Onvriendelijke behandeling door keukenhandelaar
Geplaatst: 31 jul 2010 23:49
Beste allemaal,
Dit kan een beetje lang worden, maar ik heb hulp en tips nodig van jullie, dus ik zou willen vragen om dit toch even te lezen. Want wat er gebeurd is maakt me verschrikkelijk, enorm kwaad, en ik kan het niet zomaar laten voorbij gaan.
.
Wij zijn bezig met grandioze verbouwingen van ons huis, en hebben onlangs een nieuwe keuken en badkamer laten plaatsen. Het zijn absoluut onze droomkeuken en -badkamer, en we zijn door het bedrijf altijd zeer goed ontvangen en geholpen geweest, echter altijd door de technisch tekenaar, maar de baas zelf hebben we nooit te zien gekregen.
Alle afspraken verliepen vlot, en de keuken en badkamer werden op het afgesproken tijdstip geleverd en geplaatst. Echter, na de eerste leverdag merkten we krassen op in de arduinen werkbladen van de keuken. De werkmannen waren tijdens de installatie van de kasten zonder bescherming op de bladen gaan staan. We hebben hen aangesproken, en verteld dat we daarom 10% zouden inhouden van de betaling totdat de bladen hersteld zouden zijn. Ze zagen dit ook in, en waren het ermee eens.
Vervolgens werd ik gebeld door een medewerker van het bedrijf, of hij eens naar die krassen mocht komen kijken. Hij kwam, keek naar de krassen, vertelde aan de telefoon met zijn ploegbaas dat het er serieus wat waren, en vertelde me vervolgens dat dit waarschijnlijk heel eenvoudig met een handschuurapparaat ter plaatse kon verholpen worden. Hiervoor zouden ze me nog contacteren.
Prima, dus wij dachten, aangezien de krassen er toch ter plaatsen gaan worden uitgeschuurd, we huizen de hele keukenspullen in de nieuwe keuken in. De volgende medewerker van het bedrijf contacteerde me vervolgens, ook om eens te komen kijken. Ditmaal was het de steenkapper zelf. Hij bekeek de krassen en vertelde dat zulke bladen nooit zijn fabriek zouden verlaten. Hij bevestigde dus dat de krassen weldegelijk goed zichtbaar waren en dat ze tijdens de installatie zijn gebeurd. Ik verwachtte dus dat hij ook ging bevestigen dat ze eenvoudig ter plekke te verwijderen waren, maar dat viel tegen! Hij meldde dat de bladen (en dus eigenlijk onze hele keuken) helemaal opnieuw zouden moeten afgebroken worden en de bladen terug naar de fabriek zouden moeten. Dit zou echter beschadigingen kunnen opleveren aan de kasten, en kleurverschil was ook een risico. We vertelden hem dat we absoluut geen zin hadden om opnieuw alles in dozen te steken, en opnieuw zonder keuken te zitten, aangezien we net twee maanden uit dozen en met een kampeervuurtje hadden "overleefd" in de living, zonder zetels of tafels, aangezien die allemaal onder zeilen stonden. Hij was het daar ook mee eens, en vroeg wat we dan voorstelden. We begonnen vervolgens over een financiële tegemoetkoming van 1.500 € (de hele keuken heeft 31.000 € gekost). Daar kon hij zeker begrip voor opbrengen, en hij ging het met de grote baas bespreken.
Uiteraard kreeg ik daarna een telefoon van de baas zelf. Hij wilde ook eens komen kijken. We spraken een moment af, tussen 10 en 10.30 uur. Mijn man had vrijgenomen, en ik ging zorgen dat ik van mijn werk een uurtje thuis kon zijn tussen 10 en 11 uur. Om 11 uur was er nog niemand, en ik moest helaas terug naar mijn werk. Om 11.30 uur kreeg ik telefoon van hem, en hij vroeg of hij nog kon langskomen. Ik zei dat dat eigenlijk al een uur geleden de bedoeling was. Hij antwoordde vrij bot en geïrriteerd dat hij bij klanten zat en niet weg kon. Ik dacht bij mezelf: "Maak dan geen twee afspraken op hetzelfde moment.", maar ik heb gezwegen. Ik zei dat mijn man nog thuis was, dus dat hij maar moest langsgaan. Daarna heb ik het hele verbijsterende verhaal van mijn man gehoord.
