Radar

Wij hebben nu van een tweetal maatschappijen een voorstel gehad.

Wat ik mij afvraag, beide maatschappijen stellen in hun aanbieding hetzelfde voor. Nl dat zij achteraf gaan uitrekenen wat er teveel betaald is aan kosten terug te betalen.

Wat mis ik nu!
Mij is verteld dat je bij beleggingen niet voor de korte termijn moet gaan maar dat je rendement naar mate de looptijd oploopt. Ik heb bij start van een van de polissen eenmalig een behoorlijke forse inleg gedaan (vanwege een pensioengat van ruim 10 jaar). Al het teveel geinde kosten van aanvang krijg ik op het eind terug, maar dat geld heeft al die tijd niet mee gerendeerd. Ik lees niets over rente compensatie. al met al kom ik er altijd bekaaid vanaf.
Kan dit zo maar? Hoe denken jullie hier over?

Op dit punt het je volledig gelijk.

De compensatieregeling is zoals eerder meerdere malen reeds gesteld een wassen neus. Ze gaan achteraf kijken hoeveel kosten er totaal over de looptijd in rekening zijn gebracht. Bij veel polissen zal er uiteindelijk een zeer geringe of in het geheel geen compensatie worden gegeven.

De grootste kostenposten zitten vaak in de eerste paar jaren van de looptijd. Dit houdt dus inderdaad in dat je polis in het begin behoorlijk negatief zal presteren. Of dit ooit nog recht te trekken valt hangt af van de prestatie van het fonds en de kostenstructuur.

Bij koopsompolissen zijn de kosten over de resterende jaren vaak relatief laag, maar de eerste kosten zijn wel meteen van je eerste inleg gehaald, waardoor je negatief begint en er inderdaad soms weinig over blijft om echt te renderen.

Juist omdat de kosten van de resterende jaren laag zijn zal het heel goed mogelijk zijn dat je aan het eind helemaal geen compensatie ontvangt omdat de totale kosten binnen de afgesproken norm blijft. Dat kan wel eens 60% van de inleg zijn!!!!

Het is zo dat in een beleggingspolis die langer dan 15 jaar duurt het rendementsverlies als gevolg van de kostenverrekening al gauw hoger is als het kostenbedrag zelf. Vooral als veel kosten in het begin van de looptijd verrekend worden. Als de looptijd tegen de 30 jaar is dan kan dat , bij een gem. rendement van 6- 8 %, al gauw 4 x zo hoog zijn als het kostenbedrag zelf.
Vandaar dat ook vaak gezegd wordt dat een verzekeraar met haar beleggingspolissen niet zozeer verdient aan de verzekerde , maar vooral ook ten koste van de verzekerde. Het kostenbedrag of de zgn. vergoeding voor de verzekeraar is immers veel minder als het totale financiele verlies voor de verzekerde. Er wordt weinig gewonnen en veel verloren.

Maar het is natuurlijk zo dat de verzekeraar met die verrekende kosten zelf kan gaan sparen en beleggen zodat het rendement over de kostenverrekening ook bij de verzekeraar terecht komt. Als je dat doorrekent over 7 miljoen polissen dan kom je dus op tientallen miljarden euro's die in de zakken van de verzekeraars terecht komt i.p.v. in die van de verzekerden.

Bij een goede compensatieregeling zou dus eigenlijk uitgegaan moeten worden van het totale financiele verlies per polis. Dat is dus de opgerente waarde van de kostenverrekening of te wel de som van het kostenbedrag en het rendementsverlies als gevolg van dat kostenbedrag.

Dat hebben de stichtingen verliespolis en woekerpolisclaim dus niet gedaan en dat zal dus de reden zijn dat ze voor elke schikking een onkostenvergoeding hebben gekregen van € 950000. Dit lijkt toch heel erg sterk op omkopen en je laten omkopen.

Met vriendelijke groet, A.Wever

wevera schreef:Het is zo dat in een beleggingspolis die langer dan 15 jaar duurt het rendementsverlies als gevolg van de kostenverrekening al gauw hoger is als het kostenbedrag zelf. Vooral als veel kosten in het begin van de looptijd verrekend worden. Als de looptijd tegen de 30 jaar is dan kan dat , bij een gem. rendement van 6- 8 %, al gauw 4 x zo hoog zijn als het kostenbedrag zelf.
Vandaar dat ook vaak gezegd wordt dat een verzekeraar met haar beleggingspolissen niet zozeer verdient aan de verzekerde , maar vooral ook ten koste van de verzekerde. Het kostenbedrag of de zgn. vergoeding voor de verzekeraar is immers veel minder als het totale financiele verlies voor de verzekerde. Er wordt weinig gewonnen en veel verloren.

Maar het is natuurlijk zo dat de verzekeraar met die verrekende kosten zelf kan gaan sparen en beleggen zodat het rendement over de kostenverrekening ook bij de verzekeraar terecht komt. Als je dat doorrekent over 7 miljoen polissen dan kom je dus op tientallen miljarden euro's die in de zakken van de verzekeraars terecht komt i.p.v. in die van de verzekerden.

Bij een goede compensatieregeling zou dus eigenlijk uitgegaan moeten worden van het totale financiele verlies per polis. Dat is dus de opgerente waarde van de kostenverrekening of te wel de som van het kostenbedrag en het rendementsverlies als gevolg van dat kostenbedrag.

Dat hebben de stichtingen verliespolis en woekerpolisclaim dus niet gedaan en dat zal dus de reden zijn dat ze voor elke schikking een onkostenvergoeding hebben gekregen van € 950000. Dit lijkt toch heel erg sterk op omkopen en je laten omkopen.

Met vriendelijke groet, A.Wever

Zie daarvoor vooral ook het forum van Juwita:

http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... 66&t=75590