Radar

Graag zou ik in kontakt komen met mensen die ook nog steeds aan het procederen zijn met Dexia (legio lease, winst verdriedubbelaar en/of capital effect).
Heb het gevoel dat dit eindeloos lang duurt.

Ja ook wij zijn nog steeds aan het procederen tenminste dat zegt leaseproces.
Wij hebben wel een bedrag teruggestort gekregen maar dexia ging binnen de termijn in hoger beroep.

Ook wij zijn nog steeds bezig om ons geld terug te krijgen via Leaseproces. Dit loopt al vanaf 2005 en je hoort eigenlijk alleen maar iets van Leaseproces als je net met vakantie bent. Wij hebben een vliegwiel-product aangeschaft destijds via Aegon.
Ik heb het gevoel dat Leaseproces gewoon lekker een graantje heeft meegepikt toen zich de mogelijkheid voordeed. Want ondanks een 'no cure - no pay' constructie hebben we € 300,00 betaald voor eigenlijk helemaal .... niets. Uiteindelijk zijn we nu 6 jaar verder en wachten we nog steeds op een proces. Ik geloof dat ik m'n adem maar niet meer langer inhoudt in afwachting op dat 'proces'.

@Truisch,
De hoger beroepsprocedure bij het Gerechtshof in uw zaak zal wellicht op de slaaprol staan of helemaal van de rol zijn afgehaald. Te hopen is dat de juristen/advocaten van Leaseproces hun processtrategie helemaal opnieuw aan het opbouwen zijn, want de methode van procederen tot nu toe is alleen voor de zg. eegaleaseclaims en voor claims voor de zg. minima succesvol gebleken. Men dient de constructie en werking van de producten zelf aan de kaak te stellen, niet alleen de brochure.

Eén troost, de wettelijke vertragingsrente tikt door en die zal wellicht hoger zijn dan u op uw spaarrekening aan rentevergoeding ontvangt.

Hallo Peewee, ik heb een vraag, dexia is in hoger beroep gegaan tegen mij en nu staat dit geparkeerd op de slaaprol, dus ze hebben nog geen stappen ondernomen verder en pas in september 2012 weet ik of ze nog actie gaan ondernemen tegen mij. Lijkt deze situatie gunstig voor mij of zegt dit verder niks?
Ik vindt het maar een slechte zaak dat ze een eerzame burger zo in onzekerheid laten over de afloop.
Met vriendelijke groet.

@Denmar,
Een civielrechtelijke procedure is een soort kat-en-muisspel tussen de beide tegen elkaar procederende partijen. Op basis van de huidige, uitgeklede zorgplichtjurisprudentie, kan Leaseproces alleen een echt goed resultaat voor u bereiken wanneer Leaseproces een nieuw argument uit de hoge hoed tovert.

Maar ik ken uw casus niet, wellicht was er bij u sprake van een vernietigde overeenkomst door uw echtgenote/echtgenoot en gaat het alleen nog over de vraag of uw partner tijdig heeft vernietigd.

Dat civielrechtelijke rechtszaken lang duren is een feit van algemene bekendheid. Toch geldt hier, beter taktische en strategisch goed procederen dan snel procederen. Vanwege het kat-en muisspel karakter van zo'n rechtszaak.
En zoals gezegd, de wettelijke rente tikt door.

ben al sinds 2006 aan het strijden met hulp van lease-proces,die ik 1000 euro's heb betaald het zogeheten no-cure concept.
inmiddels jaren verder nog steds geen geld;ik weet niet waar het eindigen zou,krijg ook geen geldlening ivm a-notering,en de advocaad van leaseproces zegt dat het nog wel kan duren prrrr....dus mensen kop omhoog en door,terwijl dexia genoeg geld heeft;en zij mij maar 12000 terugbetalen moet,de rechter heeft mij in gelijk gesteld......ja gelijk hebben is 1 maar krijgen is 2
dus gaan we maar door
iwan

Blij dat ik sinds vorig jaar okt er geheel vanaf ben.

Gegokt en verloren. Uiteindelijk heeft me zo'n 8.000 euri gekost maar ken er een paar welke voor stukken hoger het schip zijn ingegaan.

Dure les en nooit maar dan ook nooit meer zal ik iets beleggen met geleend geld.

s6 ermee !

