Radar

Een jaar geleden ben ik overspannen geraakt op mijn werk, hierdoor kreeg ik last van hevige paniekaanvallen. De huisarts schreef mij Seroxat voor en na een aantal weken waren mijn aanvallen weg. Ongeveer 4 weken geleden ging ik naar de huisarts en klaagde dat ik zo veel was aangekomen ca.10 kilo en of dit misschien met seroxat te maken had. Hij bevestigde dit en adviseerde mij om met seroxat te stoppen. Ik zat op 20mg per dag en kon volgens hem vrij snel stoppen. Namelijk nog 3 dagen een halve slikken en dan in één keer stoppen. Dit ging al vrij snel mis. Ook die 'stroomstoten', duizeligheid, stemmingsveranderingen, snel geirriteerd etc. In overleg met andere huisarts zou ik langzaam afbouwen. Ook daarvan had ik klachten maar in mindere mate. Na de uitzending van maandag was ik er van overtuigd dat ik nu moest doorzetten. Dinsdag dus echt gestopt. Ziek gemeld vanwege de aanhoudende ontwenningsverschijnselen. En nog dezelfde dag belt mijn baas me om me te vertellen dat ik ontslag krijg. Nu kost het afbouwen me mijn baan.

Dat kan dus niet; je kan niet ontslagen worden om die reden!

Hoi Monique,

Dit komt mij heel bekend voor. Doordat ik Seroxat slikte had ik geen remmingen meer en was snel geirriteerd, moe en zo langzaam als een slak. Dit is totaal het tegenovergestelde als wie ik ben. Dit leverd veel spanningen op in het werk en ook ben ik veel ziek.
Ik ben er van overtuigd dat Seroxat slikken en carriere maken voor mij onmogelijk was daarom ben ik er twee maanden geleden mee getopt met als kado dat ik ruim een maand door een afkick periode ben gekomen....dus doe alsjeblieft voorzichtig.
Succes en sterkte

Ik ben net naar de huisarts geweest en hij zegt ook dat ik nooit om die reden ontslagen kan worden. Hij adviseerde mij om dit niet over me heen te laten gaan. Ik zal dit dan ook aanvechten. De huisarts staat in ieder geval achter me. Julia bedankt voor je reactie.

Ook ik heb in hetzelfde schuitje gezeten.
Tja, je kan inderdaad niet ontslagen worden.
Maar daar verzinnen ze meestal wel wat op!
Na een jaar treiteren en afkoopsommen aanbieden heb ik ze hun zin gegeven. Je redt het als 'gezond' persoon al bijna niet!
Wat ik wil zeggen: bedenk goed of het je allemaal waard is, het is een lang en zwaar gevecht!
Monique, heel veel sterkte.

Jolanda, kun je je emailadres sturen? Ik ben benieuwd wat mij dan nog allemaal te wachten staat de komende tijd.
Alvast bedankt.

Hai Monique,
Als je het niet erg vindt doe ik het liever even zo.
Mijn baan werd me onmogelijk gemaakt door mijn chef en baas. Ik werkte bijvoorbeeld al járen van 7.00 uur tot 15.30 uur, dit werd als eerste 'aangepakt'. Meestal werkte ik nog een kwartier langer door om mijn werk af te maken, in deze tijd kwam mijn chef nog met extra werk aanzetten wat ineens nog moést gebeuren, terwijl mijn collega's in hun neus zaten te peuteren.
Iemand op vakantie? Ik kreeg de volledige werkzaamheden van die persoon erbij.
Overleg op een andere afdeling? Ik moest invallen, terwijl ik tot ver over mijn oren in het werk zat. En dan maar zeuren dat mijn eigen werkzaamheden nog niet af waren, terwijl ik ondertussen constant van 7.00 uur tot 17.00 uur (en later) aan het werk was.
De 'klachten' werden niet besproken, maar gelijk op schrift gezet met kopietjes naar andere leidinggevenden en personeelszaken.
Ik heb één en ander besproken met de bedrijfsarts die me vertelde dat dit véél vaker in dit bedrijf gebeurde. Nee, volgens hem lag het niet aan mij, waren het géén waanideeën. Gewoon de 'normale' gang van zaken als ze iemand wilden maar niet kónden ontslaan.
Iemand dus overstelpen met werk, alles gelijk op schrift zetten zodat dit in je dossier komt, en wekelijks een functioneringsgesprek waarin een afkoopsom genoemd wordt en waarin gedreigd wordt met ontslag.
Ik heb dit bijna een jaar 'volgehouden'.
Nog steeds konden ze me niet ontslaan, maar ik was helemaal op. Jankend van en naar werk. Dus heb ik een afkoopsom geaccepteerd.
Alle collega's wisten van de situatie, maar waren bang voor hun eigen baan.
Ik was te 'gevaarlijk' in de zin dat ik me makkelijk met gegronde reden in de ziektewet zou kunnen storten. Tja, ik gebruikte immers anti-depressiva.
Dit gedonder begon trouwens pas nadat ik mijn chef in 'vertrouwen' had genomen over mijn medicijn-gebruik.
Ik slikte toen al een jaar Seroxat en kreeg nooit commentaar op mijn werk.
Dit alles is bevestigd door de bedrijfsarts, die me van begin tot einde gesteund heeft. Alles stond namelijk keurig in m'n personeels-dossier.

Als ik je 1 raad mag geven:
Je wint het nooit, probeer een andere baan te zoeken die je energie wél waard is.

Ik ben hierdoor in de wao terecht gekomen.
Was al voor 5 jaar afgekeurd en inmiddels ben ik afgelopen juli weer voor 5 jaar afgekeurd, zonder pardon hoor.
Ontslagen kunnen ze je nooit niet, maar denk dat je dan wel via bedrijfsarts in de wao komt.
Groetjes
Irma