[ archief ] Verkeerde aanpak leidt tot afwijzing klachten door KIFID

[juwita]

Op de website van het KIFID zijn inmiddels in 2009 de eerste uitspraken gepubliceerd door de Klachtencommissie van het KIFID over woekerpolissen. Enkele las ik door. Door een verkeerde aanpak van de klager worden klachten door Klachtencommissie afgewezen. Klachten over te hoge kosten worden eenvoudig afgeserveerd door de Klachtencommissie met de dooddoener ''marktconform''. Dit ondersteunt mijn oordeel dat alleen een gedegen aanpak van zo'n klachtprocedure, met name gegrond op 'DWALING'' tot een (mogelijk) succes kan leiden.

[M. van Rossum]

Op de website van het KIFID zijn inmiddels in 2009 de eerste uitspraken gepubliceerd door de Klachtencommissie van het KIFID over woekerpolissen. Enkele las ik door. Door een verkeerde aanpak van de klager worden klachten door Klachtencommissie afgewezen. Klachten over te hoge kosten worden eenvoudig afgeserveerd door de Klachtencommissie met de dooddoener ''marktconform''. Dit ondersteunt mijn oordeel dat alleen een gedegen aanpak van zo'n klachtprocedure, met name gegrond op 'DWALING'' tot een (mogelijk) succes kan leiden.

Beste Juwita,

Kun je de nummers van de uitspraken noemen uit 2009 die relevant zijn? Ik specificeerde "woekerpolis" en dan verschijnen slechts 2009-100 en 2009-99. Tsja, nummer 100 is een eitje: er was al bindend uitspraak gedaan door de geschillencommissie Bankzaken en dan is KiFiD niet meer bevoegd, dus vordering afgewezen. Maar voordat ik ze alle 100 moet lezen: wat is de relevante selectie?

En: 2009-99 bevat ook nog deze aardige waarschuwing: "De Commissie stelt vast dat de tussentijdse afkoop van de verzekering de hoogte van de in rekening gebrachte kosten in voor Consument ongunstige zin heeft beïnvloed doch dit is een omstandigheid die niet aan Aangeslotene kan worden toegerekend." Moraal: ga niet te snel over tot tussentijdse beeindiging, voordat je het geschil hebt uitgevochten.

[juwita]

Beste M. van Rossum,
In mijn lunchpauze las ik uitspraak met nummer 99 en nog één (nummer vergeten) door. Doordat ik op mijn werk zit, kan ik mij niet permitteren alle uitspraken door te lezen. De komende dagen, zal ik zien of ik hier iets meer tijd voor kan vrijmaken.

Ook las ik vandaag een uitspraak van de Rechtbank Leeuwarden in een zaak tegen Centraal Beheer Achmea. Deze uitspraken zijn na te lezen op www.rechtspraak.nl onder zaaksnummer LJN BF 6426 en LJN BF6588. In die zaak werd dwaling door de Rechtbank verworpen, maar mij werd niet helemaal duidelijk waarop de eisende partij (de gedupeerde) zijn dwalingsclaim nu concreet op richtte. Naar mijn indruk niet echt concreet op de verborgen gehouden kosten.

[M. van Rossum]

Beste M. van Rossum,
Ook las ik vandaag een uitspraak van de Rechtbank Leeuwarden in een zaak tegen Centraal Beheer Achmea. Deze uitspraken zijn na te lezen op http://www.rechtspraak.nl onder zaaksnummer LJN BF 6426 en LJN BF6588. In die zaak werd dwaling door de Rechtbank verworpen, maar mij werd niet helemaal duidelijk waarop de eisende partij (de gedupeerde) zijn dwalingsclaim nu concreet op richtte. Naar mijn indruk niet echt concreet op de verborgen gehouden kosten.

... het beroep op "dwaling mag dan zijn verworpen (de eiser lijkt zich daar ook niet echt op te richten), maar de eiser wordt wel grotendeels in het gelijkgesteld voor wat betreft tekortschietende zorgplicht! http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BF6426

"Daarnaast is onder meer geoordeeld dat Royal & Sun Alliance (die inmiddels is gefuseerd met Achmea) haar bijzondere zorgplicht heeft geschonden omdat zij geen nadere informatie bij [eiser] heeft ingewonnen en dat er causaal verband bestaat tussen deze schending en de eventuele schade van [eiser]. Omdat over de schade onduidelijkheid bestaat, is Achmea verzocht inzicht te verschaffen in de waardeontwikkeling van het Onderscheidend Obligatiefonds (het fonds waarvoor [eiser] gekozen zou hebben als hij zich de risico's van zijn beleggingen zou hebben gerealiseerd) vanaf 1999 tot heden, als ook over de huidige waarde van de beleggingen van [eiser]. "

Zonder meer interessant!

