UWV/Ziektewet, Waar gaat dit heen?
Geplaatst: 03 feb 2010 15:28
Hallo!
Ik wil hier even mijn verhaal doen over de geweldige regelingen en klantvriendelijkheid van het UWV.
Kort mijn verhaal:
Door een auto ongeluk, gevolg Whiplash en al het gezeur wat er bij komt kijken, financieel, werken aan gezondheid en acceptatieproblemen ivm niet fulltime te kunnenwerken met gevolg burnout, ziektewet en niet verlengen contract, ben ik bij het UWV beland. Voor het ongeluk had ik een goede baan (op gebied van schuldsanering, hoe ironisch) voor 40 uur in de week. (Bijna 9 jaar fulltime (over)gewerkt en belasting betaald) Financieel had ik het goed, ik was gezond en stond vol in het leven. (Ik ben nog geen 30, dus hartstikke jong). Het was dus nogal een klap voor mij afgelopen jaar dat alles door 1 auto ongeluk, zo in elkaar valt. Het UWV dus...
Het begon al fijn dat ze 20 dagen nadat ik ziekgemeld was door oude werkgever
n.a.v. mijn telefoontje wanneer ik bij een arts moest komen, dat ze niets ontvangen hadden en de werkgevers hier vaker slordig in zijn. Ik boos oude werkgever gebeld die wél degelijk alles optijd hadden geregeld en zelf het UWV hebben gebeld. UWV bleek wél mijn dossier te hebben ontvangen, maar deze was 'tussendoor geglipt'. Volgens de oude werkgever zouden ze met spoed mijn dossier behandelen. Een week later weer UWV gebeld om te vragen of dit nu geregeld was. Ze hadden het dossier in behandeling, eerste ziektegeld kon ik met 8 weken op mijn rekening verwachten. 8 weken!! En mijn rekeningen dan? Ja, daar kon ze niets aan doen, maar ze gingen er snel mee aan de slag. Ik twee dagen later weer gebeld en weer was er nog weinig gedaan. Gelukkig werd ik terug gebeld door een aardige meneer. Bij hem mijn verhaal gedaan, over de fout die UWV had gemaakt, ivm mijn dossier 'vergeten'. Hij vond het erg vervelend en ging het meteen in orde maken. Maandags zou ik mijn eerste betaling ontvangen van de eerste 24 dagen. Vrijdags voor die maandag kreeg ik een brief. Mijn ziektegeld kwam uit op 25 euro bruto per dag. Dat is dus 750 bruto per maand. Ik het UWV weer gebeld en gevraagd of zij nu serieus verwachtte dat ik van ongeveer 495 netto per maand kon leven (dit is mijn hypotheek)! en dat er toch een sociaal minimum was? Ze zei dat dit was berekend en dat dit was waar ik recht op had. Dat ik daar nooit van kon leven, vond ze heel vervelend, maar kon ze ook niets aan doen. Toen ik vroeg wat ik nu dan moest doen, vertelde ze dat ik dan een formulier kon invullen voor toeslagenwet (binnen 8 weken bericht) en als ik dan niet aan mijn sociaal minimum kom, kan ik de bijstand nog aanvragen (tevens binnen 8 weken bericht). Al met al zou ik binnen 4 maanden (!!) aan mijn sociaal minimum zitten. (Zo schop je mensen wel in de schuldsanering)!
Ik zeg, dus ik ben 100 arbeidsongeschikt nu, kan én mag NIET werken & ik moet maar uitzoeken hoe ik dit rond krijg... "Ja, u mag nu niet werken, de medische arts moet beoordelen of en wanneer u weer kan werken". Dan wil ik een snelle afspraak met de medische arts, misschien mag ik wel weer een paar uur werken (niet dat ik dit verwacht of dat dit uitmaakt in mijn inkomsten, want daar zullen de inkomsten direct weer van ingehouden worden, dus leef ik nog van 495 netto per maand), "Ik kan geen afspraak voor u regelen, dat is een andere tak van het UWV, zei zullen binnenkort wel contact met u opnemen". Moet ik daarvoor naar Zwolle vraag ik? "Ja, in uw woonplaats hebben we geen kantoor". (En waar moet ik dat van betalen)? Zo ging het gesprek voort... Ze zou het formulier van de toeslagenwet opsturen en met mij triest aan de telefoon, vervolgde ze het gesprek met "ik hoop uw vragen hiermee te hebben beantwoord en wens u nog een fijne dag". Pardon!!! Heeft u wel geluisterd?! Hoezo fijne dag...
