[ archief ] Wachtlijst bij Tumor 12 cm in doorsnede..

[megatron29]

Excuses, ik meende dat de moeder overleden was. Vandaar dat ik het had over het rouwproces. Gelukkig is dat niet het geval!

@nevermind: natuurlijk als iemand in het ziekenhuis ligt heeft het ziekenhuis zeggenschap, maar als iemand thuis is (en ik nam aan dat moeder thuis was anders heeft het natuurlijk ook geen zin het ziekenhuis te bellen) dan moet het via de huisarts.

Helaas is dit forum niet geschikt voor dit soort vragen, want je krijgt meteen over je heen, wat je fout hebt gedaan.

Volgens mij heeft niemand gezegd dat ts iets fout heeft gedaan, er is niet veel anders wat hij had kunnen doen dan wat hij gedaan heeft. Ik heb wel kanttekeningen bij het verhaal, maar niet aan de kant van wat ts gedaan heeft. Eerder aan de communicatie tussen verschillende zorgverleners en tussen hen naar ts.

@megatron:
Allereerst, ik bedoel echt niet te zeggen dat je iets uit je duim zuigt, helemaal niet, ik geloof je wel. Maar het had zo niet moeten gaan (maar volgens mij vind je dat zelf ook). Ik vind het heel raar dat alles direct via oncologie moest, normaal gesproken gaat het via de huisarts. Ik geloof je wel, maar ik kan me voorstellen dat dit wellicht een reden is waarom dingen zo onduidelijk zijn gegaan. (maar dat is niet jouw schuld en kun je ook weinig invloed op uitoefenen)

we hebben dit verhaal al voorgelegd bij de behandelende oncoloog. Mijn moeder zelf heeft ook haar verhaal gemaakt bij haar. Ik krijg zelf de indruk dat iedereen elkaar de hand boven het hoofd houd. Er word niet inhoudelijk op ons verhaal gereageerd.
Mijn moeder heeft nog geestelijke ondersteuning gehad op het AZM en ook hier dit verhaal vertelt. Echter zonder terugkoppeling. Je staat iedere keer met lege handen.

Ik vind dit echt slecht, ze hadden je fatsoenlijk te woord moeten staan en dingen uit moeten leggen. Er had op zijn minst excuses gemaakt kunnen worden voor de manier waarop er gecommuniceerd is.
Zoals ik in mijn eerdere posts zei, ik denk echt dat er iets heel erg mis gegaan is in de communicatie naar jullie toe. En inderdaad zag ik als eerste schuldige daarin de huisarts, en daarna pas het ziekenhuis.

Wel wil ik je wat tips meegeven:
- allereerst zoals vroem zegt: zorg goed voor jezelf, de zorg voor een ander is soms zo zwaar dat je er zelf aan onderdoor gaat. Dus let goed op jezelf
- geniet van de tijd die je hebt met je moeder
- ik woon zelf niet in de buurt van het azm, maar ik weet dat daar een stichting zit, de Toon Hermans stichting (of vereniging) je kunt als je dat wilt natuurlijk daar contact mee opnemen. Wat zij doen is mensen met kanker helpen, mee kijken met behandeling, de goede vragen stellen in het ziekenhuis etc. Ik zeg niet dat je dat zelf niet kunt, maar soms is iemand de meekijkt en zelf minder emotioneel betrokken is handig om erbij te hebben. Daar kun je als patient, maar ook als familielid je verhaal ook kwijt. Misschien helpt je dat.
- je zegt dat je niet meer de puf hebt om de oncoloog voor de tuchtraad te slepen. Ik denk persoonlijk ook dat je zou verliezen. Daarmee bedoel ik niet dat je geen ellende hebt gehad (want het is wel duidelijk dat dat wel zo is) maar het is echt heel moeilijk om dat te winnen en dan moet er een aantoonbare fout gemaakt zijn. En die is er niet, het enige wat aangerekend zou kunnen worden dat blijkbaar niet correct ingeschat is hoe snel de tumor zou groeien, maar dat kun je bijna nooit, dat is altijd een schatting. Alle andere zaken zijn gewoon gedaan (misschien niet soepel verlopen maar zijn wel gedaan) dus daar kan een tuchtraad geen fout in zien. Dat het proces niet goed verlopen is, en dat er niet correct met jullie is omgegaan, daar doet een tuchtraad niets mee.
- als ik je ergens mee kan helpen, iets uitleggen of iets dergelijks, stuur maar een pb.