[M. van Rossum]

Ook las ik vandaag een uitspraak van de Rechtbank Leeuwarden in een zaak tegen Centraal Beheer Achmea. Deze uitspraken zijn na te lezen op http://www.rechtspraak.nl onder zaaksnummer LJN BF 6426 en LJN BF6588. In die zaak werd dwaling door de Rechtbank verworpen, maar mij werd niet helemaal duidelijk waarop de eisende partij (de gedupeerde) zijn dwalingsclaim nu concreet op richtte. Naar mijn indruk niet echt concreet op de verborgen gehouden kosten.

Over het punt "dwaling" het volgende:

"Naar het oordeel van de rechtbank heeft Royal & SunAlliance in elk geval voldaan aan haar verplichting tot informatieverstrekking over het aangeboden product. Aan [eiser] is immers -zo stelt hij zelf- voorafgaand aan de totstandkoming van de overeenkomst een informatiebrochure over Royal & SunAlliance en haar fondsen ter beschikking gesteld (produktie 4 bij dagvaarding). Voorts heeft Royal & SunAlliance in haar offerte gewaarschuwd voor de financiële risico's die beleggen met zich brengt. Hiermee heeft zij tevens voldaan aan haar verplichting uit de zojuist genoemde Regeling informatieverstrekking aan verzekeringnemers, om [eiser] te wijzen op het aan de overeenkomst verbonden beleggingsrisico. De rechtbank neemt tevens in overweging dat de door Royal & SunAlliance uitgebrachte offertes -zoals zij onweersproken heeft gesteld- voldeden aan de eisen die vastgelegd waren in de Code Rendement en Risico, dat destijds niet de verplichting bestond tot het maken van een negatief rekenvoorbeeld en dat het Besluit financiële bijsluiter nog niet van kracht was.
6.2. Het vorenstaande brengt met zich dat nu geen sprake is van een geschonden mededelingsplicht van Royal & SunAlliance, het door [eiser] gedane beroep op dwaling moet worden verworpen. De primaire vordering, die ziet op een wijziging van de overeenkomst wegens dwaling, dient om die reden te stranden."

Zie punt 6.1 op http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BF6588

Met andere woorden: de zorgplicht-informatieplicht was in 1999 nog zo gering/beperkt (zie door mij vetgemaakte teksten), dat door aan die geringe informatieplicht te voldoen, een beroep op dwaling moet falen. Juwita, gaarne je commentaar.

[juwita]

Juwita, gaarne je commentaar

Beste Van Rossum,
Zie mijn eerdere bijdragen op dit subforum onder de kop ''Eigen onderzoeksplicht gedupeerden''.

Uit het vonnis wordt volstrekt niet duidelijk dat Sun & Alliance de klant (voorafgaanden aan het afsluiten van de overeenkomst !) volledig heeft geinformeerd over alle kosteninhoudingen. Volgens de RIAV (de aangepaste versie van 1998) zou dit wel hebben gemoeten. Ook spoort het vonnis m.i. niet met staande dwalingsjurisprudentie (o.a. Offringa/Vinck arrest) in het civiele recht. Zie verder ook de uitlatingen van Minister Zalm van 22 december 1999 in de debatten in de Tweede Kamer naar aanleiding van de Nota ''Informatieverstrekking aan de consument van financiele diensten''. Daar bevestigde de Minister de RIAV, in dier voege, dat verzekeraars informatie over kosteninhoudingen moeten verstrekken.
In de woekerpolis-affaire staat de informatie-verschaffing over de kosteninhoudingen centraal. Dat is het exacte punt van de dwaling. Al het andere is secundair of tertiair (wat overigens niet wil zeggen ''onbelangrijk'')

Ik vermoed dat er in deze rechtszaak sprake is (geweest) van een onzalige combinatie van een advocaat (van gedupeerde) die zijn huiswerk niet goed (genoeg) heeft gedaan en miskleunende rechters (die niet verder willen kijken dan hun neus lang is !).
De causaliteits logica die deze rechters in dit vonnis hanteren, namelijk dat door de overlegging van de brochure ook voldaan (''Hiermee.........'') is aan de RIAV kan ik in het geheel niet volgen. Broddelwerk dus.

