[ archief ] Orgaandonor, niet geven is niet ontvangen.

[Ellen76]

@Dirkie,
Toen ik 15 was had je alleen nog die rode briefjes van postbus 51 om aan te geven dat je donor wil zijn. Op het moment dat ze gingen registreren heb ik mij gelijk laten registreren en dat bewijsje heb ik altijd bij mij.

Hier ben ik het niet mee eens, want tot welke leeftijd wil je deze regel laten gelden dan?

Je bent volwassen op je 18e maar aangezien de meeste mensen van 18 daar nog niet echt mee bezig zijn lijkt mij een grens van 21 redelijk. Mensen met een verstandelijke beperking dien je hier net als kinderen buiten te laten. (wel krijgen maar niet hoeven doneren omdat die net als kinderen (meestal) niet weten waar het over gaat en dus niet goed kunnen beslissen(ligt uiteraard aan de mate van verst. beperking))

Ik wil alleen mijn eigen mening ventileren zoals jij ook doet, ieder zijn mening. Maar ik vind het hypocriet wanneer je niet bereid bent om als je dood bent donor te zijn, maar wel, wanneer je ziek bent, graag wil ontvangen.

En wat het bloedgeven verhaal betreft, er zijn altijd uitzonderingen en niet iedereen is immers geschikt. Maar als je dood bent heb je niks meer aan je organen en voel je niks meer en ervaar je ook geen angst, dus die angst, om te doneren als je dood bent, is vrij irreëel in mij ogen. Maar goed dat is mijn mening.

[Dirkie]

Ellen76, gelukkig mag iedereen in Nederland zijn eigen mening ventileren, dat is ons recht. En je hebt ook goed over die mening nagedacht en schrijf je niet zomaar wat. Dat zie je soms wel eens anders op de diverse fora.

Het is niet altijd hypocriet om wel te willen ontvangen, maar nog niet negedacht te hebben over geven. Het zijn zo van die zaken, waar je pas over gaat nadenken, als je er mee geconfronteerd wordt. Hetzij direct persoonlijk (en dan is het beetje laat om nog een codicil in te vullen) hetzij door een gebeurtenis in je omgeving.

Ik denk dat je een groot aantal dilemma's zo kunnen verzinnen, waarin een keuze gemaakt moet worden tussen de ene of de andere zieke, die een orgaan zou moeten ontvangen. Daarom was de Donorshow van BNN ook heel goed (achteraf!). Heel veel mensen zijn er over na gaan denken en dat is alleen maar goed.

Ik ben zelf echter heel blij, dat ik niet in de schoenen van de artsen sta, die deze belissing misschien echt een keer moeten nemen.

En geloof me, na meer dan 125 maal plasma geven (het exacte aantal weet ik nu even niet) kan ik nog steeds niet kijken, als de naald mijn arm in gaat, maar gelukkig doet het geen pijn

[Ellen76]

Hoi Dirkie,

Ik neem idd wel aan dat er nog steeds mensen zijn die er nog niet over hebben nagedacht omdat men nog niet geconfronteerd wordt met dergelijke dingen, het is vaak een beetje ver van mijn bed show. Maar in deze tijd, nu er zoveel aandacht voor is, kan je er bijna niet meer onderuit vind ik en ben je het eigenlijk aan je familie verschuldigt om sowieso kenbaar te maken wat je wilt. Anders moeten hun die keuze maken, ook erg moeilijk. En aangezien er een groot tekort is aan donoren zou het zonde zijn als je organen niet worden gebruikt. Ik zou het in ieder geval wel zonde vinden van de mijne als het zover is.

Ik heb een zoon van 21 maand, en hoop echt nooit dat ik deze keuze hoef te maken, dat is het ergste wat je als ouder kan overkomen, maar mocht het zover komen dan zal ik, tot de tijd dat hij het nog niet kan, de keuze voor hem maken en zal er, als het aan mij ligt een ander kindje door kunnen leven. Mijn man denkt er net zo over als ik dus wij hoeven ons daar niet meer druk over te maken, wij weten ook goed van elkaar wat we willen. Ik vind persoonlijk dat de dood bij het leven hoort en ik vind dat je je kop in het zand steekt als je er niet aan wil denken. Men zou de dood weer wat meer bij de levenden moeten laten zoals vroeger meer het geval was dan zou het hele donor verhaal niet zo beladen zijn denk ik.

[Dirkie]

Hallo Ellen76,

Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden!

[jiping]

Ik denk wel dat je mag stellen dat mensen met een codicil voorgaan op de lijst wat mij betreft,

ben je het eigenlijk aan je familie verschuldigt om sowieso kenbaar te maken wat je wilt

Woordvoerders van de donorcodicil hebben zelf aangegeven dat i.p.v. een codicil in te vullen je ook aan familie en naasten kunt aangeven wat je wens is.

Ervanuitgaan dat enkel mensen met een codicil doneren en die dus voor laten gaan houd daar dus geen rekening mee en is naar mijn idee dus een slecht idee.

[Ellen76]

@jiping: Als je het weet en aan je familie doorgeeft wat is dan het probleem om het te laten registreren? Dan is iedereen op de hoogte van je wensen, het gaat ook sneller dan dat je eerst iemand van de familie moet spreken. Het kan dan in sommige gevallen te laat zijn.

