[ archief ] wie heeft advies

[nico073]

Uit de WAO en er weer in……jammer jammer

In 2001 ben ik als medewerker gaan werken in de Beveiliging, na opdracht overname in dienst gekomen van een andere werkgever..
Ik was sinds 1998 werkzaam op het Asielzoekerscentrum en (mede) verantwoordelijk voor 500 bewoners.
Mijn dagelijkse werkzaamheden bestonden o.a. uit het handhaven van de openbare orde, rust en veiligheid waarborgen, o.a. optreden bij conflicten, EHBO en veelal een luisterend oor voor de problemen van de bewoners. Hiernaast behoorden de receptiediensten zoals sleutelbeheer en administratie, sleutel uitgifte, post registratie en uitgifte, telefoon afhandeling, toegangscontrole, bezoekersregistratie en administratie, etc.

Al met al veel werk voor één persoon. Buiten de kantoortijden was de bezetting twee beveiligingsmedewerkers.
Echter, in mei 2002 kregen wij van onze hoofdbeveiliger te horen dat de bezetting buiten de kantooruren terug ging naar één beveiliger. Dit omdat de opdrachtgever, wilde bezuinigen op de beveiliging.

Ik ben daar toen zo van geschrokken dat ik hier tegen ‘in opstand’ ben gekomen. Ik heb in het verleden dusdanige bedreigingen en calamiteiten meegemaakt, waarin ik alleen stond zonder de ‘rugdekking’ van een collega, dat ik en mijn collega’s, tot het uiterste bereid waren om dit te voorkomen.

Samen met de leden van het gehele team ( uitgezonderd onze leidinggevende) hebben wij de politie, vakbond, arbeidsinspectie en Burgemeester en Wethouders op de hoogte gebracht van deze maatregel.
Hier was onze leiding niet mee eens. Men is toen met een delegatie vanuit het hoofdkantoor gekomen en ook na dit overleg met het gehele team had men ons niet overtuigd dat onze veiligheid bij een éénmans bezetting voldoende gewaarborgd was.
Sterker nog, wij waren nog meer overtuigd dat deze maatregel van de baan moest omdat er geen risico analyse was en opdracht geven dacht dat wij niet met bewoner in aanraking kwamen.
Ik en meerdere teamlede zijn verder gegaan met het mobiliseren van diverse instanties. Het feit dat ook de het eigen personeel achter ons stonden, sterkte ons alleen maar.
Uiteindelijk heeft de Burgemeester van de stad het laatste woord gehad en dit was in ons voordeel.
De maatregel werd niet doorgevoerd!

Dit alles had gevolgen voor mijn.
Allereerst werden wij door de leidinggevende onder druk gezet om de namen van de medewerkers die een gesprek met de Burgemeester gehad zouden hebben, aan hem te melden. De opdrachtgever en het beveiliging bedrijf wilden deze namen weten. Dit hebben wij geweigerd.
Naar overleg van de leidinggevende met de toenmalige ‘Unitmanager’, heb ik een lijstje van alle medewerkers gezien waar bij vier namen de aantekening stond ‘Weg’ of verplaatsen
Mijn naam was er één van.
Schijnbaar moesten de initiatiefnemers die voor hun eigen veiligheid hadden geknokt, gestraft worden.