groet,
Juwita

[M. van Rossum]

Juwita, gaarne je commentaar

Beste Van Rossum,
Ik vermoed dat er in deze rechtszaak sprake is (geweest) van een onzalige combinatie van een advocaat (van gedupeerde) die zijn huiswerk niet goed (genoeg) heeft gedaan en miskleunende rechters (die niet verder willen kijken dan hun neus lang is !).

groet,
Juwita

Hartelijk dank. Dus bij betere voorbereiding, kunnen we deze uitspraak vergeten: "dat destijds niet de verplichting bestond tot het maken van een negatief rekenvoorbeeld en dat het Besluit financiële bijsluiter nog niet van kracht was."?

Martin van Rossum

[juwita]

''dat destijds nog niet ........

Mijn advies voor woekerpolis-gedupeerden is om zich uitsluitend te richten op de verborgen gehouden kosteninhoudingen. Klagen over ''dat je niet wist het om ''beleggen'' ging' of over de risico's daarvan, verzwakt je zaak alleen maar (want toont aan dat het hele verkoopverhaal passief over je heen hebt laten komen !!).

[M. van Rossum]

''dat destijds nog niet ........

Mijn advies voor woekerpolis-gedupeerden is om zich uitsluitend te richten op de verborgen gehouden kosteninhoudingen. Klagen over ''dat je niet wist het om ''beleggen'' ging' of over de risico's daarvan, verzwakt je zaak alleen maar (want toont aan dat het hele verkoopverhaal passief over je heen hebt laten komen !!).

Sure. Dat neemt niet weg dat rechter toch aardige uitspraak heeft gedaan over tekortschietende zorgplicht, die er niet om liegt (en die ondanks "matiging" tot substantiele compensatie heeft geleid):

"Zeker nu Royal & SunAlliance door middel van het door of namens [eiser] ingevulde formulier op de hoogte was van de leeftijd van [eiser], als ook van het feit dat [eiser] tot twee keer toe een niet onaanzienlijk kapitaal in het fonds wenste te storten en bovendien de aard van het product -een lijfrentepolis- een aanwijzing is dat het om een pensioenvoorziening gaat, had het op haar weg gelegen nadere informatie bij [eiser] in te winnen. Royal & SunAlliance had er zich alsdan -gezien de risico’s waaraan [eiser] zijn pensioenvoorziening wilde blootstellen- in elk geval van moeten vergewissen dat [eiser] zich bewust was van de risico’s die hij nam. Door dit na te laten heeft Royal & SunAlliance de op haar rustende bijzondere zorgplicht geschonden. Dit is niet alleen gebeurd in de periode voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst in december 1999, maar ook in de periode voorafgaand aan de wijziging van de overeenkomst eind 2000 en de daarmee gepaard gaande extra storting in december 2000, toen de beurzen al een dalende lijn vertoonden. "

[wevera]

De uitspraken van de kifid-geschillencommisie over klachten m.b.t. beleggingsverzekeringen /woekerpolissen zijn tot nu toe zeer teleurstellend.
Er zijn, voor zover ik weet, 6 uitspraken nl. 2009 - 53; - 60; - 69; - 70; - 99 en -100.

4 uitspraken zijn afwijzingen nl. - 53, -60, - 99 en 100. De afwijzing vond vooral plaats omdat de kostenverrekening laag tot normaal en/of marktcomform was , de gegeven informatie voldoende duidelijk, en de consument duidelijk zelf de betreffende beleggingsverzekering had gekozen terwijl er door de aangeslotene (tussenpersoon/verzekeraar) ook gewezen was op een andere mogelijkheid voor vermogensopbouw. De consument was er niet in geslaagd de misleiding, gebrek aan informatie, e.d. aan te tonen.

