Liegen, bedriegen, manipuleren, traineren
Geplaatst: 12 mei 2003 15:11
December 1989, eerste ongeval, ik wist niet eens dat whiplash bestond! Na het ongeval naar huis en doodmoe vroeg naar bed met"spierpijn", de volgende dag was ik kapot van de pijn, en dat ging van erg naar nog erger.
Dan komt het verzekeringstraject, je wordt onwetend naar een arts gestuurd, achteraf blijkt de man (van Wijngaarden) de autoriteit voor verzekeraars te zijn, hij merkt dus niets op, en vindt dat er niets aan de hand is.
Een letselschaderegelaar meldt zich en biedt een schikking aan van 17.500, - gulden, iets knapte er toen bij mij, ik kon mijn werk niet meer doen, was mezelf gewoon niet meer en dat mocht dan normaal zijn voor deze prijs, toen werden mijn vrouw en ik wakker, we zijn iemand gaan zoeken om ons te vertegenwoordigen.
Dit werd Letselschadebureau Springer en Katz, toen nog gerund door 2 integere mannen, dhr de Miranda was onze letselschaderegelaar, hij pakte het grondig aan, contraexpertise, voorschot eisen etc etc., bij de contraexpertise werd een whiplash geconstateerd, en Neuroloog Vos was er erg duidelijk over., uiteindelijk legde onze tegenpartij, Scheuer/Willys/AXA?? zich er niet bij neer en moest er een bindende uitspraak van een derde neuroloog komen, deze neuroloog werd dr. Scheltens en ook ik legde me neer bij de beslissing die deze man zou gaan vellen, echter ik kon gewoon bij mijn eigen verhaal blijven deze man steunde me. Bindendzou nu moeten zeggen dat alles in kannen en kruiken zou moeten zijn, die bindende uitspraak is in 1993/1994 gedaan en nog steeds legt de verzekeraar die uitspraak naast zich neer en blijft vasthouden aan de expertise van Dr van Wijngaarden.
In 1995 ben ik gereintegreerd, een baan in de automatisering, ik heb daarvoor zelf een pc aangeschaft en heb mezelf wegwijs gemaakt in de Software en dergelijke.
Dan verwacht je wellicht vaste baan + bindende uitspraak = schikking, maar nee hoor men was van mening dat ik in die 6 jaar op hetzelfde salaris was blijven steken en nu verdiende ik iets meer dus dit was een careermove.
Intussen had ik al gehoord dat ik een minimumloner was, geen tennispark in mijn achtertuin had, geen zwembad onder het huis en een heel klein "huisje"in Haarlem bewoonde, en dit zijn nog tamelijk nette bewoordingen.
Geschofferd ben ik regelmatig, bijna failliet ben ik gedurende 6 regelmatig geweest, door het uitblijven van voorschotten die gewoon legitiem waren. En weer duurde dit voort.
In 1998 ga ik met wat buitenlandse collega's voor een zakendiner naar Haarlem en daar klapt vervolgens een huurauto achter op mijn auto, misselijk pijn etc. etc. en daar ging ik weer, de hele story begon opnieuw, weer mijn baan kwijt veel pijn, zichtbare schade in mijn nek, nu kon je immers foto's vergelijken, de stand van de nekwervels is veranderd. D enieuwe verzekeraar gedraagt zich redelijk netjes maar de eerste verzekeraar verstopt ich nu achter de tweede en weigert de zaak behoorlijk af te handelen.
De letselschaderegelaar van de verzekeraar, of de verzekeraar zelf is nalatig ze houden zich niet aan de richtlijnen, ze traineren ze houden zich niet aan responstijden en zijn niet voornemens om redelijk te schikken, een van die twee partijen liegt glashard over het overleg tussen beiden, dit valt zelfs hard te maken via correspondentie en verklaring van mijn juriste.
En zo zijn we een kleine 13 jaar verder en de letselschade is nog steeds niet afgehandeld.
Wat moet je met dit soort maatschappijen en mensen, ik geloof dat ik maar wat crimineler moet worden.
Dan komt het verzekeringstraject, je wordt onwetend naar een arts gestuurd, achteraf blijkt de man (van Wijngaarden) de autoriteit voor verzekeraars te zijn, hij merkt dus niets op, en vindt dat er niets aan de hand is.
Een letselschaderegelaar meldt zich en biedt een schikking aan van 17.500, - gulden, iets knapte er toen bij mij, ik kon mijn werk niet meer doen, was mezelf gewoon niet meer en dat mocht dan normaal zijn voor deze prijs, toen werden mijn vrouw en ik wakker, we zijn iemand gaan zoeken om ons te vertegenwoordigen.
Dit werd Letselschadebureau Springer en Katz, toen nog gerund door 2 integere mannen, dhr de Miranda was onze letselschaderegelaar, hij pakte het grondig aan, contraexpertise, voorschot eisen etc etc., bij de contraexpertise werd een whiplash geconstateerd, en Neuroloog Vos was er erg duidelijk over., uiteindelijk legde onze tegenpartij, Scheuer/Willys/AXA?? zich er niet bij neer en moest er een bindende uitspraak van een derde neuroloog komen, deze neuroloog werd dr. Scheltens en ook ik legde me neer bij de beslissing die deze man zou gaan vellen, echter ik kon gewoon bij mijn eigen verhaal blijven deze man steunde me. Bindendzou nu moeten zeggen dat alles in kannen en kruiken zou moeten zijn, die bindende uitspraak is in 1993/1994 gedaan en nog steeds legt de verzekeraar die uitspraak naast zich neer en blijft vasthouden aan de expertise van Dr van Wijngaarden.
In 1995 ben ik gereintegreerd, een baan in de automatisering, ik heb daarvoor zelf een pc aangeschaft en heb mezelf wegwijs gemaakt in de Software en dergelijke.
Dan verwacht je wellicht vaste baan + bindende uitspraak = schikking, maar nee hoor men was van mening dat ik in die 6 jaar op hetzelfde salaris was blijven steken en nu verdiende ik iets meer dus dit was een careermove.
Intussen had ik al gehoord dat ik een minimumloner was, geen tennispark in mijn achtertuin had, geen zwembad onder het huis en een heel klein "huisje"in Haarlem bewoonde, en dit zijn nog tamelijk nette bewoordingen.
Geschofferd ben ik regelmatig, bijna failliet ben ik gedurende 6 regelmatig geweest, door het uitblijven van voorschotten die gewoon legitiem waren. En weer duurde dit voort.
In 1998 ga ik met wat buitenlandse collega's voor een zakendiner naar Haarlem en daar klapt vervolgens een huurauto achter op mijn auto, misselijk pijn etc. etc. en daar ging ik weer, de hele story begon opnieuw, weer mijn baan kwijt veel pijn, zichtbare schade in mijn nek, nu kon je immers foto's vergelijken, de stand van de nekwervels is veranderd. D enieuwe verzekeraar gedraagt zich redelijk netjes maar de eerste verzekeraar verstopt ich nu achter de tweede en weigert de zaak behoorlijk af te handelen.
De letselschaderegelaar van de verzekeraar, of de verzekeraar zelf is nalatig ze houden zich niet aan de richtlijnen, ze traineren ze houden zich niet aan responstijden en zijn niet voornemens om redelijk te schikken, een van die twee partijen liegt glashard over het overleg tussen beiden, dit valt zelfs hard te maken via correspondentie en verklaring van mijn juriste.
En zo zijn we een kleine 13 jaar verder en de letselschade is nog steeds niet afgehandeld.
Wat moet je met dit soort maatschappijen en mensen, ik geloof dat ik maar wat crimineler moet worden.