Na de uitspraak van de rechtbank in Amsterdam in 2008, een vergoeding van 60% toegewezen.
Meteen werd hoger beroep aangetekend door Dexia bank. Nu, na 12 jaar uiteindelijk een schikking. Volgens de hof formule waren we niet draagkrachtig genoeg.
Gevolg, de helft van de ontvangen vergoeding terugbetalen!! Hoe ist mogelijk?. Dacht je van de ellende af te zijn, krijg je een dikke terugbetaling voor de kiezen. Al met al hadden we indertijd beter ons verlies kunnen nemen, als we nu bekijken wat voor ellende al deze jaren over ons heen is gekomen. Mooie beloftes en "een goed resultaat", dat zijn de hoopgevende en na nu blijkt, loze woorden. Je wordt er moedeloos van!!
De advocaten worden er alleen maar beter van, aasgieren samen met een bank die door de burger in stand wordt gehouden met grote sommen geld en die niet schroomt om diezelfde burger nog dieper in ellende te storten!

@Bluts,
Maar vergeet vooral de rol van de rechtspraak niet, vooral die van het Gerechtshof Amsterdam. Dat Gerechtshof heeft onder de kennelijk ''bezielende'' leiding van rechter (en voormalig advocaat bij AEGON's advocatenkantoor !) Mr. W. Cortenraad, de zg. Hofmodules verzonnen. En u weet vast nog wel dat AEGON in de jaren 1996-2000 de eigenaar van Legio-Lease/Bank Labouchere was.
Hoog tijd voor een onafhankelijk onderzoek naar de rol van de rechtspraak in de aandelenlease-affaire !

Beste Juwita,
dat verhaal is mij ook bekend. In eerste instantie werd D veroordeeld wegens het niet nakomen van hun zorgplicht. De rechtbank vonniste volgen categorieën.
Dat pakte toentertijd redelijk uit met 60% vergoeding. Daar hebben de advocaten van D. zich over beraden en hebben hoger beroep aangetekend. Daar kwam ineens de draagkracht om de hoek, de schuld werd eigenlijk bij de gedupeerde gelegd, de omgekeerde wereld.
Een onafhankelijk onderzoek is hoog nodig, alleen wie durft dat op te starten? Bovendien staat in de begeleidende brief: dat er afgezien wordt van verdere ontwikkelingen en procedures en of schade claims. Dus als de onafhankelijke commissie ons en vele anderen in het gelijk stelt, schieten we daar uiteindelijk niets mee op.
Wat is wijsheid in deze??

Beste Bluts,

Heeft Radar dat ook niet bevreemd, de omkering van de schuld met de hulp van die belachelijke hofmodules. Ik heb er nooit wat over gehoord. In mijn optiek kun je nl. niet zomaar discrimineren op grond van inkomen en/of opleiding bij een schadeloosstelling of schikking. Deze regeling is net zo bizar als de Duisenbergregeling die zomaar door mijn heer Duisenberg aan de rand van zijn zwembad uit de duim gezogen is.

@Hamel,
Ach kennelijk was voor Tros Radar alleen tussen 2003 en 2009 interessant om aan de aandelenlease-affaire aandacht te schenken. Maar het venijn zit hem in de staart. Maar ik ben het met je eens, die Hofmodules en meer in algemene zin de rechterlijke afdoening van de aandelenlease-affaire verdient zeer kritische aandacht. Voor de redactie van Tros Radar is het misschien interessant om te weten dat niet alleen gedupeerden terecht boos zijn over de rechtspraak, maar dat ook een aantal hoogleraren kritische kanttekeningen hebben geplaatst bij een en ander. In de juridische vakbladen kwam ik kritische kanttekeningen tegen van o.a Prof. Valk, Prof. van den Boom, Prof Du Perron en Prof. Huls.
Helaas is de kritiek van hoogleraren vaak wat omfloerst, want ze willen een latere een benoeming in de Hoge Raad niet in gevaar brengen. Een plaatsje in de Hoge Raad is kennelijk het hoogst bereikbare/streefbare doel in het juristenwalhalla.

Het volgende is toch niet omfloerst te noemen:

Na een vrijwel oorverdovende stilte vanuit juridisch wetenschappelijke kring gedurende de eerste maanden na de arresten van de Hoge Raad van juni 2009, lijkt er nu steeds meer kritiek los te komen op onderdelen van de Hoge Raad uitspraken.