De overige 2 uitspraken , - 69 en 70, betekenen aanhouding, uitstellen van een definitieve uitspraak en zeker nog geen toewijzing. Dit betreft consumenten die een volledige schadeloosstelling eisen en zich beroepen op misleiding, te hoge kostenverrekening waarover niet duidelijk geinformeerd, of verkeerd geinformeerd is geweest, gebrek aan communicatie, het niet beantwoorden van vragen, enz. Er heeft in beide gevallen voortijdige beeindiging, afkoop, plaats gevonden.
In beide gevallen is de tussenpersoon, aangeslotene (1), door de consument als eerste aansprakelijke aangewezen.
De tussenpersoon beroept zich erop dat ze niet verantwoordelijk is voor de onduidelijke kostenstructuur van het product, dat is volgens haar de verzekeraar. Zij kon daarover dus ook niet duidelijk informatie verstrekken. (De tussenpersoon geeft dus de schuld aan de verzekeraar)

De geschillencommissie deelt in de voorlopige beoordeling mee dat de consument voldoende heeft aangetoond dat er sprake is geweest van onduidelijke en te weinig informatie. De aangeslotene 2 (verzekeraar) moet nu aan de commissie duidelijk maken, schriftelijk, hoe de kostenverrekening heeft plaats gevonden en hoe hierover de informatieverstrekking heeft plaats gevonden. Daarvoor krijgt de verzekeraar 6 weken de tijd waarna de consument ook nog weer 6 weken de tijd krijgt voor repliek, enz. ( nog weer eens dupliek, enz.)

Een heldere duidelijke conclusie is nog niet te trekken maar deze uitspraken duiden er voorlopig op dat het kifid, zowel de ombudsman als de geschillencommissie, geen betekenis of zeer weinig betekenis heeft voor de gedupeerden van beleggingsverzekeringen/woekerpolissen.
(zie http://www.kifid.nl , klik op uitspraken)
Met vriendelijke groet, A.Wever

[M. van Rossum]

De uitspraken van de kifid-geschillencommisie over klachten m.b.t. beleggingsverzekeringen /woekerpolissen zijn tot nu toe zeer teleurstellend.
Er zijn, voor zover ik weet, 6 uitspraken nl. 2009 - 53; - 60; - 69; - 70; - 99 en -100.

4 uitspraken zijn afwijzingen nl. - 53, -60, - 99 en 100. De afwijzing vond vooral plaats omdat de kostenverrekening laag tot normaal en/of marktcomform was , de gegeven informatie voldoende duidelijk, en de consument duidelijk zelf de betreffende beleggingsverzekering had gekozen terwijl er door de aangeslotene (tussenpersoon/verzekeraar) ook gewezen was op een andere mogelijkheid voor vermogensopbouw. De consument was er niet in geslaagd de misleiding, gebrek aan informatie, e.d. aan te tonen.

Met vriendelijke groet, A.Wever

Over nummer 100 schreef ik al: "Tsja, nummer 100 is een eitje: er was al bindend uitspraak gedaan door de geschillencommissie Bankzaken en dan is KiFiD niet meer bevoegd, dus vordering afgewezen."
Nummer 99 is hieraan gerelateerd. Ook hier vooral procedureel: bank/verzekeraar wordt er van beticht een handtekening te hebben ingescand, waardoor overeenkomst niet geldig zou zijn. Geen sterk betoog, als je claim nu juist is dat je gewoon jarenlang inleg hebt betaald, maar dat het rendement tegenviel. Kortom, een zwak ingezet geschil, dat ook nog eens over peanuts ging: waarde is 1.000 lager uitgevallen. Tsja. Conclusie - in verlengde van juwita - klacht beter onderbouwen en indien "dwaling" moet worden aangetoond met betere argumenten komen dan valse beschuldiging van fraude. Ook klacht over "kosten" lijkt niet scherp te zijn onderbouwd. Wabeke tikt wel verzekeraar op vingers dat die zich voor informatieplicht 1998 niet kan verschuilen achter tussenpersoon.

Ook uitspraak 53 kan ik niet ontmoedigend noemen. Klager beweert dat (bij een looptijd van 25 jaar) tussentijds zijn verzekering is omgezet in een beleggingspolis. Dat blijkt niet waar. Het is een doodnormale levensverzekering met winstdeling, waarbij de jaarlijkse van bedrijfswinst afhankelijke winst op aparte renterekening werd gezet. Tsja, in 1982 werd een worst voorgehouden dat bij 9% rente dat een leuk extra kaipitaaltje zou opleveren. Dat viel tegen. Maar een rekenrente van 4% werd gegarandeerd, van de inleg werd een fors verzekerd bedrag bij zowel leven als overlijden uitgekeerd, met daarnaast nog een leuk winstbedrag. Van excessieve kosten is niets gebleken. Kortom, gewoon een redelijke levensverzekering, geen woekerpolis waarbij resultaten door beleggen zijn verdampt. Afwijzing klacht dus terechte beslissing.

