Het spreekwoord " zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten" is niet zo'n goed uitgangspunt bij het kopen van een auto, en ik weet ook niet wat me bezield heeft toen ik op jacht ging naar een stukje blik op de weg.
Maar ik werd verliefd.
Op een oud beestje uit 1978. Na tot tweemaal aan de telefoon te hebben geïnformeerd en via internet foto's te hebben ontvangen van deuren, balken en motorblok, leek het voor mij een perfecte auto. Alleen wat roest onder aan de deur, en volgens de verkoper was dat alles.
Wegens drukte van mijn kant vroeg ik of ze hem konden vasthouden tot maximaal twee weken later, voor een nadere inspectie en proefrit.
Geen probleem, als ik maar een aanbetaling deed.
Dat deed ik. 250 euro.
2 weken later: Ik ging kijken en het viel wat tegen. Al met al nog zo'n 1000 euro te verspijkeren. Niet bepaald het plaatje dat mij voor was gehouden. De man met wie ik de afspraak had gemaakt was er niet, is inmiddels weer terug van zijn vakantie, en zegt dat mijn handgeld een aanbetaling was op de koop en daardoor de auto heb gekocht! Nu krijg ik hem wel overtuigd van het feit dat ik die auto niet koop, maar niet dat het normaal is dat ik nu mijn handgeld terug krijg.
Ik weet dat het mijn eigen domme fout is, maar wat kan ik nog doen, naast gezonde beargumentering en een aanbod tot een deal, om dit geen dure les te maken?
Mvg,
Iemand die zich een tikkeltje dom voelt