De baas kwam thuis aan, stapte uit zijn dikke Audi R8, kwam binnen, en bekeek de krassen. Zijn arrogante karakter werd onmiddellijk duidelijk. "Zo," zei hij, "jullie noemen dit dus krassen? Ik zou niet weten wat jullie anders verwacht hadden? Denken jullie werkelijk dat het mogelijk is om zo’n hele keuken zonder krassen te plaatsen? En dan nog zulke kleintjes? Wel, ik maak er een zaak van om bij elke klacht eens te komen kijken bij de mensen, om te zien welke gegrond zijn en welke niet. En ik moet zeggen meneer, ik vind u een muggenzifter. Ik zie dat hier ook nog de plafonds moeten geverfd worden. Gaan jullie er dan ook met een vergrootglas op hangen?” Mijn man antwoordde verontwaardigd dat als wij dat wilden doen, dat dan onze zaak was, en dat hij onze rekening niet moest maken. Mijn man zei dat deze keuken ons genoeg geld had gekost, en dat het minste wat we daarvoor konden verwachten toch wel intacte bladen waren. De baas vroeg daarom wat hij voorstelde. Mijn man herhaalde zijn voorstel van de 1.500 € tegemoetkoming, waarop hij door de baas sarcastisch werd uitgelachen. “Meer als 60 € geef ik hier niet voor.” zei de baas. Mijn man reageerde daarop dat dit een lachwekkend bedrag was, en stelde daarop voor om de bladen dan toch maar af te nemen en in de fabriek te laten herstellen. “U denkt toch zeker niet dat ik me daartoe de moeite getroost? Binnen de twee weken staan er opnieuw krassen in!” Mijn man vroeg: “Dus u wil ons niet financieel tegemoet komen, maar u wil ook de bladen niet laten herstellen? Dus u vindt dat we moeten betalen voor beschadigde werkbladen?” De baas antwoordde dat we op de hoogte waren van het feit dat arduin krasgevoelig was, en dus niet moesten zeuren. Mijn man bevestigde dat hij dit wist, maar voegde er ook aan toe dat we die krassen er graag zelf in wilden aanbrengen, en dat we niet wensten te betalen voor meegeleverde krassen. De baas eindigde met het dreigende: “Jullie kunnen dit voor de rechtbank trekken als jullie willen, maar dit verliezen jullie toch. Ik geef het jullie maar even mee.” En daarop was hij weg.
Het hoeft niet gezegd dat we die avond nog briesend naar een advocaat zijn gestapt. Deze heeft de baas dan een aangetekende brief met een ingebrekestelling gestuurd. De baas reageerde schriftelijk terug, al even beminnelijk als hij tijdens zijn bezoek was, dat de advocaat dan maar eens zelf moest gaan kijken naar die onbenullig kleine krasjes, en dat het hem al lang duidelijk was dat het ons niet te doen was om intacte werkbladen, maar dat we gewoon die 1.500 € niet wilden betalen. Als we hierna nog moeilijk deden, dan stapte hij ook naar een advocaat, en was van een minnelijke schikking geen sprake meer. De insinuatie van niet willen betalen is absurd en stoot ons enorm tegen de borst. We zitten allesbehalve in financiële moeilijkheden, en het geld ligt al sinds de plaatsing (nu 4 maanden geleden) klaar. Opnieuw stelde onze advocaat een antwoordbrief op, met een weerlegging van zijn bewering, en een niet mis te verstaan verzoek om ofwel de bladen te komen herstellen, ofwel een redelijke tegemoetkoming voor te stellen.
Ik kreeg gisteren een melding in de bus dat er een aangetekende zending op me ligt te wachten, en ik weet vrij zeker dat dit een dagvaarding is van het bedrijf. Hij wilde duidelijk geen enkele vorm van toegeving doen. Ik ben ervan overtuigd dat wij dit niet kunnen winnen van deze “ervaren mastodont”. Nu is mijn vraag het volgende. Ik kan jullie niet zeggen hoe boos me dit maakt. Zo als klant behandeld te worden in ons eigen huis! Wat een onbeschofte klerelijer! Is er iets wat ik kan doen als dit eenmaal achter de rug is, als laatste wraakactie, zeg maar? Hem bijvoorbeeld tippen aan de BBI? Want ze nemen namelijk bedragen in het zwart aan, dus een onverwachte audit kan misschien wat onrust strooien? Of iets anders? Natuurlijk wel iets dat ons zo weinig mogelijk schade berokkent (alhoewel we een kleine boete wel over hebben om die man te laten bloeden). En ik weet dat ik nu heel veel reacties ga krijgen met de, absoluut terechte, opmerkingen van “Live and let live”, en “Vasthouden aan woede heeft geen zin, laat het los”, en wees gerust, dat doe ik allemaal wel hoor, uiteindelijk. Eerst wraak… Alvast hartelijk dank voor jullie tijd en moeite om dit te lezen, en hopelijk te reageren!
Groetjes!
Dit kan een beetje lang worden, maar ik heb hulp en tips nodig van jullie, dus ik zou willen vragen om dit toch even te lezen. Want wat er gebeurd is maakt me verschrikkelijk, enorm kwaad, en ik kan het niet zomaar laten voorbij gaan.
