ik wil aan de slag, maar de gemeente weigert....
Geplaatst: 30 aug 2010 00:18
ik ben een mindervalide chronisch zieke alleenstaande ouder. Heb sinds heel lange tijd een wwb uitkering (wajong is afgewezen en wao krijg ik niet omdat ik alleen in buitenland tegen kost en inwoning en zakgeld heb gewerkt) sinds een paar jaar ben ik bezig om uit te zoeken hoe ik ondanks mijn lichamelijke beperkingen mezelf toch nuttig kan maken voor de maatschappij en op de arbeidsmarkt.
Vorig jaar startte een reintregatie programma in mijn vorige woonplaats voor alleenstaande ouders. Zelf kreeg ik geen uitnodiging hiervoor en mijn contactpersoon was ook niet zo happerig toen ik vroeg of ik eraan mee mocht doen. Heb dus rechtstreeks met het bureau zelf contact opgenomen en mocht meedoen.
In die maanden heb ik kunnen uitzoeken wat haalbaar was in mijn situatie en wat er nodig was om mij op de arbeidsmarkt te krijgen. Hieruit bleek dat ik verstand genoeg had om een opleiding te volgen op juridisch vlak. Zodat ik van huis uit, of op kantoor aan het werk zou kunnen.
Een mooi plan, uitgewerkt op papier, een reintregatie consulent die harstikke positief was maar een gemeente die het van tafel veegde. Moest vervoer regelen, ov is lastig als je invalide bent, dus heb mijn rijbewijs gehaald en gezorgd dat ik een autotje voor de deur had staan. enz enz maar niks hielp !
Inmiddels verhuisd naar een invalide woning in een andere gemeente. Heb ik hetzelfde uitgewerkte plan, plus advies reintregatie bureau meegenomen gelijk bij het aanvragen van mijn wwb uitkering. Daar waren ze heel blij mee, eindelijk iemand die gemotiveerd is om iets te gaan doen. Moest vervolgens naar een keuringsarts en arbeidsdeskundige. De arts verklaarde me voor 12 uur per week arbeidsgeschikt (wel aangepast werk wat geschikt is voor mijn lichamelijke klachten) Vervolgens een lang gesprek gehad met de arbeidsdeskundige om te kijken wat mijn mogelijkheden zouden kunnen zijn.
Ook hij kwam tot dezelfde conclusie als het reintregatie bureau. Opleiding sociaal juridisch dienstverlening zou het beste passen. Zodat ik erna aan het werk zou kunnen , afwisselend, niet continu in zelfde houding, gesprekken en daarna zelf kunnen uitwerken desnoods met een spraakprogramma op een pc etc etc.
Hij had het super uitgewerkt voor de gemeente. Er stond letterlijk in zijn rapport, voor mevrouw zou de opleiding sjd heel geschikt zijn , misschien kan de gemeente mevrouw dan een stage of werkplek aanbieden.
Dan zou je denken gemeente heeft 2 vliegen in 1 klap, een gemotiveerde medewerker die ze geen geld kost en mevrouw op weg naar werk.
Maar tijdens het gesprek met mijn consulente bleek al snel dat ze het niet zien zitten. Ik kan beter thuis blijven zitten.....een korte leuke cursus zou misschien nog wel kunnen maar verder zouden ze niet voor mij bemiddelen of me in een traject zetten.
Snapt u het nog ? Nou ik totaal niet, ik wil zo graag maar wordt aan alle kanten steeds tegengewerkt. Hun berekenen het simpel, mevrouw kan 12 uur aan de slag, maar dat zou inhouden dat 1 arbeidsplaats moet opgevuld worden door 2 of 3 mensen die parttime kunnen werken. Dus de bijstand niet uit zullen komen. We zetten dan liever 1 iemand op die arbeidsplaats neer die dan wel uit de bijstand komt...
In mijn vrienden kring enz snapt ook niemand het. Overal krijg je te zien dat z vinden dat iedereen kan werken,naar kunnen. Ook spotjes zijn er op tv geweest waarin mindervaliden kwamen waarbij dan stond dat ook zij kunnen werken.
Maar waarom loopt het in de realiteit dan vaak heel anders ?
Die consulente zei ook, ze baalt want ik ben zo gemotiveerd...
Maar wie zal er meer balen, zij of ik ? , er wordt me feitelijk verteld dat ik voor de rest van mijn leven in de bijstand zal zitten....geen zicht op een betere toekomst en geen vooruitgang in toekomst voor mijn kinderen.
Wie heeft advies ?
