Radar

Dag allemaal,

Zit met een probleempje (nu nog), zou een groot probleem kunnen worden omdat ik niet weet wat te doen?
Ik heb sinds vorig jaar een WIA (LGA?) uitkering, voor het eerst na 25 dienstjaren, ik heb een schouder-aandoening waar niets meer aan te doen is maar volgens UWV kan ik er nog mee werken (aangepaste stoel, geen deadlines etc.).
Ik ben dus aan het solliciteren en wordt al zenuwachtig van het idee dat mij iemand op gesprek gaat vragen: "waarom bent u gestopt bij werkgever"?.
Moet ik iets verzinnen en de waarheid verzwijgen? Moet ik toch maar zeggen dat ik een aandoening heb gekregen, (daardoor als een stuk vuil aan de kant ben gezet) en daardoor na langdurige ziekte in de WIA ben gekomen?
Hierbij is het uiteraard belangrijk dat ik ca. 25 jaar kantoor- administratief werk heb gedaan (in de breedste zin) en nu beperkingen heb: wat betreft het "in eenzelfde houding zitten", te veel en te lang pc werk achter elkaar, deadlines, stress.
In een brochure van het UWV m.b.t. WGA/WIA uitkeringen vond ik deze tekst:
"Wat vertelt u aan uw (nieuwe) werkgever?
Als u solliciteert, hoeft u de werkgever niet te vertellen dat u langdurig ziek
of gehandicapt bent, of bent geweest. Dat is een beslissing die u zelf neemt.
Bent u aangenomen en is de wettelijke proeftijd (meestal twee maanden) voorbij?
Dan kunt u de werkgever laten weten dat u waarschijnlijk een Ziektewetuitkering
van UWV krijgt als u toch weer ziek wordt. U hoeft hierbij niet
vertellen welke ziekte u heeft (gehad)."

Bijna "haaks" hier tegenover staat een uitspraak van een arbeidsdeskundige (UWV):
"maar mevrouw u kunt zelfs op staande voet ontslagen worden als achteraf blijkt dat u een aandoening heeft verzwegen die negatieve gevolgen voor uw nieuwe werk kunnen hebben"

Dus tja, UWV legt de beslissing bij de sollicitant (zegt wel dat het niet hoeft), maar aan de andere kant is er genoeg op internet te vinden over mensen die dus hierdoor ontslagen zijn?

Hebben jullie hier ervaring mee of een advies over (wat is nu juist) ?
Weet het echt niet meer en ga dus nu (alleen al hierdoor) niet zoals het hoort naar een sollicitatiegesprek.

Alvast bedankt.

Ik heb ook een gedeeltelijke wao.
Ik ben in de tijd 3x van werkgever veranderd en bij de laatste werkgever had ik binnen half jaar contract voor onbepaalde tijd en ben ik zelfs naar een andere functie doorgestroomd.
Ik ben heel eerlijk geweest wat mijn beperkingen zijn en wat mijn mogelijkheden zijn. Ik heb ook gewoon op mijn nivo gesolliciteerd.
Ikheb nooit een probleem gehad.

Ben blij Brenda, dat je zo'n fijne en sociale werkgever hebt gevonden, dat zou voor iedereen in een dergelijke situatie zo moeten zijn, maar helaas is dit niet zo.

Groetjes

mev appeldoorn

ja dat durf ik ook niet te zeggen,ik zou eerlijk zijn .
is het je dominante arm?ik ben zelf ook schouderpatiente en mijn shcouders zijn afgeschreven maar ik mankeer nog veel meer vandaar dat ik voor 100% wao heb.
kan ook moeilijk typen ,doe er lang over,en soms typt iemand anders even voor me...
als het je dominante is ,ja dan heb je een probleem,althans ik weet niet welke problemen je hebt?
met links zou je een hoop kunnen doen of rechts..ligt er aan..
dat zou je aan kunnen geven...
ga eerst eens uitzendwerk doen dan heb je al wat weer opgebouwd aan werkervaring enz...als je dan echt bij een bedrijf gaat solliciteren zullen ze niet snel vragen waarom hoe en wat en dan kan je altijd eerlijk en zeggen ja maar ik werk al zolan op uitzendbassis en dat gaat goed...
ja of niet ...dan wordt het weer ziektewet...want mensen denken ermakkelijk over maar een schouder aandoening is niet niks...