.
Wij zijn bezig met grandioze verbouwingen van ons huis, en hebben onlangs een nieuwe keuken en badkamer laten plaatsen. Het zijn absoluut onze droomkeuken en -badkamer, en we zijn door het bedrijf altijd zeer goed ontvangen en geholpen geweest, echter altijd door de technisch tekenaar, maar de baas zelf hebben we nooit te zien gekregen.
Alle afspraken verliepen vlot, en de keuken en badkamer werden op het afgesproken tijdstip geleverd en geplaatst. Echter, na de eerste leverdag merkten we krassen op in de arduinen werkbladen van de keuken. De werkmannen waren tijdens de installatie van de kasten zonder bescherming op de bladen gaan staan. We hebben hen aangesproken, en verteld dat we daarom 10% zouden inhouden van de betaling totdat de bladen hersteld zouden zijn. Ze zagen dit ook in, en waren het ermee eens.
Vervolgens werd ik gebeld door een medewerker van het bedrijf, of hij eens naar die krassen mocht komen kijken. Hij kwam, keek naar de krassen, vertelde aan de telefoon met zijn ploegbaas dat het er serieus wat waren, en vertelde me vervolgens dat dit waarschijnlijk heel eenvoudig met een handschuurapparaat ter plaatse kon verholpen worden. Hiervoor zouden ze me nog contacteren.
Prima, dus wij dachten, aangezien de krassen er toch ter plaatsen gaan worden uitgeschuurd, we huizen de hele keukenspullen in de nieuwe keuken in. De volgende medewerker van het bedrijf contacteerde me vervolgens, ook om eens te komen kijken. Ditmaal was het de steenkapper zelf. Hij bekeek de krassen en vertelde dat zulke bladen nooit zijn fabriek zouden verlaten. Hij bevestigde dus dat de krassen weldegelijk goed zichtbaar waren en dat ze tijdens de installatie zijn gebeurd. Ik verwachtte dus dat hij ook ging bevestigen dat ze eenvoudig ter plekke te verwijderen waren, maar dat viel tegen! Hij meldde dat de bladen (en dus eigenlijk onze hele keuken) helemaal opnieuw zouden moeten afgebroken worden en de bladen terug naar de fabriek zouden moeten. Dit zou echter beschadigingen kunnen opleveren aan de kasten, en kleurverschil was ook een risico. We vertelden hem dat we absoluut geen zin hadden om opnieuw alles in dozen te steken, en opnieuw zonder keuken te zitten, aangezien we net twee maanden uit dozen en met een kampeervuurtje hadden "overleefd" in de living, zonder zetels of tafels, aangezien die allemaal onder zeilen stonden. Hij was het daar ook mee eens, en vroeg wat we dan voorstelden. We begonnen vervolgens over een financiële tegemoetkoming van 1.500 € (de hele keuken heeft 31.000 € gekost). Daar kon hij zeker begrip voor opbrengen, en hij ging het met de grote baas bespreken.
Uiteraard kreeg ik daarna een telefoon van de baas zelf. Hij wilde ook eens komen kijken. We spraken een moment af, tussen 10 en 10.30 uur. Mijn man had vrijgenomen, en ik ging zorgen dat ik van mijn werk een uurtje thuis kon zijn tussen 10 en 11 uur. Om 11 uur was er nog niemand, en ik moest helaas terug naar mijn werk. Om 11.30 uur kreeg ik telefoon van hem, en hij vroeg of hij nog kon langskomen. Ik zei dat dat eigenlijk al een uur geleden de bedoeling was. Hij antwoordde vrij bot en geïrriteerd dat hij bij klanten zat en niet weg kon. Ik dacht bij mezelf: "Maak dan geen twee afspraken op hetzelfde moment.", maar ik heb gezwegen. Ik zei dat mijn man nog thuis was, dus dat hij maar moest langsgaan. Daarna heb ik het hele verbijsterende verhaal van mijn man gehoord.