Uitspraak 60 is een interessante casus, die ik iedereen ter volledige lezing aanbeveel, die met woekerpolisclaims te maken heeft. Helaas voor de klager, gezien de aangedragen en niet betwiste feiten, is in dit geval alle verlies het gevolg van eigen (achteraf verkeerde) keuzes van klager, waarover hij vooraf ruim voldoende is geinformeerd. Klager wilde in 1998 juist zelf - met kennis van de beurzen - beleggen en wees een offerte voor garantiekapitaal af. Tsja. Ook interessant is dat in deze uitspraak de kostenafslag als jaarlijkse kostenafslag wordt erkend. Het gaat alleen om een (jaarlijks) gemiddelde over de hele looptijd, vandaar dat deze steeds pas achteraf is te berekenen. In deze casus kwam de kostenafslag uit op 1,42% en dan ben je natuurlijk op grond van de Wabeke-norm (of die in dit geval nu gesteld wordt op 3,5, 2,85 of 2,5%) uitgepraat.
Kortom: in je klacht je op de feiten baseren en de bank/verzekeraar niet betichten van niet plaatsgevonden hebbende feiten. Dat gold in dit geval met name ook de voor de adviseur/tussenpersoon. De bank/verzkeraar heeft niet geadviseerd, maar elke offerte en elke poliswijziging prompt uitgevoerd, na aangeven van adviseur namens consument.

Uitspraak 69 is zo mogelijk een nog interessantere casus, vooral op het punt van de informatieplicht als onderdeel van de zorgplicht. Het gaat hier om een tussenuitspraak, waar al het nodige van is op te steken. Mij is niet bekend of in deze zaak van 16 april 2009 al definitieve uitspraak is gedaan (zou binnen 6 weken een vervolg moeten hebben gehad). De kern gaat uiteindelijk hier over:

"Consument heeft gemotiveerd gesteld dat de verzekeringsovereenkomst hoge kosten bleek mee te brengen waarop Aangeslotene vóór het van kracht worden van de overeenkomst niet heeft gewezen. Aangeslotene heeft, ofschoon dit op zijn weg had gelegen, tot dusverre niet duidelijk kunnen maken dat deze stelling van Consument onjuist is, en Consument tijdig en volledig is geïnformeerd omtrent de aan de overeenkomst verbonden kosten. De Commissie zal de Aangeslotene daarom in de gelegenheid stellen alsnog inzicht te verschaffen in alle kosten die aan de onderhavige beleggingsverzekering voor Consument waren verbonden, en ook meer duidelijkheid te geven omtrent de wijze waarop Consument over deze kosten is geïnformeerd. Consument zal daarop nog commentaar kunnen geven." Uitspraak bevat ook nu al de nodige "jurisprudentie" over zorgplicht, waarmee iedereen zijn klacht richting KiFiD sterker kan onderbouwen.

Uitspraak 70 gaat over dezelfde casus als uitspraak 69, maar nu gericht tegen de tussenpersoon. Omdat in uitspraak 69 is besloten tot een tussenuitspraak wordt zaak 70 aangehouden. Terzijde zij opgemerkt dat de polis in 2007 is afgekocht, hetgeen tot het verslechtering van het resultaat heeft geleid, waarvoor consument zelf verantwoordelijk is. Niet afkopen, voordat in geschil uitspraak is gedaan dus. Uiteraard wel bank/verzekeraar aansprakelijk stellen voor verdere verslechtering.

[wevera]

Beste M. van Rossum
Uit de uitspraken 2009 -69 en 2009-70 volgt blijkbaar/voorlopig dat een klachtenformulering over het onvoldoende informeren over de kosteninhoudingen , hout snijdt en zinvol is.

Het wordt nog niet duidelijk of je die klacht dan moet richten t.a.v. de tussenpersoon of t.a.v de verzekeraar. Of maakt dat helemaal niets uit?

Het is jammer dat er nog geen defintieve uitspraak is of wordt vermeld. Het blijft daardoor toch niet goed mogelijk om duidelijke conclusies te trekken t.a.v. het goed formuleren van een klacht.

