[ archief ] Hofformule en eenmalige storting...

[learner]

In de zogenaamde 'hofformule' kunnen bij A, B en C de bedragen worden ingevuld die betrekking hebben op de verplichtingen uit aandelemlease en aanverwante produkten:

X – W – A – B – C < Y + 0,1 x Y + 0,15 x (X – Y)

Hoe gaat dit in zijn werk wanneer er een eenmalige storting heeft plaatsgevonden voor bijvoorbeeld de winstverdriedubbelaar of voor een koopsompolis.

Kan er nergens iets over vinden...


Mvg, learner...

[Alert]

learner,

Het antwoord op je vraag is o.a. te vinden in de uitspraak van het gerechtshof van 1dec2009 (LJN: BK4978), onderdeel C. "beoordeling onaanvaardbaar zware financiële last", punt 4.12. Het gaat om de totale leasesom (dus verschuldigde rente, al dan niet te betalen ineens of in termijnen, en het bedrag van de lening, al dan niet te betalen in termijnen of aan het einde van de looptijd).

[learner]

Bedankt voor het reageren Alert...

Ik heb het gevonden.

Mvg, learner...

[learner]

Inderdaad lijkt dit uit 4.12 en 4.13 te blijken.

Beetje vreemd. En weer een meer positieve interpretatie. Dat zou dan betekenen, terwijl ik in werkelijkheid bijvoorbeeld maandelijks voor een winstverdriedubbelaar 226,69 euro betaalde aan rente, dat ik in de formule een bijna zes maal hoger bedrag van 1307,09 euro zou kunnen invullen als maandelijkse last?

Totnogtoe heb ik steeds de werkelijk betaalde rente hiervoor gehanteerd. Ik kom er achter, dat hoe verder ik me erin verdiep des te gunstiger de uitkomsten worden.

Mvg, learner...

[Alert]

learner,
Bij een leasecontract met een aankoopbedrag van € 47.055,24 en een looptijd van 36 maanden zou het naar maandtermijnen af te lossen bedrag in de "rekenformule" inderdaad uitkomen op € 1.307,09.

[learner]

Alert, dit klopt als een bus...

Mvg, learner...

[learner]

Alert,

learner,
Bij een leasecontract met een aankoopbedrag van € 47.055,24 en een looptijd van 36 maanden zou het naar maandtermijnen af te lossen bedrag in de "rekenformule" inderdaad uitkomen op € 1.307,09.

Als ik de voorbeelden gebruik, die zijn weergegeven bij punt 6 in de uitspraak van het gerechtshof van 1dec2009 (LJN: BK4978), en diverse berekeningen maak kom ik (voor 'onvermogenden') tot het volgende:

(Gerekend met Y = € 901,66,- (type huishouden: twee volwassenen + één kind, Nibud norm jaar 2000)
Als je er twee van zou hebben (Het in het citaat in de aanhef genoemde leasecontract...) kun je met een hypotheek van ongeveer 1000 euro per maand (voor het gemak maximaal belastingvoordeel van 52% meegerekend) toch nog rond de 53.000 NETTO aan jaarinkomen hebben, oftewel 4.300 NETTO per maand.

(Gerekend met Y = € 554,52- (type huishouden: alleenstaande volwassene, Nibud norm jaar 2000)
Voor een alleenstaande zou dat in dit geval 48.000 NETTO, resp. 4000 NETTO zijn.

Als je geen vermogen zou hebben dan kun je met een redelijk salaris toch nog een ONaanvaardbare last hebben...


Zie ik hierbij nu iets over het hoofd? Of is dit wat je bedoelt met: 'dat in dit geval de financiële lasten hoog zijn'?

Een goede score in deze formule is n.l. alleen mogelijk als er sprake is van een zeer laag inkomen, zeer hoge financiële lasten en een zeer laag vermogen.

Mvg, learner...

[peewee]

Een goede score in deze formule is n.l. alleen mogelijk als er sprake is van een zeer laag inkomen, zeer hoge financiële lasten en een zeer laag vermogen.

Maar dat is toch ook precies waarop het Hof Amsterdam (lees: raadsheer en ex-advocaat van Aegon's advocatenkantoor Mr. Cortenraad ) op uit was. Namelijk een zodanige formule verzinnen waardoor 90% van de zorgplichtschendinggevallen feitelijk buiten de boot zou vallen. Bewust gevoerd beleid om het aantal nog mogelijke claims op Dexia in te dammen. Met achteraf ''de zegen'' van het college van rechterlijke pausen binnen de Hoge Raad.
Dexia's zorgplicht gedupeerden mogen zich eerst belazerd voelen door Legio-Lease/Bank Labouchere en vervolgens door het Hof Amsterdam en de Hoge Raad.

