vogels schreef:@isabel1: toch krijg ik - zeker de laatste jaren - hetzelfde gevoel als czarczar. Dan hoor ik over onderzoeken op bijv. 78-jarige leeftijd, waarvan ik dan denk: is dit om de kas te spekken of om de patiënt te helpen? Voorbeeldje (heb er velen): bij een 78-jarige kijken of er sprake is van slaapapneu omdat mevrouw slecht slaapt??? Ik denk dan: logisch slaap je slecht, je zult overdag hoofdzakelijk stil zitten.
Niet alleen de laatste jaren. Het was in 1989 dat mijn oma voor de zevende keer in een jaar tijd op haar sterfbed kwam te liggen. Alleen deze keer was het echt de laatste keer. Ze lag in het ziekenhuis, en het was volkomen duidelijk dat ze geen 24 uur meer had. Toch moest en zou er bloed geprikt worden, want dat moest onderzocht worden volgens de verpleegster.
Wonder boven wonder, oma lag in coma, kwam oma die 24 uur door. Volgende onderzoek, en nog een. Weer een dag later ging ze weer hard achteruit. Terwijl de familie erbij was, en oma nog steeds ademde, kwam een verpleegster al spullen brengen om het lijk te wassen. Er was echter geen lijk. Verpleegster schrok, zette het spul neer en ging. En oma ging nóg niet dood, ze krabbelde weer enigszins op.
Al met al heeft het nog een week geduurd, een week waarvan iedereen wist dat oma zou overlijden. Toch is er verschillende keren bloed geprikt om te onderzoeken, en verschillende andere dingen zijn onderzocht.
Maak mij nou niet wijs dat dat niet om geld ging, want al die onderzoeken hadden geen enkel nut meer.