Ik kreeg al snel medegedeeld dat ik als mobiele surveillant moest gaan werken.
Ik heb contact opgenomen met de Dienstenbond, die onmiddellijk kontakt hebben gezocht met de leiding en bezwaar tegen deze maatregel hebben gemaakt.
Ik ben meerdere malen voor rughernia geopereerd en had dan ook een gedeeltelijke WAO uitkering. Uiteraard was de leiding hiervan op de hoogte. Op advies van de vakbond heb ik mij ziek gemeld met de aantekening dat ik wel bereid was en in staat om mijn werk op het object te hervatten.
Hierop kreeg ik een uitnodiging van ARBONED om op 19 juli op gesprek te komen.
Ik heb in die week daarvoor in het Rijnstate ziekenhuis te Arnhem rugfoto’s laten maken om vast te stellen wat de mogelijke gevolgen zouden kunnen zijn als ik als mobiele surveillant zou gaan werken.
De specialist die de foto’s heeft beoordeeld, raadde mij dit soort werk volledig af Ik zou binnen afzienbare tijd wederom ondragelijke last van mijn handicap gaan krijgen, met alle gevolgen van dien.
Ook de Arbodienst liet na onderzoek aan de leiding weten dat ik met mijn handicap niet geschikt was om als mobiele surveillant te werken.
Direct ernaar werd ik uitgenodigd om een en ander te komen bespreken op kantoor.
In dat gesprek kreeg ik van de aanwezigen, personeelsmanager, unitmanager, rayonmanager, te horen dat ik een onruststoker was en zij uitmaakten wat en waar ik werkte.
Zij zouden stappen ondernemen om de rust in het team te herstellen.
Dit terwijl er juist na alle strubbelingen er werkelijk één team stond.
In het gesprek kreeg ik te horen dat zij wel bepaalden hoe er leiding gegeven werd.
Vervolgens is er vanuit de vakbond schriftelijke correspondentie met het kantoor in geweest, waarin er duidelijk werd gemaakt dat ik in op het object inzetbaar was.
Men besliste echter anders. Ik moest naar een ander object. Een object wat leeg stond en alleen beveiligd moest worden tegen krakers. Relatief gezien moest ik daar veel nachtdiensten draaien.
Daar begon dan ook het piekeren, en het vertrouwen in mijn werkgever diepen sporen bij mijn naar te laten alleen in een leeg oud kloostergebouw.
Ik kreeg slaapproblemen, had vaker last van hoofdpijn, vermoeidheid en voelde me constant opgejaagd.
Omdat ik in het begin blij was dat ik weer werk had gevonden en niet in de WAO was blijven zitten had ik er moeite mee om mijn weer ziek te melden.
Een paar maande heb ik daar met volledige tegenzin mijn diensten gedraaid. Men wist schijnbaar niet hoe men het probleem moest oplossen. In gesprek gaan met mij hoorde hier zeker niet bij. Niemand van de leiding heeft met mij in die periode contact gezocht.

Als ik eind oktober weer in op het object terug kom, is de verstandhouding met de leidinggevende volledig verstoord. Ik voel mij niet meer serieus genomen en alles wat ik aandraag ter verbetering van het werk wordt niet behandeld. Functioneringsgesprekken serieus overleg wordt er dan ook niet meer met mijn gevoerd.
In 2005 voel ik mij niet goed worden tijdens een middagdienst. Het leek wel of ik op drijfzand liep en verontruste bewoners vroegen of ik gedronken had. Zo liep ik slingerend over het centrum.
Hierop heb ik de huisartsenpost gebeld. Ik kreeg te horen dat ik symptomen vertoonde van een herseninfarct. Men stuurde direct een huisarts ter plaatse. Deze belde, na mij onderzocht te hebben, een ambulance. Ik heb mijn leidinggevende op de hoogte gebracht. Hij liet weten niet eerder te kunnen komen en wist verder ook geen oplossing aan te dragen om mijn dienst over te nemen. De oplossing van de bezetting werd door een aanwezige mobiele surveillant gebracht die mijn dienst over nam.
Ik werd naar het ziekenhuis gebracht en heb onderweg een lichte hartinfarct gekregen!
Toch heb ik die nacht nog kans gezien om mijn leidinggevende te bellen en op de hoogte te brengen.
Van enig medeleven was geen sprake en de enige vraag die hij wist te stellen of ik wist wanneer ik weer kon werken! Ik verbaas te mij over wat ik hoorde.

Na het uitblijven van enig contact, heb ik na acht maanden zelf het6 bedrijf gebeld of ik niet eens naar de Arbo dienst moest. Een telefoontje, ziekenbezoek of een bloemstukje vanuit mijn werkgever was schijnbaar al te veel moeite. Slechts éénmaal heeft mijn leidinggevende mij gebeld met de vraag of ik wist wanneer ik weer kon werken.
Na overleg met de Arbodienst ben ik uiteindelijk op therapeutische basis twee diensten van vier uur gaan werken. Helaas kon ik dit niet volhouden. Met geen enkele steun van mijn werkgever of leidinggevende , erger nog, ik had het gevoel van erbij ‘hangen’ en daar waar ik mijn werk weer probeerde te doen door hem min of meer uitgelachen, ik kon dit niet volhouden.
In een poging binnen de werkgever ander werk te vinden werd mij door de re-integratie medewerker de functie van vorkheftruck chauffeur aangeboden. Dit terwijl men zou moeten weten dat iemand met mijn klachten vijf jaar lang beroepsmatig geen voertuig mag besturen!
Uiteindelijk ben ik volledig afgekeurd.


