hoi manondoris..
ik ben een paar jaar geleden ineens zo angstig en paniekerig geworden en durfde zelfs mijn huis niet meer uit om boodschappen te gaan doen.
ik huilde veel omdat ik me gewoon geen raad wist.
toen ben ik bij een psycholoog terecht gekomen en zowel de psycholoog als de huisarts wilde dat ik citolapram ging nemen,maar wat heb ik dat toen afgehouden zeg..
maar op een gegeven moment was ik gewoon mezelf niet meer en vond aan het hele leven niks meer aan..
nou...toen toch maat begonnen met citolapram,mennnnnnnnnnn na zo`n 4 weken ging er een heel nieuwe wereld voor me open,ik durfde alles weer en was weer vrolijk
dus ik heb er nooit geen spijt van gehad dat ik er aan begonnen was,totdat mijn neuroloog mij wilde laten stoppen omdat ik dan betere medicijnen voor mijn migraine aanvallen kon nemen..
dat is de grootste fout geweest die ik ooit gemaakt heb...ik ben heel langzaam afgebouwd en heb daar 4 maanden over gedaan,elke keer een beetje minder genomen en eind januari was ik klaar en voelde me best goed moet ik zeggen en ik was ook trots op mezelf..
in februari kreeg ik 2 keer een zware luchtweginfectie en heb 2 kuren antibiotica ingenomen en ineens was ik weer terug bij af...
begon weer angstig te worden,dacht dat ik van alles mankeerde,kreeg paniekaanvallen ..
weer helemaal door de medische molen gegaan en alles bleek goed te zijn,ik had geen enge ziektes waar ik zo bang voor was,mijn bloed is goed etc:
maar ik blijf me ellendig voelen en heb daarom besloten met de huisarts om weer te beginnen met de citolapram, en ik kan niet wachten totdat ik me weer beter ga voelen..
ik heb wel last van de bijwerkingen die je hebt als je begint met een a.d,maar die kun je wat minderen door oxazepam te nemen..
maar ik kan je nu alvast zeggen,dat ik nooit meer zal stoppen met die a.d want ik voel me als ik ze gebruik weer een normaal mens...
en zowel de huisarts als de psycholoog zeggen dat je ze gerust voor de rest van je leven mag blijven gebruiken,dus waarom zou ik dan nog stoppen,
ik leef nu en over jaren zie ik wel weer verder..
ik kan me indenken dat jouw vriend zich dood ongelukkig voelt,dat had ik jaren terug ook en nu soms weer en dat wil ik echt niet meer meemaken..
wel vreemd dat de huisarts van jouw vriend er niet aan wil...
als ik jouw vriend was ging ik toch eens terug naar die huisarts en anders even een afspraak maken bij de psycholoog, want zo heeft hij ook geen leven
ik wens jullie heel veel succes hoor..
liefs wikky