[Alert]

#Learner,
Je bent op de goede weg met de berekening maar ik plaats toch nog een paar kanttekeningen. In de formule komen de woonlasten op het totale netto-gezinsinkomenin mindering voor zover ze meer bedragen dan de Nibud-norm (norm € 162 per maand). Definities ontbreken overigens in de formule (wat zijn b.v. precies woonlasten; ik neem aan dat het om meer gaat dan alleen rentelasten hypotheek etc.; zie ook mijn opmerkingen bij het item "ondeugdelijkheid rekenformule gerechtshof". Het 50% belastingtarief gold in 2000 vanaf € 22.233 belastbaar inkomen. Je zult bij de woonlasten waarschijnlijk ook het huurwaardeforfait (in feite een vermindering van de aftrekmogelijkheid voor hypotheekrente) nog moeten betrekken. Als er sprake zou zijn van twee leasecontracten met een totale leasesom (rente + lening) van 2x € 47.055,24 = € 94.110,48 (theoretisch voorbeeld mag ik hopen?) dan is er in de formule inderdaad sprake van "hoge financiële lasten" die bij een netto-gezinsinkomen van € 4.300 en geen vermogen tot een 2/3 schadevergoeding van rente + schuldrestant zou moeten leiden. Ik vind overigens dat het sluiten van dergelijk hoge contracten (als er geen sprake is van vermogen) al zo in strijd is met de zorgplicht dat deze dan nooit verstrekt hadden mogen worden en om die reden al nietig zouden moeten zijn.
Je ziet in de uitkomst van de formule nu ook de ondeugdelijkheid van de regeling van het hof omdat bij één leasecontract het (gecorrigeerde) gezins-inkomen boven de aangepaste bijstandsnorm blijft en er dus geen sprake is van vergoeding van rente. M.a.w. het nemen van een hoog risico leidt tot een procentueel hogere schadevergoeding en dat is natuurlijk vreemd voor een regeling die door de rechtelijke macht is bedacht. Tot slot onderschrijf ik de opmerkingen van Peewee; er is bewust naar gestreefd (alles wijst hier op) om het aantal rechtzaken tot een minimum te beperken.

[Captain-America]

*Meelezend*

Leuk overigens om 'oud-bekenden' (actief) terug te zien alhier.

De hele berekening en onderliggende gerechterlijke beredenering is, zoals door velen al (eerder) in den treure, herhaald, zeer dubieus en discutabel te noemen.
Het probleem is echter dat de gedupeerden het, vooralsnog, mee moeten doen. Men kijkt namelijk nergens anders meer naar.

De (ham)vraag is hoe hier nog iets aan te (gaan) doen.

Iemand hier nog inhoudelijke suggesties voor/over?

Mijn, laatste, wapen, is de pen en het t.z.t. te verschijnen boek i.e. publicaties, waarvoor ik een ieder van harte mede uitnodig mij van de nodige, aanvullende etc. input te voorzien.

Met nog immer strijdslustige groet,

C-A

[Alert]

Het Hofmodel (bepaling draagkracht) voor de zorgplichtzaken is natuurlijk wel een algemene regel. Op basis van individuele omstandigheden (de gedupeerde zal dan wel met terugwerkende kracht het een en ander moeten onderzoeken en goed in beeld moeten brengen) zou b.v. aangetoond kunnen worden dat er wel sprake is van een onaanvaaardbare zware financiële last. De eigen vaste maandlasten zouden dan b.v. naast de (genormeerde uitgaven van de Nibud-norm) gelegd kunnen worden. Ik sluit niet uit (b.v. in het geval van dubbele woonlasten op het moment van afsluiten contract of specifieke andere vaste lasten zoals autofinanciering, belastingen, studiekosten, ziektekosten, alimentatie en noodzakelijke reserveringen voor toekomstige verplichtingen zoals b.v. groot onderhoud eigen woning etc.) dat dan de uitkomst van de formule anders is dan op basis van de algemene norm (de Nibud-norm gaat binnen de besteding van het bijstandsbedrag uit van heel lage bedragen voor de verschillende onderdelen, terwijl verschillende posten zoals b.v. contributies, lidmaatschappen en telefoon hier zelfs uitgehaald zijn). De bewijslast voor de hogere uitgaven ligt natuurlijk wel bij de gedupeerde.
Met betrekking tot de nog niet afgewikkelde eega-zaken (het gaat om de zaken die na 3 jaar sluiten contract zijn vernietigd) is de situatie wat onduidelijker. Dat is dus zeker reden om de strijd voort te zetten. De claim is m.i. 100% vergoeding van alle betalingen.
Het valt mij ook op dat verlengde contracten (dit zijn zelfstandige contracten) die binnen 3 jaar door eega zijn vernietigd nog steeds niet "spontaan" door Dexia zijn gerestitueerd (in tegenstelling tot de oorspronkelijke contracten die binnen drie jaar zijn vernietigd; zie uitspraak HR in 2008).
In het jaarverslag 2010 vermeldt Dexia "dat de Vennootschap op 31 december 2010 nog betrokken is in ongeveer 2000 civiele rechtzaken. De overgrote meerderheid van klanten in procedure heeft in 2010 een aanbod ontvangen om rechtzaken buiten rechte af te doen conform het Hofmodel". Ook meldt Dexia dat van alle 19.000 klanten met opt-outverklaring die in principe een procedure zouden kunnen starten inmiddels ruim 1800 gevallen een schikking hebben aanvaard of de rechtzaak hebben gestaakt. Tot slot meldt Dexia dat in de jaarrekening 2010 een totale voorziening is opgenomen van € 177,5 miljoen.
Kortom: alle reden om de strijd voorlopig nog voort te zetten; C.A.: misschien moet het boek nog even wachten.

[learner]

Bedankt voor alle moeite en reacties hier (en daar...)...

Was heel even weg.

Mvg, learner . . .