In een boekbijdrage onder de kop ''De Hoge Raad van onderen'' haalde Prof. Mr. Nick Huls onlangs fel uit naar de plv. P-G De Vries Lentsch Kostense die in het advies aan de Hoge Raad de toepasselijkheid van de Wck op aandelenlease had afgewezen en de (laffe) navolging door de Hoge Raad van dit advies. Overigens een beetje eenzijdige kritiek van Huls, want de argumenten voor niet-toepasselijkheid zijn een (eerder) verzinsel uit de koker van het Hof Amsterdam en over deze ''verzinner'' rept Huls niet. Dit even terzijde. Hieronder een citaat uit dit boekhoofdstuk:

Doorgedraaid formalisme
De uitkomst van de Dexia-procedure is deels toe te schrijven aan het autopoietische krarakter van het recht: juristen schrijven voor juristen zonder te letten op de maatschappelijke effecten. Formalistische wetgevingsjuristen van EZ wilden niet volstaan met een simpele definitie van krediet, maar voegden ''voor de zekerheid'' oude definities toe, die door slimme advocaten geconstrueerd werden tot een ''gat in de wet''. Sommige rechters volgens hen hierin, evenals de plv. Procureur-Generaal en de civiele kamer van de Hoge Raad sluit zich hierbij aan. Hiermee is de kous in juridische zin af, ook al zit de Hoge Raad er in juridische zin volkomen naast.(.......) Op het gebied van de Wck is de Hoge Raad niet deskundig(........)
Er is in de Dexia-zaak bepaald geen sprake geweest van Legitimation durch Verfahren. Het arrest roept vragen op waar het closure had moeten bieden. De manier waarop de rechterlijke macht de legioleaseproblematiek heeft aangepakt, is een schoolvoorbeeld hoe het niet moet (.....). De rechterlijke macht was totaal niet in staat deze massaclaim te managen.
Tegen deze achtergrond zal de Hoge Raad wel zijn teruggedeinsd voor de consequenties waartoe toepasselijkheid van de Wck zou hebben geleid: nietigheid en teruggave van de geleende som; strafbaar feit, enz. De raadsheren zullen bevreesd zijn geweest voor nieuwe stromen van rechtsgedingen
Maar vanuit rechtstatelijk en maatschappelijk perspectief heeft de Dexia-zaak een treurig rijtje opgeleverd van falende overheidsinstellingen: een vergunning verlenende overheid (EZ) die niet meer geinteresseerd is in consumentenbescherming, een onbevoegde Minister van Financien die in de Tweede Kamer juridisch onhoudbare uitspraken doet en toezichthouders (DNB en AFM) die wel deskundig zijn, maar de andere kant opkeken en pas gingen waarschuwen toen het te laat was. En dan nu als laatste in de rij de hoogste rechter die een gat in de wet constateert dat er niet was, maar waardoor Dexia wel kon ontsnappen

In een recent artikel in het juridisch vaktijdschrift Ars Aequi van maart 2010 komen ook de hoogleraren Van Boom en Lindenbergh met flinke kritiek op de invulling van de zorgplicht door de Hoge Raad. Letterlijk schrijven zij:

De redenering dat de rente en aflossing geheel voor rekening van de draagkrachtige afnemer moet blijven, omdat deze ''geheel kan worden toegeschreven'' aan de omstandigheid dat de afnemer had moeten weten dat hij met geleend geld belegde, overtuigt niet. De Hoge Raad concentreert zich blijkbaar op het niet-causaal zijn van de verzaking van de onderzoeksplicht voor het aangaan van de overeenkomst. Als de aanbieder de draagkracht van de afnemer had onderzocht wat betreft rente en aflossingen, en zou hebben vastgesteld dat de afnemer die lasten inderdaad kon dragen, dan behoefde de aanbieder wat dat betref niet negatief te adviseren. Maar dat betekent niet dat rente en aflossingen dan geheel zijn toe te schrijven aan de beslissing van de afnemer om te contracteren. Er is namelijk ook nog de waarschuwingsplicht(.....)
Een afnemer die genoeg middelen had om rente en aflossingen te dragen en die bewijst dat de aanbieder is tekortgeschoten in de onderzoeksplicht en de waarschuwingsplicht, die ook condicio sine qua non verband aantoont tussen verzaking van beide plichten en het aangaan van de overeenkomst, krijgt dus niets van zijn ingelegde geld en betaalde rente terug, terwijl wel vaststaat dat de verzaking van die zorgplichten mede oorzakelijk is geweest voor het ontstaan van de schade. Het lijkt erop dat hier de draagkracht van de afnemer wordt gehanteerd als factor voor de verdeling van de pijn, met als gevolg dat de waarschuwingsplicht in dit opzicht tandeloos wordt. Waarom moet de draagkrachtige afnemer hier meer op de blaren zitten dan de niet-draagkrachtige?. Met inzicht in de eigen situatie of de mate van verantwoordelijkheid voor het aangaan van de overeenkomst heeft dit niet noodzakelijkerwijs van doen. De Hoge Raad maakt geen onderscheid tussen hoog- en laagopgeleide afnemers. Dat is wel begrijpelijk vanuit de gedachte dat het al moeilijk genoeg is om de vele duizenden nog openstaande effectendossiers af te wikkelen, maar een bevredigende grondslag voor deze ''toedeling van pijn'', in plaats van ''verdeling van pijn'' biedt het niet