Goed, ik volg diverse therapieen om beter te worden. Zowel fysiek als psychisch, waar ga ik dit van betalen? Dan financiele problemen in het vooruitzicht, door een ongeluk waar ik niet voor gekozen heb, laat staan iets aan kon doen (bijrijder) en nu krijg je een trap na van het UWV. Ik red het nu wel, aangezien ik mensen om mij heen heb, die mij helpen, maar er zijn genoeg mensen die dit niet hebben... Wat moeten zij?!?
Waar ik mij over verbaas is dat dit zo slecht geregeld is in NL. Er wordt door UWV in eerste instantie niet gekeken of je alleenstaand bent, kinderen hebt, een woning hebt of wat dan ook.
Tuurlijk zou ik liever gezond zijn en weer fulltime werken, want je hebt als je in de ziektewet zit een fulltime baan aan alles regelen, therapeuten en een hoop financiele ellende! Dit geeft meer stress dan gewoon lekker aan het werk te zijn. Maar ik heb hier nu geen keuze in. Het accepteren is al zwaar, maar dit maakt het er niet makkelijker op en hiermee verzwaren/vertragen ze het herstelproces.
Ligt het aan mij of aan de regeltjes... Zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt. Ik geloof nu dat er echt mensen zijn die hierdoor in de financiele ellende zijn beland of zelfs in de schuldsanering... Moet hier niet wat aan gedaan gaan worden? De schuldsanering (schone lei) kost de staat meer dan sneller met uitbetaling van ziektegeld starten, betere informatievoorzieningen van het UWV en het snel zorgen dat mensen op een sociaal minimum kunnen leven ipv 4 maanden te laten wachten tot de boel al is geescaleerd... Mochten mensen er geen recht op blijken hebben, kunnen ze achteraf toch beter weer terugvorderen? Hiermee benadeel je in ieder geval de mensen die hier wél recht op hebben niet. Graag meningen!
Ik wil hier even mijn verhaal doen over de geweldige regelingen en klantvriendelijkheid van het UWV.
Kort mijn verhaal:
Door een auto ongeluk, gevolg Whiplash en al het gezeur wat er bij komt kijken, financieel, werken aan gezondheid en acceptatieproblemen ivm niet fulltime te kunnenwerken met gevolg burnout, ziektewet en niet verlengen contract, ben ik bij het UWV beland. Voor het ongeluk had ik een goede baan (op gebied van schuldsanering, hoe ironisch) voor 40 uur in de week. (Bijna 9 jaar fulltime (over)gewerkt en belasting betaald) Financieel had ik het goed, ik was gezond en stond vol in het leven. (Ik ben nog geen 30, dus hartstikke jong). Het was dus nogal een klap voor mij afgelopen jaar dat alles door 1 auto ongeluk, zo in elkaar valt. Het UWV dus...
