Radar

Ik ben op het ogenblik bezig met het afbouwen van seroxat. Dit gaat ook gepaard met toch nog vaak depressief zijn. Ik ben bang dat als ik straks helemaal gestopt ben dat ik dan veel makkelijker weer terug val in een depressie. Maar toch wil ik het niet mijn hele leven lang blijven slikken.
Zijn er meer die hier angst voor hebben??

Wat maakt het uit om het te blijven slikken. Is het anders dan medicatie slikken voor een hartkwaal? wat is beter? een korter en gelukkig leven of een lang en ongelukkig leven?

Ben helemaal met Inge eens. Als het middel goed werk waarom stop je dan. Er zijn heel veel mensen die medicijen moeten slikken om zich beter te voelen. Wat word het, Geen medicijn
en erg naar en rot voelen, of wel medicijn en je veel beter voelen

Ik ben al vijf maanden bezig met verschillende anti-depressiva, begonnen met efexcor, toen prozac, daarna citaprolam of cipramil, waarbij ook nog alprazolam (valium)
en nu sinds vier weken ludiomil en daarbij tranxene.
Mijn grootste probleem is geheugenverlies en concentratieproblemen, vooral ook een blokkade rechts in het hoofd (voor mijn gevoel).
Heeft iemand hier ook ervaring mee. Ik ben nu zo langzamerhand radeloos.

Hai herman

Concentratieverlies en geheugenverlies heb ik ook ontzettend gehad bij het gebruik van alprazolam. Logisch, want het is een zwaar kalmeringsmiddel, dus ik vind het niet gek dat je hier last van hebt. Je zult merken dat als je dit niet meer gebruikt, je na een paar weken/maanden weer helderder kunt denken. Niet dat je moet stoppen hoor herman, want ik kan niet beoordelen in hoeverre je die alprazolam nodig hebt, maar ik zeg het gewoon als stok achter de deur: het gaat over! Maar als ik je verhaal zo lees, dat je in 5 maanden tijd al 3 antidepressiva hebt geprobeerd.... dat gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Die antidepressiva werken in op je hersenen, en als je in 5 maanden tijd 3 ad's hebt geprobeerd.... dat vind ikzelf behoorlijk rap, en voor zo'n belangrijk en ingewikkeld orgaan als je hersenen zal dit zeker een ingreep zijn... Sterkte!!!!

Een late reactie!
Ik heb 3,5 jaar prozac geslikt en ben sinds een maand helemaal gestopt. Ik voel me er heel rot bij, het is net of mijn hoofd niet bij mijn lichaam hoort en constant herrie(zo noem ik het maar) in mijn hoofd. Graag reactie wie ook deze afkickverschijnselen heeft.

In september 1998 is mijn moeder voor het eerst begonnen met het slikken van seroxat. Ze had erg veel last van bijwerkingen die ze haar erg onzeker maakten zoals last van concentratieverlies, buikpijn, last van haar ogen en huis. Om die reden heeft ze het het medicijngebruik afgebouwd. Een week of 6 na haar laatste inname van seroxat kwam de depressie in volle hevigheid terug. Dit was winter 99.
Uiteindelijk is daarom toch weer begonnen met seroxat, weer dezelfde verschijnselen: nare bijwerkingen en vooral ook ontzettende angsten. Daarom nogmaals gestopt in zomer 2000. In herfst 2000 nog eens begonnen, nu op verzoek van de kinderen onder begeleiding van een psychiater, omdat we ons inmiddels grote zorgen maakten. In februari 2001 meldde mijn moeder me dat ze toch weer wilde afbouwen. Met hulp van de psychiater. Wederom vanwege het feit dat het middel erger dan de kwaal leek. In mei 2001 - wederom een week of 6 na laatste seroxat - kwam de depressie in volle hevigheid terug. Medio juni, volkomen onverwacht, slikte ze haar hele voorraad medicijnen ineens. Ze overleefde het, maar overleed uiteindelijk na 5 weken op de intensive care. Ze was toen 65 jaar. Een groot drama. Ook vanwege het grote raadsel.
Voor mijn moeder begon met het slikken van seroxat was zij een zeer gezonde, bijzonder energieke en redelijk gelukkige vrouw. Zelfdood paste absoluut niet in haar leven, ook al niet vanwege haar geloofsovertuiging. Wat en waarom er precies gebeurd was in juni?? Ik moest er naar raden. Tijdens de uitzending van tros Radar ben ik enorm geschrokken van de cijfers en onderzoeken. Ik vrees dat mijn moeder 1 van die 600 mensen was bij wie het recept voor seroxat uiteindelijk een doodvonnis bleek.
In het ziekenhuis kreeg ik o.a. wel te horen dat juist in de periode van afbouw van o.a. seroxat men een zeer kwetsbare periode doormaakt. Hadden wij dit maar geweten!! Een gewaarschuwd mens telt immers voor 2.
een raadsel is nu opgelost, maar er is een onvoorstelbaar groot verdriet voor in de plaats gekomen.
Ik kan niet anders doen dan alle mensen die seroxat slikken en mensen in hun omgeving ernstig te waarschuwen voor de grote risico's. Kennelijk met name in periode van ontwennen.
Het is daarom ook belangrijk dat deze informatie op bijsluiter komt, maar ook dat de seroxat-slikker zijn naasten op de hoogte houdt van medicijngebruik en de daarmee verbonden risico's . Vooral in het geval men besluit af te bouwen.