Eerder had A.C.W. Pijls (Maandblad voor Vermogensrecht; 2009/10 blz 262) de uiterst zwakke argumentatie van de Hoge Raad al bekritiseerd. Pijls stelt:

''Te meer daar de geschonden rechtsnorm ertoe strekt te beschermen tegen lichtvaardigheid of gebrek aan inzicht, zie ik niet in hoe de causaliteitsafweging (eventueel in combinatie met toepassing van de billijkheidscorrectie) zodanig in het voordeel van de Bank kan uitpakken, dat vergoeding van rente en aflossing tot nul wordt gereduceerd. De redenering van de Hoge Raad dat deze schadeposten ''geheel...(kunnen: toevoeging ACWP) worden toegeschreven aan de omstandigheid dat, naar de belegger wist of moest weten, met geleend geld is belegd'' overtuigt niet, aangezien dit evenzeer geldt voor de welgestelde beleggers''

Geheel los van de vorenstaande kritiek van deze wetenschappers op de arresten van de Hoge Raad van juni 2009, komt uit deze wetenschappelijke bijdragen nog de uiterst onverkwikkelijke beerputgeur naar boven drijven van een Hoge Raad en lagere rechtspraak die zich bij de aandelenleaserechtszaken voornamelijk door één gedachte hebben laten leiden:
HELP, DEZE MASSACLAIM MOETEN WE SNEL IN DE KIEM SMOREN (lees: het juridisch moeras inwerken !).

Met zuivere rechtspraak heeft die aanpak door de rechterlijke ''macht'' uiteraard weinig van doen. Met verborgen agenda's zoveel te meer ! Een maatschappelijke schandvlek van de ergste soort !

Ik ben er ook nog mee bezig, van de week contact gehad met leasproces, ze belde mij, voor aanvullende vragen, en om toch ook bankafschriften van 2001 toe te sturen. Prima.
Voor zover ik uit het gesprek begreep worden de stukken over 2weken voorgelegd. ik neem aan dat het letterlijk zo als het is voorleggen en dan word het daarna in behandeling genomen.
Ik zie verder wel hoe het gaat, ik heb er geen verstand van. Mijn vader zei destijds al dat het wel een rechtzaak van 10 jaar kon worden en daar zitten we nu wel tegen aan.

Na een jarenlange strijd heb ik inmiddels het aandelenleasedrama met een goed resultaat kunnen afsluiten (eega-zaak met vernietiging na drie jaar). Ik heb de indruk dat met name mijn onderbouwing tot het goede resultaat heeft geleid.
In meer algemene zin zijn in het Beheersverslag 2011 van Dexia, onder de kop Juridische risico's, de volgende passages te vinden:
Op 31 december 2011 was de Vennootschap nog altijd betrokken in ongeveer 1.400 burgerlijke rechtszaken (ten opzichte van 2.000 eind 2010). Het overgrote deel van deze zaken is echter opgeschort. De meeste klanten in procedure (en met name die klanten met klachten over schending van de zorgplicht) hebben in 2011 een aanbod ontvangen tot minnelijke schikking op basis van de Rechtspraak. Het aantal procederende klanten zal in 2012 verder sterk afnemen wegens de te verwachten minnelijke schikkingen na arresten van de Hoge Raad en van het hof van beroep van Amsterdam. De procedures met betrekking tot de "toestemming van de echtgeno(o)t(e)"gaan door gelet op de uiteenlopende interpretaties.
Met betrekking tot (het ontbreken van) de toestemming van de echtgeno(o)t(e) bij het afsluiten van leasecontracten is voorts nog het volgende vermeld:
Op 27 februari 2012 oordeelde de Hoge Raad in een cassatieberoep dat de kennis van het contract kan worden vermoed indien de betalingen in het kader van dat contract gebeuren vanaf een gemeenschappelijke rekening van de echtgenoten of partners. In tegenstelling tot de uitpsraak van het hof van beroep van Amsterdam, oordeelde de Hoge Raad echter ook dat echtgenoten of partners nog altijd het recht hebben om voor de rechtbank (te trachten) te bewijzen dat ze geen weet hebben van het bestaan van een dergelijk contract. Dit laatste lijkt mij zeer terecht want Dexia kan in feite helemaal niets bewijzen. Tot slot vermeld Dexia nog in het beheersverslag 2011 dat inmiddels "meer dan 3.200 gevallen werden afgerond via een minnelijke schikking met de Vennootschap of de beëindiging van de rechtszaken en dat eind 2011 nog steeds negen zaken met betrekking tot effectenlease in behandeling bij het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening (KiFiD) waren."

