[ archief ] Dexia daagt 150 leasebeleggers voor de rechter

[Rompelberg & Ruiter a]

Sarah Etty en ik hebben allebei gelijk. Hieronder zal ik dit toelichten.

De rechtbank kent een sector die zich bezig houdt met “kanton”-zaken. Volgens art. 93 Rv. worden door de sector kanton vorderingen behandeld tot maximaal € 5.000,=. Daarnaast worden door de sector kanton behandeld alle zaken betreffende een arbeidsovereenkomst, een vut-overeenkomst, een agentuur, huur- of huurkoopovereenkomst, ongeacht de hoogte van de desbetreffende vordering.

Aandelenlease kent volgens mij elementen van zowel een huurkoopovereenkomst als een overeenkomst van geldkrediet als bedoeld in de WCK. Art. 94 Rv. bepaalt dat als een zaak méér vorderingen betreft en tenminste één daarvan is gebaseerd op een huurkoopovereenkomst, deze vorderingen doorgaans samen door de sector kanton worden behandeld en beslist.

Indien ik namens cliënten Dexia dagvaardt geschiedt dit, conform de regels, voor de sector kanton. Maar als Dexia gaat dagvaarden, zullen zij de rechter uitkiezen die bij hun standpunt past.

Allereerst is Dexia van mening dat aandelen-lease geen huurkoop is, zodat de bescherming ex art. 1:88 BW niet toekomt aan de huwelijkspartner van degene die een leasecontract afsluit. Cliënten tonen mij dagvaardingen tot bedragen van vele tienduizenden €, waarbij zij door Dexia voor de rechtbank (en dus niet voor de sector kanton) zijn gedaagd.

Indien een zaak bij de rechtbank wordt aangebracht terwijl zij door de sector kanton moet worden berecht, dan wordt die zaak op verlangen van een der partijen of ambtshalve naar de sector kanton verwezen (art. 71 Rv). Of verwijzing nodig is beoordeelt de rechter aan de hand van een voorlopig oordeel over het onderwerp van geschil. Tegen een verwijzing en het achterwege laten daarvan is geen hoger beroep mogelijk. Indien de rechtbank vindt dat zij zelf over de zaak mag oordelen, dan is daar dus niets tegen te doen.

Bovendien is er in Nederland sprake van rechtspraak in twee feitelijke instanties. Tegen vonnissen van rechtbank en sector kanton, kunnen rechtzoekenden in appèl bij het gerechtshof. Het gerechtshof beoordeelt alsdan de zaak opnieuw.

Dit bedoelde ik toen ik schreef: “het is de vraag of een andere rechter daar ook zo over denkt”. Niet alle aanhangige aandelenlease-zaken zullen (alleen maar) door de sector kanton worden berecht. Het is altijd mogelijk dat (ook) een andere rechter dan de kantonrechter over een aandelenlease-zaak komt te oordelen.

Begrijp ik het overigens goed, heeft de stichting leaseverlies haar vordering aanhangig gemaakt bij de rechtbank te Amsterdam, en dus niet bij de sector kanton aldaar?

Mr. M.M.H.J. Rompelberg
http://www.rechten.nl

[Sara Etty]

Beste Michel Rompelberg,

Het ging mij erom dat uw stuk onvoldoende duidelijk was waarmee er misverstanden kunnen ontstaan. Dat u uiteraard weet hoe het procesrecht werkt heb ik niet in twijfel getrokken, ik onderstreepte enkel de aspecten van dat procesrecht die ik in uw stuk onvoldoende helder vond weergegeven.

Het feit dat er in Nederland twee feiten rechters (kunnen) zijn is positief. Een zaak kan dan, in geval van twijfel omtrent de uitspraak in eerste aanleg geheel opnieuw beoordeeld worden. In ieder opzicht. Tegen het (niet) terugverwijzen naar de kantonrechter staat geen hoger beroep open. Maar daarmee is de discussie omtrent huurkoop - van groot belang bij de vernietiging op grond van de gezinsbeschermende bepalingen - in hoger beroep bij mijn weten zeker niet uitgesloten. Dat aspect valt in hoger beroep in de discussie omtrent de vernietigbaarheid gewoon onder de inhoudelijke behandeling lijkt me. En daar is de feiten rechter nou juist (ook) voor.