Het begon al fijn dat ze 20 dagen nadat ik ziekgemeld was door oude werkgever
n.a.v. mijn telefoontje wanneer ik bij een arts moest komen, dat ze niets ontvangen hadden en de werkgevers hier vaker slordig in zijn. Ik boos oude werkgever gebeld die wél degelijk alles optijd hadden geregeld en zelf het UWV hebben gebeld. UWV bleek wél mijn dossier te hebben ontvangen, maar deze was 'tussendoor geglipt'. Volgens de oude werkgever zouden ze met spoed mijn dossier behandelen. Een week later weer UWV gebeld om te vragen of dit nu geregeld was. Ze hadden het dossier in behandeling, eerste ziektegeld kon ik met 8 weken op mijn rekening verwachten. 8 weken!! En mijn rekeningen dan? Ja, daar kon ze niets aan doen, maar ze gingen er snel mee aan de slag. Ik twee dagen later weer gebeld en weer was er nog weinig gedaan. Gelukkig werd ik terug gebeld door een aardige meneer. Bij hem mijn verhaal gedaan, over de fout die UWV had gemaakt, ivm mijn dossier 'vergeten'. Hij vond het erg vervelend en ging het meteen in orde maken. Maandags zou ik mijn eerste betaling ontvangen van de eerste 24 dagen. Vrijdags voor die maandag kreeg ik een brief. Mijn ziektegeld kwam uit op 25 euro bruto per dag. Dat is dus 750 bruto per maand. Ik het UWV weer gebeld en gevraagd of zij nu serieus verwachtte dat ik van ongeveer 495 netto per maand kon leven (dit is mijn hypotheek)! en dat er toch een sociaal minimum was? Ze zei dat dit was berekend en dat dit was waar ik recht op had. Dat ik daar nooit van kon leven, vond ze heel vervelend, maar kon ze ook niets aan doen. Toen ik vroeg wat ik nu dan moest doen, vertelde ze dat ik dan een formulier kon invullen voor toeslagenwet (binnen 8 weken bericht) en als ik dan niet aan mijn sociaal minimum kom, kan ik de bijstand nog aanvragen (tevens binnen 8 weken bericht). Al met al zou ik binnen 4 maanden (!!) aan mijn sociaal minimum zitten. (Zo schop je mensen wel in de schuldsanering)!
Ik zeg, dus ik ben 100 arbeidsongeschikt nu, kan én mag NIET werken & ik moet maar uitzoeken hoe ik dit rond krijg... "Ja, u mag nu niet werken, de medische arts moet beoordelen of en wanneer u weer kan werken". Dan wil ik een snelle afspraak met de medische arts, misschien mag ik wel weer een paar uur werken (niet dat ik dit verwacht of dat dit uitmaakt in mijn inkomsten, want daar zullen de inkomsten direct weer van ingehouden worden, dus leef ik nog van 495 netto per maand), "Ik kan geen afspraak voor u regelen, dat is een andere tak van het UWV, zei zullen binnenkort wel contact met u opnemen". Moet ik daarvoor naar Zwolle vraag ik? "Ja, in uw woonplaats hebben we geen kantoor". (En waar moet ik dat van betalen)? Zo ging het gesprek voort... Ze zou het formulier van de toeslagenwet opsturen en met mij triest aan de telefoon, vervolgde ze het gesprek met "ik hoop uw vragen hiermee te hebben beantwoord en wens u nog een fijne dag". Pardon!!! Heeft u wel geluisterd?! Hoezo fijne dag...
Goed, ik volg diverse therapieen om beter te worden. Zowel fysiek als psychisch, waar ga ik dit van betalen? Dan financiele problemen in het vooruitzicht, door een ongeluk waar ik niet voor gekozen heb, laat staan iets aan kon doen (bijrijder) en nu krijg je een trap na van het UWV. Ik red het nu wel, aangezien ik mensen om mij heen heb, die mij helpen, maar er zijn genoeg mensen die dit niet hebben... Wat moeten zij?!?
Waar ik mij over verbaas is dat dit zo slecht geregeld is in NL. Er wordt door UWV in eerste instantie niet gekeken of je alleenstaand bent, kinderen hebt, een woning hebt of wat dan ook.
Tuurlijk zou ik liever gezond zijn en weer fulltime werken, want je hebt als je in de ziektewet zit een fulltime baan aan alles regelen, therapeuten en een hoop financiele ellende! Dit geeft meer stress dan gewoon lekker aan het werk te zijn. Maar ik heb hier nu geen keuze in. Het accepteren is al zwaar, maar dit maakt het er niet makkelijker op en hiermee verzwaren/vertragen ze het herstelproces.
Ligt het aan mij of aan de regeltjes... Zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt. Ik geloof nu dat er echt mensen zijn die hierdoor in de financiele ellende zijn beland of zelfs in de schuldsanering... Moet hier niet wat aan gedaan gaan worden? De schuldsanering (schone lei) kost de staat meer dan sneller met uitbetaling van ziektegeld starten, betere informatievoorzieningen van het UWV en het snel zorgen dat mensen op een sociaal minimum kunnen leven ipv 4 maanden te laten wachten tot de boel al is geescaleerd... Mochten mensen er geen recht op blijken hebben, kunnen ze achteraf toch beter weer terugvorderen? Hiermee benadeel je in ieder geval de mensen die hier wél recht op hebben niet. Graag meningen!