Hallo Navarre,
Je idee dat Wck argument nog niet geheel uitgekristalliseerd is klopt in grote lijnen. Ten minste zover als je bedoelt dat het nog niet bij de hoge raad is uitgevochten. Zodra de Hoge raad, of strafrechter ivm medeplichtigheid aan....., uitspraak doet is dit argument uitgekristalliseerd. Overigens beloofde Dexia bij de WCAM zitting dat zij tot aan het Europees hof zullen doorgaan als gerechtshof en hoge raad Wck van toepassing zou achten. Daarbij dient opgemerkt te worden dat Dexia zelf de gang naar Hoge raad en dus ook de gang naar Europees gerechtshof dwarsboomt. Immers ze weigeren mee te werken aan sprongcassatie. Waardoor de weg naar jurisprudentie sneller bewandeld kan worden. Echter door hun strategie moet de aandelenlease door elke juridische molen geperst worden van Kanton naar beroep bij gerechthof, ( Tussen door een stop ivm WCAM verzoek) Hoge Raad alvorens er door gestoomd kan worden naar europees Hof. Als Dexia in alle redelijkheid en eerlijkheid zou willen dat er duidelijkheid verschaft zou worden aan wel of niet toepasbaar zijn van Wck dan zou zij sprongcassatie met beide armen moeten omarmen. Want dan wordt er versneld duidelijk of Wck wel of niet van toepassing is. Met andere woorden. Dexia en zo ook andere aanbieders (mis)gebruiken in mijn ogen de wetgeving met als enig doel tijd te rekken alvorens eindvonnis gewezen wordt om zodoende minder verlies te leiden en dit in mijn ogen onterecht af te wendelen bij de klanten die door deze strategie gedupeerd raken en of worden. Echter tot de tijd die rest dat er geen definitief vonnis ligt dient de rechtspraak te varen op de reeds veelvuldig uitgesproken uitspraken van de lagere rechtbanken ivm Wck. die doorgaans het leeuwendeel uitspreken dat wck weldegelijk van toepassing is. Zo ook de uitspraken van de hoogleraren die aan de wieg stonden van de Wck wetgeving o.a. drs. van Hulst. Daarnaast kun je stellen dat de beslismodules van de raden ook uitgaan van toepasselijkheid Wck wetgeving.
Met bovenstaande relaas kan het mijn inziens niet anders gezien worden dat wck uiteindelijk bij het europees gerechtshof van toepassing verklaard wordt. En dat erbij Dexia alles aangelegen is om die uitspraak zolang mogelijk uit te stellen, of beter voor Dexia het voorkomen van uitspraak, dmv allerlei tijdrek strategieën. Wat mij verbaast, beter is boos maakt, dat Dexia bij WCAM verzoek dood leuk verschuilt achter het feit dat er geen jurisprudentie ligt en dat zij dat betreuren. Dit terwijl juist zij degene zijn die in de weg staan dat er jurisprudentie wordt uitgesproken. Die tactiek kun je in economisch licht van de bank briljant noemen. Maar ik noem het witte boorden criminaliteit welke misbruik maakt van wetgeving zoals deze bedoeld zijn door de wetgever. Als het aan mij lag zou men in Den Haag hier ook een strafmaat voor mogen vastleggen van hij zij die obstructie pleegt, en dat doet Dexia, kan bestraft worden met xxxxxxxxx.
Maar je hebt gelijk dat in het Wck een probleem zit die in mijn ogen door Dexia en andere aanbi(e)(d)ders in leven wordt gehouden.
Voor wat betreft toekenning WCAM. Ben ik zelf ook bang dat de rechter in zijn vonnis, bij de opt-out gedupeerden, weer op de stoel van de mediator gaat zitten ipv recht te spreken volgens de wetsregels. Mijn inziens omdat de rechter zijn vingers gewoonweg niet wilt branden aan het groot kapitaal waar de economie van Nederland afhankelijk van is. Hierbij opgemerkt dient te worden dat WCAM verzoek alleen gaat over het vraagstuk of de Duisenberg-regeling in voldoende mate schadevergoeding biedt. De redelijkheid van schadevergoeding hangt samen met toepassing Wck, Aandelen wel of niet in voldoende mate aangekocht en behouden. Toepasselijkheid gezinsbeschermende maatregel etc etc. Dit naast het wel of niet representatief zijn van SLV en EL en de belangenverstrengeling van VEB met Dexia in VEB Bottomline. Het wel of niet toekennen van WCAM hangt dus niet alleen af van Wck vraagstuk. Alle onderdelen zouden mee moeten spelen met het wel of niet verbindend verklaren van WCAM verzoek. Door het Hof moet er op vele vraagstukken antwoord gegeven moeten worden of de geboden schadevergoeding ook redelijk is bij toekenning van het verzoek.
