld bij de overheid.
Een ander punt is wie er in de stichting de dienst uitmaakt. Is er één bestuurder of een heel team? En wie houdt er toezicht? Een verklaring van een accountant dat er netjes met de middelen wordt omgesprongen, is wel het minste, stelt Lemstra. Ook moet de haalbaarheid van de gestelde doelen worden getoetst. „Hoe kansrijk is de gevoerde strategie?”
Beiden beseffen dat ze zich blootstellen aan het verwijt dat ze als betaalde belangenbehartigers de markt voor andere initiatieven willen afsluiten. „Dat is niet onze opzet, iedereen kan een belangenclub starten. Ook zonder keurmerk. Als consument weet je dan wel waar je aan toe bent.”

© 1996-2009 Uitgeversmaatschappij De Telegraaf B.V., Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.

Lemstra, dat is nogal een "lekkere" figuur. Als de vos de passie preekt: boer pas op je kippen!

Het wordt tijd dat Leasebanken, als Fortis, Levob, Dexia, Aegon en nog wat van
die banken eens met een keurmerkt krijgen betrefende deskundigheid, integriteit,
klantgerichtheid, want daar schort het nogal aan in dit maffialand