Kom niet gelijk met van dan ga je toch aan het werk, betaald die studie zelf enz enz. Ik kan het simpelweg niet betalen en gewoon werk zit er helaas niet meer voor mij in. Ik ben vooral aangewezen op mijn hersenfuncities qua mogelijkheden.
Vorig jaar startte een reintregatie programma in mijn vorige woonplaats voor alleenstaande ouders. Zelf kreeg ik geen uitnodiging hiervoor en mijn contactpersoon was ook niet zo happerig toen ik vroeg of ik eraan mee mocht doen. Heb dus rechtstreeks met het bureau zelf contact opgenomen en mocht meedoen.
In die maanden heb ik kunnen uitzoeken wat haalbaar was in mijn situatie en wat er nodig was om mij op de arbeidsmarkt te krijgen. Hieruit bleek dat ik verstand genoeg had om een opleiding te volgen op juridisch vlak. Zodat ik van huis uit, of op kantoor aan het werk zou kunnen.
Een mooi plan, uitgewerkt op papier, een reintregatie consulent die harstikke positief was maar een gemeente die het van tafel veegde. Moest vervoer regelen, ov is lastig als je invalide bent, dus heb mijn rijbewijs gehaald en gezorgd dat ik een autotje voor de deur had staan. enz enz maar niks hielp !
Inmiddels verhuisd naar een invalide woning in een andere gemeente. Heb ik hetzelfde uitgewerkte plan, plus advies reintregatie bureau meegenomen gelijk bij het aanvragen van mijn wwb uitkering. Daar waren ze heel blij mee, eindelijk iemand die gemotiveerd is om iets te gaan doen. Moest vervolgens naar een keuringsarts en arbeidsdeskundige. De arts verklaarde me voor 12 uur per week arbeidsgeschikt (wel aangepast werk wat geschikt is voor mijn lichamelijke klachten) Vervolgens een lang gesprek gehad met de arbeidsdeskundige om te kijken wat mijn mogelijkheden zouden kunnen zijn.
Ook hij kwam tot dezelfde conclusie als het reintregatie bureau. Opleiding sociaal juridisch dienstverlening zou het beste passen. Zodat ik erna aan het werk zou kunnen , afwisselend, niet continu in zelfde houding, gesprekken en daarna zelf kunnen uitwerken desnoods met een spraakprogramma op een pc etc etc.
Hij had het super uitgewerkt voor de gemeente. Er stond letterlijk in zijn rapport, voor mevrouw zou de opleiding sjd heel geschikt zijn , misschien kan de gemeente mevrouw dan een stage of werkplek aanbieden.
Dan zou je denken gemeente heeft 2 vliegen in 1 klap, een gemotiveerde medewerker die ze geen geld kost en mevrouw op weg naar werk.
Maar tijdens het gesprek met mijn consulente bleek al snel dat ze het niet zien zitten. Ik kan beter thuis blijven zitten.....een korte leuke cursus zou misschien nog wel kunnen maar verder zouden ze niet voor mij bemiddelen of me in een traject zetten.
Snapt u het nog ? Nou ik totaal niet, ik wil zo graag maar wordt aan alle kanten steeds tegengewerkt. Hun berekenen het simpel, mevrouw kan 12 uur aan de slag, maar dat zou inhouden dat 1 arbeidsplaats moet opgevuld worden door 2 of 3 mensen die parttime kunnen werken. Dus de bijstand niet uit zullen komen. We zetten dan liever 1 iemand op die arbeidsplaats neer die dan wel uit de bijstand komt...
In mijn vrienden kring enz snapt ook niemand het. Overal krijg je te zien dat z vinden dat iedereen kan werken,naar kunnen. Ook spotjes zijn er op tv geweest waarin mindervaliden kwamen waarbij dan stond dat ook zij kunnen werken.
Maar waarom loopt het in de realiteit dan vaak heel anders ?
Die consulente zei ook, ze baalt want ik ben zo gemotiveerd...
Maar wie zal er meer balen, zij of ik ? , er wordt me feitelijk verteld dat ik voor de rest van mijn leven in de bijstand zal zitten....geen zicht op een betere toekomst en geen vooruitgang in toekomst voor mijn kinderen.
Wie heeft advies ?
Kom niet gelijk met van dan ga je toch aan het werk, betaald die studie zelf enz enz. Ik kan het simpelweg niet betalen en gewoon werk zit er helaas niet meer voor mij in. Ik ben vooral aangewezen op mijn hersenfuncities qua mogelijkheden.
