[ archief ] kan het gewoon niet

[nadalier]

Weer een hele weg belopen. Ondertussen aardig in een depressie geraakt. Ik vraag hier toch niet om? Snappen ze dat dan niet, ik kies hier toch niet voor?

Als die tijd na mn ongeluk naar school blijven gaan (volg een bbl opleiding) blijkt in januari dat als je in de ziektewet zit je niet naar school toe mag, niemand die mij dat verteld heeft...na veel wikken en wegen en een goede opleidingsfunctionaris van mijn werkgever, maakt school dan een uitzondering, ik mag op school blijven omdat ze eindelijk inzien dat hun fout zijn en niet ik...gevolg, anders arbeidscontract, verzuimcontract en een hoop gezeik en gezeur aan mn kop.

Ondertussen weer aan het werk, maar het gaat niet, Het lukt me niet, 40 uur is teveel. Ga ik in de ziektewet mag ik niet naar school...dus einde opleiding einde baan....
Ga volgende week een gesprek aan met mijn leidinggevende kijken of ik niet al dan niet tijdelijk parttime kan gaan werken.

Hamvraag is: Moet de tegenpartij mijn loon dat ik hierdoor misloop per direct vergoeden...
Anders kan ik me beter maar weer ziek melden, want met een half loon kan ik niiet rondkomen.

[p.vanaarle]

Nadelier,
Je doet er goed aan ook dringend profesionnele hulp te zoeken bij een maatschappelijk werker. Overleg eerst met je huisarts en kijk je ziektekostenverzekering er even op na, wat die daarvoor dekt. Je bent slachtoffer van secundary victimization en dat wordt je door verzekeraars en cs aangedaan. Als je niet dringend die hulp via eerst je huisarts zoekt, ga je er onderdoor.
Sterkte en laat even horen hoe je huisarts reageert en hoe dit verder loopt.

[nadalier]

ik heb al een afspraak staan voor morgen...
sinds de tweede week dat ik uit het ziekenhuis ben dus 2 de week van oktober, heb ik constant last van migraine, ben hiervoor al een paar keer bij de huisarts geweest, verschillende medicijnen gehad en geprobeerd. Nu heb ik opzich goede medicijnen, maar moest na 4 weken terug komen om te zeggen hoe t ging....

wat is een cs?

Weet je wat het frusterende is van dit....ik heb er niet om gevraagd, en toch zit ik met het gezeik! Keer op keer weer, en daar kan ik niet tegen. Kon ik het maar ongedaan maken, kon ik maar weer fatsoenlijk lopen, kon ik maar weer onbezorgd verder met mijn leven en mijn opleiding en werk, met de honden, met alles....

[p.vanaarle]

Nadalier,
Kop op, tienduizenden slachtoffers lopen met het soortgelijke probleem. jij bent niet de enige er zijn er met nog veel grotere problemen. Ga niet bij de pakken neerzitten, want dan wordt het alleen maar erger en ga je er aan. Je valt an ten prooi en dat hebben roofdieren als verzekeraars en hun hulpjes het liefste. Denk niet dat je niets alleen kunt. Laat ze maar eens zien, dat er met jou niet te spotten valt. Ophouden met boos zijn en ophouden met je onmachtig te voelen, en vooral ophouden bang te zijn. want dat is nou net hun bedoeling. Angst is je grootste vijand in zo'n situatie. Ga met je dokter en maatschappelijk werker vertellen, dat je oplossingen wilt. Eerst moeten de oozaken onderzocht zijn, op papier gezet en dan oplossingen bedenken en doorvoeren. Vooral Hans (Hanz) en ik hebben veel op dit forum gezet om slachtoffers aan oplossingen te helpen. Lees alles eens goed door en vooraal: Ga er je voordeel mee doen, om je sitautie te verbeteren. Dat gaat niet allemaal tegelijk, maar milimeter voor milimeter kom je verder. Dus geef nooit op.

