Ik heb het artikel huurkoop met de parlementaire geschiedenis nog maar eens hier bij gehaald. voor de nieuwkomers
joost
Vandaag heb ik de parlementaire geschiedenis van art. 7A:1576 ev. doorgenomen. Er werd niet uitvoerig ingegaan op de koop op afbetaling en de huurkoop, omdat tegelijkertijd de invoering van de bepalingen van consumentenkoop plaatsvond, waarover meer geproken werd. Wat ik er wel vond, en wat volgens mij erg belangrijk zou kunnen zijn (ik houd hier een slag om de arm!), is het volgende:
Art. 7A:1576 lid 5 luidt: "Het in deze titel (koop op afbetaling, Simone) bepaalde vindt overeenkomstige toepassing op vermogensrechten, niet zijnde registergoederen, voor zover dat in overeenstemming is met de aard van het recht."
De parlementaire geschiedenis zegt daarover het volgende:
Kamerstukken Tweede Kamer 16979, vergaderjaar 1981, Vaststelling en invoering van titel 7.1 (koop en ruil) van het nieuwe Burgerlijk Wetboek, nr.3, Memorie van Toelichting, blz. 66:
"Lid 1 (van art. 1576, Simone) spreekt, evenals de andere bepalingen van deze afdeling, van de koop en verkoop op afbetaling van ZAKEN. Blijkens art. 3.1.1.1 (later art. 3:2 BW, Simone) moet in het nieuwe BW onder het begrip zaak verstaan worden: een voor menselijke beheersing vatbaar stoffelijk object. Derhalve omvat het begrip zaak in het nieuwe BW niet meer de vermogensrechten, zulks in afwijking van het woordgebruik in art. 555 BW (nu art. 3:1, Simone); men zie ook artikel 3.1.1.0 (nu ook art. 3:1 BW, Simone). Het nieuwe vijfde lid strekt ertoe de toepasselijkheid van deze afdeling (*, Simone) op de koop op afbetaling van vermogensrechten te handhaven, en doet dit op een wijze die vergelijkbaar is met art. 7.1.10.1 (nu art. 7:47 BW, Simone) voor de koop in het algemeen."
Goed nieuws, wellicht? Het is nu duidelijk dat art. 7A: 1576 lid 5 de titel (echter, de Memorie van Toelichting spreekt over 'de afdeling' i.t.t 'de titel', zie *) ook van toepassing verklaart op koop op afbetaling van vermogensrechten. Nu aandelenlease een huurkoopconstructie betreft, wat een species is van koop op afbetaling, moet deze overeenkomst vallen onder het toestemmingsvereiste van art. 1:88 lid 1 sub d. Immers, de Memorie van Antwoord van art. 1:88 bepaalt daarover het volgende:
"Wat koop op afbetaling is, is gedefinieerd in art. 1576 etc." Dat daaronder ook huurkoop valt, wordt nergens bestreden. De Asser Personen-en Familierecht zegt het als volgt:
"De vraag wat onder 'koop op afbetaling' moet worden verstaan, wordt beantwoord door art. 7A:1576 lid 1 en 2 BW. Daar wordt de koop op afbetaling in het algemeen, dus inbegrepen huurkoop, gedefinieerd."
Zoals ik het nu lees, zou art. 1:88 lid 1 sub d wél van toepassing zijn, de contracten zouden dus binnen 3 jaar vernietigd kunnen worden. Ik ben benieuwd naar evt. commentaar van jullie...
prettig weekend,
Simone
Naar boven
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] PARLEMENTAIRE GESCHIEDENIS VAN ART 7A:1576 EV OVER HUURKOOP
Re: PARLEMENTAIRE GESCHIEDENIS VAN ART 7A:1576 EV OVER HUURKOOP
Geachte Joost 1
Ik heb het stukje van jou gelezen over de parlementaire geschiedenis van art 7a:1576 EV over huurkoop.
Jouw voorlopige conclusie was dat contracten binnen 3 jaar vernietigd zouden kunnen worden.
Ik heb een leasecontract afgesloten bij de Aegon via een adviesbureau. Ik had een bedrag vooruit betaald met de idee dat ik er na vijf jaar van verlost zou zijn.