Beste Rozemarijntje,

Het is inderdaad de "dominante arme" (de andere begint ook al, uitgebreide kalk in spier en pees, lekker toch he?).
En inderdaad: alleen de mensen die een soortgelijke aandoening hebben, qua armen bedoel ik dan weten wat het betekent: naar toilet gaan, uit- en aankleden, slapen, eten snijden, de gewone menselijke dagelijkse dingen die iedereen doet zonder er ook maar bij na te denken zijn voor mij een drama.
Met alle respect: maar werken voor een uitzendbureau is prima, als er enigszins kans is op een vaste aanstelling, na 25 jaar ervaring (mag arrogant klinken) denk ik niet dat ik nog ervaring op moet doen (althans niet op administratief vlak), wat niet betekent dat ik niet opensta om nieuwe dingen te leren, maar dat is iets anders.
Het is ook heel moeilijk en kennelijk niet mogelijk (althans niet bij instanties zoals het UWV) om iemand duidelijk te maken hoe mijn dag eruit ziet:
ik word over een kam geschoren met mensen die wel kunnen maar niet willen werken, en dat is voor mij niet te verwerken.
Enfin, kan een heel betoog schrijven hier maar laat het hier even bij.

Groetjes

Even als werkgever reagerend :

Ik zou mij goed bedonderd voelen wanneer belangrijke informatie wordt achtergehouden. Vertrouwen kun je maar 1 keer beschamen, en daar is maar 1 passend antwoord op : exit.
Dus verzwijgen is geen optie.

Ik zou ook niet aankomen met een hele waslijst van dingen waar je rekening mee moet houden. Geef gewoon kort aan dat je last hebt van je schouder en dat je daar nu rekening mee moet houden. Ongetwijfeld krijg je de vraag wat er met je schouder is en op welke manier je er rekening mee moet houden.
Dan kun je 1 of 2 zaken noemen welke het meest van belang zijn.

Tip1: zorg voor een afleidende tegenvraag, het is geen onderwerp in jouw belang.

Tip2: Wees vooral niet negatief. Ik ken veel gesprekken waarbij heel negatief wordt gesproken over de WIA, keuringsartsen, uitkeringen, en dergelijke. Het enige doel wat je bereikt is dat je negativiteit uitstraalt. En dat kan niet de bedoeling zijn ! Je wilt immers aan de slag, je handen jeuken......

Ik vraag mij overigens af of het jouw schouder is wat een blokkade vormt. Na 25 jaar kan ik mij voorstellen dat je erg opziet tegen een sollicitatiegesprek. Wellicht toch een paar van die (suffe) trainingen volgen om de slag te pakken te krijgen ?

Beste crazyme,

Die 25 jaar heb ik niet maar bij 1 werkgever gewerkt (maar bij 5, de eerste 10 jaar, de tweede 5 jaar, de volgende 2 samen ca. 5 jaar, de laatste ca 5 jaar incl. ziekte) , dus een sollicitatiegesprek was voor mij nooit een punt, in tegendeel, in het verleden was het zo: sollicitatiegesprek=baan aangeboden krijgen/hebben. Dus schei me uit over waar mijn blokkade zit (dat weet ik al meer dan 4 jaar, mijn schouder dus).

Je hebt volkomen gelijk wat betreft het "niet negatief" overkomen op een gesprek, maar weet je, dat is heel makkelijk praten, als je 24 uur pijn hebt en de gewone kleine dagelijkse menselijke dingen niet meer kunt, slapen bv? Dan word je op den duur toch echt iets minder positief, neem dat gewoon van me aan, en hoe hard je dan ook je best doet om positief over te komen op (ongeacht welk) gesprek, het gaat niet meer zoals je dat wilt en vroeger hebt gekund, en uiteraard is dat dan ook niet echt een hart onder de riem maar eerder weer een cm meer neerwaarts in de spiraal.

Groetjes

Beslist NIET verzwijgen.

