Pavlova schreef:Dat de naam van je partner niet helemaal juist op de aanmaning is vermeld is denk ik geen grond om een vordering te laten vervallen. Voor iemand die bijvoorbeeld door een huwelijk, scheiding of een andere reden een andere naam heeft gekregen nadat een overeenkomst is aangegaan gaat dit uiteraard ook niet op. Dit kan gezien worden als een kennelijke vergissing en eenvoudig worden rechtgezet door Lindorff.
Voor het overige weet ik nog te weinig om er iets van te kunnen zeggen. Volgens mij mag T-Mobile nakoming van de verplichtingen van de resterende contractsperiode wel eisen. De rechter is voor zover ik wel echter wel geneigd om die kosten af te wijzen die onredelijk bezwarend zijn. Maar misschien kan onze huisdeurwaarder Mark hier wat meer over zeggen?
Je hebt gelijk, Pavlova. Een verkeerde naam is absoluut geen reden om de incassokosten en rente niet te hoeven betalen. Het gevonden advies op de juridische vraagbaak is in die zin niet correct. Waar de rechter naar zal kijken, is of het voor partijen duidelijk geweest is of had moeten zijn wie of wat er bedoeld werd. En dat is het geval. Er wordt gesproken over artikel 3:85 BW, dat moet uiteraard (zoals later ook genoemd) 6:85 BW zijn. De schrijver op die vraagbaak vergeet echter dat er bij deze betalingen helemaal geen ingebrekestelling of aanmaning vereeist is om in verzuim te geraken... laat staan dat een aanmaning met een onvolledige naam die betrokkene wel bereikt heeft, een reden zou zijn om geen incassokosten en rente te hoeven betalen.
Dan nog voor wat betreft de toekomstige termijnen tot einde contractdatum. Tot voor kort werden die vrijwel standaard toegewezen. Er waren een aantal rechters die meer oog hadden voor de Europese richtlijnen en vorderingen tot het einde van de contractdatum gingen afwijzen. De laatste tijd is er veel verzet tegen dit fenomeen geweest vanuit het LOK (landelijk overleg van kantonrechters). De laatste maanden van 2009 is daar uiteindelijk het standpunt uitgekomen dat die termijnen niet meer standaard toegewezen zullen worden, maar slechts een redelijk gedeelte. Uiteraard is dat slechts een richtlijn, en mogen kantonrechters in individuele gevallen anders beslissen. Maar als ik in een telecomzaak nu een dagvaarding beteken waarin een en ander niet duidelijk gespecificeerd en gemotiveerd wordt, wordt dat gedeelte meestal direct afgewezen.
Het standpunt dat het incassotraject onterecht zou zijn omdat je T-Mobile al een voorstel had gedaan, snijdt helaas geen hout. Hoe vervelend de persoonlijke omstandigheden ook zijn, die liggen in jouw risicosfeer en niet in die van de schuldeiser. Een schuldeiser is nimmer verplicht tot het aangaan van een betalingsregeling of het geven van uitstel. Uitstel of een regeling is juridisch gezien een gunst, en geen recht. Het niet aangaan van een regeling mag in normale omstandigheden ook geen reden zijn om de incassokosten af te wijzen.
De vraag is nu: wat staat er precies open? Alleen toekomstige termijnen tot het einde van het contract, of ook reeds vervallen facturen? Ik neem aan het laatste.
Ik kan alleen maar adviseren om te kijken of je een afspraak kunt maken voor het bedrag aan vervallen termijnen (die je sowieso moet betalen), de incassokosten en de rente. Ik zou wel met een beroep op de in dit topic gegeven redenen proberen of je gedeeltelijk onder die toekomstige termijnen uit kunt komen. Helemaal eronderuit komen gaat je niet lukken waarschijnlijk, maar alles wat je wint is meegenomen.
Let er dan trouwens wel op dat de incassokosten dan aangepast worden aan de lagere vordering...
Kom je er niet uit, tsja, dan kun je de hier gegeven redenatie altijd nog aan de kantonrechter vertellen. En misschien ben je dan nog wel beter uit uiteindelijk...
Zo, da's nog een heel verhaal geworden zie ik...
Succes!