Persoonlijk vind ik je verhaal eigenlijk heel nuttig (voor mijzelf dan). Je laat heel goed zien hoe belangrijk communicatie is en wat het doet met patienten en familie als er niet goed gecommuniceerd wordt. Ik denk dat dit een belangrijke les is voor iedere zorg verlener.

Isabel

Hoi Isabel,

Bedankt voor je objectieve en heldere reacties, hier heb ik meer aan dan aan sommige andere forum bezoekers. Gelukkig hebben de meeste hier een gezond verstand.
Ik zal je tips zeker ter harte nemen.

Even terzijde dit is zeker niet het enige voorval in het AZM. Want ik weet nog een geval van mijn oom die ook geweigerd werd om infuusvoeding toe te dienen. Ook hier heeft zijn zoon in dit geval een gesprek gehad met een leidinggevende van de afdeling. Hij heeft tegen de leidinggevende gezegd dat als er niet met infuusvoeding gestart zou worden de media ingelicht zou worden over de gang van zaken op het AZM. Uiteraard werd er meteen met infuusvoeding gestart. Ook deze patiënt was ernstig verzwakt. Ik vraag me af of deze infuusvoeding erg duur is?
Want er word erg moeilijk over gedaan. En ik heb echt sterk de indruk dat mensen boven een bepaalde leeftijd worden opgegeven. Ik ben niet de enige die deze mening deelt! Asterix waarschijnlijk niet btw.
Er zou een onafhankelijk onderzoek moeten komen naar dit ziekenhuis. Want er zijn een hoop zaken niet op orde. Waaronder inderdaad communicatie.

[nevermind]

Hoi Isabel,

Bedankt voor je objectieve en heldere reacties, hier heb ik meer aan dan aan sommige andere forum bezoekers. Gelukkig hebben de meeste hier een gezond verstand.
Ik zal je tips zeker ter harte nemen.

Even terzijde dit is zeker niet het enige voorval in het AZM. Want ik weet nog een geval van mijn oom die ook geweigerd werd om infuusvoeding toe te dienen. Ook hier heeft zijn zoon in dit geval een gesprek gehad met een leidinggevende van de afdeling. Hij heeft tegen de leidinggevende gezegd dat als er niet met infuusvoeding gestart zou worden de media ingelicht zou worden over de gang van zaken op het AZM. Uiteraard werd er meteen met infuusvoeding gestart. Ook deze patiënt was ernstig verzwakt. Ik vraag me af of deze infuusvoeding erg duur is?
Want er word erg moeilijk over gedaan. En ik heb echt sterk de indruk dat mensen boven een bepaalde leeftijd worden opgegeven. Ik ben niet de enige die deze mening deelt! Asterix waarschijnlijk niet btw.
Er zou een onafhankelijk onderzoek moeten komen naar dit ziekenhuis. Want er zijn een hoop zaken niet op orde. Waaronder inderdaad communicatie.

Daarvoor heb ik al in een eerder bericht geschreven:

@megatron 29

is te hopen, dat je nu een beetje opgelucht bent.

Helaas is dit forum niet geschikt voor dit soort vragen, want je krijgt meteen over je heen, wat je fout hebt gedaan.

Helaas is het verleden en niets meer aan te doen.
Soortgelijke verhalen over het AZM doen vaker de ronde, dus is er duidelijk iets mis daar.

Veel sterkte!

[asterix346]

Even terzijde dit is zeker niet het enige voorval in het AZM. Want ik weet nog een geval van mijn oom die ook geweigerd werd om infuusvoeding toe te dienen. Ook hier heeft zijn zoon in dit geval een gesprek gehad met een leidinggevende van de afdeling. Hij heeft tegen de leidinggevende gezegd dat als er niet met infuusvoeding gestart zou worden de media ingelicht zou worden over de gang van zaken op het AZM. Uiteraard werd er meteen met infuusvoeding gestart. Ook deze patiënt was ernstig verzwakt. Ik vraag me af of deze infuusvoeding erg duur is?
Want er word erg moeilijk over gedaan. En ik heb echt sterk de indruk dat mensen boven een bepaalde leeftijd worden opgegeven.

