Radar

laat ik voorop stellen dat ik van mening ben dat de woekerpolis en -hypotheek praktijken niet vind kunnen en aangepakt moeten woren. Ik ben echter wel van mening dat we als consument nog altijd een eigen verantwoordelijkheid hebben voor het lezen van de stukken (waar zet ik mijn handtekening onder) en een stukje onderzoek doen (wat koop ik en andere aanbieders raadplegen). En vooral: gezond verstand gebruiken. Ik verbaas me erover dat consumenten meer tijd investeren in het kopen van een auto of keuken dan in het kopen van een huis/hypotheek. Er wordt uitgebreid bij diverse leveranciers/dealers gekeken om zich te laten informeren, diverse offertes opgevraagd en uitgeplozen welke apparatuur of accesoires erbij geleverd worden, onder welke voorwaarden leveren, garantie, internet uitpluizen, kennissen vragen naar de ervaringen, onderhandelen over de prijs en extra spatlappen, dochterlief neemt Pa mee om het autootje mee te komen keuren/advies etc.. En bij de grootste uitgave van je leven, een huis/hypotheek kopen, wordt na een gesprek de handtekening gezet. Je hoeft geen hogere wiskunde te hebben gestudeerd om in te kunnen schatten dat er op zijn minst vragen gesteld moeten worden als je je handtekening zet onder een contract van € 250.000 of meer als je huis € 200.000 kost. Als ik € 200.- in mijn portemonnee heb, kan ik niet iets kopen van € 250.-: basisschool rekenen. Toen ik mijn huis kocht las ik in het contract een paragraaf over erfdienstbaarheid, terwijl daar geen sprake van was. Dit bleek een copy/paste foutje te zijn uit een ander contract. Toen ik de makelaar hierop wees kreeg ik de verbaasde reactie: "heeft u het contract gelezen dan"? Mijn reactie: "allicht lees ik het contract van de grootste uitgave uit mijn leven voordat ik teken, ik kom geen broodje kaas kopen". De makelaar liet mij weten dat dit meestal niet gedaan wordt, men wil het huis gewoon HEBBEN en zet die handtekening. Ja, ik had ook graag dat grotere huis gehad met die mooiere badkamer en keuken en een grotere nieuwe auto. Maar dit kan ik goed betalen en nog ruim leven. Dat slaapt ook heel rustig. Nee, de woekeraffaires keur ik niet goed, maar als consument heb je wel een eigen verantwoordelijkheid voor je eigen (consumptie)gedrag, onderzoek en lezen wat getekend moet worden.

Eigen verantwoordelijkheid: mee eens.

Maar bij het kopen van een auto of keuken leest volgens mij ook bijna niemand nauwgezet de leveringsvoorwaarden, garantievoorwaarden, algemene voorwaarden en zo. En als je wel de moeite neemt om ze te lezen kom je erachter dat je eigenlijk minimaal een half jaar rechten had moeten studeren om het te kunnen volgen. Gezond verstand helpt je een eind op weg maar helaas vaak niet ver genoeg.

Grote verschil is dat "we" (consumenten) ons redelijk zeker voelen bij een auto of keuken (is bekend, tastbaar, hebben we verstand van of denken het te hebben). En we steken gemakkelijker veel tijd in iets wat leuk is (auto's uitzoeken) dan iets wat we amper snappen...

Hypotheken en verzekeringen daarentegen zijn behalve die zak geld eigenlijk vrijwel alléén maar voorwaarden en kleine lettertjes. Die we bij auto's en keukens dus ook niet lezen. Auto's en keukens kunnen mankementen vertonen en dan blijkt hoe goed of slecht de voorwaarden zijn. Maar de voorwaarden van hypotheken komen veel vaker om de hoek kijken, namelijk bij inkomensverlies, echtscheiding, verhuizing.

De verantwoordelijkheid ligt natuurlijk ook bij de consument. Maar een makelaar die verbaast is dat je de voorwaarden leest, dan zou niet moeten kunnen. Een makelaar moet erop aandringen dát je ze leest, en waar je het niet snapt, je daarbij helpen en hameren op de addertjes onder het gras en de risico's. Juist omdát de consument de neiging heeft om er weinig acht op te slaan.

De vraag is daarbij ook nog of het doorlezen van voorwaarden nodig zou moeten zijn om erachter te komen dat je opgelicht wordt, de kombinatie koopsom, meefinancieren en 30 jaar looptijd was wel dusdanig slecht verzonnen dat dit ook wel gelijk stond aan oplichting.
Waar bij DSB looptijden en koopsommen voor 30 jaar werd betaald verviel het verzekeringsprodukt ook al meteen bij executeren/oversluiten na bijv 5 jaar.....en wie heeft uiteindelijk dan bijv dezelfde hypotheek voor 30 jaar zonder oversluiten......misschien had Dhr Scheringa bijv. moeten verzinnen dat de looptijd voor de koopsom van een verzekering max 5 jaar was met de verplichting erbij daarna bij voortzetten van de hypotheek de koopsom te verlengen.....dan zat er in elk geval al een stuk minder oplichting in de voorwaarden en hadden de klanten alleen een duur verzekeringsprodukt....iets wat je uiteindelijk altijd wel eens hebt, dat het bij een ander goedkoper zou zijn geweest.
Dat uiteindelijk de mensen met een "te hoog" consumptiegedrag het 1ste in de problemen komen zal logisch zijn.....maar ook daar zit een stukje zorgplicht toch...als een bank meer van je wilt krijgen dan dat er maandelijks binnenkomt, zonder verandering aan de persoonlijke situatie (verlies aan inkomen, echtscheiding o.i.d.), dan heeft een bank z'n huiswerk ook niet goed gedaan..


Ten slotte nog...mensen met een te hoog consumptie gedrag en dit meefinancieren hebben dit eigenlijk helemaal niet.....zowat iedereen weet toch dat lenen duur is...en uiteindelijk maakt het niets uit, of je de zak snoep in 1x leeg eet of iedere dag een snoepje pakt....als de beurs leeg is betekent op=op dat de nieuwe auto nog 10 jaar mee moet gaan....