Paul


aanvulling 2 maart :

Weet je wat het frusterende is van dit....ik heb er niet om gevraagd, en toch zit ik met het gezeik!

We hebben er ook niet om gevraagd geboren te worden, maar gelukkig wel talenten gekregen om van het leven iets moois te maken. als je medemensen je onrecht aandoen, dan moeten we hier tegen strijden. Het leven is een lang gevecht van goed tegen kwaad / vice versa. De natuur heft helaas beiden geschapen en daar moeten we het beste van maken. Zorg dat je dat een plaatsje in je gevoelswereld geeft, dan leer je ermee omgaan en het kwaad te bestrijden en weer een mooie toekomst te scheppen voor jezelf en anderen.
En weet je wat de mooie kant er van is?
Als je er zo mee omgaat ontmoet je mensen die je steunen. Met die steun en netwerkvorming is het bestrijden van dat kwaad een niet relevant onderdeel van je leven en biedt het leven weer schoonheid en vollop waarden en positieve energie om voor en mee te leven.
Zo je doet, zo je ontmoet .........en...........dat lukt jou ook.

[nadalier]

vandaag te horen gekregen dat ik dystrofie heb

[mismaakt handje]

Nou ik kan me heel goed voorstellen hoe moedeloos jij je voelt! Opbeurende woorden zijn leuk maar je koopt er niks voor. Heb je een advocaat? Inkomstenderving is een slepende kwestie en je wordt echt ontmoedigd en dom gehouden en opzettelijk vaag geïnformeerd.

Ik (al 7 jaar alleen met zoontje van acht), zit nu zelf ook weer helemaal in een dip. Ik ben moe, ik wil niet meer. Had het al niet makkelijk maar zo'n drie jaar geleden had ik het allemaal net best leuk voor elkaar, eigen bedrijfje liep al 2 jaar, breek ik mn rug door een auto ongeluk. Nu ploeter ik al drie jaar, bedrijf opgedoekt, werk zoeken en gelukkig wat gevonden (echt op mn plek zit ik toch niet maar ik ben blij dát ik wat heb...)

Met een laatste restje wilskracht sleep ik me door mijn dagen, door het werken en het huishouden krijgt mijn rug geen kans om te rusten, ik heb dus voortdurend zeurende en stekende rugpijn waar ik uitgeput van raak. Ik ren achter alle feiten aan omdat ik het vereiste tempo gewoon niet vol kan houden. Mijn huis begint langzaam aan te vervuilen
Ik heb geen tijd, altijd moet ik nog zoveel. Geen tijd om te ontspannen, geen tijd om sociale contacten te onderhouden. Kom nergens meer. Weet dat het aardig richting depressie gaat, maar door mijn diverse 'behandelingen' bij hulpverleners heb ik ook de hoop verloren dat die iets kunnen doen. Praten met een psycholoog helpt niet, ben ik niet voor verzekerd ook trouwens. Ik weet zelf heel goed hoe het zit, ik wil CONCRETE hulp maar dat kan niemand geven. Je moet het toch allemaal zelf doen. En dat is juist wat me zo opbreekt.

Niemand informeert je, niemand kan echt iets doen als je zelf met een hulpvraag komt, iedereen verwijst naar een andere partij, elk detail moet je onderzoeken of op jouw situatie van toepassing is, wat je ook weer heel veel tijd gaat kosten want nergens staan concrete toezeggingen en specifieke dingen. Alleen maar simpele standaard info.

Ben binnenkort ook mijn wao kwijt dus zal ik nóg meer moeten gaan werken. Geen idee hoe ik dat allemaal moet gaan doen. Het is dat ik nog een zoontje heb, die helpt me om door te ploeteren....

[nadalier]

jij schrijft hoe ik me voel....je staat zo machteloos...en dan denk ik ik ga er tegen aan, en dan krijg je de volgende tegenslag weer...
weer half in de ziektewet op dit moment, dit gaat mn baan kosten! ik weet het gewoon nu al...en dan...
dan weet ik het ook niet meer wat ik wil, wie neemt iemand aan met dystrofie, thuiszitten doet me geen goed, dus wil aan de slag..maar in mijn eigen werk, wat me zo goed deed, wat me weer deed opleven.