Ik ben het er helemaal mee eens, zou ook het liefst meteen open kaart spelen, maar.......... zie het (toch mooi verpakte) advies van UWV......
Denk dat er toch heel wat mensen zijn die op hun "eerlijk en open" gedrag tijdens een sollicitatiegesprek (en dus afgewezen zijn) van UWV-medewerkers te horen hebben gekregen (althans iets in de trend van):
"ja maar mevrouw, dat moet u ook niet meteen zeggen? Dat kunt u doen als u aangenomen bent, want ja, zo krijgen we wel de indruk dat u niet wilt werken, als u zoiets meteen zegt dan is de kans dat u word aangenomen kleiner."

Tis moeilijk om het "goed" te doen.

Groetjes

Ikzelf heb het nooit gezegd in mijn sollicitaitebrief. Wel als ik uitgenodigd werd voor een gesprek. Nu zien ze het dan ook gelijk aan me, aangezien ik in een rolstoel zit.
Je zult een hoop afwijzingen krijgen, dat hoort erbij. Wanneer je echter postiviteit uitstraalt, zul je uiteindelijk wel een baan vinden waar je talenten gewaardeerd worden en ze rekening houden met je schouder(s).
Ik ben zelf ook werkgever geweest en ik moet je eerlijk zeggen dat ik er erg veel moeite mee had om door een negatieve sollicitant heen te prikken. De eerste indruk doet immers veel.

@mev appeldoorn

neeeee ik bedoelde niet zo ervaring op doen ,maar uitzend dan kom je er sneller tussen en een werkgever stelt dan veel minder vragen(mijn man heeft heel lang op detachering gewerkt) dan kom je op zo'n gesprek en dat is kort en bondig,ik bedoelde ermee,dan kan je alvast weer wat ervaring op je cv zetten en vragen ze minder naar het gat,snap je me?

ja ik ken het probleem helaas maar altegoed..
ik heb ook nog een rugklachten oa en ik kan dus alleen plat liggen,met allemaalkussens om me heen...vannacht du sniet geslapen...
sorry voor de fouten..maar ja..
en idd 24/pd pijn...is niet fijn..je zou het ook nog aan kunnen vechten bij het uwv?en werkt het niet de ziektewet in...
ik heb totaal geen kracht meer in de armen...ook mijn sc gewricht andere kant van sleutelbeen is uit de kom en arthrose daar kijg ik 3x per jaar een spuit voor ,omdat het zo ontstoken is dat mijn stembanden het dan ook opgeven en dan kanik niet eens meer praten,...
nu luxeert de arm door de operaties en door hypermobiltied minstens 3x pd maar kan hem tot nu toe zelf terug zetten..
waarschijnlijk over 10/15 jaar prothese ben nu te jong.

sorry voor de fouten,de arme willen niet meer dus ik stop,fijne dan verder allemaal

mevr. Appeldoorn schreef:Beste crazyme,

Je hebt volkomen gelijk wat betreft het "niet negatief" overkomen op een gesprek, maar weet je, dat is heel makkelijk praten, als je 24 uur pijn hebt en de gewone kleine dagelijkse menselijke dingen niet meer kunt, slapen bv? Dan word je op den duur toch echt iets minder positief, neem dat gewoon van me aan, en hoe hard je dan ook je best doet om positief over te komen op (ongeacht welk) gesprek, het gaat niet meer zoals je dat wilt en vroeger hebt gekund, en uiteraard is dat dan ook niet echt een hart onder de riem maar eerder weer een cm meer neerwaarts in de spiraal.

CrazyMe vertelt 'slechts' vanuit de werkgevers positie. IMHO een enorme schat aan informatie waar je als persoon met een arbeidshandicap enorm veel profijt mee kunt doen. Weten wat er om kan gaan in het hoofd aan 'de andere kant van de tafel' maakt dat je er op kunt inspelen.

Alhoewel in bepaalde mate begrijpelijk, is deze alinea voor mij persoonlijk een prachtig voorbeeld. "ja, maaaaaaaaar". Die maaaaar, dat is waar verreweg de meeste werkgevers mentaal jouw solicitatiebrief al in de prullenbak zullen hebben gegooid alvorens een gesprek afgerond is. Dat zit niet alleen in letterlijk de uitspraak doen, maar ook in uitstraling.