Ik ben mijn moeder kwijt. Het verdriet was al erg groot. Vooral ook veroorzaakt door de manier waarop ik haar heb moeten verliezen.
Sinds maandag 16 september begint een enorme woede te groeien. Ik verdoem de fabrikant van seroxat die om commerciele redenen zeer belangrijke informatie achterhoudt!!! Het is onvoorstelbaar dat dit toegelaten wordt.

Allereerst wil ik Mieke zeggen dat ik het verschrikkelijk vind dat zij haar moeder heeft verloren en misschien wel mede door het afbouwen van Seroxat. Ik kan me daar ook persoonlijk veel bij voorstellen omdat ik momenteel, en ook in het verleden al, aan het afbouwen met Seroxat. Je gaat toch door een hel.

En dan een reactie op het berichtje van Debbie. Ik begrijp je angst en ik begrijp dat je wilt afbouwen. Ik ben het dan ook (nog) niet met Inge en Corrie eens. Het slikken van Seroxat heeft ook heel veel bijwerkingen. Je bent veel minder in staat dingen te onthouden en je leeft toch in een roes. Ik ben zelf Seroxat gaan slikken op advies van mijn huisarts en kwam onder begelijding van een psycholoog bij het riag, ik had last van angst- en paniekaanvallen. Sinds kort weet ik dat mijn klachten mede veroorzaakt werden door hypoglycemie (veel psychische klachten worden veroorzaakt door hypoglycemie, heb ik inmiddels gelezen op internet en in geleende boeken bij de bibliotheek). Omdat ik toch door de Seroxat heen brak met aanvallen, ben ik begonnen onder begelijding met een suikervrij dieet. Ik ben daardoor veel fitter geworden, en klachten verdwenen waar ik vantevoren geen weet van had, zoals misselijkheid en duizelingen. Ik heb inmiddels al een jaar geen aanvallen meer gehad en probeer ook af te bouwen. Sinds een week slik ik een halve in plaats van een hele (ik heb er ooit 2 per dag geslikt!) ik voel me onzeker en kriegel ook ben ik veel verdrietiger en kan ik veel minder van mijn twee kinderen hebben. Vooral dat laatste steekt me. Gelukkig heb ik geen aanvallen meer door mijn zeer beperkte inname van suiker.

Debbie misschien heb je ook wat aan de volgende tips:
probeer niet te snoepen en caffeine te gebruiken,
probeer veel te bewegen en bezig te zijn,
weet dat anderen je angst begrijpen,
en weet dat anderen dezelfde afkickverschijnselen hebben.

Probeer ook de voordelen te zien na het afkicken (soms wel drie tot zes maanden), waaronder weer een helder hoofd.

STERKTE!!!!!!

Beste Mieke,

Afschuwelijk dat je dit allemaal moest meemaken. Machteloos dat je je moeder hebt zien wegglijden. Zoals je al schreef was ze daarvoor een opgewekte vrouw en niet suicidaal. Ik vraag me alleen af waarom ze precies seroxat is gaan slikken. Was ze depressief?
En ze slike al haar medicijnen toen ze aan het afbouwen was?
Was het afbouwen dan niet eerder de reden dat ze instortte? Lag het niet aan de seroxat maar aan het feit dat ze minder is gaan slikken en haar depressie terugkwam?

Als iemand depressief is dan is iemand inderdaad in een andere wereld. En dan is iemand ook totaal onherkenbaar.
Je zult je behoorlijk machteloos hebben gevoeld.
En ik begrijp oolk van je dat er door de medici zeer weinig informatie is gegeven. Ik kan je wel de tip geven om het boek over depressies van dr. A. Tanghe te lezen. De informatie is nu wel wat laat ja.... maar misschien heb je er nog wat. Verwerken kun je dit nooit helemaal. Een beetje mee leren omgaan wel.
Sterkte

Stoppen met Seroxat mag je NOOIT ineens doen. Ik heb het wel gedaan, maar ik ben nou eenmaal ik. Gelukkig ben ik er goed doorheengekomen, maar niet zonder de nodige bijwerkingen.
Iedereen die afbouwd raad ik aan dit met een kwartje per keer te doen. Kijk hoe het je daarbij gaat, en als het goed gaat, weer een kwartje eraf.
Het duurt 3 maanden voor het uit je bloed is en dan heb je nog een periode van het verwerken van dit alles en jezelf weer terugvinden. Dit is niet makkelijk en het is handiger als je een goede therapeut, arts of vriendin met kennis hiervan aanspreekt over waar je mee zit. Die kunnen je dan gerust stellen of advies geven hoe je het anders kunt opvangen.
Zelf dacht ik dat ik dood ging en had ook allerlei andere rare dingen. Mijn behandelaar heeft gezegd dat dit door het stoppen kwam, waardoor ik het kon accepteren en het laten voor wat het was. Het zou vanzelf goed komen en dat is het ook. Ik ben echter nu vrij onzeker, klap snel dicht en heb problemen met vertrouwen. Hier is echter aan te werken en zal met den duur ook beter worden. Dit is wat voor mij geldt. Neem het niet aan als dat het voor iedereen geldt, maar misschien dat jullie aan deze ervaring wat hebben.
Veels sterkte allemaal

Dag, ook ik slik inmiddels 5 jaar seroxat, het heeft inderdaad toen geholpen dat je kon verder gaan met je leven, maar niets opgelost. En dan komt het moment dat je ermee wilt stoppen. In deze periode zit ik nu, kwart voor kwart bouw ik af en ervaar het als heel moeilijk paniekaavallen, zweten, draaierig, de gevoelens die als een intercity over je heen denderen. ik probeer vol te houden om mijn baan te behouden waarin accutaresse nr. 1 is en mijn medicijngebruik niet echt mee rijmt.