Radar

Eind juli dit jaar werd 1 van mijn honden (10 jaar oud) op een zaterdag niet lekker ze had erge pijn in haar onderbuik.
Omdat ze een bikkel is wist ik dat het serieus was en ben ik naar mijn vaste DA gegaan.
Die heeft haar losjes onderzocht en haar een naar ik vermoed pijnstiller gegeven.
De volgende dag ging het ook nog goed maar maandag kreeg ze weer pijn, ik heb toen zelf een afspraak gemaakt om een foto van haar onderbuik te laten maken dat is de middag daarop gebeurd.
Daaruit kwam dat ze een vergrote milt met vocht eromheen had.
Er is toen een afspraak gemaakt om haar de volgende ochtend te opereren met de afspraak als het erge foute boel is laat haar dan inslapen, die dag heeft ze geen pijnstilling gekregen dus ik kan mij voorstellen dat ze erg veel pijn moet hebben gehad.
Na de operatie die erg moeizaam verliep vertelden ze dat er erg veel vloeistof in haar buik zat en dat er ook wat uitzaaiingen in het buikvlies zaten maar niet veel en dat de tijd het zou leren maar dat ik een erg zieke hond mee naar huis zou krijgen en dat het dus nog alle kanten op kon gaan.
Helaas heb ik haar alsnog de volgende dag in moeten laten slapen omdat ze ingestort was door shock en bloedverlies.

Nu heb zo'n nare smaak in mijn mond en voel me zo schuldig, 1 omdat ze die ene dag geen pijnstilling heeft gehad en 2 dat ik niet meteen heb geëist dat ze diezelfde dag nog geopereerd moest worden dan had ze veel meer kans gehad volgens mij. 2 Andere dierenartsen niet verbonden aan mijn eigen DA zouden meteen geopereerd hebben en beiden zouden die zaterdag waarschijnlijk al een foto gemaakt hebben.

Wat kan ik nog doen?

ik wil je ten eerste sterkte wensen met het verlies van je hond.

denk dat je je niet schuldig hoeft te voelen wat ik hier van je lees dat je zegt er waren uitzaaiingen dan had ook eerder opereren geen zin gehad , dit soort dingen zijn altijd heel moeilijk je blijft je afvragen of je nog meer had kennen doen en ik denk het niet.

misschien ter geruststelling nog eens een gesprek met die DA aangaan.

hallo,
het spijt me van je hond. deze dingen zijn altijd moeilijk. ook omdat je hond niet zelf aan kan geven hoe en wat. ik denk niet dat je nog wat kan doen. ik heb iets soortgelijks gehad bij mijn poes. ik houd me voor dat ze nu in elk geval niet (meer) lijdt. veel sterkte.

enorm naar voor je om mee te maken. Was het een miltverwijdering? want dat is idd een zware operatie. Ik zou mijn twijfels met de dierenarts bespreken die de behandeling heeft gedaan. Uit ervaring weet ik dat dit ook goed is voor verwerking en misschien kan hij/zij er dan ook beter op ingaan waarom de behandeling zo gedaan is. Sterkte!