Mensen in mn omgeving snappen me niet, ze dneken er allemaal zo makkelijk over, het leven gaat verder zeggen ze, is ook zo, maar ik zit ermee, en ik moet het alleen doen...
zou zo fijn zijnals je iemand had om op terug te vallen...

met de advocaat begint nu te lopen, heb het van rechtsbijstand laten overnemen...rehctsbijstand is er niet echt in thuis vind ik...dus nu een andere advocaat, die ook meer van je verwacht logisch...maar ik wordt er zo moe van, dan dit uitzoeken dan dat papiertje, dan zus en dan zo...ben moe en op en wil rust aan mn kop....en duidelijkheid...

en ik ploeter met je mee verder....

[p.vanaarle]

Opbeurende woorden zijn leuk maar je koopt er niks voor.

Ik wil CONCRETE hulp maar dat kan niemand geven. Je moet het toch allemaal zelf doen. En dat is juist wat me zo opbreekt.

Jullie zitten beiden in de bovenstaande fasen en dat is een rouwverwerking, en denken nu nog dat mensen aan je deur komen aanbellen om hun hulp aan te bieden.

Ik heb met mijn gezin ook in die fase gezeten en ben al snel tot de conclusie gekoemn, dat dat een desillusie is en je het allemaal zelf moet doen. Er komt geen hulp en ze laten je stikken. Het is kiezen tussen leven en dood en je hebt geen keus en kunt die niet uitstellen hoe ziek en moe je je ook voelt.
Of je gaat er onder door of je gaat de zaak aanpakken en oplossingen zoeken en realiseren en je moet daarbij een positieve strijdvaardigheid tonen ondanks al je moeheid en ellende. Het is juist de bedoeling van verzekeraars om je zo ontmoedigd moe en murw te krijgen zoals je nu bent, dan ben je hun gemakkelijke prooi.
Je zult merken, dat met je eigen strijdvaardige aanpak van het probleem er geestelijke positieve energie bij je opkomt, mensen je daarom bewonderen en dan pas willen helpen als je dit gedrag en die inzet toont.. Je trekt dan mensen aan in plaats van af te stoten.
Helaas is het zo door de natuur geregeld dat mensen alleen deel uit willen maken van mensen die strijden voor hun leven en bestaan ondanks hun ellende. De meeste mensen hebben een natuurlijke afkeer van moedeloze depressieve mensen (zeker als deze een suïcide neiging gaan vertonen, want daar draait dat op uit), omdat ze zelf graag willen leven en zich willen ontplooien en meiden problemen en ellende als de pest..
Mensen investeren graag in het leven en willen dat delen en verwachten iets terug en zoeken geen bodemloze put.
Wat je dacht dat je beste vrienden waren laten je in de steek, maar je vindt nieuwe vrienden en bewondering met een positieve instelling en vooral als je aanpakt en strijdt.
Hier zijn we terug bij je Quote:" Mooie woorden daar koop je niks voor", maar ik hoop dat ze je er toe bewgen en een schakelaar aanzetten om zelf aan te pakken en niet bij de pakken neer te zitten. Je moet het immers allemaal zelf doen.
Helaas, het is niet anders. Het is dus net als in de dierenwereld. Er zijn roofdieren en prooidiren. en de zwakke vallen ten prooi aan de roofdieren. Zorg dat je niet ten prooi valt en vecht terug.
Ik heb een anti stress cursus op het forum gezet om je gevoelens te herkennen en om te buigen in positieve energie en daden. Print hem uit en lees hem eens aandachtig door. Daar kun je wat mee, maar nogmaals je moet het eigen maken en zelf doen.

Hebben jullie al hulp en steun van je huisarts en gevraagd om ondersteuning van een maatschappelijk werker?

