Het Hof Amsterdam heeft op 1 mei een belangwekkende uitspraak gedaan. Het ging om een werkgever die een pensioenverzekering afsloot. De tussenpersoon verzweeg zijn provisie. Hof Amsterdam vonnist dat er sprake is van dwaling.
Zie hieronder de samenvatting.
LJN BW4825, Gerechtshof Amsterdam, 200.091.875/01 SKG
Datum uitspraak: 01-05-2012
Datum publicatie: 04-05-2012
Rechtsgebied: Handelszaak
Soort procedure: Hoger beroep
Zaaknummers: 200.091.875/01 SKG
Inhoudsindicatie:
Assurantietussenpersoon. Pensioenverzekering. Ingevolge art. 7:418 juncto art. 7:427 BW is zowel voorafgaand aan de sluiting van de opdrachtovereenkomst als tijdens de duur ervan de tussenpersoon verplicht de verzekeringnemer te informeren over de omvang van de provisie die de tussenpersoon van de verzekeraar zal ontvangen, ook voor zover die provisie niet ten koste van de premie komt. Buitengerechtelijke vernietiging van de opdrachtovereenkomst wegens dwaling. Geen opheffing van nadeel als bedoeld in art. 6:230 BW. Ontzegging van werking aan de nietigheid op de voet van art. 3:53, tweede lid, BW? In elk geval niet zo verregaand dat de opdrachtgever ook na de vernietiging nog gebonden blijft.
Naar mijn oordeel is dit Hofarrest vrijwel een op een toepasbaar op verzekeraars die de kosteninhoudingen bij hun woekerpolissen onder de pet hielden ! Heeft u een KIFID procedure lopen, verwijs dan ALTIJD naar dwaling. Naast misleiding en zorgplichtschending.
@Juwita,
Het Hof wijst hier wel naar het nieuwe verzekeringsrecht dat per 1-1-2006 in werking is getreden. Veel woekerpolissen zijn ruim vóór 2006 afgesloten. Het blijft dus nog maar even afwachten of dwaling in veel ruimere zin in woekerpoliszaken zal worden toegekend, bijvoorbeeld op grond van de algemene dwalingsnorm van 6:228 BW.
Het KiFiD beslist tot nu toe ook positief voor polissen ouder dan 1999 op basis van algemene bedingingen in het contractrecht.
Bovendien: We hebben allemaal gedwaald toch? Wie had zo een polis gewild als hij/zij volledig geïnformeerd zou zijn?
@ARVanDongen,
Mee eens, maar dat zou betekenen dat nagenoeg iedere aantoonbare dwalingsclaim/misleiding/zorgplichtschendingclaim door het Kifid wordt gehonoreerd. Ik zal de uitspraken van GC Kifid eens bestuderen, maar zo'n hoge mate van toewijzing lijkt me toch niet het geval.
Goed punt. De meeste klachten zijn (helaas) gebaseerd op het beleggingsverlies of op het feit dat de verzekeraar had moeten waarschuwen bij een bepaald verlies. Een klacht wordt ook afgewezen als er geen enkel onderliggend bewijsstuk is. Dus als het enkel het woord van de klager tegen het woord van de verzekeraar is.
Het aantal mensen dat een klacht indient EN zijn klacht goed opschrijft blijkt bijzonder klein te zijn.
Citaat uit 2009-70 para 5.4: De Commissie merkt op dat de aldus samengevatte verplichting tot informatieverstrekking
ook zonder de hierboven genoemde [avd: RIAV1998,CRR1998] voorschriften zou gelden, aangezien de te
betalen premie en andere kosten en het redelijkerwijs te verwachten bedrag van de uitkering
bij een overeenkomst van levensverzekering tot de essentiële prestaties behoren zodat de
daarop betrekking hebbende voorwaarden, ook naar algemene maatstaven van het burgerlijk
recht, behoren tot de bedingen die uitdrukkelijk en begrijpelijk geformuleerd dienen te zijn,
en aan de potentiële wederpartij kenbaar gemaakt moeten worden op een zodanig tijdstip
dat hij zich nog aan de overeenkomst kan onttrekken.
Er zijn later nog 1 of 2 zaken geweest met een oudere polis (dus PRE-RIAV1998), waarbij het KiFiD inderdaad deze overweging heeft toegepast. Zie bijvoorbeeld 2010-88
