Wat ze niet vertellen over de OV-chipkaart
Geplaatst: 22 jun 2010 09:08
Elke keer als ik op het station kom vraag ik het me af: hoe wordt die OV chipkaart eigenlijk bekostigd? Daar zit toch wel zolangzamerhand een paar honderd miljoen in, als het geen miljard is. Al die hardware, de kabels, de programmatuur, het onderhoud, de busjes met technici die van hot naar her dieselen om het allemaal aan te sluiten, en vooral de salarissen van de managers en directeuren die het allemaal aan elkaar moeten ouwehoeren in hun kantoren met hun marmeren recepties en dito receptionistes.
De prijzen zouden niet stijgen, en is zo'n stukje papier nou zo'n enorme kostenpost dat het ogenblikkelijk moet worden vervangen door een scheepslading moderne technologie?
Ik denk dat ik het wel weet. Het zit zo: een beetje winkelier kijkt naar publiek als een kudde vlezige transportmiddelen van portemonees, en op die regel zijn onze OV boeren geen uitzondering. Net als de uitbater van de snackbar, de visboer op de markt en de filiaalmanager van de Hema loert ook de NS op dat stukje van uw zuurverdiende salaris dat u misschien gaat besteden aan een treinkaartje. Alleen heeft de NS of de busmaatschappij net als de visboer pas wat aan uw geld als u het heeft besteed. U eet een harinkje, hij 3 euro. U koopt een kaartje en u reist. U betaalt de chauffeur, hij brengt u verderop. En als u thuis blijft betaalt u precies helemaal niets. Jammer voor de NS. Leuk voor u, uw geld blijft van u.
Dat gaat nu veranderen, en dit is volgens mij de olifant in de kamer: de openbaar vervoerders beginnen hun eigen bank. Als je je chipkaart oplaadt, ontvangen de vervoerders vooraf je geld of je nu reist of niet. Daarover kun je zelf niet meer beschikken. Je kunt er niet even nog lekker een ijsje, een zak sinaasappels of en vette flatscreen van kopen.
Zij wel. De vervoerders beschikken namelijk na de invoering van de OV chipkaart over het OV budget van een paar miljoen mensen tegelijk. Lekker.
Reken maar uit. Hoeveel klanten hebben we het over? Laten we zeggen 1,5 chipkaart per gezin met een gemiddeld saldo van €15. Dat lijkt me niet overdreven. Dan hebben we het over een fonds van 6 miljoen maal 1.5 maal €15, hopla honderdvijfendertig miljoen harde euro's. Daar kun je leuke dingen mee doen. Apparaten kopen, mooie treinen enzo, maar ook lekker speculeren en beleggen.
Wat ik ga doen: zo lang mogelijk gewoon papieren kaartjes kopen van mijn eigen geld, en de rest gebruiken voor een haringkje, een sinaasappel of een flatscreen.
De prijzen zouden niet stijgen, en is zo'n stukje papier nou zo'n enorme kostenpost dat het ogenblikkelijk moet worden vervangen door een scheepslading moderne technologie?
Ik denk dat ik het wel weet. Het zit zo: een beetje winkelier kijkt naar publiek als een kudde vlezige transportmiddelen van portemonees, en op die regel zijn onze OV boeren geen uitzondering. Net als de uitbater van de snackbar, de visboer op de markt en de filiaalmanager van de Hema loert ook de NS op dat stukje van uw zuurverdiende salaris dat u misschien gaat besteden aan een treinkaartje. Alleen heeft de NS of de busmaatschappij net als de visboer pas wat aan uw geld als u het heeft besteed. U eet een harinkje, hij 3 euro. U koopt een kaartje en u reist. U betaalt de chauffeur, hij brengt u verderop. En als u thuis blijft betaalt u precies helemaal niets. Jammer voor de NS. Leuk voor u, uw geld blijft van u.
Dat gaat nu veranderen, en dit is volgens mij de olifant in de kamer: de openbaar vervoerders beginnen hun eigen bank. Als je je chipkaart oplaadt, ontvangen de vervoerders vooraf je geld of je nu reist of niet. Daarover kun je zelf niet meer beschikken. Je kunt er niet even nog lekker een ijsje, een zak sinaasappels of en vette flatscreen van kopen.
Zij wel. De vervoerders beschikken namelijk na de invoering van de OV chipkaart over het OV budget van een paar miljoen mensen tegelijk. Lekker.
Reken maar uit. Hoeveel klanten hebben we het over? Laten we zeggen 1,5 chipkaart per gezin met een gemiddeld saldo van €15. Dat lijkt me niet overdreven. Dan hebben we het over een fonds van 6 miljoen maal 1.5 maal €15, hopla honderdvijfendertig miljoen harde euro's. Daar kun je leuke dingen mee doen. Apparaten kopen, mooie treinen enzo, maar ook lekker speculeren en beleggen.
Wat ik ga doen: zo lang mogelijk gewoon papieren kaartjes kopen van mijn eigen geld, en de rest gebruiken voor een haringkje, een sinaasappel of een flatscreen.