Voor ik het verwijt krijg; ik weet wat pijn inhoud. Heck, het is een van de bijkomende symptomen van de oorzaak waardoor ik volledig arbeidsongeschikt geraakt ben. Maar dan nóg. Er is meer in het leven dan pijn en beperking. Wil je enige kans maken op de arbeidsmarkt dan is het handiger om te kijken naar wat wel. En juist daarin zijn tegenwoordig ongekend veel mogelijkheden.

Problemen met een dominante arm zijn vervelend, begrijp me niet verkeerd. Maar het is een arbeidsbeperking die in de administratieve wereld vaak goed te tackelen zijn. Lang leve het digitale tijdperk! Spraaksoftware, headsets, aangepast werkmeubilair, er is enorm veel verkrijgbaar om uitval van 'slechts' 1 arm voor wat betreft administratieve taken op een dusdanige wijze op te vangen dat er een normale productie te draaien valt.

Dat zou dan ook de insteek kunnen zijn in het solliciteerproces. Investeren in de verkoop waaróm jij een goede kracht bent, waarom jij productiviteit kunt draaien. Op het moment dat er een focus ligt op wat wél kan, en wat jij voor het bedrijf kunt betekenen, dan laat je een totaal andere indruk achter dan wanneer er medegedeeld wordt 'ik kan X, Y en Z niet'.

mevr. Appeldoorn schreef:Ik ben het er helemaal mee eens, zou ook het liefst meteen open kaart spelen, maar.......... zie het (toch mooi verpakte) advies van UWV......
Denk dat er toch heel wat mensen zijn die op hun "eerlijk en open" gedrag tijdens een sollicitatiegesprek (en dus afgewezen zijn) van UWV-medewerkers te horen hebben gekregen (althans iets in de trend van):
"ja maar mevrouw, dat moet u ook niet meteen zeggen? Dat kunt u doen als u aangenomen bent, want ja, zo krijgen we wel de indruk dat u niet wilt werken, als u zoiets meteen zegt dan is de kans dat u word aangenomen kleiner."

Daar komt dit ook vandaan; het is de toon die de muziek maakt. Het gaat er vaak niet eens om wát je vertelt, maar hóe je het vertelt. Je bent nu eenmaal aantrekkelijker als werknemer als een werkgever ziet welk potentieel je hebt en niet als hoofdpunt van het gesprek zich 'is lastpak' herinnert. Stip de beperkingen even aan in het kader van informatieplicht, maar draai de focus daarna acuut op waarom je een goede werknemer bent, hoe beperkingen ondervangen kunnen worden door bepaalde aanpassingen, welke voorzieningen het UWV werkgevers biedt als men iemand met een arbeidshandicap in dienst neemt (allerlei financiële mogelijkheden, voordeeltjes etc.), you name it.

Tel daarbij op dat werkgevers niet aan welzijnswerk doen. Het draait gewoon om geld, klip en klaar. Dat een werkgever daardoor voorzichtiger is om iemand met een 'vlekje' aan te nemen, dat kan ze niet altijd kwalijk genomen worden. Wel kan het gebruikt worden om profijt uit te halen. Kennis is macht en dit wetende kan iemand met een arbeidshandicap aangrijpen om aan te tonen dat zij wel degelijk een goede aanvulling voor een werkgever kunnen zijn. Uitzendwerk, vrijwilligerswerk etc. mag dan 'beneden stand' overkomen, maar het kan ook gezien worden als beter dan niets. Ook deze omstandigheden kunnen aangegrepen worden om richting potentiële werkgevers te laten zien; kijk, ik doe al x-tijd functie y als uitzendwerk/vrijwilligerswerk/whatever en door het zusenzo in te regelen, aan te passen etc. kan ik dat doen zonder noemenswaardige uitval en met goede productie.

