Radar

De LP heeft een redelijke come-back gemaakt, al is vinyl nooit verdwenen geweest. Veel albums worden opnieuw op vinyl uitgebracht onder het mom van 180gram kwaliteits vinyl.

Zo brengt het label "Music on Vinyl" uit Haarlem allerlei herperssingen uit die 180 gram audiofiele kwalieteit zouden zijn. Helaas zijn deze platen bijzonder slecht, zo slechts zelfs dat ik vind dat hiervoor gewaarschuwd moet worden.

* LP's worden van CD's of digitale files gesneden
* zeer schel geluid
* naar het midden van de LP zijn de liedjes niet om aan te horen
* het vinyl is hergebruikt vinyl (geen virgin vinyl)
* de hoezen zijn ingescande LP hoezen die wazig zijn en digitale compressie tonen. zelfs kreuken van de originele hoes worden gewoon mee gedrukt.

erg jammer dat er een kwaliteitsproduct aangeprezen wordt terwijl het gewoon bijzonder slecht kopieer werk betreft.

mijn advies is om deze persingen te mijden en op zoek te gaan naar eerdere uitgave welke soms ook nog nieuw te koop zijn her en der.

ter info: http://www.musiconvinyl.com

Als dat zo is, dan is het inderdaad niet waar de echte audiofiel op naar zoek is, maar eerder een belediging voor de liefhebbers. Maar is het niet zo, dat als men inderdaad de kwaliteit van weleer wil krijgen, vinyl bijna niet meer betaalbaar wordt cq de kosten die gemaakt worden niet in verhouding staan met de opbrengsten?

ik kreeg een mail van Bolcom dat ze vinyl verkopen tegen absurd hoge prijzen (45 euro). ik haal al geruime tijd mijn vinyl bij kringloopwinkels, ebay ,marktplaats en rommelmarkten. Daar is nog ouderwetse kwaliteit te vinden, soms is het zelfs nog nooit gedraaid, splinternieuw of archiefexemplaren van het vroegere Phonogram in Baarn.

ik heb ook slechte ervaring met deze MOV-lp's. Ik heb een Jeff Buckley elpee gekocht op 180gr van hun en die klinkt gewoon slechter dan de gewone persing uit 1995!!!! De hoes lijkt wel gedownload van internet zo digitaal uitvergroot.
de laatste en nooit weer.... En dat zou dan audiofiel moeten zijn....
terwijl platen best goed gemaakt kunnen worden nu. EMI geeft ook veel opnieuw uit waaronder Sinatra elpees op 180, deze klinken echt super alsof The Voice tot leven komt in huis.

ik kreeg een mail van Bolcom dat ze vinyl verkopen tegen absurd hoge prijzen (45 euro).

duur? echt niet: 16,95 Euro voor een 180gr Sinatra elpee. Bol.com is wel een stuk goedkoper dan de platenwinkels. scheelt per elpee al gauw 5 Euro ivm Fame.

het is ook vreemd van dit label dat ze platen als "Michael Jackson - Dangerous" aanbieden als "speciaal Remastered".

Dat is erg raar want Dangerous is in 1991 digitaal opgenomen en dus is er een digitale master. (niet te verwarren met CD kwaliteit overigens!)
Digitale master tapes kunnen zonder kwaliteitverlies gekopieerd worden en bewaard worden. Een remaster is dus overbodig of onmogelijk...

weer een verkooppraatje van dit label wat niet waar gemaakt wordt!

ik had een comment op de site van Music on Vinyl geplaatst over de slechte kwaliteit van de hoezen. Maar die hebben ze er gewoon af gehaald, alleen positieve comments blijven staan. lekker betrouwbare site...

boycotten die handel....

allereerst wil ik melden dat ik een muziekliefhebber ben en de weergave kwaliteit hiervan op waarde weet te schatten.
Naar aanleiding van de reacties op het label Music on vinyl wil ik zeggen dat ik ongeveer 250 platen van dit label bezit en het volstrekt oneens ben met de klachten: over het algemeen zijn de platen veel beter dan het origineel
en de hoezen zijn zondermeer goed!
een van de reacties is dat de vervorming naar het einde van de plaat toeneemt dit is onmogelijk want platen worden
tangentiaal gesneden en er is dus geen verschil tussen het begin en het einde van een plaat.
Advies aan de schrijver: Stel uw platenspeler goed af en let vooral goed op de overhang!
Vriendelijke groet,
piet buis

er is dus geen verschil tussen het begin en het einde van een plaat.
Advies aan de schrijver: Stel uw platenspeler goed af en let vooral goed op de overhang!
Vriendelijke groet,
piet buis

er is een enorm verschil tussen het begin en het eind van iedere LP. De snelheid aan het begin van de plaat is veeeel hoger dan aan het eind. immers het toerental is gelijk, maar die diameter neemt af naarmate de naald naar het midden van de plaat gaat. hiermee legt de naald steeds MINDER aan cm af binnen dezelfde tijd. (= minder kwaliteit)

hoe minder snelheid hoe moeilijker het is om details goed op de plaat te krijgen (en af te spelen, maar daar heeft mijn Thorens geen moeite mee)

Het kan ook dat de kwailiteit in 2 jaar tijd verbeterd is, aangezien dit al een oud topic is.