In het contract wat het financiële adviesbureau mij onder valse voorwendselen heeft laten tekenen blijkt nu dat ik na die vijf jaar nog eens een schuld heb van minimaal 3X de inleg ( nog exclusief rente etc.)
Met andere woorden: ik blijk dus getekend te hebben voor een gigantische schuld waar ik nog 15 jaar aan vast zit. De looptijd bleek dus geen 5, maar 20 jaar te zijn. Hier is mij door het adviesbureau nooit op gewezen, en ik heb er overigens helemaal niet om gevraagd.
Ik wilde mijn gespaarde geld ergens wegzetten en niet een schuld aangaan.
Ik had via dit bureau reeds eerder een gelijkwaardig contract afgesloten, maar toen was de looptijd wel 5 jaar, voor nagenoeg hetzelfde product en ik heb ook altijd met klem gezegd dat ik niet langer dan vijf jaar aan een dergelijk product vast wil zitten. Ik wilde nogmaals zo'n contract, maar in plaats daarvan liet men mij een contract ondertekenen wat allesbehalve hetzelfde was. Ik voel mij nu ontzettend genomen en ik wil koste wat het kost over 2 jaar, wanneer de eerste vijf jaar voorbij zijn en ik moet gaan betalen, van dit contract verlost zijn.
Welke stappen kan ik ondernemen, en heb ik juridisch een poot om op te staan om dit contract te beëindigen?
Een éénmalige vooruitbetaling zonder verdere verplichtingen was mijn bedoeling.
Kan een bedrijf je zomaar met een gigantische schuld opzadelen zonder ook maar één controle te doen over je kredietwaardigheid.Het lijkt mij toch dat er nog zoiets bestaat als consumentenbescherming, die het afsluiten van dergelijke contracten zonder meer onmogelijk maakt?
m.vr.gr.,
Leon
Ik heb het stukje van jou gelezen over de parlementaire geschiedenis van art 7a:1576 EV over huurkoop.
Jouw voorlopige conclusie was dat contracten binnen 3 jaar vernietigd zouden kunnen worden.
Ik heb een leasecontract afgesloten bij de Aegon via een adviesbureau. Ik had een bedrag vooruit betaald met de idee dat ik er na vijf jaar van verlost zou zijn.
In het contract wat het financiële adviesbureau mij onder valse voorwendselen heeft laten tekenen blijkt nu dat ik na die vijf jaar nog eens een schuld heb van minimaal 3X de inleg ( nog exclusief rente etc.)
Met andere woorden: ik blijk dus getekend te hebben voor een gigantische schuld waar ik nog 15 jaar aan vast zit. De looptijd bleek dus geen 5, maar 20 jaar te zijn. Hier is mij door het adviesbureau nooit op gewezen, en ik heb er overigens helemaal niet om gevraagd.
Ik wilde mijn gespaarde geld ergens wegzetten en niet een schuld aangaan.
Ik had via dit bureau reeds eerder een gelijkwaardig contract afgesloten, maar toen was de looptijd wel 5 jaar, voor nagenoeg hetzelfde product en ik heb ook altijd met klem gezegd dat ik niet langer dan vijf jaar aan een dergelijk product vast wil zitten. Ik wilde nogmaals zo'n contract, maar in plaats daarvan liet men mij een contract ondertekenen wat allesbehalve hetzelfde was. Ik voel mij nu ontzettend genomen en ik wil koste wat het kost over 2 jaar, wanneer de eerste vijf jaar voorbij zijn en ik moet gaan betalen, van dit contract verlost zijn.
Welke stappen kan ik ondernemen, en heb ik juridisch een poot om op te staan om dit contract te beëindigen?
Een éénmalige vooruitbetaling zonder verdere verplichtingen was mijn bedoeling.
Kan een bedrijf je zomaar met een gigantische schuld opzadelen zonder ook maar één controle te doen over je kredietwaardigheid.Het lijkt mij toch dat er nog zoiets bestaat als consumentenbescherming, die het afsluiten van dergelijke contracten zonder meer onmogelijk maakt?
m.vr.gr.,
Leon