[toupasse]

@Ellen76: Je hoeft je niet te registreren, als je nabestaanden je laatste wens maar kennen, zodat zij daar rekening mee kunnen houden. En daar zit hem de kneep.Zelfs als zij het al weten (van horen zeggen) gaan zij in de emotie rond de dood en alle drukte (begrafenis regelen, rouwkaarten, de notaris, huis leeg halen etc.) meestal om deze laatste wens heen. En loopt een nierpatient je nieren mis.

Het enige voordeel van een codicil is dat je het op een plaats kunt ophangen waar iedereen komt, zodat niemand er omheen kan. Je kunt een affiche downloaden van de site: »» http://niertekoop.blogspot.com/ ««

Die affiche heb ik ingevuld en pontificaal op de wc gehangen.
Voor een echte doe-het-zelvert is de Nierstichting overbodig. Voor haar is de nierpatient vooral een melkkoe.(zie: http://forum.trosradar.nl/viewtopic.php?p=646146#646146 )
Met groet van
Toupasse

[Ellen76]

Hoi Toupasse,

Ik heb het eens bekeken, nieuwe nier Nu, en als het idd zo werkt dan is dat erg jammer. Er wordt dan grof geld verdiend over de rug van erg zieke mensen. Ik snap eerlijk gezegd niet dat dat zomaar kan en zulke bedragen?! Dat een directeur van zo'n stichting daar geld mee verdiend, die man moet ook leven alla maar op die manier..... en verkwisting van geld aan dure gebouwen in nog duurdere buurten..... te gek voor woorden. Daarom kijk ik ook donders goed uit waar ik geld aan doneer, ik wel wel dat mijn geld daar terecht komt waar ik wil dat het terecht komt en dat ik niet iemand zijn hoge hypotheek loop te sponsoren.

Ik wil daarbij wel zeggen dat het mij niet alleen gaat om het doneren van een nier. Ik heb ook nog andere organen. Ze mogen wat mij betreft alles hebben en ik (of in dit geval mijn nabestaanden) hoeven daar ook niks voor te hebben. Voor mijn uitvaart ben ik immers goed verzekerd en ik wil niet dat mijn lijf tegen het hoogste bod wordt verkocht. Ik ben van mening dat je zo menselijk moet zijn om gewoon je organen af te staan aan ieder die dat op dat moment het meest nodig heeft. Ik ben bang dat er, door er geld tegenover te stellen, je dan hele rare dingen krijgt en de illegaliteit in de hand werkt. (wie doet het hoogste bod? dus de rijken hebben dan geluk) Ik weet het zal misschien zo'n vaart niet lopen maar een ieder, rijk of arm mag mijn organen hebben. (Misschien overdrijf ik ook wel een beetje maar de strekking is wel duidelijk denk ik)

En idd je bent niet verplicht je te registreren, ik vind dat het wel verplicht zou moeten zijn. Het belgische systeem, sowieso donor tenzij anders aangegeven, ben ik groot voorstander van.

Groet Ellen

[toupasse]

Hallo Ellen en de andere lezers,

Heel verstandig om kritisch te kijken aan welk goed doel je je geld schenkt. Als je het over de nierpatient van NU hebt, d.w.z. de dialysepatient die langzaam lichamelijk en geestelijk vergiftigd raakt, dan doet de Nierstichting vrijwel niets.

Van haar 15 mln jaarinkomsten gaat al 53 % naar preventie en kunstnieronderzoek. Daar heeft de nierpatient van NU niets aan in de weinige jaren die hij nog te gaan heeft. 23 % gaat naar reclame en communicatie om kritische geluiden uit te bannen, 11% is voor patientenzorg om te voorkomen dat de melkkoe suicide pleegt. En als je kijkt naar de minimale inzet om de 200 jaarlijkse wachtlijstdoden te voorkomen, dan lijkt het er op dat de Nierstichting eerder belang heeft bij het verdonkeremanen van de wachtlijstdoden. Dan krijg je tenminste geen last van boze nabestaanden. Tja, en van echte actie tegen dit dodelijke gevolg van het ministeriële 'donatiebeleid' krijg je commotie. Bedrijven voorkomen dat nu eenmaal graag. Slecht voor hun goede naam en voor de riante positie van de bestuurders van het bedrijf.

Want de Nierstichting is een bedrijf. En niets anders dan dat. Een bedrijf dat met haar beleid alleen op zichzelf is gericht, d.w.z. op winst maximaliseren en op bedrijfskosten minimaliseren (79.000 vrijwilligers doen het meeste werk!!). En verder op het van die winst leuke dingen doen voor de directie: kantoor in de duurste wijk van Nederland, status krijgen door miljoenen-opdrachten aan universiteiten, media en reclameburo's, salarissen op ministersnivo, studiereisjes etc. En dat alles allemaal binnen het kader van de slogan "de Nierstichting geeft toekomst". Helaas niet voor de nierpatient van NU.

Kun je het gevolg van zo'n beleid nu strafrechtelijk vergelijken met dat van handelen van een verdachte dat leidde tot 'dood door schuld'?
Het komt er wel dicht bij.

Conclusie: Steek je energie niet in de Nierstichting, maar neem simpel een donorcodicil en vertel dat laatste goed rond, zodat ooit je nier ook echt aankomt bij een patient. Je blijft zo gevrijwaard van fout gebruik van publieke middelen, ver van gevoelens van 'dood door schuld' en je maakt er eens iemand gelukkig mee. Zie verder http://niertekoop.blogspot.com/

Dag Ellen, dag andere lezers

Toupasse