Enkel de consumenten met geweigerde garantie betalen dit nu. Wanneer de winkeliers netjes garantiekosten voorzien en die dus in de verkoopprijs meenemen en bij problemen netjes garantie geven, betalen alle consumenten mee aan de garantie. De consument betaald altijd de rekening. Maar het zou op deze manier beter over alle consumenten verdeeld zijn omdat de producten dan gewoon duurder worden. Dat kun je het beste bereiken door de winkeliers te dwingen zich aan de wet te houden.
Hoe wil je dat in de praktijk uitvoeren?
Hoe wil je de winkelieren dwingen dat zij met hun winstmarges omhoog gaan?
Ik wil dat wel best doen, maar dan gaan de meeste klanten naar de cocurrent omdat die veel goedkoper is.
Door de huidige regelgeving pak je alleen de kleine ondernemers, terwijl die grote ketens zich rot lachen dat die kleine ondernemers de dupe zijn en dat die grote ketens toch niet worden aangepakt.
In het verleden werden die zaken ook door de fabrikanten geregeld. Maar dat is nu verboden omdat het onder kartelvorming zou vallen. En nu mogen geen prijsafspraken worden gemaakt.
En waarom zouden de rotte appels nu bang worden? Die wordten toch niet aangepakt.
Kijk maar eens naar de webwinkels. Die zitten met hun winstmarge zo rond de 5%, sommige zelfs lager.
Hoe wil jij die dwingen dat zij met hun winstmarge omhoog gaan?
Ik zal het antwoord geven: je kunt de winkelieren niet dwingen om hun winstmarge omhoog te schroeven, zodat de winkelieren daardoor verplicht worden om hun verplichtingen na te komen.
Dat kun je het beste bereiken door de winkeliers te dwingen zich aan de wet te houden.
Dat is niet te dwingen. Wat er gebeurd is dat de kleine ondernemer die wel aan de regels houdt de deuren kan gaan sluiten, omdat hij volgens de consument veel te duur is.
Uiteindelijk zullen de grote ketens overblijven en die dwing je echt niet om aan de regels te houden.
Wanneer de winkeliers netjes garantiekosten voorzien en die dus in de verkoopprijs meenemen en bij problemen netjes garantie geven, betalen alle consumenten mee aan de garantie.
Snap ik.
De consument krijgt garantie van de winkelier en de winkelier krijgt garantie van de fabrikant.
Dus als een product ondeugelijk is, behoort de fabrikant van het product die kosten te dragen.
Daarnaast staat ook in wetboek 6 (het artikel kan ik niet zo snel vinden) dat de fabrikant de eindverantwoordelijke partij blijft van de deugelijkheid van het product.
Echter dat de verkopende partij het aanspreekpunt is voor de consument wilt nog niet zeggen dat de verkopende partij ook voor de kosten moet blijven opdraaien voor de misstanden die de fabrikanten maken.
Als de verkopende partij bewust een ondeugelijk product aan de klant levert dan is de verkopende partij daar zelf volledig verantwoordelijk voor.
Echter de meeste winkelieren leveren niet bewust een ondeugelijk product aan de klant. Dus in dat geval is de fabrikant de eindverantwoordelijke en niet de verkopende partij.
De fabrikanten doen dat al.
De fabrikanten houden alleen aan de B2B regels en hebben niks met de consumentenkoop te maken. Dus ze houden zich al helemaal niet aan de consumentenregels.