Uw beschuldigingen worden steeds kwalijker.

[Isabel1]

Hai,

Ik wil het volgende wel even uitleggen:

Je hebt twee verschillende dingen, je hebt een voedingsinfuus en sonde voeding.

Sonde voeding is voeding die via je neus naar binnen gaat, en dan dus gewoon via je maag en darmsysteem door je lijf heen gaat. Omdat dat eigenlijk alles in zit wat je nodig hebt werkt het heel goed voor mensen die heel erg verzwakt zijn. Punt is alleen, op het moment dat iemand problemen heeft met zijn maag en/of darmen, dan werkt het niet, die darmen nemen die voedingsstoffen dan niet op, dus je bent het dan volledig voor niets aan het doen, en je zit de patient eigenlijk gewoon te pesten.

Voedingsinfuus is eigenlijk geen voeding, dat is alleen water, suiker, zouten en andere mineralen. Iemand sterkt daar niet van aan, want er zit bijna niets aan kalorieeen in, maar het zorgt dat iemand niet uitdroogt en dat hij niet overlijdt door gebrek aan belangrijke mineralen (zoals natrium en kalium). Dit gaat niet via je neus maar via een ader en zit is een doorzichtige vloeistof. Hier moet je heel erg voorzichtig mee zijn bij mensen met hart en vaat problemen en mensen met nier problemen, want daar kan het niet zomaar bij.

Allebei die dingen zijn niet duur, (meeste medicijnen zijn duurder) en ook het inbrengen van sondes of infuus is niet duur, dat doet een verpleegkundige en heb je binnen een minuutje gedaan.

Verder:

En ik heb echt sterk de indruk dat mensen boven een bepaalde leeftijd worden opgegeven.

Het gebeurt wel eens dat iemand op zijn einde is, je ziet dat dan en je weet dan dat er niets meer is wat je kunt doen behalve het die persoon gemakkelijk maken, maar dat heeft meestal niet zo veel met leeftijd te maken. In zo'n geval moet je ALTIJD dit met familie bespreken. Het is vaak niet zo dat er nog iets te kiezen valt, want die persoon gaat dan gewoon binnen afzienbare tijd sterven, er zijn geen mogelijkheden meer. Maar wat je wel doet is met familie praten (als die persoon zelf niet meer aanspreekbaar is) en uitleggen wat er aan de hand is. Vervolgens doe je dus alleen nog dingen die het die persoon makkelijk maken. Je zult bijvoorbeeld wel altijd nog vocht in een infuus toedienen (want het is niet de bedoeling dat die persoon ontvocht, want dat doet zeer, en pijnstilling blijf je ook geven) maar je gaat geen operaties meer beginnen of andere ingrijpende zaken waar je de patient alleen maar ongemakkelijk mee maakt.
Mijn persoonlijke ervaring is dat als ik dat met familie bespreek de familie dit al weet en zelf heel goed in de gaten heeft hoe hun familielid ervoor staat en die willen meestal ook geen kunst en vliegwerk meer, zij willen dat hun familielid rustig kan sterven. Het is dus niet zo dat wij besluiten iemand op te geven, er is gewoon echt niets meer wat we kunnen doen. (dit is trouwens niet het zelfde als euthanasie, want dat werkt anders) Ik maak af en toe nog wel eens mee dat familie toch vraagt om nog iets te doen, maar als je dan uitlegt dat er echt niets meer is dan begrijpen ze dat wel.

Wel denk ik (megatron) je geeft aan in je vorige bericht en ook in je eerdere berichten dat op het moment dat je gaat dreigen (rechtszaak, media) dat je opeens wel iets krijgt. Dat vind ik heel vreemd (ik geloof je wel, maar ik vind het vreemd). Als je in een ziekenhuis werkt dan wordt je best vaak bedreigd en niet alleen met rechtszaken. Ik snap dat wel want meestal weten mensen ook niet wat ze moeten doen, voelen ze zich machteloos en willen ze gewoon niet in de situatie zitten waarin ze zitten. Ik heb zelf nog NOOIT, en heb ook NOOIT gezien dat iemand die begon te dreigen iets kreeg wat hij eerder niet kreeg. De reden daarvoor: er is een reden dat we het niet geven: omdat het geen zin heeft en alleen maar meer problemen kan veroorzaken, of omdat het sowieso slecht voor die persoon is. Ook al gaat iemand dreigen, dan nog gaan wij niemand iets geven wat slecht voor hem is.

