Sinds 1997 is er bij mij een aandoening geconstateerd die mij het werken in lange periodes van het jaar onmogelijk maakt. Ik was destijds voor de constatering in deeltijd werkzaam en kreeg aanvulling uit de bijstand en ben daarna Fase 4 client (geen soll. plicht) geworden. Door experimentele medicatie die inmiddels verboden is heb een lange aaneengesloten periode (4 jaar) zonder problemen gehad en mij gemotiveerd gemeld bij mijn gemeente dat ik graag weer zinvol bezig wil zijn. Reintergratie-traject (voor wat het voorstelt) gevolgd en verschillend werk gevonden, steeds voor korte periodes. Bij mijn laatste werkgever waar ik een tijdelijk contract had merkte ik dat de problemen weer terug kwamen en dit gemeld bij mijn huisarts. Met medicatie de laatste weken volgemaakt bij mijn werkgever en daarna weer bijstand aangevraagd. De medicatie mag echter maar zeer beperkt gebruikt worden en wordt door mij bij voorkeur in de nacht gebruikt zodat ik nog een beetje nachtrust krijg. Voledig doorwerken zoals ik voor een korte periode wel even heb gedaan is uitgesloten zonder mijzelf ernstige schade toe te brengen en door concentratie verlies mijn omgeving mogelijk in gevaar kan brengen.
De bijstand wordt 7 maanden geleden toegekend met daarbij een re-integratie traject brief. In deze brief staat letterlijk het volgende (art.9 WWB):
"b. Naar vermogen algemeen geaccepteerde arbeid te verkrijgen en te aanvaarden. Onder algemeen geaccepteerde arbeid wordt verstaan dat u in principe alle werk moet accepteren en niet mag weigeren".
Hiertegen heb ik bezwaar gemaakt, medische informatie bijgevoegd en verwezen naar situatie in het verleden. Tevens verzocht om een keuring door een arts.
De gemeente doet niets met dit bezwaar maar deelt mede dat haar commissie rechtsbescherming er over 3 maanden wel eens naar kijkt (ook bezwaar tegen gemaakt).
De commissie oordeelt als volgt:
Dit betekent dat iedereen automatisch gezond is volgens de wet als hij/zij een bijstandsuitkering aanvraagt en omdat dit in de wet is vastgelegd kan er geen bezwaar tegen worden gemaakt bij de uitvoerder van die wet?"De verweerder appellant in de brief van 1 december 2010 mededeling heeft gedaan van de van rechtswege aan de bijstand verbonden verplichtinge"n. Tegen deze brief richt zich het bezwaar.
De commissie overweegt dat een belanghebbende op grond van artikel 8:1 lid 1 van de Awb tegen een besluit beroep kan instellen. In artikel 1:3 van de Awb wordt onder een besluit verstaan: een scriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publieksrechtelijke rechtshandeling. Onder het begrip rechtshandeling wordt verstaan: een handeling gericht op rechtsgevolg.
De commissie overweegt dat uit artikel 9 van de WWB voortvloeit dat de verplichtingen inzake de arbeidsinschakeling van rechtswege aan de bijstand zijn verbonden.
Op grond van bovenstaande en jurisprudentie (CRvB 24 jubi 2008, nr 07/486 WWB) is de commissie van oordeel dat er, nu de mededeling in de brief van 1 december 2010 geen rechtsgevolg heeft, geen sprake is van een besluit als bedoeld in artikel 1:3 van de Awb"
Nu de bezwaren niet gericht zijn tegen een besluit in de zin van 1:3 Awb adviseert de commissie het bezwaar niet-ontvankelijk te verklaren. De commissie komt derhalve niet toe aan de inhoudelijke beoordeling van de bezwaren."
De commissie is van oordeel dat verweerder appelant in de brief van 1 december 2010 ten onrechte een bezwaarmogelijkheid heeft gegeven.
Let wel: alle jong-gehandicapten die straks in de bijstand gedumpt worden zijn voor de wet opeens volledig gezond en verplicht al het werk te aanvaarden dat ze wordt aangeboden?
In een bezwaarschrift heb ik ook aangegeven z.s.m. gekeurd wil worden door een arts, tot op heden (7 maanden geleden) heeft de gemeente hier echter niets mee gedaan. Daar zal ik achter aan.
Ik begin er steeds minder van te begrijpen, de gemeente stuurt mij een beslissing dat ik verplicht moet deelnemen aan een traject dat onmogelijk is voor mij en ik heb geen mogelijkheid hier bezwaar tegen te maken omdat het een mededeling betreft en er geen rechtsgevolgen aan de mededeling vast zitten ondanks dat mij wel het bezwaarrecht is toegekend.
iemand met veel verstand van het recht op dit gebied die mij kan vertellen wat de normale verdere gang bij dit soort gevallen is en of ik nog andere mogelijkheden heb om te voorkomen dat de gemeente mijn gezondheid in gevaar brengt door mij ergens verplicht te laten werken?
Let wel: Ik wil graag werken, en onder bepaalde omstandigheden en met de juiste aanpassingen is dat zeker mogelijk maar ieder soort werk is simelweg uitgesloten. Een van de symptonen is bijvoorbeeld tijdelijk geheugenverlies rond een aanval. Geheugenverlies kan grote gevolgen hebben bij heel veel werkzaamheden.
Ik zal in ieder geval de gemeente een aansprakelijkheidsstelling sturen voor alle mogelijke gevolgen voortvloeiende uit werkzaamheden die zijn opgelegd door een eventuele bestuursdwang bij uitvoering van artikel 9 van de WWB.