[mismaakt handje]

Bedankt, want je hebt toch ook wel gelijk P. van Aarle. Ik heb, mede n.a.v. mijn depri-post hierboven, vandaag een indicatie aangevraagd bij thuiszorg. Ik hoop dat die toegewezen wordt zodat er in elk geval één zorg (tijdelijk) wegvalt.

[nadalier]

krijg ik nu via t ziekenhuis om met mn dystrofie om te gaan....maar weet niet of ze wat voor me kunnen betekenen...

[p.vanaarle]

Geplaatst op 14 Nov 2005 14:06 door nadalier


--------------------------------------------------------------------------------

Een aantal maanden geleden heb ik een ongeval gehad waarbij ik door een auto ben aangereden ik reed op een scooter. De automobilist verleende mij geen voorrang.

Ik had een crurisfractuur aan mijn enkel, kuitbeen en scheenbeen gebroken deze is geopereerd en er zijn een plaatje en 4 schroeven ingezet.
Als gevolg van dit heb ik nog veel pijn aan mijn enkel.
De bedrijfsarts heeft mij gevolgd, en raad mij nu aan of om ander werk te gaan zoeken of om voor 20 uur per week te gaan werken.
Aangezien ik dit werk graag doe en ik goed op mijn plek zit en mijn collegas en bewoners niet zou kunnen missen wil ik kijken of het met 20 uur per week werken minder wordt. Dit zal dus betekend dat ook mijn loon er met 50% op achteruit gaat...
Ik woon alleen dus ik kan daarvan niet rondkomen.
Is het redelijk om de verzekering van de tegenpartij aan te schrijven over dit....of hun het aanvullen...zijn ze verplicht om dit aan te vullen...

[/quote]

Nadalier,
In relatie tot bovenstaande: Wat voor dystrofy heb je?
Posttraumatische dystrophia? Als je dystrofy het gevolg is van het ongeval, dan zal de diagnose daarmee oorzakelijk verbonden moeten zijn, anders heb je geen poot om op te staan bij je tegenpartij. Zorg dus dat je die goed met oorzaak en gevolgen op schrift krijgt.

En nogmaals zo lang je ogen niet voorgoed gesloten zijn ga je vechten voor je bestaan, bestaansrechten een rechten en dus vooral voor je optimale genezing..............toch?!!!!
Dat ben je niet alleen voor jezelf verplicht, maar vooral voor degenen die je lief hebt en degenen die jou liefhebben.

sukses,
Paul

[nadalier]

hij heeft me veel uitgelgd de dokter, maar veel is langs me heen gegaan.
dus wat ik uit jou reacite op maak moet ik de volgende keer vragen als ik erheen ga, of het van mn ongeluk afkomt.

Hij heeft mn wel het een en ander uitgelegd over dystofie, en ik had warme dystrofie met neuropatische pijnen....het zit in de zelfde voet/enkel als waar ik aan geopereerd ben, de breuk had....

[p.vanaarle]

Dat betekent snel een (bij voorbaat schriftelijk) verzoek bij je arts indienen om dat op schrift te krijgen in relatie tot de oorzaak en het ongeval.

Groetjes, Paul

[nadalier]

ondertussen nog neit veel verder....

andere advocaat is nu met de zaak bezig en is nu officeel overgenomen, de eerste brieven zijn 2 weken geleden richting ip gegaan....alleen dat wachten al wordt ik gek van...

gesprek op het werk gehad, daarin verteld men dat ze me gaan ontslaan omdat ik niet mee kom, mijn resultaten die ik heb behaald niet goed genoeg zijn....

de dystrofie is er heviger dan voorheen, nu doorverwijzing voor revalidatiecentrum die een programma hiervoor heebben, ben benieuwd...

[p.vanaarle]

alleen dat wachten al wordt ik gek van...