Dat gedreig zie je meestal bij verslaafden die morfine willen (en anders sla ik je kapot), ouders met zieke kinderen (maak mijn kind beter, opereer maar iets ofzo en anders kom ik je halen) mensen die heel veel pijn hebben (ik hou het niet meer vol en als je nu mijn been er niet gewoon afhakt dan steek ik je lek), en natuurlijk nog de mensen die echt helemaal in de war zijn, maar dan is het niet zo duidelijk wat ze precies willen.
Wat ik vreemd vind bij jou verhaal: als iemand om een goede reden geen infuus mag ( er is bijvoorbeeld een risico op nierfalen, en van nierfalen ga je dood) dan ga ik die persoon echt geen infuus geven, ook niet als jij gaat zitten dreigen. Ik zou je dat wel uitleggen (als je eenmaal gekalmeerd was) en een andere oplossing zoeken, maar dan nog ging dat infuus er echt niet in, wat je ook zou zeggen. Ik snap dus niet waarom het bij jou blijkbaar wel gewerkt heeft.

Ik heb verder nooit negatieve verhalen over het AZM gehoord, ook geen positieve trouwens. Ik zit in de randstad, dus dan hoor je eigenlijk alleen verhalen over ziekenhuizen in de buurt.

Isabel

[megatron29]

Ik denk dat ik mijn punt heb gemaakt in deze. En dat is dat je niet zo moet om moet gaan met mensen. Ik vind dit erg onprofessioneel van bepaalde medewerkers van het AZM en de huisarts.
Dat je moet dreigen met bepaalde zaken om toch het gewenste resultaat te krijgen vind ik triest. Dokters weten immers ook niet alles dit is wel gebleken uit deze 2 gevallen.
Na de toediening van infuusvoeding via het bloed is mijn moeder er toch bovenop gekomen. Hoe dat met de darmen in een keer is opgelost weet ik niet hoe dat kan. Het is wel zo gegaan als ik het zeg. Als ze die voeding niet had gekregen was ze er niet meer geweest.
Mijn oom heeft inderdaad via de slokdarm voeding toegediend gekregen. Ook hier geld als dit niet was gebeurd had deze meneer het niet gered. En dit moet dan met de vuist op tafel gebeuren, ik vind dit ronduit schandalig.
En er is nooit met ons besproken rechtstreeks dat mijn moeder het niet zou halen toch legden ze haar op een stervenskamertje. Er werd ons geen duidelijkheid gegeven. Op elke vraag moesten we zelf een antwoord eruit trekken. Ik zeg jammer dat het zo moet gaan.
Laat ik wel voorop stellen dat er genoeg mensen zijn op het AZM die wel hun werk keurig uitvoeren. Ook dit zal ik niet vergeten. Gelukkig is dit de meerderheid. En ja een paar rotte appels heb je overal.

[Isabel1]

Ik denk inderdaad dat je je punt hebt gemaakt, ik vind het in elk geval een belangrijk punt.

ik kan me heel goed voorstellen dat je je voelt hoe je je voelt, en ook dat je moet dreigen om iets gedaan te krijgen. En dat is erg. (maar dat vond jezelf ook) Ik hoop dat in de toekomst je vertrouwen weer kan groeien maar niemand kan weg nemen wat er gebeurd is.

