[ archief ] Ervaringen met wachttijden en behandelingen GGZ?

[Juulr]

Hallo iedereen,

Voor langdurige somberheid heb ik de afgelopen 20 jaar een aantal behandelingen gehad. Na de laatste goede en vooral passende behandeling gaat het eindelijk goed met mij en kan ik reflecteren op de afgelopen tijd. Ik heb gemerkt dat de geestelijke gezondheidszorg erg complex is. De wachttijden waren en zijn lang. De behandeling zelf waren ook niet altijd wat ik nodig had.
Nu wil ik heel graag anderen gaan helpen die psychische hulp nodig hebben. Om beter inzicht te krijgen wil ik graag weten wat de ervaringen van anderen in de GGZ zijn. Hopelijk vind je het leuk om een aantal vragen te beantwoorden. Als je vragen hebt voor mij hoor ik dit ook graag. Alvast bedankt.

1. Wanneer is voor jou een behandeling in de GGZ geslaagd? Kwam dit overeen met de werkelijkheid?
2. Wat had je willen weten tijdens het wachten op hulp? Iets wat je nu wel weet, wat je toen niet wist. Waarom?
3. Is er iets wat je ter voorbereiding hebt gedaan of had kunnen doen tijdens het wachten op je behandeling? Waarom? En zo ja, wat heb je toen gedaan?

[Jablan]

Fijn dat het weer goed met je gaat.

Het zijn persoonlijke vragen, die slechts weinig mensen open willen beantwoorden.
Hoe had je antwoord willen hebben? Is het niet makkelijker om een online-enquête te maken of een mailadres erbij te vermelden?

[Juulr]

Bedankt voor de tip, Jablan. Het is ook mogelijk om de vragen in een privé bericht te beantwoorden.

[Nijogeth]

1. Wanneer is voor jou een behandeling in de GGZ geslaagd? Kwam dit overeen met de werkelijkheid?
2. Wat had je willen weten tijdens het wachten op hulp? Iets wat je nu wel weet, wat je toen niet wist. Waarom?
3. Is er iets wat je ter voorbereiding hebt gedaan of had kunnen doen tijdens het wachten op je behandeling? Waarom? En zo ja, wat heb je toen gedaan?

Ik verwacht niet dat je veel antwoorden gaat krijgen, want veel mensen praten er toch niet graag over. Echter heb ik zelf die knop noodzakelijk om kunnen zetten, omdat ik daarmee een jonge meid kon helpen. Dus zal ik de vragen beantwoorden.

1. In mijn ogen is een behandeling geslaagd als duidelijk is geworden waar de problemen vandaan zijn gekomen en hoe daar mee omgegaan kan worden. In mijn geval is dat inderdaad duidelijk geworden, wat inhoudt dat ik op bepaalde momenten meer aan mezelf moet denken en mezelf niet moet focussen op de verwachtingen van anderen. Mijn IQ zit me namelijk eigenlijk altijd in de weg. Deze is namelijk erg hoog (getest op 143) en dat merk je in een normaal gesprek met me vaak wel, maar leren kan ik bijvoorbeeld niet en hoewel ik emoties snap, snap ik mensen die vanuit emotie denken dan weer niet. Emoties probeer ik dan ook zoveel mogelijk uit bepaalde situaties te laten (bijvoorbeeld discussies). Door de psycholoog heb ik mezelf zo leren kennen, dat ik uiteindelijk voor mezelf stappen heb kunnen zetten en eigenlijk alles aardig op de rit heb (vaste baan, fijne vrienden en rond de bouwvak zou mijn nieuw gekochte appartement klaar moeten zijn), iets wat 10 jaar geleden niemand verwachtte.

2. Ik had graag al direct na de eerste intake willen horen dat ze door had dat ik een depressie heb gehad. Die was volgens haar op dat moment al voorbij, maar ze kon uit alles afleiden dat ik wel degelijk in een depressie had gezeten (zeg maar, in zo'n vorm dat je het nut niet meer ziet om op te staan, omdat je het idee hebt dat je niet in deze wereld hoort), maar dat ik daar ook zelf uit was gekropen. Ik denk dat dat me in die 3 maanden wachten op de eerste behandeling wel wat meer rust had kunnen geven en ik als zodanig een beter idee had wat ik kon gaan verwachten van de behandeling.

3. Naar aanleiding van mijn antwoord op vraag 2 is het antwoord op vraag 3 eigenlijk wel te raden. Ik had geen enkel idee wat me te wachten stond en kon me dus wat dat betreft ook niet voorbereiden. Het enige wat ik kon doen was mezelf continue eraan herinneren dat alles duidelijk zou worden en ik er door die behandelingen sterker uit zou komen.