Wat mijzelf betreft heb ik toch wel goede hoop over de afloop van de hoorzitting op woensdag a.s. Volgens een nieuw bericht van het Kifid, die ik gisteren ontving, zal het vooral gaan over de PRF-kosten, daarover werd bij het aangaan van de polis te weinig informatie verstrekt.

Een moelijk punt voor veel polishouders is dat je voor het goed formuleren van de klacht toch het een en ander moet weten van die kosteninhoudingen. Die moeten toch eerst worden opgevraagd. Als je helemaal niets weet , weet je ook niet waarop je de klacht moet richten.
Een situatie met een tegenstelling, door te weinig informatie weet je niks en door niks te weten kun je geen goede klacht formuleren. Verzekeraars/tussenpersonen hebben er baat bij dit in stand te houden. Het opheffen van de situatie van niks weten vraagt tijd en energie en elke polishouder moet dat voor zich zelf doen en in elk geval voor elke type beleggingsverzekering afzonderlijk

Met vriendelijke groet, A.Wever

[M. van Rossum]

Beste M. van Rossum
Uit de uitspraken 2009 -69 en 2009-70 volgt blijkbaar/voorlopig dat een klachtenformulering over het onvoldoende informeren over de kosteninhoudingen , hout snijdt en zinvol is.

Mee eens.

Het wordt nog niet duidelijk of je die klacht dan moet richten t.a.v. de tussenpersoon of t.a.v de verzekeraar. Of maakt dat helemaal niets uit?

Tegen beide is het verstandigst. Maar bank/verzekeraar kan zich niet achter tussenpersoon verschuilen voor het ontlopen van zorgplicht.

Het is jammer dat er nog geen defintieve uitspraak is of wordt vermeld. Het blijft daardoor toch niet goed mogelijk om duidelijke conclusies te trekken t.a.v. het goed formuleren van een klacht.

Klopt, maar aan argumentatie geschillencommissie kan wel alvast "jurisprudentie" ontleend worden.

Wat mijzelf betreft heb ik toch wel goede hoop over de afloop van de hoorzitting op woensdag a.s. Volgens een nieuw bericht van het Kifid, die ik gisteren ontving, zal het vooral gaan over de PRF-kosten, daarover werd bij het aangaan van de polis te weinig informatie verstrekt.

Daar dan inderdaad op toespitsen. Wel even de van toepassing zijnde Code Rendement en Risico raadplegen, zie verwijzing in uitspraak geschillencommissie.

Een moelijk punt voor veel polishouders is dat je voor het goed formuleren van de klacht toch het een en ander moet weten van die kosteninhoudingen. Die moeten toch eerst worden opgevraagd. Als je helemaal niets weet , weet je ook niet waarop je de klacht moet richten.
Een situatie met een tegenstelling, door te weinig informatie weet je niks en door niks te weten kun je geen goede klacht formuleren. Verzekeraars/tussenpersonen hebben er baat bij dit in stand te houden. Het opheffen van de situatie van niks weten vraagt tijd en energie en elke polishouder moet dat voor zich zelf doen en in elk geval voor elke type beleggingsverzekering afzonderlijk

Klopt. Maar ik neem aan dat er voor geschil er een fase aan vooraf is gegaan: KiFID Ombudsman. In die fase moet "feitelijk dossier" toch wel op tafel zijn gekomen. En KiFID Ombudsman is pas ontvankelijk na afloop interne klacht bij bank/verzekeraar. Dus in je klacht al het feitelijke dossier opvragen.

Kortom, de door mij aanbevolen route is:
- interne klacht en daarbij met beroep op Code zonodig alle kosteninformatie opvragen
- niet bindend advies Ombudsman
- bindend advies geschillencommissie (of: naar de rechter, als dat betere uitzichten biedt)

Dus in de geschilfase moet je al exact weten waartegen je je richt.