Vindt het wel opmerkelijk dat iemand speciaal lid wordt van het forum om een positieve reactie te plaatsen.

berndv schreef:Het kan ook dat de kwailiteit in 2 jaar tijd verbeterd is, aangezien dit al een oud topic is.

Vindt het wel opmerkelijk dat iemand speciaal lid wordt van het forum om een positieve reactie te plaatsen.

Dat eerste kan ik bevestigen: nieuwe Music on Vinyl LP's zijn beter dan de LP's die ik een paar jaar terug kocht. De hoezen laten nog steeds te wensen over, maar dat kan natuurlijk ook komen omdat het originele artwork er niet meer is of niet ter beschikking wordt gested. Het kan ook nog zo zijn dat het oorspronkelijke artwork alleen voor CD hoesjes gemaakt is.

Dat iemand zich aanmeldt om een positieve reactie te plaatsen vind ik niet zo heel vreemd. Er zijn ongetwijfeld heel veel mensen die alleen maar lezen op dit forum zonder zich te hebben aangemeld. Het zou raar zijn dat mensen zich vervolgens alleen maar mogen aanmelden als ze een negatief bericht willen plaatsen. Alsof positieve berichten zijn voorbehouden aan "oude' deelnemers....

Is ook mijn ervaring. Bij de MOV uitgaves van Bill Withers is het geluid erg compact en gecentreerd in het midden. Bill's stem komt er nog redelijk uit maar het is natuurlijk ook wel fijn als er ergens een instrument uit te halen is.
Daarentegen is Kind of Blue/ Miles Davis wel goed gedaan.

JMA schreef:Is ook mijn ervaring. Bij de MOV uitgaves van Bill Withers is het geluid erg compact en gecentreerd in het midden. Bill's stem komt er nog redelijk uit maar het is natuurlijk ook wel fijn als er ergens een instrument uit te halen is.

De grote vraag is dan natuurlijk hoe het oorspronkelijk bedoeld was. Ik heb aardig wat platen waar het geluid bewust wat meer in het midden zit. Teveel uit elkaar geeft ook geen natuurlijk indruk.

Bij de start van de cd's in de 80er jaren, was ik al teleurgesteld over de klank kwaliteit.
Wat er nu gebeurt met de productie van vinyl: Kenmerk = DDA in plaats van AAA!

AAA betekent: - Analoge opname; - Analoge verwerking; - Analoge geluidsdrager.
DDA betekent: - Digitale opname; - Digitale verwerking; - Analoge geluidsdrager.

Dat veroorzaakt ook de slechte dynamische klankkleur van de "moderne" lp's.
Want digitale opnamen missen velden van het pure geluid, ondanks de hoog frequente aftasting bij het verwerken en DA omzetting.
Dus, richt u op lp's uit de periode van voor de cd's.

piet52dublo schreef:allereerst wil ik melden dat ik een muziekliefhebber ben en de weergave kwaliteit hiervan op waarde weet te schatten.
Naar aanleiding van de reacties op het label Music on vinyl wil ik zeggen dat ik ongeveer 250 platen van dit label bezit en het volstrekt oneens ben met de klachten: over het algemeen zijn de platen veel beter dan het origineel
en de hoezen zijn zondermeer goed!
een van de reacties is dat de vervorming naar het einde van de plaat toeneemt dit is onmogelijk want platen worden
tangentiaal gesneden en er is dus geen verschil tussen het begin en het einde van een plaat.
Advies aan de schrijver: Stel uw platenspeler goed af en let vooral goed op de overhang!
Vriendelijke groet,
piet buis

Het grote verschil wordt veroorzaakt door de digitale registratie en verwerking! Hier mist men enkele velden in het gehele frequentiegebied.

Jan_vinyl schreef:Bij de start van de cd's in de 80er jaren, was ik al teleurgesteld over de klank kwaliteit.
Wat er nu gebeurt met de productie van vinyl: Kenmerk = DDA in plaats van AAA!

