Naar mijn weten betekent een ontruiming toch echt dat je spullen op straat gezet worden en jijzelf ook. Dan is het gewoon "We hebben het helemaal met jou gehad, eruit".
Als er angst bestaat dat de beslagene de goederen toch onttrekt aan beslag kan een beslaglegger de spullen volgens mij wel degelijk onder zich houden.
Als een incassobureau daarnaast de spullen opslaat, wat ik hier toch echt lees, en de opslagkosten doorberekent, denk ik niet dat het het probleem van de debiteur is als ze de spullen wegmaken. Waarom zou een incassobureau spullen opslaan als het niet zijn of haar verantwoordelijkheid is? En als ze dit toch doen accepteren ze die verantwoordelijkheid. Maar wat absolute schade praten we waarschijnlijk maar over een paar duiten, qua emotionele schade... tja.
Maar goed, ik vind het sowieso een vreemd verhaal. Een incassobureau (niet een deurwaarder?) zou ontruimen, maar dan wel de spullen opslaan terwijl de debiteur inmiddels tot betaling is overgegaan. Ik kan me niet voorstellen dat, als het geen ontruiming is, een crediteur zomaar zonder beslag, titel o.i.d. je spullen kan komen halen. Of is Mefisto nu verhuisd?
Voor de (kanton)rechter is dit toch echt voor de risicosfeer van de debiteur. Een betalingstermijn is gesteld en die moet gehouden worden, ook al krijg je maar 2x per jaar betaald. De eisende partijen/deurwaarders/incassobureaus en dus ook (kanton)rechters hebben hier geen boodschap aan.
Dat is dan niet slim van die crediteur, aangezien we hier over vette financiele transacties praten waarbij bovendien buiten de genoemde betaaldagen niks in de vennootschap zit dus er geen verhaal bestaat. Dan zou ik liever zaken doen met een ander die daar wel begrip voor heeft, en geloof me, ze staan in de rij.
Het is doodsimpel: er is een vordering en die moet betaald worden. In 75% van de gevallen gebeurt dit en is er geen vuiltje aan de lucht. Bij 20% is men het vergeten: dan wordt er na aanmaning alsnog betaald. En de rest zijn dubieuze debiteuren. Nu, omdat een bedrijf niet op 75% kan leven en om wanbetalen niet te belonen bestaan er debiteurenadministraties en incassobureaux. Die doen niks anders dan brieven versturen en telefoneren gebaseerd om een lijst openstaande vorderingen die ze elke week krijgen. Ik kan niet geloven dat voor zulk werk nu een ontzettend hoog IQ vereist is, en heb zoals ik zei meerdere malen die medewerkers de situatie moeten uitleggen: we WILLEN wel betalen maar KUNNEN dat maar 2x per jaar, en je BAAS weet daarvan. Het verbaast me dan ook niet dat ze dingen kwijtraken, ze zijn niet afgericht om na te denken.
Dat een incassobureau failliet raakt is voor Mefisto vervelend, maar het faillissement doet mijn lippen opkrullen in een grijns van leedvermaak.