[Juulr]

Ik verwacht niet dat je veel antwoorden gaat krijgen, want veel mensen praten er toch niet graag over. Echter heb ik zelf die knop noodzakelijk om kunnen zetten, omdat ik daarmee een jonge meid kon helpen. Dus zal ik de vragen beantwoorden.

Super bedankt dat je de vragen hebt beantwoord!

[Jablan]

Hoewel je vragen duidelijk bedoeld zijn voor mensen, die zelf patiënt waren, krijg je een antwoord uit de rol van een toeschouwer. Ik heb het meest erge geval in onze omgeving genomen.


1. Wanneer is voor jou een behandeling in de GGZ geslaagd? Kwam dit overeen met de werkelijkheid?

Geslaagd: als je daarna zonder hulp weer verder kunt in het leven.
Werkelijkheid: nee. Patiënt heeft 1x per maand bezoek van een verpleegkundige om de medicatie goed te houden.

2. Wat had je willen weten tijdens het wachten op hulp? Iets wat je nu wel weet, wat je toen niet wist. Waarom?

Tijdens wachttijd: er zijn medicijnen verstrekt. Daar hadden alle betrokkenen graag betere informatie over willen hebben, want suïcide stond niet in de mogelijke bijwerkingen.
Wijsheid achteraf: ggz is goed voor enkelvoudige, niet voor complexe ziektebeelden.

3. Is er iets wat je ter voorbereiding hebt gedaan of had kunnen doen tijdens het wachten op je behandeling? Waarom? En zo ja, wat heb je toen gedaan?

Na psychiater nummer 8 of 9 is besloten de patiënt nog zieker te laten worden, zodat de patiënt er slecht genoeg aan toe was om gedwongen te laten opnemen in een gesloten afdeling en daar ook lang genoeg zou verblijven om wel te herstellen. Dat laatste is gelukt.

[Juulr]

Hartelijk dank Jablan. Dat is ook super waardevol.

[witte angora]

Nu wil ik heel graag anderen gaan helpen die psychische hulp nodig hebben. Om beter inzicht te krijgen wil ik graag weten wat de ervaringen van anderen in de GGZ zijn.

Mooi streven. Heb je al eens overwogen om een training als ervaringsdeskundige te volgen? Dan krijg je, gedurende de training, juist veel te maken met mensen die met de GGZ te maken hebben gehad en hersteld zijn. Hun ervaring kun je ook weer meenemen in de hulp die je wilt gaan geven. Ervaringsdeskundigen worden in de GGZ steeds meer ingezet.

Het kan zijn dat bij het intakegesprek geconcludeerd wordt dat je nog niet voldoende ervaring hebt. Dan kun je dat opdoen door als vrijwilliger bij een GGZ-instelling aan de slag te gaan. Al is het maar achter de koffiebar of iets dergelijk. Ook dan kun je heel veel leren van de mensen die er rondlopen.

Succes, ik hoop dat het je gaat lukken er handen en voeten aan te geven.

[Jaapape]

Hoi Juulr,
Ik ben benieuwd of je nog meer reacties hebt ontvangen. Zelf ben ik bezig met een opdracht vanuit de opleiding tot SPV om de wachtlijstperiode prettiger te laten verlopen door het al aanbieden van contact, binnen twee weken na plaatsing op de wachtlijst.
Waren er nog mensen die hebben geantwoord in een PB of is het gebleven bij de twee duidelijke reacties hier (waarvoor dank allebei!)

[Karel123##]

Ook ik ben zeer benieuwd aangezien ik persoonlijk de meeste GGZ instellingen als fabrieken zie ( opleidingsinstituut voor o.a. verplegend personeel in opleiding, psychiaters etc!! )

[Gwendolyn55]

Inderdaad antwoorden op de vragen zullen weinigen willen doen, dat begrijp ik.
Zeker als je ten einde raad bent, suïcidaal zelfs, en ondersteuning vanuit de GGZ plots gestaakt wordt met de vermelding "je verandert niet dus staken we bij deze de sessies ( "behandelingen" genoemd ) zonder de mogelijkheid van afbouwen, en je met een geestelijk schop mee nog wanhopiger de straat op gooien.

Later zelfs de uitspraak terwijl je nog het leven niet aankan, overduidelijk suïcidaal, "als je pijn hebt is het je eigen schuld".

Ik moet wel vermelden dat er daadwerkelijk een geslaagde poging om zelfdoding te plegen daar de resultaat van was, de aanzet was een ongelukkig uitspraak van een GGZ medewerker nota bene die de verder geslaagd poging zelf onderbrak.
Kwestie van verder de put in duwen. Ik moet wel toegeven dat een deel van de gesprekken wat men wel ondersteuning of behandeling zou willen noemen mij de hoofd boven water hebben gehouden een tijd lang.

Dat je wel de vraag mag stellen geeft de GGZ hulp om beter te worden of hulp de vernieling of erger in?