Naschrift:
Inmiddels zijn de definitieve uitspraken over tussenuitspraken -69 en -70 bekend: KiFiD 2009-127 en 2009-128.
https://www.kifid.nl/uploads//jurisprud ... 202009.pdf
https://www.kifid.nl/uploads//jurisprud ... 202009.pdf
Die uitspraken zijn bepaald niet verkeerd voor vergelijkbare gedupeerden.
Een haar in de soep is dat is komen vast te staan dat de consument in pre-contractuele fase de polisvoorwaarden niet heeft ontvangen (en het verwijt treft daar niet zelf naar te vragen). Daar kom je doorgaans niet (meer) mee weg: je tekent er doorgaans voor dat je ze ontvangen/gezien hebt.
Maar Geschillencommissie bevestigt dat Verzekeraar in overtreding is door niet de informatie te verstrekken die op grond van RIAV 1998 en Code Risico & rendement (1998) verplicht was:
- niet de aard van het voorbeeldrendement genoemd
- geen voorbeeldkapitaal vermeld op basis van historisch rendement minus afslag
- bij voorbeeldkapitalen niet de productrendementen vermeld
- niet de voorgeschreven "LET OP" toegevoegd
Beslissing: (forse) schadevergoeding.
Er is niet om contractontbinding verzocht.
- niet de Verbondsbrochure CRR meegezonden met de offerte

[M. van Rossum]

We voer(d)en deze discussie op verschillende sub-fora, zie ook:
http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... 66&t=80012
http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... 66&t=80244

Maar ik vervolg hier, vanwege "KiFiD".

Stelling: in fase van bemiddeling Ombudsman KiFiD kan (nog) geen beroep gedaan worden op "dwaling".
http://www.kifid.nl/uploads/Reglement_O ... %20_2_.pdf (artikel 4 en artikel 7)

Meest expliciet is dat door Wabeke nog een keer geformuleerd in zijn Aanbeveling inzake OpMaat (Rabo):

"De rol van de Ombudsman is een bemiddelende. Hij heeft niet de bevoegdheid, zoals de burgerlijke rechter, om overeenkomsten te ontbinden, zich over aansprakelijkheidsaanvragen uit te laten en/of schade vast te stellen..... Zijn aanbevelingen zien op een voortgezette contractuele relatie" (blz 12/15 van Aanbeveling).
Bron: https://www.woekerpolisclaim.nl/downloa ... otheek.pdf

Is bevoegdheid tot ontbinding wel aan de orde in geschilfase KiFiD? (die zoeken we op).
http://www.kifid.nl/uploads/Reglement_G ... %20_3_.pdf
Opgezocht: artikel 19.9 kent mogelijkheid tot ontbinding: "de desbetreffende overeenkomst ontbinden of de partij-ontbinding bevestigen". Voorwaarde is echter wel dat bemiddelingsfase Ombudsman is doorlopen.

De juiste aanpak in KiFiD Ombudsfase is dus een beroep te doen op de falende zorgplicht. (1)
Hierover staat een sterke passage in genoemde OpMaat Aanbeveling: "In het kader van haar zorgplicht had de Rabobank de werking van de OpMaat Hypotheek-constructie vooraf maar ook gedurende de overeenkomst (sic!) met de consument moeten bespreken en uitleggen" (blz 10/15 van Aanbeveling)
NB In dit verband is het ook aardige jurisprudentie dat de Rabobank zich al in de jaren 2004/2005 heeft gerealiseerd dat de OpMaat Hypotheek duidelijkheid en transparantie ontbeerde en op grond daarvan "actie zorgplicht" heeft uitgevoerd (blz. 10/15 van Aanbeveling). Andere banken/verzekeraars hebben dus gefaald bij hun zorgplicht tijdens de looptijd van de beleggingspolis indien zij deze erkenning & passende acties achterwege hebben gelaten!

De juiste aanpak in KiFiD Ombudsfase is dus een beroep te doen op de falende zorgplicht. Maar daarbij wel expliciet te melden dat je je het recht voorbehoudt in de geschilfase een beroep te doen op artikel 19.9 van Regelement Geschillencommissie (2)

''dat destijds nog niet ........

Mijn advies voor woekerpolis-gedupeerden is om zich uitsluitend te richten op de verborgen gehouden kosteninhoudingen. Klagen over ''dat je niet wist het om ''beleggen'' ging' of over de risico's daarvan, verzwakt je zaak alleen maar (want toont aan dat het hele verkoopverhaal passief over je heen hebt laten komen !!).

In dier voege dat falende zorgplicht in zijn volledigheid moet worden opgevoerd, niet alleen op punt van ingehouden kosten. Met name de hefboomwerking waardoor inteereffect is een wezenlijk onderdeel van de door consumenten niet te doorgronden complexiteit. Diverse aanbevelingen Ombudsman erkennen dat. En ook Rabobank heeft dat erkend dus al in 2004/2005.