Hoe dat met de darmen in een keer is opgelost weet ik niet hoe dat kan.

meest waarschijnlijke is dat de darmen door het voedingsinfuus rust gekregen hebben en zo zelf de kans hebben gehad zich te herstellen, dat zie je vaak.

in elk geval: veel sterkte en succes met je moeder, ik hoop dat zij hier zo goed mogelijk doorheen komt, met plezier en geluk in de tijd die er nog komen gaat. En op het moment dat dat niet meer kan, dat het einde waardig, respectvol en zo pijnloos mogelijk is.
In de tussen tijd wens ik je alle wijsheid toe voor je moeder maar zeker ook voor jezelf.

isabel

[asterix346]

Ik denk inderdaad dat je je punt hebt gemaakt, ik vind het in elk geval een belangrijk punt.

ik kan me heel goed voorstellen dat je je voelt hoe je je voelt, en ook dat je moet dreigen om iets gedaan te krijgen. En dat is erg. (maar dat vond jezelf ook)

isabel

Geef je hiermee nu aan dat je gelooft dat TS door te dreigen met een rechtszaak heeft bereikt dat moeder direct werd geopereerd? En later door te dreigen met een rechtszaak infuusvoeding kreeg?

[weetnietveel]

I.p.v. te dreigen kun je ook aangeven dat je het niet eens bent met de behandeling en de reden waarom niet.

[rozemarijntje]

@ weetnietveel

Misschien speelt emotie een grote rol,misschien kan je je daar een beetje bij inleven.
Stel dat het zo gaat bij u vader,moeder,man of vrouw? Denk dat u dan ook emotioneel reageert,dat is precies watts doet...in die gevoelens gaat er van alles door je heen..

Misshien gewoon beetje respect voor iemand zijn ervaringen en die dat gewoon heel graag kwijt wilt.

Mee eens is het geen forum voor beter op kwf forum kunne zetten! Maar oke,gebeurd en ...tsmoeg het verwerken..

In ke frustratie en verdriet schop je tegen alles en iedereen aan..ja ook dreig je met rechtszaken...het dimt wel in als alles een plek heeft..

[weetnietveel]

@ weetnietveel

Misschien speelt emotie een grote rol,misschien kan je je daar een beetje bij inleven.
Stel dat het zo gaat bij u vader,moeder,man of vrouw? Denk dat u dan ook emotioneel reageert,dat is precies wat ts doet...in die gevoelens gaat er van alles door je heen..

Rozemarijntje ik wilde alleen maar zeggen dat je in eerste instantie gewoon kunt aangeven bij een arts of verpleegkundige dat jij anders over een behandeling(splan) denkt. Als jij vindt dat ze daar niet goed op reageren en jij weet zeker dat je gelijk hebt, kan ik me voorstellen dat iemand op dat moment boos wordt en in een gevoel van machteloosheid kan gaan dreigen.

[rozemarijntje]

@ weetnietveel

Misschien speelt emotie een grote rol,misschien kan je je daar een beetje bij inleven.
Stel dat het zo gaat bij u vader,moeder,man of vrouw? Denk dat u dan ook emotioneel reageert,dat is precies wat ts doet...in die gevoelens gaat er van alles door je heen..

Rozemarijntje ik wilde alleen maar zeggen dat je in eerste instantie gewoon kunt aangeven bij een arts of verpleegkundige dat jij anders over een behandeling(splan) denkt. Als jij vindt dat ze daar niet goed op reageren en jij weet zeker dat je gelijk hebt, kan ik me voorstellen dat iemand op dat moment boos wordt en in een gevoel van machteloosheid kan gaan dreigen.

Oke snap nu watje bedoeld!!! ....

[Isabel1]

@weetnietveel,

Geef je hiermee nu aan dat je gelooft dat TS door te dreigen met een rechtszaak heeft bereikt dat moeder direct werd geopereerd? En later door te dreigen met een rechtszaak infuusvoeding kreeg?

het maakt niet heel veel uit wat ik geloof, het gaat erom wat TS gelooft. En hij heeft blijkbaar het geloof dat als hij niets doet dat zijn moeder gewoon aan haar lot overgelaten wordt. Emotie speelt dan mee en uit onmacht gaan mensen dan inderdaad dreigen (of slaan). \
Ik vind het heel erg dat mensen dat geloven want het geeft aan dat je eigenlijk geen vertrouwen in de zorg hebt en denkt dat als je niets doet dat je gewoon niet geholpen wordt.

isabel

[nevermind]

@weetnietveel,

Geef je hiermee nu aan dat je gelooft dat TS door te dreigen met een rechtszaak heeft bereikt dat moeder direct werd geopereerd? En later door te dreigen met een rechtszaak infuusvoeding kreeg?

het maakt niet heel veel uit wat ik geloof, het gaat erom wat TS gelooft. En hij heeft blijkbaar het geloof dat als hij niets doet dat zijn moeder gewoon aan haar lot overgelaten wordt. Emotie speelt dan mee en uit onmacht gaan mensen dan inderdaad dreigen (of slaan). \
Ik vind het heel erg dat mensen dat geloven want het geeft aan dat je eigenlijk geen vertrouwen in de zorg hebt en denkt dat als je niets doet dat je gewoon niet geholpen wordt.

isabel

Als mensen niet verder weten, omdat zij niet worden geholpen, valt wel een of ander word,wat onder normale omstandigheden niet het geval was.