Het ontmoedigingbeleid is begonnen en dat je van wachten gek wordt is dus precies hun bedoeling.
Leer gewoon accepteren dat dat bij hun ontmoedigingsbeleid hoort om zo weinig moegelijk of helemaal niets aan schadevergoeding aan je uit te betalen en ga ervoor om je recht te verkrijgen ongeacht hoe lang het ook duurt en wat ze je ook proberen te dwarsbomen en te ontmoedigen. Anders verlies je het meeste tot alles.
Zorg goed alles gedocumenteerd, bewezen en op schrift te krijgen.

sukses, Paul

[ton1]

inderdaad kop op,

LAAT U NIET BREKEN,GEEN KARAKTERMOORD, WEES STRIJDBAAR.......................ZONDER STRIJD GEEN OVERWINNING................POTVERDRIE.............SCHOUDERS ERONDER..........!!
LAAT U NIET BREKEN DOOR HET UITVAAGSEL VAN DE NEDERLANDSE MAATSCHAPPIJ , DE STINKRATTEN VAN DE MAATSCHAPPIJ...........!!
IK WEET ZEKER DAT U MEER DOORZETTINGSVERMOGEN OP EEN EERLIJKE MANIER HEEFT DAN UW TEGENPARTIJ!!!!!!!!
VERGEET NIET DAT U GEEN KEUS HEBT EN DOOR MOET!!
VERGEET OOK NIET DAT U , U ZELF NIET PRETTIG ZULT VOELEN, OP HET MOMENT DAT ZIJ WINNEN EN U VERLIEST.........KORTOM......GEEF DEZE UITVRETERS GEEN KANS..........GA U VERDIEPEN IN DE PSYCHOLOGIE..........


VEEL SUCCES...........

TOM

[nadalier]

je hoeft me geen u te noemne haha

zodra ik naar blixembosch kan voor therapie, komt er ook geestelijke behandeling bij kijken, ik vind het gewoon moeilijk om nu te leren leven met dystrofie, en ja jullie hebben helemaal gelijk met wat jullie zeggen...maar soms heb ik de moed gewoon niet. De advocaat zegt het ook door blijven gaan en ik heb ook wel het idee dat ik nu een hele goede advocaat heb (dank je pvaarle voor je tip) ze houden alles goed bij elke 6 weken krijg ik papieren thusi waar ik mijn kosten en alels moet invullen...
hou op advies van hun elke dag een soort dagboekje bij hoe het ging, waar ik tegen aan liep enzo...en dat helpt wel, en zal utieindelijk ook bij de zaak wel helpen...maar toch soms heb ik zoiets van stik er toch allemaal in, maar neem aan dat jullie dat ook met tijden gehad hebben....

[p.vanaarle]

Beste Nadelier, Alle slachtoffers en ik ben daar geen uitzondering op hebben dat met hun relatie of hele gezin doorgemaakt. maar geloof mij, zodra jij "je schouders eronderzet"" en al laat merken dat je je niet ""laat kisten"", verandert de situatie. Je krijgt met die positieve instelling ineens signalen en merkt na enige tijd ook dat je hulp krijgt van mensen die daarop selecteren. Ze willen immers niet in deptiemensen / een bodemloze put inversteren. joij kunt dat ook en je advocaat is al de eerste die je nu steunt toch? De aanpak met dat dagboekje is goed. En nou laat maar eens zien wat je zelf nog aan reserves en krachten op plekken in je lijf en hoofd hebt, die je vergeten was. Als je zover bent, maak dan een nieuw onderwerp met een aangepaste omschrijving aan op dit forum in die trant van : "laat je niet kisten1"" dan weten de foute mensen zoals die foute verzekereraars en andere afwimpelhuilpjes, die ook dagelijks dit forum raadplegen, dat er met ons en ook zeker met jou niet te spotten valt.

Onze steun heb je. wij zullen je supporters zijn.

[ton1]

duwen, duwen,duwen...............kom op!! alsof je een handwagen voortduwd, heuvel op, kom op........laat je testosteron stromen........stomen met die stoomtrein..........

tommys