Starheid van Rabobank frustreert fraudeopsporing
Geplaatst: 17 mei 2011 20:07
Mijn Rabobak-pinpas werd op zaterdag 23 april uit de Ontmoetingskerk in Lelystad gestolen, en daarna door de crimineel die hem gestolen had geblokkeerd. Ik ging dus op bezoek bij mijn bank, de Rabobank bij het centraal station. Daar kreeg ik te horen dat mijn pinpas geblokkeerd was doordat er drie keer getracht was te pinnen met een foutieve pincode. Waar dit delict had plaatsgevonden weigerde de Rabobank mij te vertellen. ‘Uit privacy overwegingen.’
Nog dezelfde dag ging ik naar het politiebureau. Daar vroeg een agente, Jeanette de Bondt genaamd, ‘Van welke bank is de pinautomaat waar dit delict plaatsvond?’ Daar had ik geen antwoord op. De Rabobank had immers zojuist geweigerd dat te vertellen. Hierop reageerde de dienstdoende ambtenaar geërgerd. ‘Als we niet weten bij welke bank de pinpas geblokkeerd is, dan wordt onderzoek naar deze zaak lastig.’
Verbaasd keek ik de agente aan. Vriendelijk legde ik haar uit dat ik expliciet om die informatie gevraagd had bij de Rabobank, en dat ze mij geweigerd hadden die informatie te verstrekken. De politiemedewerkster zuchtte diep, en klaagde over de bureaucratische houding van banken. Ze zei ’doordat banken niet direct vertellen waar pinpassen worden geblokkeerd, loopt onderzoek vaak in het honderd.’
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, waardoor ik vroeg hoe dat mogelijk was. De Bondt vertelde: ‘Doordat jouw bank niet gelijk vertelt bij welke pinautomaat je pinpas geblokkeerd is, moeten wij eerste schriftelijk aan de fraudedienst van jouw bank vragen van welke bank de pinautomaat is waar het delict plaatsvond. Vaak duurt het lang voordat wij reactie krijgen op zo’n vraag. Als een reactie er na twee weken eindelijk is, moeten we daarna nog een aanvraag indienen bij de bank die de desbetreffende pinautomaat beheert. Tegen de tijd dat we daar een reactie op krijgen, zijn de beveiligingsbeelden bij de pinautomaat in kwestie gewist.’
Vol verwondering vertrok ik van het politiebureau richting de Rabobank. Nogmaals ging ik proberen om te achterhalen waar de ‘nieuwe eigenaar’ van mijn pinpas had geprobeerd te pinnen. Opnieuw kreeg ik te horen dat ‘uit privacy overwegingen er geen gegevens verstrekt werden.’
Daarop vertelde ik het verhaal van de politieagente die mijn aangifte behandelde. Bovendien wees ik de Rabobank-medewerkster erop dat het –mijn- pinpas was waarmee een poging tot diefstal was gepleegd. Als informatie over mijn pas aan mij verstrekt wordt, wiens privacy wordt er dan geschonden? Niet die van mij. De Rabobank-medewerkster reageerde nogal dom op deze argumentatie. ‘Ik heb nu eenmaal geen beter antwoord voor je,’ zei ze.
Mijn vraag is nu; wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? Herkent iemand mijn verhaal?
Ik ben van plan een artikel hierover te schrijven voor de opleiding die ik volg. Informatie over deze houding van banken of soortgelijke verhalen zouden mij erg helpen.
Met vriendelijke groet,
Hildebrand
Ps. In de forumregels staat ‘Belastende beweringen dienen altijd te worden onderbouwd.’ Indien nodig kan ik dit doen. In mijn aangifte staat namelijk het probleem dat ik met de bank had beschreven. Indien hier om gevraagd wordt, ben ik bereid om dit te tonen.
Nog dezelfde dag ging ik naar het politiebureau. Daar vroeg een agente, Jeanette de Bondt genaamd, ‘Van welke bank is de pinautomaat waar dit delict plaatsvond?’ Daar had ik geen antwoord op. De Rabobank had immers zojuist geweigerd dat te vertellen. Hierop reageerde de dienstdoende ambtenaar geërgerd. ‘Als we niet weten bij welke bank de pinpas geblokkeerd is, dan wordt onderzoek naar deze zaak lastig.’
Verbaasd keek ik de agente aan. Vriendelijk legde ik haar uit dat ik expliciet om die informatie gevraagd had bij de Rabobank, en dat ze mij geweigerd hadden die informatie te verstrekken. De politiemedewerkster zuchtte diep, en klaagde over de bureaucratische houding van banken. Ze zei ’doordat banken niet direct vertellen waar pinpassen worden geblokkeerd, loopt onderzoek vaak in het honderd.’
Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, waardoor ik vroeg hoe dat mogelijk was. De Bondt vertelde: ‘Doordat jouw bank niet gelijk vertelt bij welke pinautomaat je pinpas geblokkeerd is, moeten wij eerste schriftelijk aan de fraudedienst van jouw bank vragen van welke bank de pinautomaat is waar het delict plaatsvond. Vaak duurt het lang voordat wij reactie krijgen op zo’n vraag. Als een reactie er na twee weken eindelijk is, moeten we daarna nog een aanvraag indienen bij de bank die de desbetreffende pinautomaat beheert. Tegen de tijd dat we daar een reactie op krijgen, zijn de beveiligingsbeelden bij de pinautomaat in kwestie gewist.’
Vol verwondering vertrok ik van het politiebureau richting de Rabobank. Nogmaals ging ik proberen om te achterhalen waar de ‘nieuwe eigenaar’ van mijn pinpas had geprobeerd te pinnen. Opnieuw kreeg ik te horen dat ‘uit privacy overwegingen er geen gegevens verstrekt werden.’
Daarop vertelde ik het verhaal van de politieagente die mijn aangifte behandelde. Bovendien wees ik de Rabobank-medewerkster erop dat het –mijn- pinpas was waarmee een poging tot diefstal was gepleegd. Als informatie over mijn pas aan mij verstrekt wordt, wiens privacy wordt er dan geschonden? Niet die van mij. De Rabobank-medewerkster reageerde nogal dom op deze argumentatie. ‘Ik heb nu eenmaal geen beter antwoord voor je,’ zei ze.
Mijn vraag is nu; wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? Herkent iemand mijn verhaal?
Ik ben van plan een artikel hierover te schrijven voor de opleiding die ik volg. Informatie over deze houding van banken of soortgelijke verhalen zouden mij erg helpen.
Met vriendelijke groet,
Hildebrand
Ps. In de forumregels staat ‘Belastende beweringen dienen altijd te worden onderbouwd.’ Indien nodig kan ik dit doen. In mijn aangifte staat namelijk het probleem dat ik met de bank had beschreven. Indien hier om gevraagd wordt, ben ik bereid om dit te tonen.