Ik had niet misschien, maar zeker weten ook zoals TSgereageerd.
Wat is er daar mis mee, om moederlief van haar pijnen te verlossen.
@Isabel

Dit heeft trouwens niet "weetnietveel" geschreven, maar een T...., welke TS van begin aan dwars wil
zitten.

Geef je hiermee nu aan dat je gelooft dat TS door te dreigen met een rechtszaak heeft bereikt dat moeder direct werd geopereerd? En later door te dreigen met een rechtszaak infuusvoeding kreeg?

[Isabel1]

@nevermind, ik vind het op zich wel begrijpelijk van ts hoor, maar ik vind het erg dat hij zich zo voelt.

@weetnietveel: excuses, zoals nevermind opmerkte was jij niet degene die dat zei.

Isabel

[nico..d]

Wat een drama, geen reclame voor het ziekenhuis. (om het maar eens zwak uit te drukken)
Specialisten die enorme bedragen bij elkaar graaien, een regering die wegkijkt en de
patient die Euro 300 per jaar teveel betaalt aan ziektekostenpremies.
Verbazingwekkend dat er niet een volksopstand ontstaat door zoveel onrecht.

[Mathilde D.]

Ik heb naar aanleiding van de eerste reactie van Isabel een opmerking. Zij schrijft dat de huisarts de persoon is om een patient tegenover het ziekenhuis te vertegenwoordigen.

Ik vind dat dit niet klopt. De patient is in behandeling bij het ziekenhuis en heeft hier rechtstreeks contact mee. Wat doet een huisarts hier nou tussen?

[nevermind]

Ik heb naar aanleiding van de eerste reactie van Isabel een opmerking. Zij schrijft dat de huisarts de persoon is om een patient tegenover het ziekenhuis te vertegenwoordigen.

Ik vind dat dit niet klopt. De patient is in behandeling bij het ziekenhuis en heeft hier rechtstreeks contact mee. Wat doet een huisarts hier nou tussen?

Heb ik zelf al opgemerkt, en wat nu verder?

En fout van Isabel, goed is genoteerd.

[Isabel1]

@mathilde, (en nevermind)

ik wil wel uitleggen hoe het werkt (niet alleen bij ons in het ziekenhuis maar volgens de richtlijn die de meeste ziekenhuizen en huisartsen hanteren, dat is trouwens de richtlijn oncologie eerste lijn)

Stel je hebt kanker. Dan krijg je een oncologisch verpleegkundige (OVK) toegewezen (dat is een HBO verpleegkundige met nog 2 jaar extra opleiding voor oncologie) Het is de taak van die OVK om te zorgen dat de communicatie tussen de verschillende specialisten goed verloopt en ook goed bij jou terecht komt. De OVK mag ook bepaalde dingen beslissen die een gewone verpleegkundige niet mag, maar mag natuurlijk niet zo veel als een arts of specialist.
Stel nou je krijgt opeens heel heftige diarree (en dat kan bij chemo) dan kun je dus niet het ziekenhuis bellen en een opname vragen. De reden waarom dat niet kan is omdat een OVK niet mag beoordelen over een opname, dat moet een arts doen. Echter, een specialist krijg je niet te zien als je zelf belt en erom vraagt. Meestal zijn die ook druk en die gaan hun afspraken niet afzeggen om iemand te beoordelen voor opname, zij verwachten dat de huisarts dat doet. Om dus op dat moment opgenomen te worden moet je ofwel naar de huisarts (of de HAP) ofwel naar de SEH, maar bij de SEH heb je kans dat die je gewoon weer terug sturen naar de HAP want die vinden je niet spoedeisend genoeg.
Je kunt dan ook wel via de OVK een afspraak met de specialist proberen te maken, maar dat duurt dan dagen voordat je ingepland bent.

