Radar

Dit bericht is om iedereen te vertellen dat afbouwen met paroxetine ook goed kan gaan!!!!

Ik ben nu inmiddels ruim een week zonder paroxetine en ik voel me prima.
Ik ben wel rustig met het afbouwen bezig geweest.
Ik kreeg de pillen i.v.m. PTSS en angst/paniekaanvallen.
Ik heb toen een half jaar 20 mg geslikt.
Toen ben ik 2 maanden naar 10 mg gegaan en ruim een maand naar 5 mg.
Je merkt natuurlijk lichamelijk en geestelijk wel even verschil, maar geloof me, wees sterk, want ik voel me nu zonder ook echt goed!!!
De klachten die voornamelijk had waren rusteloosheid, zweten, stemmingswisselingen, hoofdpijn, soms een afwezig gevoel en nog een paar kleine dingen.
Mocht je hulp, tips of een luisterend oor willen, dan reageer maar!

Maar echt waar..... Afbouwen met paroxetine is echt mogelijk!!!!!

Liefs Nancy

Ik ben na 10 jaar slikken in 2 weken gestopt, voel me nog steeds prima.

hoi Nancy,

heel goed van je dat je aan het afbouwen bent.
ik zelf ben nu ook begonnen met afbouwen. eerst 4 dagen 10mg en dan 4 dagen 5mg paroxetine.

ben wel angstig voor dit traject, ondanks dat ik bij een vorige keer ook totaal geen afkickverschijnselen had. waarom houd je geest je toch zo voor de gek, terwijl je weet dat het ook gewoon goed kan gaan.....????

als je nog tips of ervaringen wil delen, ik hoor het graag

gr

Ik ben 2 weken geleden gestopt, gebruikte 20 mg per dag. Ben eerst een week om de dag gaan slikken, en daarna nog 2 x om de 3 dagen, en toen helemaal gestopt. Er ging een wereld voor mij open. Heb er 1,5 jaar aan gezeten, en ben het grootste deel van dat jaar gewoon kwijt.
het was net of ik een wolk om mij heen had, niets interesseerde mij meer. Nu ik ben gestopt is die wolk opgelost. Ik ben weer actief, vrolijk, geïnteresseerd in dingen, en vergeet ook niet meer zo veel.
Ik had gigantische pijn bij het opstaan, in mijn spieren en gewrichten, dat werd van kwaad tot erger. Kreeg daar dyclofinac voor, maar dat mag je niet slikken met paroxetine. Toen vond ik ergens een artikel dat die pijnen een bijverschijnsel kunnen zijn van de paroxetine.

Nu ik er helemaal van af ben, zijn de pijnen ook weg en heb de dyclofinac ook niet meer nodig.

Als ik dit van te voren had geweten, had ik dat spul nooit geslikt. Door de pijnen ben ik een aantal keren gevallen, heb in het ziekenhuis gelegen, tot 2 x toe met uitdrogingsverschijnselen. Ben aan mijn knie geopereerd, heb een prothese (had niets met de paroxetine te maken) maar bleef wel vallen. Was net of mijn spieren mij niet meer konden dragen. Heb in mijn andere knie mijn meniscus door zo'n valpartij beschadigd, en heb nog een keer daarvoor in het ziekenhuis gelegen.

En ik maar mijn knieen de schuld geven.

Afbouwen was een makkie, juist omdat ik me zoveel beter ging voelen toen ik het niet meer slikte. Ben weer zeker op de benen, oorsuizingen zijn weg, heb weer normale honger en leef niet meer in een eigen aphatisch wereld. Voor mijn omgeving was ik een drama, trok me helemaal terug van mijn omgeving.