Heel praktisch;
- schrijf voor jezelf op waar je nu beperkingen in de fucntie ondervindt.
- schrijf op in hoeverre die op te vangen zijn d.m.v. aanpassingen
- beoordeel in hoeverre de eigen functie dan nog haalbaar is en/of je moet kijken naar iets haalbaarders
- oefen gesprekken!!! Leer jezelf te verkopen waarbij je eerlijk bent over beperkingen, maar de focus legt op waarom jij een aanwinst bent voor een toekomstige werkgever.
- bouw je eigen bewijslast voor die 'verkooppitch'. Ga iets dóen zolang als je nog geen job hebt. Zie het niet als beneden niveau maar als opstap. Het gaat niet om sec ervaring, maar om aantoonbaar maken dat je mét beperking kunt functioneren zoals je beweert dat je kunt functioneren. Ook voor jezelf is dat een enorm goede leerschool om te zien wat vol te houden is, waar je nog meer jouw capaciteiten kunt uitbuiten etc. Thuis zitten is al een crime voor een ieder die 'in between jobs' is, laat staan als je een 'vlekje' hebt.
- als je vast loopt; vraag begeleiding!! De arbeidsdeskundige kan hierin een aanspreekpunt zijn, een coach, er zijn vele opties tegenwoordig. Even het kaf van het koorn scheiden en het kan zeer verhelderend zijn. Succes!

Hai,

graag zou ik u ook advies geven, voor mijn beroep zit ik vaak in sollicitatie procedures dus ik zie vaak mensen die ofwel eerlijk zijn over hun ziekte ofwel ik kom er later achter.

Het is inderdaad zo dat als u verzwijgt dat u een aandoening heeft waardoor 'u de werkzaamheden die logischerwijs bij uw functie omschrijving horen niet naar verwachting kunt voldoen' u dat moet vertellen want anders is het reden voor ontslag. In uw geval (maar ik ben geen arbeidsdeskundige) lijkt het dus logisch het te vertellen.
Punt is alleen u kunt dat op verschillende wijze vertellen, u hoeft het woordje WIA niet in de mond te nemen, u kunt gewoon zeggen dat u in het verleden problemen hebt gehad met uw schouder en daardoor een aangepaste stoel gebruikt. (dat klinkt natuurlijk heel anders dan 'ik ben ziek, heb pijn en kan niet werken') U hoeft niets te vertellen over de heftigheid van uw aandoening noch over hoe vaak u er last van hebt. Als de werkgever doorvraagt kunt u zelf beslissen om meer te vertellen of om er net een positieve draai aan te geven (bijvoorbeeld: tja als je mensen met ervaring binnen haalt dan zijn die natuurlijk allemaal geen 20 meer)

Het zit namelijk zo, op het moment dat u er echt last van krijgt en dus uw werk niet kan doen kunt u niet gewoon ontslagen worden, u hebt immers gezegd dat u problemen had en omdat u gebruik maakt van die stoel had de werkgever redelijkerwijs mogen aannemen dat die klachten nog bestaan.

Daarnaast bent u dan wel eerlijk naar de werkgever toe zonder uzelf te beschadigen.

groetjes

Trudy

rozemarijntje schreef:@
nu luxeert de arm door de operaties en door hypermobiltied minstens 3x pd maar kan hem tot nu toe zelf terug zetten..
waarschijnlijk over 10/15 jaar prothese ben nu te jong.

Rozemarijntje; ABSOLUUT niet lullig bedoelt, maar ik denk dat je er verstandig aan doet om een specialist in deze materie te gaan. De meeste orthopeden (en welke andere specialisatie dan ook) zijn dat helaas niet. Overigens vind ik het nogal wat dat er kennelijk welke arts dan ook een uitspraak doet dat er op basis van hypermobiliteitsproblematiek een prothese geplaatst zou moeten worden. Zelfs diegenen die zich niet specialiseren horen op 2 vingers na te kunnen tellen dat men daarmee het probleem niet alleen aanpakt, maar veelal alleen maar vergroot. Prothesen brengen een verhoogde kans van luxaties met zich mee.

Mocht de term nog niet genoemd zijn, bindweefselafwijkingen (want daar praten we over wanneer er sprake is van regelmatige luxaties uit gegeneraliseerde hypermobiliteit) hebben hun oorsprong in het ondergeschikte bindweefsel dat het lijf in zich heeft. De gewrichtsbanden, pezen, spieren etc. zijn van dusdanige slechte kwaliteit dat luxaties makkelijker kunnen geschieden. Dan kun je er een ander gewricht in zetten, maar dat lost het basisprobleem niet op.