Afgedankt, miskend, opzij geschoven, je zelf een nummer voelen, etc., ieder in de WAO kent dit gevoel.
Maar in mijn geval speelt er nog meer mee.
Ik verwijt mijn leidinggevende, de toenmalige managers en de leiding werkgever in niet te hebben ingegrepen in een duidelijke slechte leidinggevende op diverse niveau’s.
Het feit dat inmiddels alle leidinggevenden, op de directeur na, weg zijn, spreekt voor zich. In de vijf jaar dat ik op dit object werkte, zijn er al meer dan tien managers geweest. De eerst leidinggevende is er ook nog steeds.
Door het niet serieus genomen te worden, door een gedwongen overplaatsing, door het niet voeren van overleg, ben ik weggetreiterd en heeft men mij moedwillig psychisch kapot willen maken.
Dat is ze uiteindelijk gelukt. Tevens ook heeft men het ook voor elkaar gekregen dat mijn lichaam op een andere wijze kapot ging.
Maar ik ben er nog steeds en na veel aarzelingen ben ik nu aan het kijken of ik mijn recht nog kan halen.
Vandaar dat ik hier een oproep plaat voor suggesties, en of hulp.
Ik heb reedt met een advocaat gesproken maar dat is voor mijn verder onbetaalbaar omdat ik niet in aanmerking kom voor rechtsbijstand.

[mar42]

Ben je nog aangesloten bij de bond?? Of heb je een rechtsbijstansverzekering??

Wat een verhaal zeg, wat ben jij onbeschoft behandeld door je leidinggevende. Kan je niet naar het hoofdkantoor gaan van je werkgever, kunnen zij niks voor je doen??

[stofzuigertje]

Lang verhaal maar kort samengevat;

U weigerde ander werk, maar dit was niet passend omdat ze wisten van uw verleden.
Als zij bezuinigen en U niet elders een baan kreeg is dat lastig winnen.

Alleen een kantoor functie met camera toezicht zou ik nog adviseren, dus anderen naar verdachte plekken sturen aan de hand van de beelden.

Dus solliciteer als medewerker voor de alarm centrale, want U heeft de opleiding en ervaring genoeg.
De meeste willen juist buiten lekker rond rijden dus als U dit kantoor werk zo proberen te krijgen, zowel Uw ex werkgever als alle andere kunt U dit vragen.
Gezien Uw uitkering is U goedkoper door de subsidie dus misschien wel een voordeel, zij hoeven wegens Uw ziekte niet 100% betalen...

Dus probeer vooral eens elders naar een alarmcentrale te solliciteren.

[antileugens]

Lijkt me een gevaarlijk advies van stofzuigertje want als je eenmaal bij een andere baas zit kun je er veel makkelijker uitgetrapt worden. Nu staat hij 100% in zijn recht (al is het wel van belang hoe goed hij alles heeft gedocumenteerd en hoeveel van zijn (ex)collega's voor hem willen getuigen) en hij kan veel beter eerst zijn recht halen.

[midas50]

Ongelooflijk hoeveel kennis stofzuiger heeft van alle onderwerpen. Het kan zo gek niet zijn of stofzuigertje heeft advies, eigenlijk heeft het overal verstand van. Elke nieuwe klacht van andere consumenten krijgt meteen de volle aandacht, niets is het teveel moeite en altijd een panklare oplossing..... kortom... wat zou radar zijn zonder het stofzuigertje....

[seagoing racer2]

Beste,

Let wel, zonder te willen beweren dat het verhaal van Nico niet waar is, het is wel een eenzijdig verhaal.

De kant van de werkgever wordt absoluut niet belicht, en pas daarom op om te zeggen dat iemand 100% in zijn recht staat.