@Alert,
Het relatief geringe aantal rechtzaken dat Dexia noemt, versterkt mijn vermoeden dat vele honderden Dexia gedupeerden kennelijk hun claim momenteel laten verjaren.
Het kan natuurlijk dat letterlijke alle destijds geopt-oute claims in handen zijn gesteld van advocaten en dat die de verjaringstermijnen bewaken, maar ik vrees toch dat er ook talloze claims zijn die dezer dagen verjaren indien er geen stuitingsbriefje wordt verzonden aan Dexia.

Op de vraag die juwita op 8 november 2011 stelde in de topic Uitspraken Kifid

Ik vraag mij af of aandelenleasegedupeerden nog met nieuwe klachtprocedures terecht kunnen bij het KIFID. Het is het onderzoeken waard !

Hierbij het antwoord besloten in de Beheersverslagen 2011 en 2010:

Eind 2011 waren er nog steeds negen zaken met betrekking tot effectenlease in behandeling bij het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening (KiFiD)

Beheersverslag 2010

Aan het einde van 2010 waren drie zaken rond effectenlease in behandeling bij het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening (KiFiD)

Uithet jaarverslag van Dexia over 2011 is o.a.het volgende af te leiden. Naar de situatie van 1 augustus 2007 hebben 19.000 klanten te kennen gegeven niet met de Duisenbergregeling in te stemmen en hebben hiervoor een zogenaamde "opt-out verklaring" ingediend. Een rekensom leert het volgende: Na 3200 schikkingen en 1400 afgewikkelde rechtzaken resteren dus nog 14.400 Dexia-klanten die ofwel een rechtzaak kunnen beginnen (of reeds zijn gestart) ofwel een schikking met Dexia kunnen treffen. Het is duidelijk dat Dexia (en ook Leaseproces als grootste belangenbehartiger) op het laatste afkoersen. Ik denk ook dat van nieuwe Dexia-rechtzaken weinig nieuws is te verwachten (het gaat toch om de persoonlijke omstandigheden/laag inkomen en helaas niet meer om het ondeugdelijke karakter van de leaseproducten). Een uitzondering zijn de eega-zaken waar duidelijk wel goede resultaten zijn te behalen (zowel in rechtzaken als bij schikkingen).
De volgende recente uitspraak is hiervan een goed voorbeeld:
http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BW2062
Dexia heeft naar de situatie per 31dec2011 nog een "reservepotje" voor claims van € 115 mln. Dit bedrag wordt aangehouden in de vorm van een getroffen voorziening in de jaarrekening. Het lijkt mij aan de magere kant (ca. € 8.000 per geval).

Op 11 mei j.l. is er een uitspraak gepubliceerd die ook handelde over het Eegalease gebeuren. In dit geval is de zaak aangehouden om eiser in de gelegenheid te stellen om tegenbewijs te leveren dat met het bestaan van leaseovereenkomst II bekend is geworden meer dan drie jaar voordat zij heeft gepoogd deze te vernietigen.
De link naar deze uitspraak is:

http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BW5563

Wat mij al een aantal jaren bevreemd is dat Dexia steeds maar de zaak weet te vertragen en soms met succes het argument hanteert dat de betaling heeft plaats gevonden van een 'en/of rekening' en daardoor dus bij de betreffende eega wetenschap was van het bestaan van de leaseovereenkomst.
In art 1:88 BW lid 3 staat het volgende vermeld;

"3. De toestemming moet schriftelijk of langs elektronische weg worden verleend, indien de wet voor het verrichten van de rechtshandeling een vorm voorschrijft."

Doordat er bij het aangaan van de overeeenkomst nooit een handtekening van de betreffende partner is gevraagd en is gegeven, kan in mijn opinie het gesteggel van Dexia met als argument de 'en/of rekening' en dus wetenschap van de overeenkomst als absoluut niet relevant worden beschouwd en als het ware obstructie van de rechtsgang wordt gepleegd.