Een gespecialiseerde orthopeed kan je daarnaast de informatie verschaffen dat 'traditionele' behandelmethoden voor een schouderluxatie in dit soort situaties als water naar de zee dragen is. De kans is enorm groot dat er nimmer profijt is van een dergelijke ingreep met een realistische kans op verslechtering. Als er al profijt optreed bij de 'traditionele' operatietechnieken, dan is dit altijd van korte duur. De enige echte kans op slagen is een zogenaamde arthrodese waarbij men het gewricht vast zet. Bepaald geen kleine operatie en dan ook geen operatie die men 'zo maar' doet. Sterker nog, met gemiddeld 3 luxaties per dag zal geen enkele gespecialiseerde orthopeed het mes willen gaan hanteren bij bindweefselproblematiek. Niet meteen slaan , ik roep niet dat je je aanstelt of dat het tussen de oren zit, maar in een dergelijke situatie heeft iemand eigenlijk altijd meer te verliezen met ingrepen dan te winnen. Om je een idee te geven; indien er sprake is van 24/7 luxatie, zenuwbeschadigingen en minimale armfunctie zal men nog zeer terughoudend zijn met opereren.

Wat dat betreft heb je er wellicht veel aan om je licht eens op te steken bij een van de patiëntenorganisaties die er in deze hoek zijn. Google wijst al heel snel de weg als je zoekt op termen zoals 'hypermobiliteitssyndroom', ehlers danlos syndroom' , 'syndroom van marfan' etc.




PS; voor je denkt wie is die zot dat ze zo reageert; zelf heb ik ehlers danlos, roep e.e.a. uit herkenning

@meeleester

nee ik geloof je...ik loop nu even bij geen ene arts ben het even helemaal zat,alleen nog fysio,idd arthrodese maar de andere arm is ook niet goed...
ik kan het allemaal niet 123 uitleggen maar er is zoveel meer aan de hand aan die schouders...nu ben ik zo en zo te jong voor een prothese..dus dat is pas ergens over 15 jaar aan de orde en dan waarschijnlijk allebei de armen,ik probeer zo min mogelijk luxaties te kijrgen idd voor de zenuwen enz,en je wordt behendig in het terug zetten zelf,soms lukt dat na 5 min ,soms na uren...
nee het zit absoluut niet tussen de oren,was het maar zo..maar ik heb nu nog 22 aandoeningen....allemaal uit onderzoek naar voren gekomen.dus oren nee helaas...maar ik ben blij dat je je mening zegt hoor..
typen gaat heel moeilijk kracht is weg en dat krijg j eniet terg weer door andere problemen als ik de vuist al span dan ga ik al door de grond...
maar goed,....we leren er mee leven dat is het enige wat je kan doen,met alles en alles van een zonnige kant zien...ik ben niet zo negatief ingesteld gelukkig en geniet van de dingen die nog wel gaan...ook al lig ik daarna een week plat door de andere dingen..
ja eds is niet niks..ik ken iemand die heeft het....haar huid voelt als sponzig aan...je weet gelei achtig,zei heeft het heel erg...
komt dat je bekent voor?

oh ja nog even,ik loop bij een zeer gespecialiseerde arts erin!!
maar ik heb n u even rust ingelast is ook goed voor het koppie,je kan elke keer komen maar ja?alles je leven laten beheersen is ook niet goed...dus even rust op de plaats

Gewoon eerlijk zijn.

Vertel er gelijk bij, dat bij dezelfde klachten de uitkering betaald wordt door UWV en de werkgever geen kosten heeft. Misschien zijn er nog wel subsidies voor hem aan te vragen (eerst uitzoeken) door u in dienst te nemen.

@erwin

idd de werkgever krijgt geloof ik 5 jaar subsidie voor een arbeidsgehandicapte,maar voor zover ik weet alleen als die uit de wia of wao komt.althans dat is wat ik weet....
en alles wat mev moet krijgen een stoel,speciale tel enz wordt allemaal betaald...
verder ben ik het met iedereen eens....ik persoonlijk zou het doodeng vinden om mijn mond te houden...
nu kom ik wat ik vreselijk vind nooit meer aan het werk maar goed dat is een ander verhaal,maar ik krijg wel altijd de boekjes van het uwv waar het instaat...
mvg