Met andere woorden. Mijn rechtsgevoel zegt dat we het gelijk al (in meer of mindere mate bewezen) aan onze kant hebben staan en dat we om die reden niet kunnen verliezen. echter mijn gezond verstand zegt dat we in een poldermodel land leven, zo ook de rechtspraak, en juist deze (nobele gedachtegang) staat in de weg om zwart/wit recht te spreken. En dat is iets wat ik met jouw eens ben dat daar rekening mee moet gehouden worden. Wat wij als gedupeerden zwart/wit zien gaan sommige rechters zich gedragen als mediator waardoor er een gekleurd vonnis wordt gewezen.
In je bovenstaande reactie zet je een aantal vragen neer, althans ik noem ze nu voor het gemak even zo: is er fraude, Oplichting etc.
Het is mijn inziens iets te kort door de bocht om te stellen. kom of noem de onomstotelijke bewijzen en dan pas heb je recht van spreken of redenen om er iets mee te doen.
In deze materie ligt dat niet zo eenvoudig zoals je voorspiegelt. De bewijslast is alleen bekend bij of in het bezit van Dexia en andere aanbieders. Wat de gedupeerde wel heeft zijn de indirecte bewijzen/aanwijzingen, en indirecte bewijzen zijn volgens de wetgeving niet voldoende. Want deze gebied wie stelt bewijst. Maar juist dit legt een onmogelijke bewijsopdracht bij de gedupeerden. Immers zij verkrijgen pas het eventuele bewijs als zij in de keuken mogen mee kijken. Vergelijk het met een restaurant.
Een x aantal mensen hebben diaree opgelopen, De arts vermoed dat het hoogstwaarschijnlijk is veroorzaakt door besmet voedsel. Alle hebben gemeen zij een greenfield biefstuk genuttigd hebben in verschillende restaurants welke zich bevinden in verschillende steden. Echter om te achterhalen of bij bewuste restaurants het om een en dezelfde greenfield biefstuk gaat dient men in de administratie te snuffelen van alle restaurants om vervolgens de besmettingshaard te kunnen vinden. De restaurants weigeren om in hun boeken te laten kijken want zij vinden het geen bewijs is dat slecht een van hun klanten diaree heeft opgelopen en stellen zich op het standpunt, Het kan ook van ander voedsel zijn geweest en bewijs eerst maar eens of het aan de greenfield biefstuk ligt die bij mij eventueel genuttigd zou zijn. Zo ook de slachterijen weigeren inzage aan wie zij de greenfield biefstukken hebben geleverd om een en dezelfde redenen.
Zo is het in dit geval ook met Dexia. Dexia heeft de bewijs last. De gedupeerden hebben indirect bewijs, dit indirecte bewijs dat aandelen wel of niet verkocht wordt verstrekt door de overlegde jaarcijfers van Dexia. Zie verweer schrift Payback/Beursklacht. Dit verweerschrift geeft aan waar hoogstwaarschijnlijk onvolkomenheden gevonden kan worden om nadat er in de keuken van Dexia is gekeken aan te tonen dat er wel of niet malversatie is gepleegd met het aankoop beleid aandelen.
Dexia verkeerd ook in dit verband in een luxe positie. de bewijsvoering ligt bij de gedupeerden. Echter de bewijslast is in handen van Dexia. (geldt overigens ook voor vraagstuk Zorgplicht, "inzage dossier")
Een geluk bij een ongeluk. de jaarcijfers van Dexia hebben voldoende "indicatief bewijs" aangedragen dat er mogelijk malversatie is gepleegd met aankoop aandelen beleid van lease contracten.
Met vriendelijke groet,
Pieter Hezemans
Vereniging Payback
, het geeft in ieder geval duidelijk weer hoe het met jouw fatsoensnormen gesteld is. 