Na 10 jaar paroxetine gebruik (dagdosis 20 mg) heb ik in augustus besloten af te bouwen. Mijn voornaamste klacht is altijd geweest extreme vermoeidheid. Dat is maar ten dele verbeterd, vandaar dat ik vond dat ik maar eens zonder moest proberen. Wel angstig dat het terugkeert, maar ik ben ook niet helemaal zeker of toen de juiste diagnose is gesteld. Burn out bestond volgens de psychiater niet, dus dan maar een depressie. (haha...depressief heb ik me nooit gevoeld......maar wel extreem moe, zodat ik bijna niets meer kon) Maar goed, ik ben nu aan het afbouwen en zit momenteel op 10 mg. Van 20 naar 15 mg ging eigenlijk zonder problemen. Wel moet ik zeggen dat ik zeeeer langzaam afbouw. Maximaal 1 x in de 6 weken een vermindering van 10 procent van de vorige dosis. Toen ik op 15 mg zat las ik op een site de ervaringen van iemand die The Road Back (TRB) formule volgde en daar ben ik me in gaan verdiepen. Boek gedownload en supplementen besteld en zo zit ik momenteel op 10 mg zonder veel problemen. 1x voelde ik wat onrust opkomen en begon ik slechter in te slapen, maar door het supplement Relax Night was dat snel weer over. Ik ga nu naar 9 mg. En hoop ergens in de zomer ervan af te zijn. Als het langer duurt is het ook niet erg! Langzaam is hier het sleutelwoord!

Hallo.
Ik ben op dit moment aan het afbouwen van paroxetine 15 mg. Na 15 jaar dit te hebben geslikt ben ik nu op een punt in mijn leven dat ik graag kinderen wil. Na eerdere pogingen waarbij dit niet is gelukt. Waarbij het voor mij duidelijk is dat ik er eerder nooit sterk genoeg voor ben geweest. Het allerbelangrijkste is dat je er aan toe bent. Dat je er 100 procent achter staat.
De eerste 5 mg gingen best makkelijk. Ik begon met 1 dag in de week 10 mg. Toen 2 dgn in de week. Zo tot ik 7 dagen 10 mg slikte. Daarna begon het lastiger te worden. Meer bijwerkingen. Ik kreeg de tip om vloeibaar te gaan slikten. Omdat het afbouwen dan in kleinere stapjes kon. Het heeft een maand of 3 geduurd voor ik had uitgevogeld welk tempo het best voor mij werkt. Ook leef ik per week. Of per dag. Voel ik dat het niet gaat dan neem ik een stapje terug.
Nu bouw ik af per 3 weken. Vanaf vandaag zit ik op 5 mg. . Maandag neem ik een kwart minder. Volgende week ook een kwart minder en 1 week rust. Zodat mijn lichaam kan wennen aan de afbouw. Dit ritme werkt voor mij prima. In totaal zal ik een jaar erover doen om de 15 mg af te bouwen. Maar het gaat me lukken. Dat had ik nooit eerder gedacht!
Succes

Ik slik al een tijdje paroxetine ivm paniekstoornis. Ik slik 50MG per dag. Het gaat nu al een stuk beter maar ben nog lang niet zover dat ik mag gaan afbouwen helaas. Fijn goede ervaringen te lezen want zie er best tegenop om straks af te gaan bouwen

Hoi pareltje.
Ik hoop dat jou tijd ook komt. Al ben ik er nu wel over uit dat als het leven zonder medicijnen niet leuk is dan maar een leven met medicijnen! So what? Het belangrijkste is dat je plezier hebt in het leven. Ik heb dat heel lang niet kunnen accepteren. Maar het is geen ramp!!
Succes met alles

Linds84 schreef:Hoi pareltje.
Ik hoop dat jou tijd ook komt. Al ben ik er nu wel over uit dat als het leven zonder medicijnen niet leuk is dan maar een leven met medicijnen! So what? Het belangrijkste is dat je plezier hebt in het leven. Ik heb dat heel lang niet kunnen accepteren. Maar het is geen ramp!!
Succes met alles

Je heb ook helemaal gelijk hoor. Ik moet zeggen dat ik ook weinig bijwerkingen heb dus het is wel te doen. het is meer alleen soms schaamte dat ik dit slik, en angst dat je er nooit vanaf komt