AAA betekent: - Analoge opname; - Analoge verwerking; - Analoge geluidsdrager.
DDA betekent: - Digitale opname; - Digitale verwerking; - Analoge geluidsdrager.

Dat veroorzaakt ook de slechte dynamische klankkleur van de "moderne" lp's.
Want digitale opnamen missen velden van het pure geluid, ondanks de hoog frequente aftasting bij het verwerken en DA omzetting.
Dus, richt u op lp's uit de periode van voor de cd's.

De jaren 80 waren sowieso niet echt geweldig qua muziekopnamekwaliteit. Ook volledig analoog opgenomen muziek uit die tijd is vaak heel slecht. Daarna kregen we de loudnesswar die nu gelukkig weer een beetje op de terugweg lijkt door nieuwe manier van naar muziek luisteren. Mensen kiezen steeds vaker zelf muziek via streamingdiensten ten koste van de radio, zodat geluid niet meer kapot gemixt hoeft te worden om op te vallen op de radio.

Ben het volledig eens met de kritiek op Music on Vinyl. Het maken van goed klinkende platen is een vak en dat hebben ze in Haarlem nog niet begrepen. Als je dan ook nog als basis geen goede master gebruikt dan wordt het helemaal niets. Maar gelukkig worden er nog steeds kwaliteitsplaten gemaakt. Probeer eens het Amerikaanse merk Sundazed of het Duitse Speakers Corner. Mijn ervaring is dat je dan heel dicht bij het origineel komt.

Beste mensen, ook ik heb me aangemeld om toch eens mee te discuteren over dit onderwerp.
Ik zit toch met enige verbazing de negatieve aspecten te lezen die ik eigenlijk helemaal niet ervaar.

Ik zou niet weten hoeveel MoV's ik momenteel heb, maar het zijn er behoorlijk wat.
Zelf ben ik uiterst kritisch wat geluid aangaat en ik moet toch zeggen dat ik behoorlijk gecharmeerd ben van dit label.

Hier wordt ergens een voorbeeld aangehaald van Bill Withers.
Ik heb de Live in Caregie hall uitvoering hier van en vind het geluid echt helemaal top.
Niks vlak, mooie soundstage met een behoorlijke diepte.

Een ander voorbeeld is Aretha Franklin, is echt geweldig dat geluid!

Nog ergens stelt men dat het vinyl om gerecycled materiaal gaat.
Of dit waar is of niet, dit was 1 van de dingen die mij direct opviel: de goede kwaliteit van het vinyl. Stiltes zijn werkelijk inkt zwart.

Moet overigens zeggen van de platen die ik heb die uit de oude CBS plant kwamen, onovertroffen zijn.
Bijvoorbeeld Roger Waters; Amused to Death, Shawn Colvin; Steady on: superieure kwaliteit.
MoV maakt zijn platen daar nu ook...

Als we overigens de echte High End labels eens onder de loep nemen:
Sinds de jaren 90 heeft MoFi nog maar heel marginaal kwalitatief goede LP's geproduceert.
Speakers Corners heb ik een paar van waarvan de helft ronduit slecht is te noemen.
Classic Records is een uitzondering: vrijwel alle platen op dat label die ik heb zijn uitzonderlijk goed.

splint51 schreef:Ben het volledig eens met de kritiek op Music on Vinyl. Het maken van goed klinkende platen is een vak en dat hebben ze in Haarlem nog niet begrepen. Als je dan ook nog als basis geen goede master gebruikt dan wordt het helemaal niets. Maar gelukkig worden er nog steeds kwaliteitsplaten gemaakt. Probeer eens het Amerikaanse merk Sundazed of het Duitse Speakers Corner. Mijn ervaring is dat je dan heel dicht bij het origineel komt.

ik vraag me af of je blij moet zijn met geluid dat dicht bij het origineel komt.
ook in de tijd van de LP werd het geluid eerst helemaal bewerkt en werd het geluid van een schorre kraai veranderd in het geluid van een nachtegaal.

Maar dat laatste is een urban myth. Er bestaan geen apparaten waarmee je iets slechts in iets goeds kunt omtoveren. Je hebt tegenwoordig dan wel de autotune apparaten, maar als je echt niet kunt zingen komt er nooit wat uit.

Wat hoogstens gedaan kan worden is nummers tig keer opnemen en de best gelukt stukjes aan elkaar plakken. Maar dan nog wordt een kraai geen nachtegaal.

Wij wilden de LP van de Common linnets bestellen , maar ik zag al snel dat deze geperst is op MOV.
Gezien de negatieve reacties , de CD maar besteld.
Jammer , ik had deze graag aan mijn LP verzameling(bijna 8000 stuks) willen toevoegen.
De CD klinkt echter werkelijk fantastisch!!