De baas kwam thuis aan, stapte uit zijn dikke Audi R8, kwam binnen, en bekeek de krassen. Zijn arrogante karakter werd onmiddellijk duidelijk. "Zo," zei hij, "jullie noemen dit dus krassen? Ik zou niet weten wat jullie anders verwacht hadden? Denken jullie werkelijk dat het mogelijk is om zo’n hele keuken zonder krassen te plaatsen? En dan nog zulke kleintjes? Wel, ik maak er een zaak van om bij elke klacht eens te komen kijken bij de mensen, om te zien welke gegrond zijn en welke niet. En ik moet zeggen meneer, ik vind u een muggenzifter. Ik zie dat hier ook nog de plafonds moeten geverfd worden. Gaan jullie er dan ook met een vergrootglas op hangen?” Mijn man antwoordde verontwaardigd dat als wij dat wilden doen, dat dan onze zaak was, en dat hij onze rekening niet moest maken. Mijn man zei dat deze keuken ons genoeg geld had gekost, en dat het minste wat we daarvoor konden verwachten toch wel intacte bladen waren. De baas vroeg daarom wat hij voorstelde. Mijn man herhaalde zijn voorstel van de 1.500 € tegemoetkoming, waarop hij door de baas sarcastisch werd uitgelachen. “Meer als 60 € geef ik hier niet voor.” zei de baas. Mijn man reageerde daarop dat dit een lachwekkend bedrag was, en stelde daarop voor om de bladen dan toch maar af te nemen en in de fabriek te laten herstellen. “U denkt toch zeker niet dat ik me daartoe de moeite getroost? Binnen de twee weken staan er opnieuw krassen in!” Mijn man vroeg: “Dus u wil ons niet financieel tegemoet komen, maar u wil ook de bladen niet laten herstellen? Dus u vindt dat we moeten betalen voor beschadigde werkbladen?” De baas antwoordde dat we op de hoogte waren van het feit dat arduin krasgevoelig was, en dus niet moesten zeuren. Mijn man bevestigde dat hij dit wist, maar voegde er ook aan toe dat we die krassen er graag zelf in wilden aanbrengen, en dat we niet wensten te betalen voor meegeleverde krassen. De baas eindigde met het dreigende: “Jullie kunnen dit voor de rechtbank trekken als jullie willen, maar dit verliezen jullie toch. Ik geef het jullie maar even mee.” En daarop was hij weg.
Het hoeft niet gezegd dat we die avond nog briesend naar een advocaat zijn gestapt. Deze heeft de baas dan een aangetekende brief met een ingebrekestelling gestuurd. De baas reageerde schriftelijk terug, al even beminnelijk als hij tijdens zijn bezoek was, dat de advocaat dan maar eens zelf moest gaan kijken naar die onbenullig kleine krasjes, en dat het hem al lang duidelijk was dat het ons niet te doen was om intacte werkbladen, maar dat we gewoon die 1.500 € niet wilden betalen. Als we hierna nog moeilijk deden, dan stapte hij ook naar een advocaat, en was van een minnelijke schikking geen sprake meer. De insinuatie van niet willen betalen is absurd en stoot ons enorm tegen de borst. We zitten allesbehalve in financiële moeilijkheden, en het geld ligt al sinds de plaatsing (nu 4 maanden geleden) klaar. Opnieuw stelde onze advocaat een antwoordbrief op, met een weerlegging van zijn bewering, en een niet mis te verstaan verzoek om ofwel de bladen te komen herstellen, ofwel een redelijke tegemoetkoming voor te stellen.
Ik kreeg gisteren een melding in de bus dat er een aangetekende zending op me ligt te wachten, en ik weet vrij zeker dat dit een dagvaarding is van het bedrijf. Hij wilde duidelijk geen enkele vorm van toegeving doen. Ik ben ervan overtuigd dat wij dit niet kunnen winnen van deze “ervaren mastodont”. Nu is mijn vraag het volgende. Ik kan jullie niet zeggen hoe boos me dit maakt. Zo als klant behandeld te worden in ons eigen huis! Wat een onbeschofte klerelijer! Is er iets wat ik kan doen als dit eenmaal achter de rug is, als laatste wraakactie, zeg maar? Hem bijvoorbeeld tippen aan de BBI? Want ze nemen namelijk bedragen in het zwart aan, dus een onverwachte audit kan misschien wat onrust strooien? Of iets anders? Natuurlijk wel iets dat ons zo weinig mogelijk schade berokkent (alhoewel we een kleine boete wel over hebben om die man te laten bloeden). En ik weet dat ik nu heel veel reacties ga krijgen met de, absoluut terechte, opmerkingen van “Live and let live”, en “Vasthouden aan woede heeft geen zin, laat het los”, en wees gerust, dat doe ik allemaal wel hoor, uiteindelijk. Eerst wraak… Alvast hartelijk dank voor jullie tijd en moeite om dit te lezen, en hopelijk te reageren!
Groetjes!
raar op z'n neus kijken bij een eventuele rechtsgang.
! Op den duur begin je schrik te krijgen dat je werkelijk een muggenzifter bent! En ook voor de melding dat het verwijderen van de bladen niet zo erg is. We hebben 7 jaar lang uitgekeken naar een spiksplinternieuwe keuken, en ik ben een beetje panisch nu met alles wat ermee kan gebeuren 
. We hadden beter foto's genomen toen we die pipo's op de bladen zagen staan (achteraf gezien bulk je van de schitterende ideeën!) . Dan was die *** met heel wat minder air bij ons langs geweest denk ik. Misschien zelfs in een Ladaatje 
!