Radar

Wie zorgt er voor mij ?

Verzorgd van de wieg tot aan het graf ! zo mag de Nederlandse overheid zich graag profileren. Miljarden aan belastinggeld gaat naar minder bedeelden in het buitenland en overheidsfunctionarissen verdringen zich om op “werkbezoek” te gaan met vrouw, kinderen en/of eventueel familie. Uiteraard tegen een zeer riante onkostenvergoeding, want liever waren ze thuis gebleven om hun, eens in de 4 jaar gegeven verkiezingsbeloftes een klein beetje overeind te houden en grover wil ik nu niet worden.
Ik ben dus een “grensgevalletje”. Ben Nederlandse, betaal alle belastingen en sociale voorzieningen, maar woon net 3.8 km over de Nederlandse grens, in Duitsland.
Ok, in het verleden heb ik, al dan niet door eigen schuld, fouten gemaakt waardoor ik schuld terug moet betalen. Niets mis mee, zou je zo zeggen. Daar is ook niets mis mee en ik betaal ze al jaren. Ieder incassobureau die ergens nog een paar dossiers in de la vindt en denkt er een fijne vakantie aan over te houden, weet me te vinden. Dossiers van jaren oud, je hebt niet eens meer de administratie maar krijgt al de “doodzenuwen” als je weer een brief krijgt. Je krabt je op je hoofd als je denkt……….huh?
Zo betaal je na 8 jaar nog steeds openstaande boetes van het CJIB te leeuwarden, want 1 nacht in hun hotel ( lees HvB ) is meer dan genoeg en duur betaald. Je regelt betalingsregelingen, je vraagt nergens naar en werkt en werkt en betaald en betaald nog veel meer.
Belastingen, sociale verzekeringswetten, de hele mikmak, net zoals iedere andere Nederlander. Totdat je hulp nodig hebt, totdat er bekend wordt dat je 3.8 km over de grens met Nederland woont, dus een grensgevalletje bent. Geen Duitser, geen Nederlandse, gewoon niets.
Dan zijn slogans zoals van de SVB “samen komen we er wel uit” of van de belastingdienst “moeilijker kunnen we het niet maken” dramatische nachtmerries voor je. De regering in Den Haag, doet er alles aan om tussen alle “werkbezoeken” in verre landen zoveel mogelijk rust te krijgen voor het volgende “werkbezoek” aan de andere kant van deze aardkloot
Is het mijn eigen schuld ? ja ! het is mijn eigen schuld, had ik maar niet het lef moeten hebben te denken dat ik het wel zou redden. Niet in het buitenland gaan wonen.
Opties ? terugkeren naar Nederland, me in laten schrijven bij het Leger des Heils als dakloze, een postadres krijgen, in mijn 17 jaar oude autootje wonen en het hele regiment aan hulpverlening wordt dan open getrokken, de schuldverlening/schuldsanering in, ja misschien zelfs wel persoonlijk failliet laten verklaren. Tenslotte heb ik meer als 40 jaar netjes mijn belastingen en sociale verzekeringswetten betaald en zal ze de komende 13 jaar nog wel betalen, als ik er geen eind aan maak.
Ik, onnozele gans, dacht………….hard werken en je schulden afbetalen. Maar ik woon in Duitsland, zegge en schrijven 3.8 km en werk en krijg weduwe pensioen in Nederland. Ik ben nu geen Duitse, maar zeker ook geen Nederlandse meer, ondanks dat ik nog steeds alle belastingen en sociale premies betaal. Het incassobureau, die zo laks is, is nu ineens heel snel en heeft op mijn gehele inkomen, dus zonder beslagvrije voet, beslag gelegd.

Wie zorgt er nu voor mij ?

Als je buiten Nederland gaat wonen, maakt niet uit of je Australië of vlak over grens kiest zonder postadres in Nederland te houden heb je het risico op afwijkende voorwaarden.
Dit nadeel vergeten velen op zoek naar goedkopere ruimte vlak over grens maar emigreren moet je goed doen, ook als is het minder als 4 Km!

Een groot deel van het WSNP (voor-)traject wordt door de gemeente uitgevoerd. Woon je niet in een Nederlandse gemeente, dan zul je dus moeilijk in dat traject kunnen komen. Ook zijn er enkele zaken die in het buitenland moeilijk uit te voeren of te controleren zijn, zoals bijvooebeeld het beslagleggen op de post of checks of je niet op een andere manier inkomsten krijgt.

Maar zo is het met wel meer zaken in Nederland. Er is van alles geregeld op gemeentelijk niveau. Ook vanuit de landelijke wetgever is over van alles bepaald dat de nederlandse gemeentes een aantal zaken moeten regelen. Dat betekent nog niet dat iedere nederlander, ook die in het buitenland, daar dan automatisch ook recht op heeft, of aan moet voldoen. Simpel voorbeeld is dat landelijk bepaald is dat de gemeente elk jaar de waarde van je woning moet bepalen voor de WOZ. Als je in het buitenland woont, gaat die regel natuurlijk niet op.

Dus als je naar het buitenland verhuis, dan betekent dat dus per definitie dat je anders wordt behandeld dan als je in Nederland woont. Dat weet je van tevoren. Op sommige punten ga je er misschien op vooruit, op andere punten is het een verslechtering. Maar je verhuizing was een bewuste keus, waarbij je ook moet accepteren dat je op bepaalde punten anders wordt behandeld.

Op antwoord op je vraag te geven: Dat moet je zelf doen.

Omdat je inkomen vanuit Nederland ontvangt en in Duitsland woont wordt er op je gehele inkomen beslag gelegd en dit mag volgens de Nederlandse wet. Dus er wordt geen beslagvrije voet toegepast. Indien je dit wil laten berekenen kan je een verzoekschrift bij de kantonrechter indienen op grond van artikel 475e Rechtsvordering. Hierin staat het volgende:

Geen beslagvrije voet geldt voor vorderingen van een schuldenaar die niet in Nederland woont of vast verblijft. Indien hij evenwel aantoont dat hij buiten deze vorderingen onvoldoende middelen van bestaan heeft, kan de kantonrechter op zijn verzoek een beslagvrije voet vaststellen voor zijn vorderingen op schuldenaren die woonplaats hebben in Nederland.

Succes ermee.