Rechtsbijstand? de gewone man en Recht?
Geplaatst: 06 apr 2010 01:23
Door een fusie na 15 jaar dienstverband, en dus een nieuwe directie, ontstond er met mij een conflict met die nieuwe directeur, die mij behandelde in de trant van bek houden en lopen zoals ik het nu wil.
Eerst met mij, en later met mij vele andere collega's.
Het werd althans voor mij een trage rechtsgang van 4 lange gespannen jaren, waarin die nieuwe directeur geen leugens schuwde om me op een oneerlijke manier zwart te maken.
Iets wat die niet kon staven, cq bewijzen, maar toch las je zijn naar mijn advocaat opgestuurde brieven met ergernis en verslagenheid door.
Wat kan zo een onmens iemand toch respectloos onderuit halen, om de zaak maar te kunnen winnen samen met, bij hem in vaste dienst zijnde advocaat.
Mijn rechtsbijstand advocaat, beloofde me schriftelijk eerst ruim een ton als tegemoetkoming in alle smerige ellende die ik had meegemaakt, dat lukte hem vooralsnog niet, en raadpleegde mij daarna over hoe nu verder te gaan.
Tja, hoe moet ik dat nu weten, ik ben geen advocaat.
Daarna (na ruim 2 jaar nog verder procederen) wilde hij de zaak stoppen omdat ik niet deed wat hij wilde, en ik was niet voldoende verzekerd, een aangetekende brief met deze melding was het gevolg.
Daarop reageerde ik met de vraag, wat ik dan wel niet deed wat hij wilde, en hoe ik in vredesnaam onderverzekerd zou zijn, want voor die rechtsbijstand verzekering betaalde je namelijk een vast bedrag.
Ik zou zijn aangetekende brief in ieder geval gaan voorleggen aan zijn werkgever, gaf ik hem te kennen.
Daarop kwam dan weer een brief retour, dat hij de zaak weer op zou pakken, en dat ik zijn opgestuurde aangetekende brief mocht verscheuren.
Gek hé, zo ineens die omslag.
Hij verbaasde zich er trouwens later wel over dat ik hem daarna niet meer vertrouwde.
Maar goed, na alle papieren en de nodige commissies te hebben geraadpleegd kwam hij tot de conclusie dat er een ontzettende fout in zijn berekeningen was geslopen, want gezien hetgeen ik allemaal had meegemaakt bij mijn werkgever had ik zelfs recht op miljoenen.
Maar gaf hij lachwekkend toe, dat dit zeker in Nederland niet haalbaar zou zijn, maar desondanks toch beduidend meer dan die eerder beloofde ton aan geld.
Einde van het verhaal is dat hij nog twee jaar later voor de rechter stond, nadat hij te laat op de zitting aankwam, en het aldaar voor elkaar kreeg dat ik geen enkele cent tegemoet kon zien.
Hij sloot de zaak met een opgestuurd briefje, hoogst onpersoonlijk.
Het verbaasde vele artsen, specialisten, commissies, en collega's, (die wisten hoe
schandalig het er bij die werkgever voor mij aan toe ging), wat uiteindelijk de uitslag was geworden.
Onbegrijpelijk.
Hoger beroep had geen zin meer, want mijn advocaat had het duidelijk op een verkeerde boeg gegooid.
Einde verhaal, en ik kan geen kant meer op.
“Sorry hoor mijnheer” gaf destijds een arts me te kennen, je moet die rechtsbijstand wel zien als een paraplu met gaten, dus verwacht er niet te veel van, en hij had (bleek later dus) gelijk.
Maar wat moet je als je geen middelen hebt om een duurdere advocaat te bekostigen.
Financiële, geestelijke en lichamelijke klachten zijn het gevolg hiervan geworden.
Een ding is me nu wel duidelijk, heb je geld dan heb je macht, en heb je eenmaal die macht, dan koop je gewoon je recht.
Eerst met mij, en later met mij vele andere collega's.
Het werd althans voor mij een trage rechtsgang van 4 lange gespannen jaren, waarin die nieuwe directeur geen leugens schuwde om me op een oneerlijke manier zwart te maken.
Iets wat die niet kon staven, cq bewijzen, maar toch las je zijn naar mijn advocaat opgestuurde brieven met ergernis en verslagenheid door.
Wat kan zo een onmens iemand toch respectloos onderuit halen, om de zaak maar te kunnen winnen samen met, bij hem in vaste dienst zijnde advocaat.
Mijn rechtsbijstand advocaat, beloofde me schriftelijk eerst ruim een ton als tegemoetkoming in alle smerige ellende die ik had meegemaakt, dat lukte hem vooralsnog niet, en raadpleegde mij daarna over hoe nu verder te gaan.
Tja, hoe moet ik dat nu weten, ik ben geen advocaat.
Daarna (na ruim 2 jaar nog verder procederen) wilde hij de zaak stoppen omdat ik niet deed wat hij wilde, en ik was niet voldoende verzekerd, een aangetekende brief met deze melding was het gevolg.
Daarop reageerde ik met de vraag, wat ik dan wel niet deed wat hij wilde, en hoe ik in vredesnaam onderverzekerd zou zijn, want voor die rechtsbijstand verzekering betaalde je namelijk een vast bedrag.
Ik zou zijn aangetekende brief in ieder geval gaan voorleggen aan zijn werkgever, gaf ik hem te kennen.
Daarop kwam dan weer een brief retour, dat hij de zaak weer op zou pakken, en dat ik zijn opgestuurde aangetekende brief mocht verscheuren.
Gek hé, zo ineens die omslag.
Hij verbaasde zich er trouwens later wel over dat ik hem daarna niet meer vertrouwde.
Maar goed, na alle papieren en de nodige commissies te hebben geraadpleegd kwam hij tot de conclusie dat er een ontzettende fout in zijn berekeningen was geslopen, want gezien hetgeen ik allemaal had meegemaakt bij mijn werkgever had ik zelfs recht op miljoenen.
Maar gaf hij lachwekkend toe, dat dit zeker in Nederland niet haalbaar zou zijn, maar desondanks toch beduidend meer dan die eerder beloofde ton aan geld.
Einde van het verhaal is dat hij nog twee jaar later voor de rechter stond, nadat hij te laat op de zitting aankwam, en het aldaar voor elkaar kreeg dat ik geen enkele cent tegemoet kon zien.
Hij sloot de zaak met een opgestuurd briefje, hoogst onpersoonlijk.
Het verbaasde vele artsen, specialisten, commissies, en collega's, (die wisten hoe
schandalig het er bij die werkgever voor mij aan toe ging), wat uiteindelijk de uitslag was geworden.
Onbegrijpelijk.
Hoger beroep had geen zin meer, want mijn advocaat had het duidelijk op een verkeerde boeg gegooid.
Einde verhaal, en ik kan geen kant meer op.
“Sorry hoor mijnheer” gaf destijds een arts me te kennen, je moet die rechtsbijstand wel zien als een paraplu met gaten, dus verwacht er niet te veel van, en hij had (bleek later dus) gelijk.
Maar wat moet je als je geen middelen hebt om een duurdere advocaat te bekostigen.
Financiële, geestelijke en lichamelijke klachten zijn het gevolg hiervan geworden.
Een ding is me nu wel duidelijk, heb je geld dan heb je macht, en heb je eenmaal die macht, dan koop je gewoon je recht.
En mensen die bij aandelenlease aanklopten voor rechtsbijstand waren ook gewone arme mensen hoor 