Inderdaad wordt door beide stichtingen bij mijn weten geprocedeerd bij de rechtbank. Hoe men dat geregeld heeft is mij niet geheel duidelijk.

Groet, Sara

[Sara Etty]

PS: Indien u dit nog mocht bekijken, ben ik erg benieuwd naar hoe u omgaat met BKR kredietregistraties en / of a-coderingen in geval van vernietiging op grond van de gezinsbeschermende bepalingen.

Na vernietiging door eega (buiten rechte) kan Dexia als wederpartij twee dingen doen. De vernietiging in rechte betwisten of niet. In het laatste geval dient Dexia zich naar de vernietiging en de daaraan verbonden gevolgen te gedragen. Dat betekent dat Dexia een melding moet doen bij het BKR om de eerder gedane krediet melding ongedaan te maken. Dat doet Dexia niet, sterker nog, Dexia gaat vrolijk over tot het melden van een achterstand, wat resulteert in een a-codering bij het BKR. Dat mag niet, heet misbruik van bevoegdheid en is bovendien onrechtmatig. Bovendien ondermijnt Dexia hiermee de spelregels die de wetgever in deze situaties heeft gegeven. En daarmee dus het recht van de echtgenote om buiten rechte effectief te kunnen vernietigen. Voorts ondermijnt Dexia hiermee de geloofwaardigheid van het BKR nu op deze manier fictieve kredieten en acxhterstanden onderdeel kunnen uitmaken van hetgeen een geloofwaardig bestand zou moeten vormen. Voorts is het m.i. zo dat deze situatie Dexia een bepaalde macht geeft waarmee de veronderstelde gelijkwaardigheid van partijen in een civiel conflict geheel teniet gaat. Bij het BKR kun je als lessee immers zeer weinig direct regelen. Of de zaak wordt rechtgetrokken is in beginsel afhankelijk van de goede wil van de deelnemer, in deze Dexia. Op deze manier ontstaat de situatie waarin een echtgenote van een lessee en / of lessee zelf gedwongen wordt een procedure te starten terwijl dat eigenlijk niet nodig is. Immers de wetgever geeft de mogelijkheid om effectief zonder tussenkomst van de rechter te vernietigen. Dexia maakt de wet wat dit aangaat tot een dode letter nu ze via misbruik van haar meldingsbevoegdheid ervoor zorgt dat de buiten rechte ingeroepen vernietiging geen gevolge heeft.

Ik ben benieuwd.

Met vriendelijke groet,

Sara Etty

[Sara Etty]

PS2: Toch nog even een aanvulling m.b.t. mijn 'kritiek' op het door u geschreven en door El geciteerde verhaal. U zegt onder meer:

Veel belangrijker zijn echter de antwoorden op de vraag hoe en onder welke omstandigheden de overeenkomsten tot stand zijn gekomen, hoe Dexia en de tussenpersonen daarbij te werk zijn gegaan, welke (misleidende) informatie werd verstrekt om de overeenkomsten getekend te krijgen en welke grote financiële belangen Dexia en de tussenpersonen hadden bij de totstandkoming van de overeenkomsten. Dit zijn allemaal vragen die in een procedure bij de kantonrechter zelden uitgebreid aan bod komen en die Dexia, door deze 150 zaken voor de Kantonrechter te brengen, handig weet te omzeilen.

Wat aan bod komt bij de (kanton)rechter, en op welke wijze, hangt vooral nauw samen met de kwaliteit van je advocaat. Niet zozeer met de rechter. Wat je als advocaat aanvoert zal door de rechter moeten worden meegenomen in zijn oordeel. Verder is het zo dat de rechter rechtsgronden mag aanvullen, indien de advocaat steken laat vallen. Nou doen rechters dat niet altijd, maar het kan dus wel. En zoals gezegd, het is vooral afhankelijk van de kwaliteit van je advocaat of en zo ja wat er in de procedure behandeld wordt. Zeker in het civiele recht.

Groet, Sara

[Judith]

Leerzame discussie meneer Rompelberg graag uw antwoord.

[Luc]

Zeker leerzaam. Sara je bent knap bezig, grote klasse hoor!


Mvg,

Luc