Het idee is dus dat als je thuis bent (en nevermind, volgens mij bedoelde jij eerder dat als je al in het ziekenhuis was, en dan heeft de huisarts er natuurlijk niets mee te maken) dat je dus alleen opgenomen kunt worden in het ziekenhuis op het moment dat een arts dat beoordeeld. Aangezien je niet zelf even een specialist kunt bellen en de OVK dat over het algemeen ook niet voor je kan, zul je dat via je huisarts moeten doen. Normaal gesproken wordt dat ook naar de patient gecommuniceerd, dat hij dus in een zorg keten zit (en keten is hier het kernwoord) en dat om dingen gedaan te krijgen hij dus die keten moet doorlopen. Het is namelijk niet zo dat het twee aparte instituties zijn (ziekenhuis en huisarts) maar het is elkaars verlengde.

Kijk, dat je dat niet een geweldig goed idee vindt, dat snap ik, ik sta daar ook af en toe met mijn rug tegen de muur. Dan staat er opeens iemand midden in de nacht bij ons op de afdeling met een groot probleem. Ik weet dan dat als die persoon een arts zou zien dat er een opname zou komen. Maar ik mag het niet beslissen en ik mag echt geen oncoloog uit bed bellen voor een taak die volgens de richtlijn die van de huisarts is. Ik stuur mensen over het algemeen dan niet weg maar bel de huisarts dan wel zelf, die mij dan meestal telefonisch wel een opname advies geeft. Maar formeel is dat niet mijn taak en zou de patient dat zelf moeten doen.
Volgens de richtlijn oncologie in de eerste lijn (de rol van de huisarts bij kanker patienten) is het dus zo dat die huisarts de eerste lijn blijft voor de patient op het moment dat er zaken zijn die nu niet duidelijk zijn of nu niet kunnen wachten. Jij noemt dat het vertegenwoordigen van de patient in het ziekenhuis, zo ver gaat dat niet, maar het is dus wel de plek waar de patient naar toe moet voor tussenzorg.

isabel

[vroem]

Maar ik mag het niet beslissen en ik mag echt geen oncoloog uit bed bellen voor een taak die volgens de richtlijn die van de huisarts is. Ik stuur mensen over het algemeen dan niet weg maar bel de huisarts dan wel zelf, die mij dan meestal telefonisch wel een opname advies geeft. Maar formeel is dat niet mijn taak en zou de patient dat zelf moeten doen.

patiënten hebben op bepaalde momenten niets aan richtlijnen...
de zorg in nl gaat kapot aan die richtlijnen, die vaak voor de mensen die ermee moeten werken ook nog onwerkbaar zijn omdat ze achter een bureau in elkaar gedraaid zijn...

Richtlijnen verworden tot een stok om de hond mee te slaan , en als een richtlijn ergens onwerkbaar is, is het taak van de zorgverleners om dat te melden, en er gedocumenteerd van af te wijken indien dat op dat moment in het belang van patiënt is.

[Isabel1]

@vroem,

sterker nog, volgens mij heeft de patient nooit iets aan richtlijnen. (zeker niet als ze onwerkbaar zijn\)

Echter, bij moeilijke trajecten is het toch belangrijk om een soort van afspraak te hebben wie waarover de regie heeft. (het is dan alleen handig als die afspraak of richtlijn feitelijk functioneert, wat die soms ook wel doet). Verder, wij melden het wel, maar het werkt niet want het leidt vaak tot nieuwe richtlijnen die vaak nog gecompliceerder zijn dan de vorige (de nieuwe richtlijn oncologie eerste lijn wordt eind dit jaar geimplementeerd, en die is nog onduidelijker voor de patient naar mijn mening).

Of de richtlijn in zichzelf goed of fout is dat is natuurlijk een punt van discussie, ik postte hem echter omdat hierboven bleek dat mensen niet op de hoogte lijken te zijn van de rol van de huisarts bij tussenzorg kanker. Mensen lijken de denken dat de zorgketen alleen uit het ziekenhuis bestaat wat niet het geval is (volgens diezelfde rotte richtlijn dus)

isabel